موشکها و « سپر دفاعی » بر فراز اروپا

به قول خبر انتشار یافته توسط روزنامه آلمانی بیلد، روسیه در قلمرو خویش در کالینینگراد موشک های ایسکندر، با قدرت حمل سلاح اتمی، را به عنوان پاسخ در برابر « سپر ضد موشکی » نصب مینماید که این مسئله در یک خلای اطلاعاتی فرود آمده و برای عده یی زیادی درک آن را نا ممکن ساخته است [1]. اگر این درست باشد، « چرا چنین برخورد تهاجمی پوتین »؟ چرا روسیه نه میخواهد تا ایالات متحده آمریکا متحدان اروپایی خویش را با این سپر خویش محافظت نمایند؟ و سپس، آیا اوباما از این سپر مورد حمایت بوش منصرف نگردیده است؟

در واشنگتن با سماجت اظهار میگردد که « سپر » در اروپا بر ضد روسیه نبوده بل بر ضد تهدید موشکهای ایران میباشد. در مسکو بر خلاف، آنرا به عنوان تلاش در بدست آوردن یک برتری ستراتیژیک تعیین کننده بالای روسیه می پندارند : به این ترتیب، ایالات متحده آمریکا قادر است تا با حساب کردن بالای توانایی « این سپر » در خنثا کردن اقدامات تلافی جویانه روسیه، اولین تهاجم اتمی را انجام دهند. اوباما برنامه تازه یی را طرح نموده که تعداد بالاتر موشک های حمایت کننده بر ضد خاک روسیه را پیشبینی مینماید. به دلیلی که این تجهیزات زیر اداره ایالات متحده میباشند، هیچ کسی نمیتواند دریابد که آیا این ها موشک های بازدارنده اند و یا موشک های اتمی تهاجمی. و با رادار های جدید نصب شده در فاصله نزدیک، پنتاگون میتواند مناطق روسیه را بهتر زیر نظارت گیرد. واشنگتن که یکبار پیشنهاد اداره مشترک رادار های کابالا در آذربایجان را با روسیه رد کرد، در نصب و تحقق « سپر » سرعت بیشتر بخرج داد.

در ماه مارچ گذشته تائید شد که ایالات متحده آمریکا در حال نصب 24 موشک نوع 3-SM در پولند و به همین تعداد در رومانیا بوده و تعداد نا معین موشکهای اگیس در عرشه کشتی های جنگی در بحیره مدیترانه میباشند که با یک رادار پر قدرت که در ترکیه نصب گردیده است، و همچنان رادار های متحرکی که میتوانند هر لحظه در « موقعیت های بهتر » اخذ موضع نمایند، هم آهنگ گردیده اند. همزمان پولند اعلان نموده که به مبلغ 33.6 میلیارد یورو را مصرف « سپر » شخصی خویش (با تکنولوژی ایالات متحده) خواهد کرد که با سیستم های ایالات متحده آمریکا/ناتو ادغام میگردد.

در ماه می شرکت لاک هید مارتین اعلان کرد که در مدت یک سال چار آزمایش موفقانه موشکهای اگیس نسل دوم را انجام داده و در سال 2014 تعداد کشتی های جنگی مجهز با این سیستم موشکها از 27 به 32 فروند افزایش خواهد یافت. در ماه اکتوبر در پایگاه هوایی دیویسیلو در رومانیا کارهای ساختمان یک دستگاه زمینی موشک های اگیس از جانب پنتاگون به ارزش 100 میلیون یورو آغاز یافت که در سال 2015 آماده بهره برداری خواهد گردید : این پایگاه زیر فرماندهی ظاهری رومانیا قرار خواهد داشت، اما نصب موشکها از جانب 500 تن نظامی ایالات متحده صورت خواهد گرفت.

در ماه نوامبر آزمایش های نهایی میدس (سیستم دافع هوا با بورد متوسط) بطور مشترک از جانب ایالات متحده آمریکا، ایتالیا و آلمان تحقق یافت : نوعی از « سنگ پست » که با یک سیستم موشکی خیلی پیشرفته، نیروهای در حال تهاجم بر خاک دشمن را حمایت میکند. ایالات متحده آمریکا، پس از صرف دو میلیارد دالر در این برنامه، به منظور توجه بیشتر بر سیستم های دیگر، از آن دست کشیدند، اما ایتالیا و آلمان (که به ترتیب 15 در صد و 25 در صد مصارف آنرا به عهده گرفته بودند) میدس را بدست گرفتند و احتمالا پای پولند را به منظور تقسیم مصارف اضافه شده، به این پروژه خواهند کشاند. میدس این « سپر» را، که ایالات متحده آمریکا و متحدان اروپایی شان نیت دارند تا در دهه های بعدی با خرج ده ها میلیارد دالر انکشاف دهند، تقویت خواهد نمود.

در همین ماه نوامبر، پنتاگون تایید کرد که صد ها بمب هسته وی نوع 11- 61B که ایالات متحده در اروپا (به شمول ایتالیا) نگهداری مینماید، به بمب های 12- 61B تغییر شکل یافته اند که همچنان به عنوان بمب های ضد زیر زمینی یا بونکر قابل استفاده میباشند. بطور رسمی آنها به عنوان سلاح هسته وی « تاکتیکی» طبقه بندی شده اند، اما در حالی که آنها در اروپا نصب گردیده و به ساده گی در نزدیکی مرز های روسیه قابل انتقال میباشند، در حقیقت سلاح ستراتیژیک محسوب میشوند ( یعنی رده بندی که شامل سلاح های دور بورد 5500 کیلومتر میگردد) : اینها، در برابر 1800 کلاهک روسی، بر تعداد 2150 کلاهک هسته وی ستراتیژیک ایالات متحده و 500 کلاهک هسته وی فرانسه و بریتانیا که هر لحظه آماده پرتاب اند، اضافه شده اند. بلافاصله پس از آن، لاک هید مارتین آزمایش ماهواره دوم موواس در فضا را (که در ماه جولای پرتاب شده بود) به پایه اکمال رساند. « این ماهواره برای استفاده عملیاتی زیر فرماندهی ستراتیژیک قرار داده شد » که فرماندهی نیروهای هسته وی را با فرماندهی عملیات فضایی متحد میسازد.

در این مقطع نمیتوان از اقدام پوتین در منحل نمودن گروه کاری که در سال 2011 به هدف دریافت راه های همکاری با ناتو در بخش دفاع موشکی ایجاد گردیده بود، متعجب شد. این همزمان با اعلان تجهیز واحد های دیگر روسیه با موشک های ایسکندر و موشک های نسل جدید بالیستیک قاره پیمای متحرک یارس، که قادر به حمل ده کلاهک هسته وی میباشند، واقع گردید.

اکنون اروپا از برکت ایالات متحده آمریکا، « مصئون تر » است.