ایالات متحده شرایط اشغال ونزوئلا را فراهم کردند

به وجود آوردن تنش

طی ماه های گذشته ، ایالات متحده توانسته یک چهارم اعضای سازمان ملل را متقاعد سازد –( در بین آنها ۱۹ نفر آمریکایی هستند) -که انتخابات ونزوئلا ماه مه ۲۰۱۸ را به رسمیت نمی شناسد . و متعاقباََ دوران دوم ریاست جمهوری نیکولاس مادورو را نمی پذیرند .

وزیر دفاع انگلستان ، گاوین ویلیامسون ، در محاصبه ای در ساندی تلگرام ۲۱ ماه دسامبر ۲۰۱۸ اعلام کرد کشورش در حال مذاکره برای استقرار پایگاه نظامی دائم در گوییان می باشد - تا به این صورت سیاست استعماری خود را که پیش از بحران کانال سوئزداشت ، از سر گیرد . همان روز نماینده ی مجلس گوییان به طور غافل گیرانه ای باعث سقوط دولتش می گردد و خود به کانادا می گریزد . روز بعد ، اگزون موبیل اعلام می کند یک کشتی خود را به منطقه ی مورد مناقشه میان گوییان و ونزوئلا برای اکتشاف فرستاده ولی از سوی ارتش ونزوئلا از منطقه رانده شده است . این اکتشاف از سوی دولت گوییان مجوز دریافت کرده بود که مدیریت آبهای مورد مناقشه را به عهده داشت . بلافاصله
بخش امور خارجه ی ایالات متحده و گروه لیما ، به خطری که ونزوئلا ایجاد کرده بود هشدار می دهند . در ۹ ماه ژانویه ۲۰۱۹ ، پرزیدنت نیکولا مادورو ، نوارها و ویدیوهایی را پخش می کند که در آن اگزون موبیل و وزارت امور خارجه ی ایالات متحده دروغ گفته اند تا وضعیت منطقه را بحرانی جلوه دهند و باعث ایجاد جنگ میان کشورهای آمریکای لاتین گردند . گروه لیما این افشا گری را می پذیرند اما پاراگوئه و کانادا با آن مخالفت می کنند .

در ۵ ماه ژانویه ۲۰۱۹ ، مجمع عمومی ونزوئلا رئیس جمهور خود را انتخاب می کند ، که خوان گایدو نام دارد و با دور دوم ریاست جمهوری نیکولاس مادورو مخالفت می کند . مطابق ماده ی ۲۳۳ قانون اساسی ونزوئلا ، وضعیتی برای منع ریاست جمهوری مادورو به وجود می آورند که ممنوعیت به علت بیماری می باشد . در چنین وضعیتی ( اما نه وضعیت فعلی ) رئیس مجمع عمومی ریاست جمهوری موقت را می پذیرد .

در ۲۳ ماه ژانویه ۲۰۱۹ ، مخالفان و موافقان مادورو تظاهرات دوگانه ای را در کاراکاس ترتیب می دهند . در همین شرایط ، خوان گایدو خود را رئیس جمهور موقت اعلام می کند و حاضر به ایراد سوگند برای آغاز مسئولیت خود می باشد . ایالات متحده ، کانادا ، انگلستان و اسرائیل بلافاصله رئیس جمهور جدید ونزوئلا را به رسمیت می شناسند . اسپانیا که در کودتا علیه هوگو چاوز نقش داشت ، اتحادیه ی اروپا را در حمایت از رئیس جمهور جدید تشویق می کند .

منطق حوادث باعث شده تا ونزوئلا روابط دیپلماتیک خود را با ایالات متحده قطع کند و سفارت خود را در واشنگتن ببندد . اما ایالات متحده با حمایت از کودتای خوان گایدو ، این قطع رابطه را به رسمیت نشناختند و سفارت خود را در کاراکاس حفظ کرده اند و همچنان آتش بیار معرکه شدند

اجرای طرحی تجربه شده

در وضعیت فعلی ، ونزوئلا در برابر رئیس جمهور رسمی و رئیس جمهور موقت خود خوانده قرارگرفته .

برعکس تصور مردم ونزوئلا ، هدف ایالات متحده بر کنار کردن نیکولاس مادورو نمی باشد ، بلکه اجرای طرح رامسفلد-سبروسکی در حوزه ی دریای کارائیب می باشد . که در نهایت باعث حذف نیکولاس مادورو و خوان گایدو خواهد شد .

طرح کنونی در سوریه به اجرا در آمد ، با آغاز بحرانهای داخلی در سال ۲۰۱۱ ، ارتش مزدور در سال ۲۰۱۴ وارد عمل شد . نقش لیگ عرب از سوی سازمان
هدایت می شود که دبیر کل آن ریاست جمهوری خوان گایدو OEAامریکایی
را به رسمیت شناخته است . دوست داران سوریه از سوی گروه لیما اداره می شوند که وضعیت دیپلماتیک متحدان واشنگتن را اداره می کند. نقش رهبر مخالفان از سوی برهان قلیون تعیین شده است .

تغییر کرده ولی چند نفری که جایگزین NEDدر سوریه برهان قلیون همکار ،
اوبوده اند باعث فراموشی نام او در محافل سیاسی شدند . به همین علت خوان گایدو نیز به مانند او قربانی خواهد شد .

اما مدل سوریه تنها در بخش هایی توانست اجرا شود ، چرا که روسیه و چین در برابر شورای امنیت مخالفت خود را اعلام کردند . و همچنین ملت سوریه به جمهوری عرب سوریه پیوستند و وفاداری عجیبی را از خود نشان دادند .
همچنین با حضور ارتش روسیه در سوریه و حمایت آن از این کشور در برابر مزدوران خارجی و سازمان ناتو این طرح پنتاگون اجرا نشد . و از آنجاییکه ایالات متحده می دانست که دیگر قادر به حمایت از عناصر جهادی در سوریه نمی باشد ، گذاشت تا خزانه داری این کشور افسار کارهارا بدست بگیرد .به صورتی که باز سازی سوریه امکان پذیر نگردد .

در ماه های آینده ، رئیس جمهور موقف خوان گایدو ، دولتی موازی تشکیل خواهد داد .که علت آن :
– بدست گرفتن پول های فروش نفت در جریان منازعات می باشد .
– حل کردن اختلافات مرزی با گوييان
– حل کردن وضعیت پناهندگان
– همکاری با واشنگتن و زندانی کردن رهبران ونزوئلا در ایالات متحده با بهانه های حقوقی .

با در نظر گرفتن تجربه ی خاور میانه ی بزرگ طی هشت سال گذشته ، می توان نتیجه گیری نمود که وضعیت کنونی ونزوئلا مانند شیلی در سال ۱۹۷۳ می باشد . و جهان پس از فروپاشی شوروی در وضعیت جنگ سرد به سر نمی برد .

در آن دورانی ایالات متحده قصد کنترل قاره ی آمریکا را داشت و می خواست نفوذ شوروی را از این منطقه بکاهد . همچنین قصد داشت ثروت های منطقه را به چنگ بیاورد ، آنهم با پرداخت کمترین هزینه .

اما ، هم اکنون ایالات متحده پیوسته در یک قطبی بودن جهان پافشاری می کند . از این رو آنها دیگر دوست و دشمنی نباید داشته باشند . برای آنها جمعیت یک کشور باید در اقتصاد جهانی وارد شود ، اما با وجود ثروت های طبیعی کشورشان ، آنها نخواهند توانست از آن بهره مند شوند ، و باید این ثروت ها تحت کنترل ایالات متحده قرار گیرد . و از آنجاییکه منابع طبیعی یک کشور نمی تواند هم زمان از سوی دولت و ملت و پنتاگون اداره شود ، باید کلیه ی ساختارهای یک کشور و منطقه از فعالیت بیافتند .

کور کردن نظر فعالان

چنانچه خوان گایدو بتواند بحران کشورش را حل کند و خود را رئیس جمهور موقت اعلام کند ، واقعیت امر عکس این موضوع را نشان می دهد . عملیات او وضعیتی برای ایجاد جنگ داخلی را مهیا ساخته . او و جانشینان وی ، از برادران امریکای لاتین کمک خواهند طلبید . برزیل ، گوییان ، کلمبیا تمام نیروهای خود را با کمک اسرائیل ، انگلستان و ایالات متحده برای بر قراری صلح به کار خواهند بست . بحران ها ادامه خواهد داشت تا آنکه شهرها به ویرانه هایی بدل شوند . و اینکه دولت ونزوئلا طرفدار بولیوار ویا لیبرال و موافق و مخالف ایالات متحده باشد هیچ تفاوتی نخواهد داشت . هدف تضعیف دائمی یک کشور می باشد . این فرایند در ونزوئلا آغاز شده و در تمامی حوزه ی دریای کارائیب ادامه خواهد یافت ، تا آنکه هیچ قدرتی نتواند در این منطقه حکومت کند .

این وضعیت برای بسیاری از اعراب شناخته شده است . زیرا آنها به درون این تله افتادند و نابود شدند . و هم اکنون این طرح برای آمریکای لاتین می خواهد اجرا شود .

این امکان وجود دارد که اهالی مغرور ونزوئلا بتوانند از اعمال نفوذ بیگانگان در کشورشان مطلع شوند و با حذف دوگانگی در کشور ، آنرا نجات دهند .