چگونه اسرائیل می خواهد جنگ شامات را دوباره بر پا کند

برای به شکست کشاندن توافقات بین واشنگتن و تهران که باید روز 30 ژوئن به امضا رسد، نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو از سر گیری جنگ علیه سوریه را تدارک دیده است.

پس از تلاش های ایالات متحده، فرانسه و انگلستان برای به قدرت رساندن برادران مسلمان (به عربی اخوان المسلمین) از فوریۀ 2011 تا نخستین گردهمآئی ژنو در ژوئن 2012، جنگ مزدوران مسلح از دوران گردهمآئی دوستان سوریه در پاریس به تاریخ ژوئیۀ 2012 تا دومین گردهمآئی ژنو در ژانویۀ 2014، و تلاش امارات اسلامی (داعش) از ژوئن 2014 تا امروز برای ایجاد وضعیت هرج و مرج، اسرائیل بر آن است تا آتش جنگ چهارم را نیز بر پا کند.

طرح همانی است که توسط رابین رایت به پنتاگون پیشنهاد شد — نیویورک تایمز نیز آن را در سپتامبر 2013 منتشر کرد — یعنی ایجاد کردستان مستقل در نقطۀ تقاطع عراق و سوریه [1].

کردها چه کسانی هستند ؟

مردم کرد در ترکیه، ایران، عراق و سوریه به سر می برند، ولی از دوران شکست جمهوری آرارات (1930-1927) و ناکام ماندن جمهوری مهاباد (1947-1946) دولت مستقی ندارند. بین 13 تا 20 میلیون نفر از آنها در ترکیه، و 5 تا 6 میلیون نفر در ایران، و 4 تا 5 میلیون نفر در عراق و سرانجام حدود 3 میلیون نفر در سوریه زندگی می کنند.

1) پس از آن که برخی از کردها در جریان نسل براندازی مسیحیان و ایزدی ها شرکت کردند، کردهای ترکیه طی یک قرن از سوی پان ترکیست ها به سهم خود مورد اذیت و آزار قرار گرفتند. طی سرکوب شورش حزب کار کردستان PKK بین سال های 1984 تا 2000 دست کم 40000 نفر کشته شدند.

2) کردهای ایران از استقلال نسبی برخوردارند ولی از دیدگاه اقتصادی تهران این استان را به حال خود رها کرده است.

3) کردهای عراق از آغاز دوران جنگ سرد وابسته به ناتو هستند، ابتدا در خدمت صدام حسین در مبارزه علیه انقلاب خمینیست بودند، سپس علیه صدام حسین وقتی دست به کار شدند که ناتو تصمیم گرفت رژیم او را سرنگون کند. در حال حاضر از استقلال منطقه ای برخوردار بوده و در خارج نیزسفارت خانه هائی دایر کرده است.

4) کردها به سوریه آمدند زیرا از اذیت و آزار و تهدید ترک ها گریخته بودند، ابتدا طی دوران مصطفی کمال آتاتورک، سپس در 30 سال پیش از این طی شورش حزب کار کردستان. آنهائی که ملیت نگرفته بودند، بشار اسد به آنها ملیت اعطا کرد و در آغاز جنگ بر اساس توافق متقابل با دمشق برای دفاع از منطقۀ خودشان به آنها اسلحه و مهمات دادند.

بافت اجتماعی مردم کرد متنوع است ولی سه تمایل مختلف بین آنها به فرجام تنش زای درونی انجامیده است. به زبان واحدی حرف نمی زنند، و اگر چه غالباً اهل سنت هستند ولی به تمایلات سیاسی مختلف و متضادی تعلق دارند. از دوران جنگ سرد، بین طرفداران ایالات متحده (خاندان بارزانی امروز که در منطقۀ عراق در قدرت هستند) و طرفداران شوروی (اوجالان که توسط اسرائیلی ها در سال 1999 به حساب ترکیه ربوده شد و از آن تاریخ در زندان به سر می برد) تقسیم شده اند.

کردستان عراق : مافیا و موساد

با توجه به نقش اسرائیل در بطن امپریالیسم آنگلوساکسون، خانوادۀ بارزانی که در اصل سوسیالیست بود، در سال های 60 به موساد پیوست و به ابزاری علیه بعث عراق تبدیل شد [2]. رئیس جمهور کنونی مسعود بارزانی که احتمالاً عضو موساد می باشد، در افکار عمومی کردهای ترکیه و ایران و سوریه بی اعتبار است. البته او به یمن سرمایه گذاری های اسرائیل به موفقیت هائی دست یافت و رژیم طایفه محور خود را ایجاد کرد.

رئیس جمهور بارزانی هنوز در قدرت باقی مانده در صورتی که دورۀ او از دو سال پیش به اتمام رسیده، یعنی وضعیتی غیر دموکراتیک به وجود آورده که البته از دیدگاه واشنگتن مشکلی ایجاد نمی کند، به همان گونه که محمود عباس (در فلسطین) یا عبد ربه منصور هادی (در یمن). دولت بارزانی با آسودگی خاطر در خویشاوند سالاری و بزهکاری فرو رفته است. طایفۀ او پست های مهم را در اختیار دارند، پیش از همه باید از نخست وزیر نچیروان ادریس بارزانی یاد کنیم که برادر زادۀ مسعود بارزانی است و 15 میلیارد دلار در حسابش جمع کرده و هزاران میلیونر دیگر که مطمئناً نمی توانند بگویند این ثروت را از کجا بدست آورده اند.

وکلا نخستین کسانی بودند که سرکوب شدند، کمال قادر به دلیل انتقاد از رئیس جمهور بارزانی به 30 سال زندان محکوم شد. آزادی مطبوعات از سال 2010 یک نظریه بیش بنظر نمی رسد، به ویژه پس از ربودن و قتل روزنامه نگار کرد سردشت عثمان، به اتهام فکاهی جلوه دادن رئیس جمهور. دولت منطقه ای در ورشکستگی به سر می برد و از چند ماه پیش قادر به پرداخت حقوق بخش مهمی از کارمندانش نیست.

کردستان عراق و طرح ضمیمه سازی شمال سوریه

در سال 2014، دولت منطقه ای کردستان در توطئه ای شرکت کرد که هدف آن ترسیم مجدد عراق و سوریه مبتنی بر طرح رایت بود، و در گردهمآئی های مختلفی در اردن با سرویس های مخفی اردنی، رهبران امارات اسلامی، رهبران گروه های مسلح در سوریه و نقشبندی های عراقی شرکت داشت [3]. به رهبری واشنگتن و تل آویو قرار بر این شد که امارات اسلامی (داعش) و دولت منطقه ای کردستان حملۀ مشترکی را برای تسخیر بخش بزرگی از عراق به اجرا گذارند. در حالی که رسانه های بین المللی جنایات امارات اسلامی را در عراق افشا می کردند، کردهای بارزانی مناطق نفتی کرکوک را تصرف کردند و با این حمله خاک کردستان تا 40 % گسترش یافت.

سپس، هم زمان دولت هائی که به شکل مخفیانه این عملیات را پشتیبانی می کردند، رسماً جنایات ضد بشری و غارتگری های امارات اسلامی را نیز افشا می کردند، دولت منطقه ای کردستان لوله های نفتی را که دزدیده بود در خدمت جهاد طلبان قرارداد تا از منابع غارت شده به شرکت های نفتی اروپا بفروشند.

هر گونه اعتراضی به اتحاد دولت منطقه ای کرد و امارات اسلامی به سختی سرکوب شد. بر این اساس حیدر ششو رهبر ایزدی ها که این موضوع را افشا کرده بود روز 7 آوریل بازداشت شد، گرچه دو ملیتی بود و ملیت آلمانی داشت.

در سال های 2000، ستاد فرماندهی اسرائیل پیشبینی کرده بود که توان موشکی مصر و سوریه را خنثی کند و موشک های خودش را در جنوب سودان و در کردستان عراق مستقر سازد. اگر اولی اعلام استقلال کرد، دومی هنوز به استقلال نرسیده است. طرح رایت هم زمان این هدف استراتژیک و کاشتن بذر هرج و مرج را ممکن می ساخت. برای تخریب توافقات واشنگتن و تهران که باید در 30 ژوئن به امضا رسد، بنیامین نتانیاهو حملۀ پیشمرگان (یعنی سربازان بارزانی) به شمال سوریه را طرح ریزی کرده است. با این وجود کردهای سوریه با مافیای بارزانی ها مخالف هستند ولی همواره در این منطقه در اقلیت بوده اند.

از چندین ماه پیش، اردوی رسانه ای شروع کردند به دروغ پردازی دربارۀ مبارزۀ کردهای ترکیه از حزب کار کردستان علیه امارات اسلامی، به عنوان مثال در رابطه با نبرد کوبانی ها. دولت های غربی، و مقدم بر همه فرانسه بی آن که از بغداد عبور کند مستقیماً به اربیل اسلحه فرستاد و بر این اساس حاکمیت عراق را نقض کرد. این سلاح ها مورد استفاده قرار نگرفته بلکه تنها برای حمله به شمال سوریه ذخیره شده است.

در کنگرۀ ایالات متحده، ادوارد رویس Edward Royce و الیوت انگل Eliot Engel، دو پارلمانی که به شکل سنتی از منافع لیکود اسرائیل دفاع می کنند، در نوامبر 2014 لایحه ای [4] برای ارسال مستقیم اسلحه برای دولت منطقه ای کردستان عراق پیشنهاد کردند. ولی این پیشنهاد پذیرفته نشد. این مورد به قانون امور مالی دفاع توسط رئیس کمیسیون نیروهای مسلح، مک تورنبری Mac Thornberry به اتفاق دیگران ضمیمه شد که هدفشان تقویت نظامی نیروهائی است که علیه جمهوری عرب سوریه می جنگند. اگر این لایحه توسط دو مجلس تصویب می شد، بغداد را از هر گونه قدرتی خارج از منطقۀ شیعه در عراق محروم می کرد و راه را هم زمان برای تجزیۀ کشور و چهارمین جنگ در سوریه باز می کرد. اغلب سیاستمداران عراقی که در رسماً در این زمینه بیانیه نوشته اند در رابطه با چنین سیاستی هشدار داده اند. رهبر شیعیان مقتدا صدر (فرماندۀ قدیمی ارتش مهدی) به سهم خود اعلام کرده است که اگر چنین قانونی تصویب شود، از دیدگاه او ایالات متحده به عنوان دشمن میهنی تلقی خواهد شد و علیه 3000 مستشار نظامی در عراق و به همین گونه علیه منافع ایالات متحده در خارج اقدام جنگی خواهد کرد.

رئیس جمهور اوباما و معاون ریاست جمهوری بایدن 5 مه در کاخ سفید قویاً به رئیس جمهور بارزانی اعلام کرده اند که به اسرائیل اجازه نخواهند داد و به کردهای عراق نیز هشدار داده اند که آرامش خود را حفظ کنند. با این وجود، در کردستان عراق، رسانه ها، بر عکس، ادعا کرده اند که رئیس جمهور اوباما به گرمی از هیئت آنها استقبال به عمل آورده و از «کردستان» مستقل پشتیبانی خواهد کرد.

دولت جدید اسرائیل، که روز 7 مه توسط بنیامین نتانیاهو تشکیل شد، بر آن است که جهاد طلبان را در شمال سوریه متحد سازد. هدف این است که حمله به دمشق را با حملۀ کردهای عراقی برای قتل عام کردهای حزب اتحاد دموکراتیک (که از جمهوری عرب سوریه دفاع می کنند و از شاخۀ حزب دموکرات کردستان ترکیه هستند) و ضمیمه سازی سرزمین آنها، همآهنگ سازند.

رئیس جمهور ترکیه اردوخان ایجاد «کردستان» مستقل را در تلاقی عراق و سوریه موجب تحریک کردهای ساکن ترکیه دانسته و اعلام کرده است که این طرح گامی خواهد بود به سوی تخریب ترکیه. در صورتی که کردهای عراقی به سوریه حمله کنند، او در کنار دمشق جبهه خواهد گرفت.

مطمئناً، طرح اسرائیل (با ایجاد ناتوی عرب به فرماندهی اسرائیل) در اجلاس آیندۀ شورای همکاری خلیج (فارس) که رئیس جمهور اوباما (که عضو این اتحادیه نیست) به کمپ دیوید فراخوانده است مورد بررسی قرار خواهد گرفت.