در یک تریبیون آزاد که از جانب واشنگتن پست انتشار یافته است، دکتر هنری کیسینجر در مورد بحران اوکراین اظهار نظر نموده است.
پس از توضیح آنکه اوکراین به عنوان یک دولت، نه بنام دولت متحد روسیه و نه به عنوان دولت متحد غرب نمیتواند به حیات خویش ادامه دهد، بل تنها میتواند به مثابه یک پل در میان هر دو قرار گیرد، او – با ریسک تناقض گویی – به تشریح ریشه های تاریخی روسیه در اوکراین پرداخت.
او اظهار داشت که بحران کنونی در اراده دو رهبر عمده اوکراین برای به کرسی نشاندن نیات شان در سرتاسر کشور، با پرداخت بهای نادیده گرفتن نیمه دیگر آن سرزمین، ریشه دارد. به قول او، یولیا تیموشنکو هوادار اروپا و ویکتور یانوکوویچ هوادار روسیه میباشند.
او تغییر وضع بحران کنونی را از صلح آمیز به حالت نظامی محکوم نمود و از یک درگیری نامشخص برای هر دو طرف هشدار داد.
در نهایت، او چار پیشنهاد را به عنوان اصول مذاکره، و نه به عنوان نسخه های سیاست ایالات متحده، پیشکش نمود:
– 1. اوکراین باید امکان انتخاب نظام اقتصادی خویش را داشته باشد و به اتحادیه اروپا بپیوندد.
– 2. اوکراین نباید عضو ناتو ساخته شود.
– 3. اوکراین باید الگوی فنلاند را بپذیرد (یعنی بی طرف گردد).
– 4. کریمیه نباید تجزیه گردد، بل کیف باید استقلال بیشتر آنرا به رسمیت بشناسد و تداوم پایگاه بحری روسیه در سواستوپول را تضمین کند.
این متن، بطور دقیق تنظیم شده، باید به عنوان جستجوی یک راه خروجی پنداشته شود.
توصیف نمودن دو رهبر اوکراین، یکی هوادار اروپا و دیگری هوادار روسیه، با حقیقت همخوانی ندارد: خانم تیموشنکو مذاکرات در مورد گاز را با روسیه اجرا نموده و قرار داد آنرا به امضا رسانیده است، چیزی که باعث تعقیب وی در دادگاه و محکومیت او گردید؛ در حالیکه آقای یانوکوویچ مذاکرات بهره برداری از گاز اوکراین را توسط شرکت شل انجام داده و قرار داد آنرا به امضا رسانیده است، چیزی که برای وی همچنان حکم محکومیت را میتواند داشته باشد. در این مسایل مبرم، هر دو رهبر بیشتر منافع شخصی خود را در نظر گرفته اند تا منافع یک اردوگاه ایدیولوژیک.
هر طوری باشد، این معرفی نامه ارایه شده « متعادل »، یعنی حواله نمودن اشتباهات بر هر دو اردوگاه بطور مساوی نیت دارد تا راه خروجی را توجیه کند: واشنگتن از پیوند دادن کشور اوکراین به ناتو صرف نظر خواهد کرد و موجودیت پایگاه بحری در بحیره سیاه را تضمین مینماید، در صورتی که مسکو هم از الحاق این کشور در اتحاد گمرکی خویش (در زبان روسی اس ان گی، م.) و مصادره شبه جزیره کریمیه صرف نظر کند.
مشکل در این است که این پیشنهاد در حالی مواصلت ورزیده که واشنگتن قبلا در این کارزار، نبرد را باخته است. اگر مسکو آنرا رد کند، ناتو میتواند موشک هایش را پیشتر بیاورد، اما باید موضوع 35 میلیارد دالر وام های این کشور و یک دولتی را که نئونازیست ها را در ترکیب خود دارد و همچنان از دست دادن کریمیه را نیز مدیریت کند، یعنی بسیار بیشتر از مسئله ترانسنیستری (دولت خود اعلان کرده مستقل بنام ترانسنیستری مولداویا مربوط دنیستر در شرق اروپا، که از جانب جامعه جهانی به شمول روسیه به رسمیت شناخته نشده است، بجز دو جمهوریت جدایی طلب اوستی جنوب و آبخاز. تکیه بر ویکی پدیا، م.)
« چگونه بحران اوکراین پایان میپذیرد »، نوشته هنری کیسینجر، دی واشنگتن پست، 6 مارچ 2014.
http://www.washingtonpost.com/opinions/henry-kissinger-to-settle-the-ukraine-crisis-start-at-the-end/2014/03/05/46dad868-a496-11e3-8466-d34c451760b9_story.html
