ایالات متحده، نخستین پشتیبان امور مالی تروریسم در جهان

نخستین هفتۀ گردهمآئی صلح ژنو 2 مملو از فراز و نشیب بود. متأسفانه، عموم مردم در غرب از چگونگی آن آگاهی نیافتند، و قربانی سانسوری بودندکه همچنان به آنها ستم روا می دارد.

در واقع همین امر تناقض اصلی این جنگ است : تصاویر خلاف واقعیت عمل می کند. به گفتۀ رسانه های بین المللی، جنگ از یکسو ایالات متحده پیرامون واشینگتن و ریاض که مدعی دفاع از دموکراسی و مبارزۀ جهانی علیه تروریسم هستند، و از سوی دیگر سوریه و هم پیمانان روسی اش را که به ضرب سیاه نمائی و تهمت های ناروا دیکتاتور نامیده و آنها را به تروریسم متهم می کنند، در مقابل یکدیگر قرار داده است.

اگر همه آگاهی داشته باشند که عربستان سعودی کشور دموکراتیکی نیست، بلکه یک رژیم سلطنتی مطلق، استبداد یک خانواده و یک فرقه است که بر تمامی یک ملت حکمفرمائی می کند، و ایالات متحده نیز چیزی فراتر از تصویر مصنوعی دموکراسی و حتی «کشور آزادی» نیست.

در نتیجه، باید دانست که اخبار مهم هفته در تمام کشورهای عضو ناتو سانسور شد : کنگرۀ ایالات متحده به شکل سرّی برای رآی گیری در مورد تأمین مالی و کمک های نظامی به «شورشیان در سوریه» گردهمآئی تشکیل داد که نتیجۀ آن تا 30 سپتامبر 2014 معتبر خواهد بود. شما کاملا درست خواندید. کنگره گردهمآئی های سرّی برگزار می کند بی آن که روزنامه نگاران و نشریات حق تهیۀ گزارش در این زمینه را داشته باشند. به همین علت، گزارشی که ابتدا توسط آژانس بریتانیائی رویترز [1] منتشر گردید، کاملا توسط نشریات چاپی و صدا و سیمائی در ایالات متحده و اغلب رسانه های اروپای غربی و در کشورهای خلیج ندیده گرفته شد. تنها ساکنان «بقیۀ جهان» حق کسب اطلاع از حقیقت امور را داشتند.

آزادی بیان و حق شهروندان از کسب آگاهی همه جا از اولویت های دموکراسی تلقی می شود، و چنان که می بینیم در سوریه و روسیه بیشتر از غرب رعایت می شود.

هیچکس قانونی را که توسط کنگرۀ آمریکا به تصویب رسیده نخوانده است و از محتوای دقیق آن آگاهی ندارد. با این وجود، روشن است آن «شورشیانی» که دراینجا مورد نظر می باشد از سرنگون سازی دولت سوریه قطع نظر کرده اند ولی همچنان در پی «خونریزی» هستند. به همین علت، به عنوان سرباز عمل نمی کنند، بلکه رفتارشان یک رفتار تروریستی است. شما باز هم درست خوانده اید : ایالات متحده که مدعی بود که طی عملیات تروریستی 11 سپتامبر قربانی القاعده بوده و سپس از دورانی که به عنوان رهبر «جنگ جهانی علیه تروریسم» وارد کارزار شده، به منبع اصلی تأمین مالی محافل تروریسم بین المللی مانند دو سازمان رسمی وابسته به القاعده (یعنی النصره و امارات اسلامی در عراق و شام) تبدیل شده است. موضوع به هیچ عنوان عملیات سرّی سرویس های اطلاعاتی نیست، بلکه ما در این جا با قانونی سروکار داریم که مسئولیت آن را کاملا به عهده گرفته اند، حتی بخاطر ملاحظات خاص رسانه ای و جلوگیری از تناقض تبلیغاتی، در پشت درهای بسته به تصویب رسیده است.

از سوی دیگر، رسانه های غربی که از 13 سال پیش ادعا می کنند که عملیات تروریستی 11 سپتامبر توسط القاعده صورت گرفته است و از برکنار کردن جرج دابلیو بوش در آن روز توسط نظامیان بی اطلاع هستند، نمی دانیم چگونه می خواهند چنین تصمیمی را از سوی کنگرۀ آمریکا برای مردم توضیح دهند.

در واقع، شیوۀ عملکرد «تداوم دولت» در ایالت متحده توسط سانسور حفاظت شده است. به شکلی که، غربی ها هرگز ندانستند که روز 11 سپتامبر، قدرت از غیر نظامیان به نظامیان منتقل شد، از ساعت 10 صبح تا غروب، طی چنین روزی ایالات متحده توسط یک قدرت سرّی اداره می شد، و چنین امری با نقض قوانین و قانون اساسی ایالات متحده صورت پذیرفت.

طی جنگ سرد، سی ای آ (سیا) نویسنده، جرج ارول را تأمین مالی می کرد که به تخیلاتش دربارۀ دیکتاتورهای آینده بال و پر بدهد. واشینگتن بر این باور بود که با چنین شیوه ای می تواند وجدان آگاه عمومی را علیه خطر شوروی بیدار کند. ولی در واقعیت، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی هرگز به کابوس «1984» تبدیل نشد، در حالی که ایالات متحده تجلی گاه آن گردید.

در نتیجه سخنرانی سالانۀ بارک اوباما دربارۀ دولت و اتحاد به تمرین دروغ بی بدیل تبدیل شد. در مقابل 538 نفر از اعضای کنگره که در حالت ایستاده دست می زدند، رئیس جمهور اعلام کرد : «یک مورد تغییری نخواهد کرد : قاطعانه بودن ما در مورد تروریست ها که دیگر علیه کشورما حمله نکنند». و علاوه بر این : «در سوریه، ما از مخالفانی پشتیبانی می کنیم که برنامۀ شبکه های تروریستی را نمی پذیرند».

با این وجود، وقتی هیئت نمایندگی سوریه در ژنو 2 موضوعی را که به طور مشخص به قطعنامۀ 1267 و 1373 در شورای امنیت که تروریسم را محکوم می دانست تکیه داشت، به آنهائی که معمولا می بایستی «مخالفان» را نمایندگی کنند پیشنهاد کرد، آنها این پیشنهاد را رد کردند و این موضوع موجب هیچ واکنشی از سوی واشینگتن نشد. و به دلیل و بهانۀ خوبی : یعنی تروریسم، این ایالات متحده و هیئت نمایندگی «مخالفان» است که مستقیما از سوی سفیر آمریکا رابرت فورد حاضر در گردهمآئی دستوراتی دریافت می کنند.

رابرت فورد، معاون قدیمی جان نگروپونتی در عراق بود. در آغاز سال های 80، نگروپوتی با بسیج هزاران مزدور مسلح به انضمام بومیان محل که حاضر به همکاری بودند «کنتراس» را علیه انقلاب نیکاراگوئه متشکل کرد. دیوان بین المللی دادگستری، یعنی دادگستری درونی سازمان ملل متحد، واشینگتن را بخاطر چنین مداخلاتی که بی صدا صورت می گرفت محکوم دانست. سپس، در سال های 2000، نگروپونتی و فورد همان سناریو را در عراق به بازی گرفتند. این بار، هدف از بین بردن مقاومت ملّی بود که برای اجرای چنین طرحی القاعده را به میدان نبرد فرستادند.

در طول مدتی که سوری ها و هیئت نمایندگی به اصطلاح «مخالفان» در ژنو گفتگو می کردند، در واشینگتن، رئیس جمهور به شیوۀ ریاکارانۀ خود ادامه می دهد و کنگره ای را که ایستاده و به شکل مکانیکی برای او کف مرتب می زند به کار می بندد : «ما علیه تروریسم مبارزه می کنیم، نه تنها به کمک اطلاعات و عملیات نظامی، بلکه با وفاداری به اعتقادی که به قانون اساسی کشورمان داریم و با عرضۀ الگو به تمام جهان (...) و ما به کار با جامعۀ بین الملل ادامه می دهی متا بتوانیم آینده ای که مردم سوریه شایسته آن هستند فراهم سازیم _ آینده ای بدون دیکتاتور، بدون ترور و بدون ترس».

جنگی که ناتو و شورای همکاری کشورهای عرب خلیج فارس علیه سوریه به پاکردند تا کنون بیش از 130000 قربانی بر جا گذاشته است _ به گزار ش ام آی 6 که توسط دیدبان حقوق بشر سوریه منتشر شده _ که جلادان اصلی مسئولیت آن را به عهدۀ مردم و رئیس جمهور شان بشار اسد می دانند که جسارت دفاع از خود را داشته اند.