کسانی که سر نخ بحران مهاجرت را در دست دارند

پیتر ساترلند، نمایندۀ ویژۀ دبیر کل سازمان ملل متحد، مسئول سازمان بین المللی مهاجرت

ایرلندی، مدیر اجرائی کمیسیون ضامن رواند رقابت در اروپا، سپس مدیر کل سازمان جهانی تجارت (95-1993)، مدیر پیشین بریتیش پترولیوم (2009-1997)، مدیر گلدمن ساکس بین المللی (2015-1995)، مدیر پیشین گروه بیلدربرگ، رئیس بخش اروپائی کمیسیون سه جانبه (la Commission trilatérale )، و معاون ریاست میز گرد صنایع اروپائی.

آقای ساترلند از هیچ فرصتی برای یادآوری وظیفۀ اخلاقی برای کمک به پناهندگان فروگذاری نکرده است [کاتولیک سنتی، مشاور مدرسۀ عالی بازرگانی متعلق به اوپوس دئی l’Opus Dei(گروه کاتولیک های محافظه کار) ، و از سال 2006، مشاور اوقاف مرکز کلیسای کاتولیک]، او به ویژه مدیحه گوی مهاجرت بین المللی است. در سخنرانی 21 ژوئن 2012 در مقابل کمیسیون امور داخلیِ مجلس اعیان بریتانیا، ساترلند اعلام کرد که هرفردی باید حق داشته باشد در هر کشوری که بخواهد تحصیل و کار کند، یعنی فراخواستی که با هر گونه سیاست محدود کنندۀ امر مهاجرت ناسازگار است؛ و با وجود نظریات شهروندان کشورهای میزبان، مهاجرت حرکتی فوق العاده ای در گسترش اقتصادی به وجود می آورد. او نتیجه می گیرد که اتحادیۀ اروپا باید انسجام ملی را از بین ببرد [1].

گرالد کنوس، مدیر و بنیانگذار l’European Security Intitiative (ESI) (ابتکار عمل امنیتی اروپا)

جامعه شناس اتریشی. او بین سالهای 1993 تا 1994 در بلژیک، بوسنی و هرزگوین، و کوزووُ (در پایان مأموریت برنارد کوشنر)، ابتدا برای سازمان غیر دولتی و سپس برای اتحادیۀ اروپا کار می کرد. او پژوهشهایش را بین سالهای 2005 تا 2011 در Carr Center for Human Rights Policy (مرکز تحقیقاتی دربارۀ حقوق بشر) در دانشگاه هاروارد ادامه داد و در پایان Can Intervention Work ?. را منتشر کرد. در سال 1999، او در بوسنی و هرزگوین ESI را بنیانگذاری می کند ( European Security Intitiative ابتکار عمل امنیتی اروپا).

این مؤسسه نخستین بودجۀ خود را از ایالات متحده، بنیاد صلح US Institute of Peace دریافت کرد، این بنیاد در عین حال در پیوند تنگاتنگ با بنیاد ملی برای دموکراسی National Endowment for Democracy و بنیاد کارنگی Carnegi Foundation و مؤسسۀ آمریکن اینترپرایز است.

علاوه بر این، او از سوی اوبرین o’Brien و جیمز دوبینز James Dobbins در وزارت امور خارجه و توسط لئون فوئرس Leon Fuerth در کاخ سفید پذیرفته شد. به زودی، مؤسسۀ ابتکار عمل امنیتی اروپا توسط :

German Marshall Fund, la Mott Foundation, l’Open Society Institute (de George Soros),la Rockefeller Brothers Foundation بنیاد برادران راکفلر

و دولتهای هلند، ایرلند، لوکزامبورگ، نروژ، سوئد و و سوئیس بودجه دریافت می کند.

در سال 2004، او گزارشی منتشر کرد که در آن اتهام اخراج 200000 صربی از کوزووُ را یک دروغ تبلیغاتی روس نامید. در سال 2005، نظریۀ تازه ای را مطرح کرد که مبنی بر آن احزاب سیاسی ترکیه AKPرا تشکیلاتی معرفی می کند که به تعبیری خاص «اسلام کلوینیست» و در پی گسترش نوعی « دموکراسی اسلامی» است.

در کتابش زیرا عنوان Can Intervention Work ? که به همکاری روری استوارت Rory Stewart، قیم پیشین شاهزاده های بریتانیا ویلیام William و هاری Harry. گرالد کنوس با او در کوزووُ آشنا شد که متعاقباً طی اشغال عراق به جمع معاونان پل برمر Paul Bremmer و میسان Meyssan پیوست، سپس مدیر Carr Center for Human Rights Policy مرکز حقوق بشر، او از جنگ های ایالات متحده دفاع می کند و نظریۀ تازه ای درباب استعمار عرضه کرده است. به گفتۀ او، « مداخلۀ بشر دوستانه» دارای قانونیت است؛ ولی پیروزی آن مستلزم توجه به واقعیات محلی خواهد بود. در نتیجه از نظریات ریچار هولبورک Richard Holbrooke که در کوزووُ با او آشنا شده بود نیز یاد می کند. سامانتا پاور Samantha Power که او نیز همکار قدیمی هولبورک و بنیانگذار Carr Center for Human Rights Policy بود و پژوهشهایش را در همین چهارچوب به پیش می برد، از کتاب او پشتیبانی کرد

دیدریک سامسوم، نمایندۀ هلندی، رئیس حزب کار

فیزیکدان هسته ای، مدیر پیشین اردوی آب و هوا و انرژی در «گرینپیس» (صلح سبز)، نمایندۀ برگزیده از سال 2003، او ریاست پارلمانی گروه خود را نیز به عهده دارد، بعداً به ریاست حزب خودش ارتقاء یافت. با وجود این، در کسب مقام ریاست پارلمان و مقام نخست وزیری شکست خورد. در نتیجه از پیوستن به دولت ائتلافی که از آن دفاع می کرد امتناع نمود و رئیس گروه در مجلس خود باقی ماند.

ضریب هوشی او 136 و دو بار کنکور تلویزیونی آزمون هوش را برنده شده است. او خود را خدا ناباور مبارز معرفی می کند، سیگار نمی کشد و گیاه خوار است. او با نخست وزیر مارک روت Mark Rutte در ژوئن 2014 به گروه بیلدربرگ دعوت شده بود، در آنجا توانست با پیتر ساترلند گفتگو کند، ولی نه با روری استوارت Rory Stewart که تنها در گردهمآئی 2012 دعوت شده بود.

به گفتۀ دیدبانان سیاسی هلندی، او قربانی اصلی همه پرسی برای پشتیبانی از توافق اروپا با اوکراین است. زیرا او شخصاً در بارۀ این موضوع علیه روسیه موضع گیری کرده بود. بر اساس آمار، نتیجۀ شکست او، کاهش نصف تا سه چهارمِ نفوذ حزب او بود.