De derde wereldoorlog zal niet plaatsvinden

In één week hebben alle Westerse regeerders de één na de ander het doel opgegeven dat ze sinds bijna 5 jaar collectief nastreefden: de Arabisch Syrische republiek ten val brengen evenals zijn democratisch gekozen president Bashar al-Assad.

We moeten wel constateren dat hoewel alles verandert sinds de ondertekening van het 5+1 akkoord met Iran dit niet alleen komt door de wil van de Iraanse Gids van de Revolutie, noch door die van president Poetin, maar ook omdat ze gecoördineerd zijn met die van het Witte-Huis.

In de loop van het eerste semester van 2012 hadden de Verenigde Staten en Rusland de dwaasheid van het project van de machtsovername door de Moslimbroeders —de « Arabische lente »— geconstateerd en zich een nieuwe verdeling van het « Grote Nabije-Oosten » voorgesteld, dat ze begonnen waren te concretiseren met de conferentie van Genève. Maar president Obama was niet in staat gebleken zijn woord na te komen. Een week later riep François Hollande de « Vrienden van Syrië » op de oorlog weer te hervatten, wat de spectaculaire ontslagname van mediateur Kofi Annan met zich bracht, terwijl Frankrijk, Qatar, Jordanië en Israël de operatie « Vulkaan van Damas » lanceerden en de chefs van de Syrische nationale veiligheidsraad vermoordden.

Al snel bleek dat de Staatssecretaris Hilary Clinton, de directeur van de CIA David Petraeus en de nieuwe directeur van Politieke zaken van de Uno Jeffrey Feltman sinds het begin de touwtjes in handen hadden. Men moest het einde van de Amerikaanse verkiezingscampagne en de herverkiezing van Barack Obama afwachten voordat deze er in slaagde generaal Petraeus te arresteren —in de politiële zin van het woord— en Hilary Clinton te ontslaan. Feltman daarentegen bleef in de schaduw de politiek van het Witte-Huis saboteren door dezen of genen via zijn ondergeschikten, Lakhdar Brahimi en Staffan de Mistura, te verzekeren dat de Republiek overwonnen zou worden, en vroeg of laat tot een totale en onvoorwaardelijke overgave gedwongen zou zijn.

De politiek van Obama (vermindering van de spanning met Rusland en afwending van de Amerikaanse troepen naar het Verre-Oosten) werd plotseling tenietgedaan door het slagen van de « kleurenrevolutie » in Oekraïne, in november 2013. Deze operatie die het vernietigingsproces van Oekraïne en de isolatie van Rusland afmaakte, en dat begonnen was sinds de ontmanteling van de Sovjetunie, werd ontketend zonder medeweten van het Witte-Huis. De Verenigde Staten maken hun geheime operaties jaren van te voren gereed en ontketenen ze als ze vinden dat zich een politieke gelegenheid voordoet. Deze keer heeft iemand er het bevel toe gegeven zonder het aan de Nationale veiligheidsraad US voor te leggen. Het resultaat was een ongekende crisis, de onafhankelijkheid van de Krim die de staatsgreep weigerde, diens aansluiting aan de Russische Federatie, de opstand van het Donetsbekken en Lougansk, de Westerse sancties tegen Moskou en de tegensancties van Rusland jegens het Westen. Kortweg, de stopzetting van alle Oost-West relaties.

Wonderlijk genoeg scheen president Obama zich de politiek van zijn « haviken », welke hij niet had gekozen, te laten opdringen. Hij zette echter in het geheim de onderhandelingen die hij met Iran was begonnen voort in zijn tweede mandaat. Daar de dingen zich maar langzaam voortsleepten, kwam het pas in juli 2015 tot een akkoord [1].

Sinds deze datum zien we een ontdooiing van de verhoudingen tussen Washington en Moskou, een oplossing van de Oekraïense crisis —er wordt een begin gemaakt met de toepassing van de akkoorden van Minsk II, terwijl Rusland 26 september een akkoord voor gasleveringen aan Oekraïne heeft getekend—, en een politieke omwenteling in het Nabije-Oosten. We zijn nu de facto, in de positie waar we 30 juni 2012 waren tijdens het Communiqué van Genève.

Behalve dat gedurende deze drie jaar Syrië grotendeels is verwoest en 200.000 zielen heeft verloren, de Moslimbroeders het kalifaat hebben verkondigd waarvoor ze sinds 1928 de jihad voeren, en hun ambitie sindsdien het hele gebied bedreigt.

Hoe het ook zij, het Verzet van het Syrische volk en van zijn bondgenoten —met name de Hezbollah— en de vastberadenheid van Iran en Rusland hebben president Obama de tijd gegeven weer meester in eigen huis te worden. De vroegere rechterhand van David Petraeus, generaal John Allen, die er in geslaagd was aan de zuiveringsactie van 2012 te ontsnappen, is nu juist ook ontslagen. Hij was bevelhebber van de « anti »-Daesh coalitie. En de werkdocumenten van Jeffrey Feltman circuleren onder de leden van de Veiligheidsraad.

Moedige en wijze mannen hebben vermeden dat het kunstmatige conflict, de « Arabische lente », ontaardt in een Derde Wereldoorlog.

Te onthouden:
– De « Arabische lente » diende ertoe de Moslimbroeders in de Arabische wereld aan de macht te brengen. Reagerend op hun mislukking hebben sommige Broeders met Daesh het kalifaat uitgeroepen.
– De liberale haviken en de neoconservatieven willen oorlog tegen Rusland uitlokken. Hiertoe hebben ze de « Arabische lente » begunstigd, later de vrede met Syrië verhinderd, en vervolgens de kleurenrevolutie in Oekraïne georganiseerd, alvorens Daesh in Irak en Syrië te steunen.
– President Obama zal drie jaar nodig gehad hebben om orde op zaken te stellen in zijn administratie —en het is nog niet af—.
– Er bestaat een akkoord tussen Barack Obama, Vladimir Poetin en ayatollah Ali Khameneï om de vrede te herstellen in het Nabije-Oosten.