Küresel Göç Sözleşmesi’nin erekliliği

İnsan Hakları Evrensel Bildirisi’nin 70nci yıldönümü dolayısıyla Marakeş’te düzenlenen konferans sırasında, Birleşmiş Milletler üyesi devletler, Güvenli, düzenli ve kuralına uygun göç için Küresel Sözleşme’yi imzalamaya davet edildi.

Genel Sekreterin Özel Temsilcisi Louise Arbour’a göre sözleşmenin amacı, yoksul ülkelerdeki işçilerin zengin ülkelere naklini kolaylaştırmaktadır. Arbour, « demografik veriler, mevcut ekonomik seviyelerini korumak ve hatta ekonomilerini geliştirmek istiyorlarsa [zengin ülkelerin], iş gücü piyasasının taleplerini karşılamak üzere iyi eğitimli yabancı işçileri kabul etmeleri gerektiğini ortaya koymaktadır » dedi. Birleşmiş Milletler basın servisine göre, « herkesin faydalanması için göçlerin düzenlenmesi » söz konusudur.

Almanya bu politikayı uygulayan ilk devlet olmuştur. Böylece 2015 yılında, aralarında Suriye’den gelenler de olmak üzere bir milyondan fazla göçmeni kabul etmiştir [1]. Ancak, iki yıl sonra, onları entegre etmeyi başaramamıştır. Bu kitlesel göçe karşı oluşan halk muhalefeti, Şansölye Angela Merkel’i siyasi kariyerinin sona erdiğini açıklamaya yöneltti.

Birleşmiş Milletler Genel Sekreterinin girişimi bugün itibariyle yedi « zengin » devlet tarafından reddedilmiştir: Avusturya, Hırvatistan, Macaristan, Litvanya, Çek Cumhuriyeti, Slovakya ve İsviçre. Başta Belçika, Bulgaristan ve İtalya olmak üzere başka devletlerin de aynı şekilde girişimi reddetmesi beklenmektedir

New York müzakereleri sırasında ülkesinin Avrupa Birliğini temsil etmesine rağmen metne karşı çıkan Avusturya Şansölyesi Sebastien Kurz’a göre, metnin felsefesi, farklı göç türleri (yasal ve yasadışı, ekonomik, insani ve siyasi) arasındaki ayrımları ortadan kaldırmaya dayanmaktadır. Dolayısıyla sözleşmenin, hem ev sahibi devlet topraklarında, hem de sınıra geri götürülmeleri sırasında, sosyal haklar anlamında hemen sonuçları olacaktır.

Metin kaynağını Peter Sutherland’n yönetimi altında hazırlanan New York mülteci ve göçmen Bildirisi’nin 2 numaralı ekinden almaktadır [2]. 21 Haziran 2012’de, İngiliz Lordlar Kamarasındaki bir oturumda, bu ünlü şahsiyet, her bireyin istediği ülkede eğitim görme ve çalışma fırsatına sahip olması gerektiğini, bunun tüm göç kısıtlama politikalarıyla çeliştiğini ve bu göçlerin ev sahibi ülke vatandaşları ne düşünürse düşünsün ekonomik kalkınma için çok önemli bir dinamik ortaya koyduğunu söyledi. Bu nedenle, Avrupa Birliği’nin uluslarının tek çeşitliliğini yıkmaya çalışması gerektiği sonucuna varmaktadır [3].

Güvenli, düzenli ve kuralına uygun göç için Küresel Sözleşme, devletlere dayatılan ya da doğrudan egemenliklerini kısıtlayan hiçbir önlem içermemektedir. O, « açık toplum » ve « sınır tanımayanların felsefesi » düşünürü Karl Popper’ın takipçilerine özgü, uygulaması hukuksal yollar aracılığıyla ulusal yasalara düşen hakları talep etme (« pozitif haklar » anlamında değil ama « hak iddiaları » anlamında) yöntemini uygulamaktadır. Orta Amerika’dan ABD’ye doğru göçmen kervanları düzenleyen Pueblo sin fronteras adlı (spekülatör George Soros tarafından finanse edilen) STK tarafından uygulanan bu stratejidir.

Sözleşmenin felsefesi bunun dışında, Kosova savaşını başlatmak, Suriye’yi savunmasız bırakmak ya da Venezüella’ya yönelik bir askeri müdahaleyi hazırlamak için NATO’nun yürürlüğe koyduğu, göçlerin bir savaş silahı [4]

olarak kullanımını kolaylaştırmaktadır (bu yılın başlarında ölen Sutherland, NATO’nun düşünce kuruluşu Bilderberg Kulübünün eski yöneticisiydi). Bu strateji George Soros’un bir başka STK’sı olan, Louise Arbour’un eski başkanı olduğu İnternational Crisis Group tarafından değerlendirilmiştir.

Aslında, bugün bir mekik hareketine tanıklık etmekteyiz: Batılılar, tahrip ettikleri bölgelere silah göndermekte ve karşılığında evlerini terk etmeye zorladıkları sığınmacıları kabul etmektedirler [5].