Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτoι παγκόσμιοι χρηματοδότες της τρομοκρατίας

Αυτό αποτελεί πράγματι το κυριότερο παράδοξο αυτού του πολέμου: οι εικόνες είναι το αντίθετο της πραγματικότητας. Σύμφωνα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, η σύγκρουση συγκεντρώνει από τη μια πλευρά κράτη υπό τη αιγίδα της Ουάσιγκτον και του Ριάντ που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία και ηγούνται του παγκόσμιου αγώνα κατά της τρομοκρατίας, από την άλλη τη Συρία και τους Ρώσους συμμάχους της, υπό καταστολή λόγω των συνεχών δυσφημιστικών κατηγοριών εναντίον των ως δικτατορίες που χειραφετούνται τη τρομοκρατία.

Αν ο καθένας έχει επίγνωση του γεγονότος ότι η Σαουδική Αραβία δεν είναι δημοκρατία, αλλά μια απόλυτη μοναρχία, μια τυραννία μιας οικογένειας και μιας αίρεσης σε έναν ολόκληρο λαό, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την εικόνα μιας δημοκρατίας και ακόμη καλύτερα της «χώρας της ελευθερίας».

Ωστόσο, η κυριότερη πληροφορία της εβδομάδας λογοκρίθηκε σε όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ: το Κογκρέσο των ΗΠΑ συγκροτήθηκε μυστικά για να ψηφίσει τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό των «ανταρτών στη Συρία» έως τις 30 Σεπ 2014. Καλά το διαβάσατε. Το Κογκρέσο πραγματοποιεί μυστικές συναντήσεις τις οποίες ο τύπος δεν έχει το δικαίωμα να αναφέρει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πληροφορίες που αρχικά δημοσιεύθηκαν από το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Reuters [1], αγνοήθηκαν επιμελώς από όλα τον έντυπο τύπο και τα οπτικοακουστικά μέσα ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και το μεγαλύτερο μέρος των μέσων ενημέρωσης στη Δυτική Ευρώπη και στις χώρες του Κόλπου.
Μόνο οι κάτοικοι του «υπόλοιπου κόσμου »είχαν το δικαίωμα να μάθουν την αλήθεια.

Η ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα των πολιτών στην πληροφόρηση είναι όμως προϋποθέσεις για τη δημοκρατία. Είναι καλύτερα σεβαστά σήμερα στη Συρία και τη Ρωσία παρά στη Δύση.

Αφού κανείς δεν διάβασε το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο, δεν ξέρουμε τι λέει ακριβώς.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι οι εν λόγω «αντάρτες» δεν επιδιώκουν να ανατρέψουν τη κυβέρνηση της Συρίας –παραιτήθηκαν από αυτό- αλλά να την «αιμορραγήσουν». Αυτός είναι ο λόγος που δεν συμπεριφέρονται ως στρατιώτες, αλλά ως τρομοκράτες.
Και πάλι διαβάσατε καλά: οι Ηνωμένες Πολιτείες, δήθεν θύματα της Αλ-Κάιντα στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και από τότε ηγέτες του «παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας», χρηματοδοτούν τη κύρια εστία της διεθνούς τρομοκρατίας όπου δρουν δύο οργανώσεις που υποτάσσονται επίσημα στην Αλ-Κάιντα (το Μέτωπο αλ-Νόσρα και το Ισλαμικό Εμιράτο του Ιράκ και του Λεβάντε). Δεν πρόκειται πλέον για σκοτεινό ελιγμό των μυστικών υπηρεσίων, αλλά για έναν νόμο πλήρως σε ισχύ, ακόμη και αν υιοθετήθηκε κεκλεισμένων των θυρών έτσι ώστε να μην έρχεται σε αντίθεση με την προπαγάνδα.

Από την άλλη πλευρά, δεν βλέπουμε πώς ο δυτικός Τύπος, ο οποίος επιβεβαιώνει εδώ και 13 χρόνια ότι η Αλ-Κάιντα είναι η ένοχη των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου και αγνοεί τη μομφή του Προέδρου George W. Μπους εκείνη την ημέρα από τους στρατιωτικούς, θα μπορούσε να εξηγήσει αυτή την απόφασή στο κοινό του. Πράγματι, προστατεύεται επίσης και η αμερικανική διαδικασία «Συνέχειας της κυβέρνησης» (CoG) από τη λογοκρισία;
Πράγματι, οι Δυτικοί δεν έμαθαν ποτέ ότι, εκείνη τη 11η Σεπτεμβρίου, η εξουσία μεταφέρθηκε από τους πολιτικούς στους στρατιωτικού, από τις 10 π.μ. μέχρι το βράδυ, ότι, κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας οι Ηνωμένες Πολιτείες κυβερνήθηκαν από μια μυστική αρχή, κατά παράβαση των νόμων και του συντάγματος τους.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η CIA χρηματοδοτούσε τον συγγραφέα Τζορτζ Όργουελ όταν φανταζόταν τη δικτατορία του μέλλοντος. Η Ουάσιγκτον πίστευε με αυτό τον τρόπο να ευαισθητοποιήσει τις συνειδήσεις κατά της σοβιετικής απειλής. Αλλά στην πραγματικότητα, η ΕΣΣΔ δεν έμοιαζε ποτέ με τον εφιάλτη του «1984», ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν η ενσάρκωση του.

Η ετήσια ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα για την κατάσταση της Ένωσης, μεταμορφώθηκε έτσι σε μια εξαιρετική άσκηση ψέματος.
Ενώπιον των 538 μελών του Κογκρέσου που τον χειροκροτούσαν όρθια, ο πρόεδρος δήλωσε: «Ένα πράγμα δεν θα αλλάξει: η απόφασή μας ότι άλλοι τρομοκράτες δεν θα ξεκινήσουν άλλες επιθέσεις εναντίον της χώρας μας». Και πάλι: «Στη Συρία, θα στηρίξουμε την αντιπολίτευση που απορρίπτει το πρόγραμμα των τρομοκρατικών δικτύων».

Όμως, όταν η συριακή αντιπροσωπεία στη Γενεύη 2 υπέβαλε μια πρόταση που βασιζόταν αποκλειστικά στα ψηφίσματα 1267 και 1373 του Συμβουλίου Ασφαλείας που καταδικάζουν την τρομοκρατία, στην αντιπροσωπεία που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί «την αντιπολίτευση», η τελευταία την απέρριψε χωρίς να προκαλέσει οποιαδήποτε διαμαρτυρία από τη Ουάσιγκτον.
Και υπάρχει λόγος: η τρομοκρατία είναι οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες, και η αντιπροσωπεία της «αντιπολίτευσης» λαμβάνει τις εντολές της απευθείας από τον Πρέσβη Robert S. Ford, παρόν στο χώρο.

Ο Robert S. Ford, ο πρώην βοηθός του Τζον Νεγκροπόντε στο Ιράκ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Νεγκροπόντε είχε επιτεθεί στην επανάσταση της Νικαράγουας με τη στρατολόγηση χιλιάδων μισθοφόρων, που αναμιγνυόμενοι με κάποιους τοπικούς συνεργάτες, αποτέλεσαν τους «Κόντρας». Το Διεθνές Δικαστήριο, δηλαδή το εσωτερικό δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών, καταδίκασε την Ουάσιγκτον για αυτή την επέμβαση που δεν έλεγε το όνομά της. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 2000, ο Νεγκροπόντε και ο Ford ξανάπαιξαν το ίδιο σενάριο στο Ιράκ. Αυτή τη φορά, επρόκειτο να καταστραφεί η εθνική αντίσταση, βάζοντας την Αλ-Κάιντα να την καταπολεμήσει.

Ενώ οι Σύροι και η αντιπροσωπεία της «αντιπολίτευσης» συζητούσαν στη Γενεύη, στη Ουάσιγκτον, ο πρόεδρος συνέχιζε την άσκηση υποκρισίας του και φώναζε προς το Κογκρέσο που το χειροκροτούσε μηχανικά: «Παλεύουμε κατά της τρομοκρατίας, όχι μόνο με τις μυστικές υπηρεσίες και με στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά επίσης μένοντας πιστοί στα ιδανικά του Συντάγματός μας και δίνοντας το παράδειγμα στον κόσμο (...) Και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με τη διεθνή κοινότητα για να γεννηθεί το μέλλον που αξίζει στο συριακό λαό -ένα μέλλον χωρίς δικτατορία, χωρίς τρόμο και χωρίς φόβο».

Ο πόλεμος που διεξάγεται από το ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ κατά της Συρίας έχει ήδη σκοτώσει περισσότερους από 130.000 ανθρώπους -σύμφωνα με στοιχεία του MI6 που δημοσιεύθηκαν από το Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Συρίας- ,για τους οποίους οι δήμιοι αναθέτουν την ευθύνη στον λαό που τολμά να τους αντισταθεί και στον πρόεδρό τους, τον Μπασάρ αλ-Άσαντ.