مرگ زیر «آتش خودی» با بمب افکن اتمی

گزارش مرگ پنج سرباز آمریکائی زیر «آتش خودی» در افغانستان معنی دارتر آنی است که در رسانه ها مطرح گردیده. از گفتن این واقعیت که این پنج سرباز، سربازهای های معمولی نبوده و به نیروهای ویژه تعلق داشته اند اجتناب کرده اند. (نیروهای ویژه همانهائی هستند که در افغانستان عملیات سرّی انجام می دهند) — آنها در آثر اشتباه یک بمب افکن ب-1 که خود آنها برای تخریب مواضع دشمن فراخوانده بودند کشته می شوند.

ب-1 لانسور (پرتابگر – یا – بمب افکن) (مترجم : البته ب-1 می تواند در ترکیب با اف 22 در نبردهای هوائی نیز شرکت داشته باشد و به موشکهای هوا به هوا مسلح باشد) در سالهای 1980 در صد فروند ساخته شد و یک بمب افکن رادارگریز با توان حمل سلاح اتمی می باشد. این بمب افکن می تواند بی آن که نیاز به سوختگیری داشته باشد 12000 کیلومتر را بپیماید. با پایان یافتن جنگ سرد، 68 فروند ب-1 به شکل غیر اتمی مجهز شد، به ویژه برای پرتاب بمب های خوشه ای، بمب های هدایت شوندۀ جی پی اس و موشکهای کروز. سال 1988 برای بمباران عراق مورد استفاده قرار گرفت و سال 1999 در یوگوسلاوی کاربرد پیدا کرد، ب-1 به شکل گسترده از سال 2001 افغانستان را بمباران کرده و سال 2003 نیز در عراق به کار بسته شد. در ویدئوی زی می توانیم پرتاب بمب های خوشه ای روی یک دهکدۀ افغان را ببینیم :

از آنجائی که بمب افکن ب-1 قادر به حمل بمب و موشک هسته ای می باشد، استفاده از این نوع هواپیماها در عملیات کوماندوئی می توان دبه بهینه سازی هائی چند بیانجامد، حتی برای حملات اتمی. همین موضوع برای ب-2 هواپیماهای استراتژیک ایالات متحده مطرح می باشد که برای حملات اتمی ساخته شده ولی برای عملیات غیر اتمی نیز در جنگ های معاصر به کار رفته است، در عراق، یوگوسلاوی و لیبی. دو بمب افکن ب-2 روز یکشنبه از ایالات متحده به پایگاه انگلیسی فیرفورد منتقل شد که به سه دژ پرنده ب-52 پیوست. آدمیرال هینی فرماندۀ فرماندهی استراتژیک در این مورد اظهار داشت که : « موضع گیری بمب افکن های استراتژیک ایالات متحده در اروپا عملیات مشترک با هم پیمانان ما را تقویت می کند ».

به انضمام ایتالیا که انبار و محافظ بمب های اتمی ایالات متحده است.