کردستان : آنچه را که همه پرسی پنهان می کند

همه پرسی برای استقلال کردستان یک بازی فریبکارانه است. ایالات متحده که به شکل زیر میزی از آن پشتیبانی می کند، رسماً با آن مخالفت می کند. فرانسه و پادشاهی متحد بریتانیا به همین گونه موضع گرفته اند و امیدوارند واشنگتن خواست خیال انگیز آنان را برآورده کند. روسیه نیز جدا از این کاروان نیست، گرچه با هر تحول یک جانبه مخالفت می کند ولی می تواند از استقلال پشتیبانی کند...دست کم اگر همه با استقلال کریمه موافق هستند و در نتیجه ضمیمه کردن آن به مسکو.

درجۀ ریاکاری اعضای دائمی شورای امنیت به حدی ست با وجود اتفاق نظر عمومی نتوانستند در مورد این مسئله در انطباق با قانون و بر اساس اقتداری که به آنان واگذار شده تصمیم بگیرند. قطعنامه را تصویب نکردند (یعنی متنی که بتواند قانونیت بین المللی داشته باشد)، و بیانیه ای نیز صادر نکردند (یعنی اعلام موضع گیری عمومی اعضای شورا)، فقط از یک بیانیۀ بی رمق می توانمی یاد کنیم که برای رسانه ها طی گردهمآئی شان در 19 سپتامبر تهیه کرده بودند [1].

در حال حاضر هشت دولت وجود دارد که هنوز به رسمیت شناخته نشده : آبخازستان، قبرس شمالی (جمهوری ترک قبرس شمالی)، قره باغ کوهستانی، کوزوو، اوستیا، صحرای باختری، سومالی لاند و ترانس نیستریا. در حالی که دو منطقۀ اروپائی نیز در انتظار استقلالشان به سر می برند : کاتالونیا و اسکاتلند. هر گونه تحول در وضعیت کردستان عراق پیامدهائی برای این ده کشور خواهد داشت.

استقلال کردستان عراق عبور از یک خوان مهم خواهد بود، به این علت که باید کردستان را به شکلی که در معاهدۀ سور در سال 1920 به رسمیت شناخته شده از سرزمین کنونی ترکیه به سرزمین عراق منتقل کنند. مطمئناً، همه عادت کرده اند کلمۀ کردستان را برای منطقه ای درک کنند که لندن و واشنگتن از سال 1991 بر پاکسازی قومی تدریجی و دائمی آن نظارت داشته اند.

طی عملیات «طوفان صحرا» اکثریت ساکنان این منطقه را کُردها تشکیل می دادند. لندن و واشنگتن این منطقه را برای ارتش رئیس جمهور عراق صدام حسین منطقۀ پرواز ممنوع اعلان کرده بود. در آنجا به شکل اقتدارگرایانه ای، مسعود بارزانی یعنی یکی از همکاران جنگ سرد خود را سر کار آوردند و او نیز پاکسازی قومی و راندن مردمان غیر کُرد را آغاز کرد. همین بارزانی، گر چه از آن تاریخ تا کنون دو بار برگزیده شد، ولی از دو سال پیش بدون مجوز در قدرت باقی مانده است. مجلس ملی که خواستار واگذاری قدرت شده فقط یک بار از پایان دورۀ گزینش مسعور بارزانی جلسه تشکیل داده و آن هم برای رأی گیری جهت همه پرسی بوده است، ولی در غیبت گوران، حزبی که بی وقفه نظام فئودال بارزانی ها و طالبانی ها، خویشاوند سالاری و بزهکاری ناشی از آن را افشا کرده است. در واقع، مسعود بارزانی از 26 سال پیش بی وقفه قدرت را در تصاحب خود گرفته است.

از سال 1991 تا 2003، اقوام غیر کُرد به تدریج منطقۀ پرواز ممنوع را ترک کرده اند به شکلی که در شکست رئیس جمهور صدام بود که کردستان عراق را اعلان کردند.

در اول ژوئن 2014، سرویس های سرّی عربستان سعودی، ایالات متحدۀ آمریکا، اسرائیل، اردن، منطقۀ خود مختار کردستان عراق، قطر، پادشاهی متحد بریتانیا و ترکیه در عمان (اردن) گردهمآئی مقدماتی برای حملۀ داعش به عراق را سازماندهی کردند. ما از این گردهمآئی از طریق پروندۀ متعلق به ترکیه که «اوزگور گوندم» Özgür Gündem روزنامۀ ترک منتشر کرد مطلع بودیم [2]، من نیز با آن همکاری داشتم، ولی سلطان رجب طیب اردوغان این روزنامه را تعطیل کرد [3].

بر اساس این پرونده، توافق شده بود که داعش و منطقۀ کردستان عراق همآهنگ شوند. اولی با حملۀ برق آسا موصل در حالی که دومی کرکوک را تصرف کرد. رئیس جمهور مسعود بارزانی چهار روز پیشتر برای دیدار با شرکت کنندگان در این گردهمآئی به اردن رفت. او نمی خواست در این گردهمآئی شرکت کند، ولی پسرش مسرور بارزانی رئیس سرویس اطلاعاتی خودش به نمایندگی از او در آنجا شرکت کرد.

وقتی داعش بخشی از عراق را که ایالات متحدۀ آمریکا از پیش برای آنان تعیین کرده بود تصرف کرد، در مسیر خود یزدانی ها را به اسارت گرفتند و به بردگی کشیدند. اکثر یزدانی ها کُرد هستند، ولی مطابق توافق نامۀ عمان، بارزانی ها که در همسایگی بودند مداخله نکردند، حتا وقتی که برخی از آنان به کوه های سنجار گریخته بودند. فراریان سرانجام توسط کوماندوهای حزب کارگران کردستان ترکیه PKK نجات یافتند. کُردهای ترک آنان را علی رغم کُرد یا غیر کُرد بودنشان نجات دادند. آنان این پیروزی را برای درخواست بازشناسی غربی استفاده کردند (زیرا از دوران جنگ سرد آنان را تروریست تلقی می کنند). ولی بارزانی با بازنویسی کنونی این ماجرا نمی تواند خودش را از جنایتی که علیه مردم خودش مرتکب شده تبرعه کند [4].

یکی دیگر از شخصیت های کُرد مشهور که در گردهمآئی عمان شرکت داشت : این شخص اسلامگرائی ست به نام ملا کریکار. این شخص در نوروژ به این دلیل که در تلویزیون نخست وزیر ارنا سولبرگ را به مرگ تهدید کرده بود به پنج سال زندان محکوم شد، و دوران محکومیتش را می گذراند. او با هواپیمای ناتو به این گردهمآئی رفت و روز بعد دوباره به زندان بازگشت. او تبعیتش از داعش را رسماً اعلان کرد ولی برای ابراز تعلقش به این سازمان تروریستی محاکمه نشد بلکه دو سال زندان را به او بخشیدند و آزاد شد. سپس زیر نظر و حفاظت ناتو، او از اسلو داعش در اروپا را مدیریت می کرد. ظاهراً، شبکۀ ستون پنجم پیمان آتلانتیک همچنان فعال است [5].

با ضمیمه کردن کرکوک، دولت اقلیم کردستان عراق منطقۀ پاکسازی قومی را که اعضایش در منطقۀ پرواز ممنوع در سالهای 2003 -1991 مرتکب شده بودند به این منطقه نیز گسترش داد.

رئیس جمهور غیر قانونی بارزانی اعلان کرد که همۀ مردمان کردستان عراق و سرزمینهای ضمیمه شده می توانند در همه پرسی شرکت کنند.

همۀ مناطقی که بیش از دوازده میلیون شهروند در سال 2013 را اسکان داده است. ولی امروز سه میلیون از شهروندان غیر کُرد مجبور به فرار بوده اند. در نتیجه رأی دهندگان برگزیده که برای رأی دادن فراخوانده شده اند تا برای آینده تصمیم بگیرند، نه فقط بجای ساکنان قانونی رانده شده بلکه بجای همۀ عراقیان دیگر نیز تصمیم می گیرند.

برای شرکت در این همه پرسی، باید :
1) در کردستان یا مناطق ضمیمه شده ساکن باشند
2) بیش از 18 سال سن داشته باشند
3) پیش از 7 سپتامبر در فهرست انتخاباتی ثبت نام کرده باشند
4) و برای پناهندگان در خارج، باید در فهرست برای رأی به شیوۀ الکترونیک ثبت نام کنند...موردی که ایجاب می کند مقدماً مدارکشان را به مقامات انتخابانی در کردستان معرفی کنند که جزء رانده شدگان بوده اند.

از سوی دیگر، بارزانی ها در فراخوانی جمعیت رأی دهندگان تعبیر خاصی داشته اند. در سال 1992 تعداد رأی دهندگان را 971953 نفر اعلان کردند، ولی یک دهه بعد، در سال 2014 ناگهان تعداد به 2129846 نفر رسید.

استقلال برای خاندان بارزانی و طالبانی امکانات فزاینده ای برای ادامۀ امورشان در بر خواهد داشت. در عین حال به اسرائیل اجازه خواهد داد تا برخی از اهداف نظامی خود را به اجرا بگذارد. از پایان سالهای 90 و گسترش فن آوری موشکی، ارتش دفاعی اسرائیل Tsahal استراتژی اشغال «پله کانی» یعنی تصرف سرزمینهائی در مجاورت مرزهایش واقع شده (سینا، جولان، جنوب لبنان) را رها کرد. بر عکس، بر آن است تا مصر، سوریه و لبنان را از پشت مورد حمله قرار دهد. در نتیجه، اگر در سال 2011 تل آویو از ایجاد سودان جنوبی پشتیبانی کرد به این علت بود که در آنجا موشکهایش را علیه مصر مستقر کند، و اگر از کردستان پشتیبانی می کند به این هدف است که موشکهایش را در آنجا روی سوریه نشانه رود.

به گفتۀ اسرائیل- کُرد، که رسانه های ترکیه به شکل گسترده به نقل آورده اند، نخست وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو به مسعود بارزانی قول داده است که 200000 اسرائیلی را در دولت جدید برای «کمک» به امور دولتی به کردستان بفرستد [6].

طبق منطق او، برای ارتش دفاعی اسرائیل کمال مطلوب این است که مرزهای کردستان نه فقط به کرکوک بلکه به شمال سوریه گسترش یابد. و این بخش از کار به عهدۀ یگانهای مدافع خلق YPG و «روژاوا» واگذار خواهد شد. این دولت خود مختار خود برگزیده در دالانی واقع شده که کردستان عراق را به مدیترانه متصل می کند، و یگانهای ایالات متحده در سرتا سر آن به شکل غیر قانونی پایگاه نظامی مستقرکرده است.

هشت ماه پیش از گردهمآئی عمان، پژوهشگر پنتاگون، رابین رایت، توافق کشورش را با این طرح تأیید کرد [7]. در آن دوران، بارزانی ها هنوز اطمینان می دادند که از همۀ کُردها دفاع می کنند، به انضمام آنانی که در ترکیه و ایران ساکن هستند. خانم رابین رایت خردمندانه توضیح داده بود که این طرح ناممکن است، ولی نقشۀ «سنی ستان» که به داعش تعلق می گرفت و «کردستان» که به بارزانی ها در عراق و در سوریه نسبت داده بود را منتشر کرد.

علاوه بر این، پنتاگون اخیراً در ماه اوت گذشته برای خرید و انتقال 500 میلیون دلار سلاح و مهمات ساخت شوروی به سوریه را به مناقصه گذاشت [8]. در 11 و 19 سپتامبر 200 کامیون اوّل بی آن که مورد حملۀ جهاد طلبان قرار بگیرد از راه کردستان عراق به یگانهای مدافع خلق در حسکه تحویل داده شد [9]. وزیر دفاع روسیه اخیراً تعدادی تصویر ماهواره ای از اردوگاه نیروهای ویژۀ ایالات متحدۀ آمریکا منتشر کرده که آنان را در قلب منطقه ای نشان می دهد که در تصرف داعش است. در این تصاویر می بینیم که نیروهای ویژۀ آمریکائی در هم زیستی مسالمت آمیز و هوشمند در کنار کُردها و جهاد طلبان به سر می برند. [10]

ولی چونکه به ما می گویند «کردستان مستقل» یک طرح دموکراتیک کُرد است، پس چرا باید تردید داشته باشیم ؟