جمهوری مردم چین موفق شد تا روبوت (دستگاه خودکار، م.) بنام خرگوش یشمی (نام رب النوعی که داروی ابدیت میساخت) را به مهتاب بنشاند. این روبوت در چارچوب برنامه « چنجز 3 » (نام الهه ماه) با راکت بنام « راه دراز » پرتاب شده بود.
به باور برخی از متخصصان ایالات متحده، این روبوت به فاصله 400 کیلومتر از آن نقطه یی که تعیین شده بود، نشست کرده است.
اتحاد شوروی در سال 1966 پس از کوشش های چند مرتبه یی، موفق به نشست راحت اولین کاوشگر با سرنشین در کره ماه گردیده بود که بلافاصله از جانب آمریکایی ها تکرار گردید. در آن دوران، بازگشت این کاوشگر ها به زمین اصلا مطرح نبود.
اما سه سال پس از آن یعنی در سال 1969، واشنگتن معضل پرتاب دوباره این کاوشگرها را حل کرد. واشنگتن اعلان کرد که در رخ پنهان ماه، یک دستگاه با سرنشین را نشست داده و موفق گردیده تا آنرا دوباره با سر نشینانش صحیح و سالم به زمین برگرداند. ایالات متحده برنامه آپولو را تا سال 1972 پیگیری نمودند که برای تعداد مجموعی 12 تن فضا نورد، زمینه را میسر ساخت تا در روی کره ماه گردش نمایند. سپس این فعالیت خویش را قطع نموده و اظهار داشتند که آنها عناصر تکنیکی لازم برای این سفر ها را از دست داده اند. این سفر پر استقبال در غرب، در مجامع علمی روسیه و چین با جر و بحث مواجه گردیده و تعداد قابل ملاحظه آنها، این شاهکار را در آن زمان ناممکن ارزیابی نموده و آنرا تبلیغات جنگ سرد نامیدند.
شوروی ها اعلان کردند که آنها در سال 1970 اولین دستگاه را به زمین برگشتاندند و تا سال 1976 این برنامه خویش را پیگیری نمودند. با آنهم آنها موفق نشدند تا نمونه های بالاتر از 100 گرام را به روی زمین انتقال دهند.
به هر شکل، مقامات چین اعلان کردند که آنها در حدود ده – دوازده سال آینده یعنی سال 2025 « اولین انسان را به کره ماه » خواهند فرستاد.
مطابق به دکترین شبکه ولتر، این مقال نسبت به مسایل علمی برنامه آپولو ابراز موضعگیری نمی نماید. این عرصه تخصص ما نیست. شبکه به برجسته ساختن این موضوع اکتفا مینماید که پرتاب دستگاه چینی به کره ماه مبنی بر باورهای مشترک مان، دارای عین مفهوم نمیباشد.
