Mislukking van de US Staatsgreep in Macedonië

De Kumanavo affaire

De Macedonische politie heeft op 9 mei 2015 bij dageraad een operatie uitgevoerd om een gewapende groep te arresteren die het land had geïnfiltreerd en die ze ervan verdacht verschillende aanslagen voor te bereiden.

De politie had vóór de aanval de burgerbevolking geëvacueerd.

Toen de verdachten het vuur openden volgde er een harde strijd die tot 14 doden aan de kant van de terroristen en 8 aan die van de rechtshandhavingsinstanties leidde. 30 personen werden er opgepakt. Men telt vele gewonden.

Geen terroristische daad maar een poging tot een Staatsgreep

De Macedonische politie was kennelijk goed geïnformeerd alvorens zijn operatie te lanceren. Volgens de minister van Binnenlandse zaken, Ivo Kotevski, maakte de groep zich gereed voor een heel belangrijke operatie voor 17 mei (d.w.z. tijdens de door de Albanees sprekende oppositie aangekondigde manifestatie in Skopje.)

De identificatie van de verdachten heeft kunnen vaststellen dat bijna allen vroegere leden van de UÇK waren (Bevrijdingsleger van Kosovo) [1].

Onder hen vond men:
• Sami Ukshini, bijgenaamd « Commandant Sokoli » wiens familie binnen de UÇK een historische rol speelde.
• Rijai Bey, vorige lijfwacht van Ramush Haradinaj (zelf drugshandelaar, militaire leider van de UÇK, en vervolgens Eerste minister van Kosovo. Hij werd tot tweemaal toe veroordeeld door het Internationale Straftribunaal voor ex-Joegoslavië voor oorlogsmisdaden, maar vrijgesproken want 9 beslissende getuigen werden in de loop van het proces vermoord).
• Dem Shehu, huidige lijfwacht van de Albanees sprekende leider en oprichter van de BDI, Ali Ahmeti.
• Mirsad Ndrecaj bijgenaamd de « Commandant van de NAVO », kleinzoon van Malic Ndrecaj, commandant van de 132e Brigade van de UÇK.

De belangrijkste leiders van deze operatie, waaronder Fadil Fejzullahu (gedood tijdens de aanval) zijn nauw verbonden aan de ambassadeur van de Verenigde Staten in Skopje, Paul Wohlers.

Deze laatste is een zoon van een Amerikaanse diplomaat Lester Wohlers die een belangrijke rol speelde in de Atlantische propaganda en de leiding over de cinematografische dienst van de CIA had. De broer van Paul, Laurence Wohlers, is op dit moment ambassadeur in de Centraal-Afrikaanse Republiek. Paul Wohlers zelf, vroegere Navy piloot, is een specialist van de Contra-spionage. Hij was adjunct directeur van het Operatiecentrum van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse zaken (d.w.z. van de dienst bewaking en bescherming van diplomaten).

Opdat er geen enkele twijfel overblijft over wie de opdrachtgevers zijn: de Secretaris Generaal van de NAVO reageerde zelfs nog voor het einde van de aanval. Niet om zijn veroordeling van het terrorisme en zijn steun aan de constitutionele regering van Macedonië uit te spreken, maar om de groep terroristen in een legitieme en ethische oppositie te veranderen: « Het is met een grote ongerustheid dat ik de gebeurtenissen volg die zich in Kumanovo afspelen. Ik betuig mijn medeleven aan de familie van de gedode of gewonde personen. Het is belangrijk dat alle politieke leiders en de verantwoordelijken van bevolkingsgroepen er samen voor zorgen de kalmte te herstellen en tot een doorzichtig onderzoek komen om te bepalen wat er gebeurd is. Ik roep uitdrukkelijk allen op zich terughoudend op te stellen en elke nieuwe escalatie te verhinderen. »

Men moet blind zijn om niet te begrijpen.

In januari 2015 verijdelde Macédonië een poging tot een Staatsgreep ten behoeve van de oppositiechef Zoran Zaev. Vier personen werden gearresteerd en het paspoort van M. Zaev werd ingetrokken, terwijl de Atlantische pers de « autoritaire praktijken van het regime » (sic) begon te hekelen.

Zorn Zaev wordt openlijk gesteund door de Amerikaanse, Engelse, Duitse en Nederlandse ambassades. Maar er zijn tot nu toe alleen sporen van Amerikaanse verantwoordelijkheid in de gepoogde staatsgreep.

Op 17 mei moest de sociaal-democratische partij [2] (SDSM) van Zoran Zaev een manifestatie organiseren. Hij moest 2.000 maskers uitdelen om te verhinderen dat de politie de terroristen binnen de optocht zou identificeren. Tijdens de manifestatie zou de door deze maskers verborgen gewapende groep verschillende instellingen aanvallen en een pseudo-« revolutie » lanceren, vergelijkbaar aan die van Maidan in Kiev.

Deze staatsgreep was overkoepeld door Mile Zechevich, een voormalige employé van één van de Georg Soros stichtingen.

Om de Washington’s urgentie te begrijpen om de regering van Macedonië ten val te brengen, moeten we terugkomen op de gas-oorlog. Want de internationale politiek is een groot schaakbord waar de zet van elk stuk gevolgen heeft voor de anderen.

De gas oorlog

Sinds 2007 proberen de Verenigde Staten de communicaties tussen Rusland en de Europese Unie af te snijden. Ze zijn er in geslaagd het South Stream project te saboteren door Bulgarije te dwingen diens deelname te annuleren, maar de eerste december 2014, lanceerde de Russische president Vladimir Poetin tot algemene verbazing een nieuw project daar het hem gelukt was zijn Turkse homoloog Recep Tayyip Erdoğan over te halen tot het sluiten van een verdrag met hem, ondanks dat Turkije lid is van de NAVO [3]. Er werd overeen gekomen dat Moskou gas zou leveren aan Ankara en dat deze op zijn beurt daarvan de Europese Unie zou leveren, daarbij het anti-Russische handelsembargo van Brussel omzeilend. Op 18 april 2015 ging de nieuwe Griekse president Aléxis Tsípras akkoord de gasleiding door zijn land te laten lopen [4]. Wat de Macedonische Eerste minister Nikola Gruevski betreft, onopvallend had hij in maart jongstleden al onderhandeld [5]. Tenslotte Serbië, dat deel uitmaakte van het project South Sream, had de Russische minister van energie, Aleksandar Novak, laten weten, tijdens diens ontvangst in Belgrade in april, dat ze bereid was zich naar het project Turkish Stream om te wenden [6].

Om het Russische project te stoppen verveelvoudigt Washington zijn initiatieven :
• In Turkije ondersteunt hij de CHP tegen president Erdoğan hopende hem de verkiezingen te laten verliezen;
• naar Griekenland heeft hij 8 mei Amos Hochstein, directeur van het Bureau van energiebronnen, gestuurd om de regering Tsipras aan te manen van zijn akkoord met Gazprom af te zien;
• In Macedonië was hij van plan —voor het geval dat nut heeft— de weg van de gasleiding te blokkeren door er één van zijn marionetten aan de macht te brengen;
• en in Serbië herneemt hij het project om Voïvodine, het stuk grondgebied dat de aansluiting met Hongarije vormt, af te scheiden [7].

Een laatste opmerking, en niet de minste: de Turkish Stream zal Hongarije en Oostenrijk ook voeden, daarmee een eind makend aan het alternatieve project waar de VS over had onderhandeld met president Hassan Rohani (tegen de wil van de Hoeders van de Revolutie) voor bevoorrading met Iraans gas [8].