فرانسه، تحت تاثیر سخنرانی های خودش در مورد استقلال کریمیه و پیوستن آن به فدراسیون روسیه، سعی میورزد تا تحریم های را بر علیه مسکو وضع نماید. از چنین یک زاویه یی دید، و در حالیکه ژان – مارک آیرو صدراعظم، به لوران فابیوس وزیر خارجه خویش گوشزد نموده بود که نامبرده نباید در مورد کشتی های نفر بری « مسترال » تماس گیرد، اما این اخیر الذکر بتاریخ 17 مارچ 2014 در کانال تلویزیونی تی اف یک، امکان فسخ این قرارداد را بیان نمود: روشن است که فرانسه کشور توسعه طلب روسیه را مسلح نخواهد ساخت.
لذا، طوری که ما در این ستون متذکر شدیم، بدست آوردن « میسترال ها » از جانب روسیه، به قول وزیر دفاع روسیه بی جهت است: این کشتی ها نه به نیاز های اردوی روسیه و نه تکنیک های نبرد آن پاسخگو میباشند. این تصمیم از جانب وزیر دفاع سابق اناتولی سردیاکوف اتخاذ گردیده بود که در حال حاضر به اتهام فروش تقلبی دارایی های نظامی، مورد باز پرس قرار دارد. حرف بر سر معامله های زیر میز است که همزمان به نفع رییس جمهور آن دوران، دمیتری مدودیف و همتای وی نیکولا سرکوزی، برای تامین مصارف کارزار انتخابات ریاست جمهوری این دو مرد بود [1].
در حالیکه این قرارداد چندین مرتبه از نو معامله شده است، از لحاظ اقتصادی زیان آور میباشد. کارخانه کشتی سازی روسیه، که از آنزمان تا کنون انکشاف چشمگیری نموده است، امکان آنرا دارد تا چنین کشتی ها را به نیم قیمت آماده کند. در نتیجه روسیه این تحریم را به عنوان یک نوع رهایی از مسئولیت نگریسته و فرانسه ناگزیر به دریافت خریدار تازه یی برای این کشتی ها، که تقریبا کار ساختمان شان رو به اختتام است و ارزش آنها به 1.2 میلیارد یورو تخمین زده شده، میباشد. این قرارداد بزرگترین قرارداد میان یک عضو ناتو و روسیه بود که تا اکنون بیسابقه میباشد. 400 مرد بحری روسیه در ماه های بعدی بایستی جهت آموزش روی این کشتی ها، به فرانسه وارد میشدند. نخستین کشتی باید در سال جاری 2014 و کشی دوم باید در سال 2015 تحویل میگردید.
ساختمان کشتی های « میسترال » بیشتر از یک هزار کارگر را از چهار سال به اینسو در محل سنت نزر، شهر نزدیک به نانت، که صدراعظم ژان – مارک آیو شاورال (شهردار) آن بود، مشغول بکار ساخته بود.
[1] « فرانسه – روسیه: " میسترال ها " موج می آفرینند »، شبکه ولتر، 23 جولای 2010.
http://www.voltairenet.org/article166429.html
