به تاریخ 20 نوامبر سال 2013، ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه یک هیئت از تمام احزاب سیاسی مخالف را که نماینده پارلمانی ندارند، پذیرفت. مسئله مورد بحث را، احترام به حقوق بشر در روسیه تشکیل میداد.
الکساندر ناوالنی به کرملین دعوت نشده بود، حزب وی بطور رسمی ثبت نشده است.
حین گفتگو، رهبران مخالفین بالای موضوع تازه قانون، که تبلیغ همجنس گرایی را ممنوع قرار میدهد، حرف زدند. رییس جمهور پاسخ داد که : « هر آنچه ما در سطح اجرایی و قانون گذاری انجام داده ایم، همانا منع تبلیغ برای افراد زیر سن قانونی است (...) مردود است که ما در جامعه چنین هراسی را بر ضد کسی، به شمول افرادی با تمایلات جنسی غیر سنتی، ایجاد کنیم ».
با توجه به این اعلامیه، فعال همجنس گرا، نیکولای الکسییف، درخواست راه اندازی یک مظاهره « در حمایت از موضع گیری رییس جمهور پوتین » را به شهرداری مسکو ارایه نموده است.
در جامعه روس، همجنس گرایی به مثابه یک رفتار شخصی تلقی میگردد، چی میان افراد از جنس مخالف یا هم جنس (یعنی زن و مرد و یا همجنس، م.). در دوران حاکمیت شوروی این مسئله طور دیگری بود. در حالی که لنین یک شورای همجنس بازان را ایجاد نموده بود، ستالین این عمل را سرکوب کرده بود [1]. قانون فعلی روسیه با ماده 24-227 قانون مجازات فرانسه قابل مقایسه است که با خوانش آن تفسیرهای متضادی میتواند بوجود آید و شبکه ولتر در سال 1994 در برابر آن ایجاد گردیده بود. قانون کنونی، در عین زمان به حقوق چنین اشخاص و در حمایت از افراد زیر سن قانونی، احترام میگذارد.
در اکتوبر سال 2010 (یعنی قبل از قانون یاد شده در بالا)، محکمه اروپا در امر قانون حقوق بشر، روسیه را بخاطر منع نیکولای الکسییف در سازمان دهی « گی پراید »، (واژه یی از جنبش همجنس گرایی زنان و مردان، که اعتماد به نفس و احترام به هویت جنسی خود را در برخورد ها توضیح میدهد، تکیه بر ویکی پدیا. م.)، از جانب شهرداری مسکو، انتقاد کرده بود.
مطبوعات پیمان- اتلانتیک گرا، روسیه را متهم مینماید که میخواهد به گذشته های اعمال سرکوب گر مربوط به دوران اتحاد جماهیر شوروی باز گردد.
[1] « در شرق : انقلاب همجنس گرایان »، مخالف/شبکه ولتر، اول مارچ سال 1993.
http://www.voltairenet.org/article7453.html
