Πώς χειραγωγεί η ΕΕ τους Σύρους πρόσφυγες

Με τη συντονισμένη δημοσίευση της φωτογραφίας ενός μικρού κουρδικού παιδιού Aylan Kurdi, που πνίγηκε σε μια τουρκική παραλία, στις 3 Σεπτεμβρίου 2015, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη κινητοποιήθηκε μέσω διαφόρων εκδηλώσεων υπέρ των προσφύγων.

Αμέσως, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δηλώσαν υπέρ ενός «ευρωπαϊκού μηχανισμού για μόνιμη και υποχρεωτική φιλοξενία», ενώ ένα τεράστιο πλήθος, που εμφανίστηκε από το πουθενά, ξεκίνησε τη προέλαση του με τα πόδια μέσω των Βαλκανίων. Μόνο ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban, μίλησε ενάντια αυτήν την ξαφνική μαζική μετανάστευση.

Η πρόταση του ESI (European Security Initiative)

Μέχρι τότε, το ζήτημα της μετανάστευσης ήταν ένα οικονομικό πρόβλημα, κυρίως από την Αφρική προς την Ιταλία. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί ένα εσωτερικό ζήτημα της ΕΕ: η ζήτηση της γερμανικής βαριάς βιομηχανίας, που εξέφρασε ο πρόεδρος της Ulrich Grillo, να μπορεί να προσλάβει 800.000 ανατολικο-ευρωπαίους εργαζομένους στη Γερμανία που δεν ανήκουν στη ζώνη του Σένγκεν. Από τη μια μέρα στην άλλη, προσέχθηκαν σε αυτούς τους δύο οικονομικούς παράγοντες, αυτός των ανθρωπιστικών προσφύγων που διέφυγαν από μια εμπόλεμη ζώνη.

Η πρώτη συγκεκριμένη πρόταση για την αντιμετώπιση της νέας κατάστασης διατυπώθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2015 από την ESI, μια δεξαμενή σκέψης που δημιουργήθηκε στο Βερολίνο, και διευκρινίστηκε στη συνέχεια στις 4 Οκτωβρίου.

Επρόκειτο να συναφθεί μια συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, προκειμένου να σταματήσει η ροή, οργανώνοντας παράλληλα τη μεταφορά 500.000 Σύρων προσφύγων στην Ένωση κατά τη διάρκεια των επόμενων δώδεκα μηνών. Περεταίρω, η Τουρκία θα δεσμευόταν να πάρει πίσω τους άλλους μετανάστες που θα συνεχίζονταν να εισέλθουν παράνομα στην ΕΕ, ενώ σε αντάλλαγμα θα ωφελούταν από την απαλλαγή της βίζας για όλους τους πολίτες της.

« Είναι μια αναγνώριση ότι η συριακή κρίση είναι πραγματικά μοναδική και δημιούργησε μια ανθρωπιστική κρίση σε κλίμακα που η Ευρώπη δεν έχει βιώσει μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο » [1], προτείνει η ESI, η οποία αναφέρει ότι η πρωτοβουλία πρέπει να προέρχεται από τη Γερμανία ως απάντηση στην ρωσική επέμβαση στη Συρία.

Ωστόσο,
– η ESI θεωρεί ως δεδομένο ότι οι Σύροι πρόσφυγες διαφεύγουν λόγω της «καταστολής του καθεστώτος του Μπασάρ» που υποστηρίζεται από τη Ρωσία.
– η ESI λαμβάνει υπόψη μόνο τους Σύρους πρόσφυγες και όχι τους Ιρακινούς πρόσφυγες που διώκονται επίσης από το Ντάες/Daesh.

Η ESI διευκρινίζει ότι το σχέδιό της έχει επίσης ως στόχο
– να εμποδίσει την ανάπτυξη της ακροδεξιάς στην Αυστρία -ο διευθυντής αυτού του think-tank είναι Αυστριακός-
– να προετοιμάζει μια παρόμοια επιχείρηση για 1,1 εκατομμύριο Σύρους πρόσφυγες που βρίσκονται σήμερα στο Λίβανο και οι οποίοι θα σταλούν στη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία. Πρόκειται εδώ για την εφαρμογή των θεωριών της Kelly Greenhill για τη « στρατηγική διαχείριση της μετανάστευσης ως πολεμικό όπλο » [2], όπως είχαν παρατηρήσει οι ερευνητές της ESI κατά το ξέσπασμα του πολέμου στο Κόσσοβο [3].

Περαιτέρω, προτείνοντας να επιστρέψουν οι μετανάστες στη Τουρκία, η ESI φαίνεται να αγνοεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες και ότι αρνήθηκε να υπογράψει τη Σύμβαση του 1951.

Το σχέδιο Μέρκελ

Στις 23 Σεπτεμβρίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δημοσίευσε δήλωση που αφομοιώνει με τη σειρά του το θέμα των μεταναστών και του πολέμου στη/κατά της Συρίας [4].

Οι αρχές του σχεδίου της ESI επαναλαμβάνονται στις 7 Οκτωβρίου από την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια συνέντευξης με την δημοσιογράφο Anne Will στη τηλεόραση ARD.

Για να παρουσιάσει το σχέδιο της, που από τούδε και ύστερά ονομάζεται « Σχέδιο Μέρκελ », η ESI διοργανώνει συνέδρια στο Βερολίνο, Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Στοκχόλμη, στις Βρυξέλλες και στη Χάγη.

Ανεξάρτητα από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που προκλήθηκε από το πλήθος που συγκεντρώνεται στα Βαλκάνια, η Ένωση διοργανώνει στις 12 Νοεμβρίου στη Βαλέτα, μια σύνοδο κορυφής για την αντιμετώπιση του διαρθρωτικού θέματος της οικονομικής μετανάστευσης από την Αφρική. Συμφωνήθηκε να δημιουργηθεί ένα ειδικό ταμείο ύψους 1,8 δις € για μακροπρόθεσμα σχέδια ανάπτυξης που θα παρέχει μια τοπική οικονομική προοπτική στους Αφρικανούς και θα τους βοηθήσει να εγκατασταθούν στα σπίτια τους.

Η Ένωση διοργανώνει στις 29 Νοεμβρίου άλλη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με την Τουρκία αυτή τη φορά. Το «Σχέδιο Μέρκελ» εγκρίθηκε από τα δύο μέρη. Ωστόσο, στο πακέτο βοήθειας προς τη Τουρκία προστίθεται στο αρχικό ποσό ένα νέο ποσό των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Το Συμβούλιο αιτιολογεί αυτήν την ξαφνική γενναιοδωρία ως μια συνεργασία για τη φιλοξενία των Σύρων προσφύγων που φέρεται να είχε ήδη κοστίσει 8 δισεκατομμύρια δολάρια στην Τουρκία, αλλά δεν σχεδιάζεται να πληρωθεί ένα ισοδύναμο ποσό στο Λίβανο και την Ιορδανία, χώρες οι οποίες φιλοξενούν δυο φορές περισσότερους Σύρους πρόσφυγες από τη Τουρκία. Περεταίρω, το Συμβούλιο προσποιείται ότι αγνοεί ότι οι δαπάνες της Τουρκίας έχουν ήδη πληρωθεί από τον ΟΗΕ, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία και ότι η Τουρκία έχει συστηματικά λεηλατήσει τη βόρεια Συρία -αποσυναρμολόγηση εργαλειομηχανών και κλοπή αρχαιοτήτων-, για ποσά απείρως μεγαλύτερα. Τέλος, η πλειοψηφία των 2,7 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων στην Τουρκία έχουν ενσωματωθεί στην τοπική οικονομία, έτσι ώστε λιγότερο από 240. 000 άτομα έχουν τεθεί υπό την προστασία του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος.

Στην πραγματικότητα, η Γερμανία και η Γαλλία, οι οποίες ενθάρρυναν τη δημιουργία της εν λόγω επιχορήγησης, σκοπεύουν έτσι να χρηματοδοτήσουν έμμεσα τη συνέχιση του πολέμου κατά της Συρίας, γεγονός το οποίο -σύμφωνα με τις ίδιες- θα σταματήσει τα δεινά των προσφύγων ανατρέποντας την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.

Στις 21 Ιανουαρίου 2016 ο διευθυντής της ESI, Gerald Knaus [5], δημοσίευσε μια στήλη ελεύθερης γνώμης στην Süddeutsche Zeitung .Υπερασπίστηκε την αρχή μιας στενότερης και αμεσότερης συνεργασίας μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας, παρακάμπτοντας την ΕΕ. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αποτυχία του «Σχέδιο Μέρκελ» θα οδηγήσει « στην ενίσχυση εκείνων που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα του ασύλου, οι οποίοι είναι κατά των προσφύγων, ενάντια στην ΕΕ, κατά της Τουρκίας, κατά των μουσουλμάνων και οι οποίοι υποστηρίζουν τον Πούτιν ». [6].

Ο Gerald Knaus δεν εξηγεί πώς το γεγονός της άμεσης διαπραγμάτευσης μεταξύ του Βερολίνου και της Άγκυρας παρακάμπτοντας τις Βρυξέλλες θα επιτρέψει την πάλη εναντίον των ευρωσκεπτικιστών. Ούτε εξηγεί γιατί η Ρωσία θα ήθελε να βλέπει πεθαμένους πνιγμένους Σύρους πρόσφυγες στο Αιγαίο.

Κανείς δεν αντέδρασε σε αυτές τις ανοησίες, γιατί εδώ και πολύς καιρός, το θέμα των προσφύγων δεν αντιμετωπίζεται πλέον ορθολογικά.

Το σχέδιο Μέρκελ-Samsom

Στις 28 Ιανουαρίου, ενώ η εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ δίνεται για έξι μήνες στις Κάτω Χώρες, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Mak Rutte και ο σύμμαχος του προέδρου του Εργατικού Κόμματος, Diederik Samsom [7], ανακοινώνουν στη Volkskrant ότι έχουν ετοιμάσει τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες για την εφαρμογή του «σχεδίου Μέρκελ» [8]. Από τότε και στο εξής θα μιλάμε για το «Σχέδιο Μέρκελ-Samsom» για αναφορά στο σχέδιο που προτάθηκε από την ESI [9].

Παρεμπιπτόντως, μαθαίνουμε ότι Diederik Samsom πραγματοποιεί διαβουλεύσεις με διάφορες ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές κυβερνήσεις από το Νοέμβριο και ότι έχει ήδη επισκεφθεί την Τουρκία.

Στις 18 Μαρτίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, υπό την προεδρία των Κάτω Χωρών , επιβεβαίωσε την εφαρμογή της συμφωνίας της 29ης Νοεμβρίου [10]. Εκτός από το ότι, από ένα μαγικό κόλπο, τα 3 δις ευρώ που έπρεπε να καταβληθούν στην Τουρκία έγινα 3 δισεκατομμύρια ετησίως.

Ωστόσο, μεταξύ των δύο ευρωπαϊκών συνόδων κορυφής, ο αριθμός των προσφύγων που εισήλθαν παράνομα στην Ένωση από την Τουρκία μέσω της Ελλάδα, υπολογίζεται σε περίπου 200.000.

Παρατηρήσεις για μια έκπτωση

Σε εξήμιση μήνες, περάσαμε από μια κρίση προσφύγων, κυρίως από την Αφρική με πνιγμούς στη Μεσόγειο πριν πλησιάσουν τις ιταλικές ακτές, σε μια μάνα εξ ουρανού για τη γερμανική βαριά βιομηχανία για να προσλάβει 800.000 εργαζόμενους χαμηλών μισθών, στη συνέχεια, σε μια συναλλαγή χρηματοδότησης του πολέμου εναντίον της Συρίας και εκτοπισμού του πληθυσμού της.

Πράγματι, πιστοποιείται ότι

– ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τη Διεθνή Μετανάστευση, Peter Sutherland [11], ανάγκασε το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα να μειώσει τις πιστώσεις για τους Σύρους πρόσφυγες, την 1η Ιουλίου 2015, γεγονός που καθιστά δύσκολο την επιβίωση των περίπου 240.000 από αυτούς στην Τουρκία. Με τον τρόπο αυτό, η αγγλοσαξονική ομάδα πίεσης στην οποία πρόκειται ήθελε να προκαλέσει μια κρίση που πλήττει την ταυτότητα των ευρωπαϊκών Εθνών. Η απόφαση αυτή, που ακολουθήθηκε από τις γαλλικές δηλώσεις φιλοξενίας του Γάλλου πρόεδρου και της Γερμανίδας καγκελάριου μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας του πτώματος του νεαρού Aylan, οδήγησε ορισμένους Σύρους πρόσφυγες να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, ο Peter Sutherland αντιτέθηκε στο «Σχέδιο Μέρκελ-Samsom» γιατί σταθεροποιεί τους πληθυσμούς (και ενορχηστρώνει την κρίση μόνο εναντίον της Συρίας).
– Το Γαλλικό Εθνικό Τυπογραφείο, το οποίο προμήθευε μέχρι το 2011 τα συριακά διαβατήρια, τύπωσε έναν μεγάλο αριθμό που διανεμήθηκαν κατά την έναρξη της κρίσης σε μη-Σύρους οικονομικούς μετανάστες -κυρίως Λιβανέζους-, έτσι ώστε να αυξηθεί η πίεση των «προσφύγων» στην Ευρώπη.
– μεταναστευτικές αλυσίδες οργανώθηκαν, όχι για να οδηγηθούν οι Σύροι πρόσφυγες από τη Τουρκία προς την Ευρώπη, αλλά για να πάρουν Σύρους από το σπίτι τους, στη Συρία, και να τους οδηγήσουν στην Ευρώπη. Φήμες κυκλοφόρησαν περιγράφοντας πολυτελείς συνθήκες υποδοχής για τους πρόσφυγες από τη Συρία στην Ευρώπη, άνοιξε μια ειδική αεροπορική γραμμή από τη Βηρυτό και μια ναυτιλιακή γραμμή από την Τρίπολη για να οδηγηθούν προς τη Σμύρνη Σύροι οι οποίοι δεν ήταν πρόσφυγες. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, είδαμε αστούς από τη Δαμασκό και τη Λατάκεια -οι οποίοι είχαν πάντοτε υποστηρίξει τη Συριακή Αραβική Δημοκρατία – να πωλούν τις επιχειρήσεις τους και να πάρουν το δρόμο της εξορίας.

Εν τέλει, σε αντίθεση με ορισμένες επίσημες δηλώσεις:

– Η σχέση μεταξύ της μεταναστευτικής πίεσης στην Ευρώπη και του πόλεμου στη/κατά της Συρίας είναι τεχνητή. Δημιουργήθηκε σκόπιμα για να προκαλέσει τόσο την αποδοχή της μετανάστευσης και την έμμεση χρηματοδότηση του πολέμου από την ΕΕ. Αν εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι ωθήθηκαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, είναι απίθανο ότι θα ακολουθήσουν άλλα εκατομμύρια.
– Το μείγμα πληθυσμών που οργανώθηκε για να σχηματίσουν το πλήθος που διαπέρασε τα Βαλκάνια είναι ιδιαίτερα εκρηκτικό . Περιελάμβανε τόσο Σύρους και Ιρακινούς, όσο και Αφγανούς, Αλβανούς και Κοσοβάρους, κ.λπ. Το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι κατά κύριο λόγο μουσουλμάνοι δεν μπορεί να κρύψει ότι έχουν κουλτούρες και μια ερμηνεία της θρησκείας τους πολύ διαφορετικές. Κοινωνιολογικές προελεύσεις και κίνητρα άσχετα μεταξύ τους.
– Εκτός από το επεισόδιο του δεύτερου εξαμήνου του 2015, η μεταναστευτική πίεση προς την Ευρώπη παραμένει ουσιαστικά Αφρικανική. Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια, μπορεί να γίνει τουρκική. Πράγματι, αν η Άγκυρα θα στερήσει, όπως η ίδια ανακοίνωσε, 6 εκατομμύρια υπηκόους της από την ιθαγένειά τους, αυτά τα άτομα θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να εγκαταλείψουν τη χώρα καταγωγής τους, αν είναι δυνατόν, πριν να γίνουν απάτριδες. Μια μετακίνηση που θα διευκολυνθεί με την κατάργηση των βίζων για τους Τούρκους υπηκόους για να εισέλθουν στο χώρο Σένγκεν.

Να θυμηθείτε:
– Τρεις διαφορετικές ομάδες χειραγώγησαν τη κρίση των προσφύγων το δεύτερο εξάμηνο του 2015:
• οι υποστηρικτές της καταστροφής των εθνικών πολιτισμών, γύρω από τον πρώην πρόεδρο της ΠΟΕ Peter Sutherland, ο οποίος πίστευε έτσι να προωθήσει το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο·
• η γερμανική βαριά βιομηχανία γύρω από τον πρόεδρό της Ulrich Grillo, ο οποίος ήλπιζε να διαθέτει 800.000 νέους εργαζόμενους με χαμηλούς μισθούς·
• η Γαλλία και η Γερμανία, γύρω από τον Φρανσουά Ολάντ και την Άνγκελα Μέρκελ, που την είδαν ως τρόπο να νομιμοποιήσουν την έμμεση χρηματοδότηση του πολέμου τους εναντίον της Συρίας.
– Αυτές οι τρεις ομάδες έχουν ως κοινό σημείο να υποστηρίζουν το ΝΑΤΟ, να ανταλλάζουν απόψεις, μεταξύ άλλων στο φόρουμ της Ομάδα Μπίλντερμπεργκ, και μοιράζονται τον ίδιον κυνισμό ενώπιον των πληθυσμών. Αλλά και τα συμφέροντά τους διαφέρουν, έτσι ώστε, τελικά, τα κράτη νίκησαν εναντίον των υποστηρικτών του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου.
– Όπως συχνά σε αυτό το είδος κρίσης, οι πληθυσμοί που κινηθήκαν οικιοθελώς δεν έχουν υπερβεί μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Προστέθηκαν σε άλλες ροές, πιο παραδοσιακές και σταθερές. Είναι η μιντιατική παραπλανητική ερμηνεία που έδωσε την εντύπωση μιας επικείμενης μεταφοράς εκατομμυρίων ανθρώπων.