ایران هسته ای زدائی شده، ایتالیای هسته ای شده

«امروز یک روز تاریخی است و برای ما افتخار بزرگی می باشد تا اعلام کنیم که در مورد راه حل هسته ای ایران به توافق رسیده ایم تا جهان را امن تر سازیم» : این جمله ای است که فدریکا موگرینی نمایندۀ بلند پایۀ اتحادیۀ اروپا برای امور خارجه و سیاست و امنیت در وین اعلام کرد.

تقریباً هم زمان پیغام دیگری از ایالات متحده رسید : «نیروی هوائی ایالات متحده و مرکز امنیت هسته ای ملّی(National Nuclear Security Administration) اعلام کردند که آزمایش بمب هسته ای B61-12 در تونوپا Tonopah واقع در نوادا به پایان رسیده است». این بمب جدید به زودی جایگزین B61 خواهد شد. انبار هسته ای ایالات متحده در اویونو Aviano و گدی تور Ghedi Torre (دو شهر ایتالیائی) بین 70 تا 90 فروند از این نوع تخمین زده شده به انضمام 200 فروند که در آلمان، بلژیک، هلند و ترکیه ذخیره شده و نگهداری می شود.

بیانیۀ مرکز امنیت هسته ای ملی تأیید می کند که موفقیت آزمایش «نشان می دهد که ایالات متحده به تعهد خود برای حفظ B61 هایش پایبند است». و در مورد مشخصات بمب می گوید « B61-12 به بالک در انتهای بدنه مجهز می باشد و جایگزین B61–3, -4, -7 et -10 در انبار سلاح های هسته ای ایالات متحده خواهد شد». بر این اساس رسماً اعلام کردند که B 61 به بمب هوشمند تبدیل شده و می تواند از فاصلۀ بسیار دور به روی هدف پرتاب شود. B61-12 هدایت شوندۀ دقیق برای 400 تا 500 فروند به بهای 8 تا 12 میلیارد دلار تمام می شود و این بمب به عنوان سلاحی چند منظوره با قدرتی متوسط تا 50 کیلوتن (تقریباً چهار برابر بمب هیروشیما) ترسیم شده است. این بمب عملکرد چندین بمب را خواهد داشت، به انضمام بمب هائی که به هدف «بریدن سر» کشور دشمن پرتاب می شود، با تخریب استحکامات زیر زمینی برای ستاد فرماندهی و دیگر ساختارهای زیر زمینی در نخستین حملۀ ضربت هسته ای.

مرکز امنیت هسته ای ملی آمریکا جایگزینی B 61 توسط B61-12 را به نام «امنیت برای هم پیمانان ما» معرفی می کند. این موضوع را در رابطه با انبار بمب های هسته ای که در اویونو و گدی نگهداری می شود می بینیم، البت هبه علاوۀ شکاری های آماده برای حملۀ هسته ای : اف 15 و اف 16 های آمریکائی و تورنادو شکاری ایتالیائی که خلبانان آنها برای چنین مأموریت ویژه ای آموزش دیده اند. در ایتالیا سال 2013 و 2014 در Steadfast Noon رزم آیش جنگ هسته ای ناتو انجام گرفت که در سال گذشته اف 16 های لهستانی نیز در آن شرکت داشتند. بر این اساس ایتالیا منشور منع گسترش سلاح های هسته ای را نقض کرده است، زیرا مادۀ 2 مقرر ساخته است که «هر یک دولت های که از دیدگاه نظامی غیر هسته ای هستند، متعهد می باشند که از هیچ کشو ردیگری سلاح هسته ای دریافت نکنند و یا تجهیزات انفجارهسته ای دیگر و نه حتی کنترل چنین سلاح هائی به شکل مستقیم با غیر مستقیم».

مدرنیزاسیون سلاح های هسته ای ایالات متحده در اروپا استقرار یافته و وارد دوران افزایش مسابقۀ تسلیحاتی شده است. به گزارش فدراسیون دانشمندان آمریکائی، ایالات متحده 1920 کلاهک هسته ای استراتژیک آمادۀ پرتاب ( روی مجموعه ای از 7300 کلاهک )، در مقابل 1600 کلاهک هسته ای روسی (روی مجموعه ای از 8000 کلاهک). به انضمام کلاهک های اتمی فرانسه، بریتانیا، نیروهای ناتو تقریباً 8000 کلاهک هسته ای در اختیار دارد که 2370 کلاهک هسته ای آمادۀ پرتاب است. اگر کلاهک های چینی، پاکستانی، هندی، اسرائیلی و کرۀ شمالی را نیز حساب کنیم، در مجموع 16300 کلاهک تخمین زده شده که 4350 کلاهک در حالت آماده باش به سر می برد. و مسابقۀ در زمینۀ سلاح های هسته ای با مدرنیزاسیون انبارها دائماً رو به افزایش است.

از همین رو عقربۀ «ساعت آخر زمان» به شکل نمادینه در Bulletin of the Atomic Scientists نشان می دهد که ما چند دقیقه با جنگ هسته ای فاصله داریم، 5 دقیقه در سال 2012 و کمتر از 3 دقیقه در سال 2015 یعنی در همان بازۀ زمانی که در بهبهۀ جنگ سرد در سال 1984 وجود داشت [1].

خطر جنگ اتمی که یک روز بتواند به وقوع بپیوندد به ویژه در خاورمیانه خیلی بالاست، یعنی منطقه ای که تنها اسرائیل دارای چنین سلاح هائی می باشد و بر خلاف ایران منشور منع گسترش سلاح های اتمی را نیز امضا نکرده و تعهدی در این زمینه نسپرده است. بر اساس گمانه زنی ها، نیروهای نظامی اسرائیل 100 تا 400 کلاهک هسته ای در اختیار دارد، به انضمام بمب های هیدروژنی با قدرتی معادل 4000 برابر بمب هیروشیما. حامل ها بیش از 300 شکاری اف 15 و اف 16 تشکیل شده که در عین حال به موشک های اسرائیلی-آمریکائی پوپی Popeye با کلاهک هسته ای و تقریباً 50 موشک بالیستیک جریکو 2 روی سکوی متحرک برای پرتاب. اسرائیل 4 زیر دریائی دولفین که برای حملۀ هسته ای بهینه سازی شده در اختیار دارد که کشور سازندۀ آن آلمانا ست که در سپتامبر گذشته چهارمین از شش فروند پیشبینی شده را تحویل اسرائیل داد.

علاوه بر این ایالات متحد هبا عربستان سعودی، بحرین و امارات متحدۀ عربی در زمینۀ فن آوری هسته ای و مواد شکاف پذیر قرادادهائی به امضا رسانده است که این کشورها می توانند از آن برای ساخت سلاح اتمی استفاده کنند. عربستان سعودی رسماً اعلام کرد می تواند به شکل احتمالی برای ساخت و یا خرید سلاح هسته ای به کمک پاکستان که تا 60% برنامۀ هسته ای نظامی آن را به عهده دارد اقدام کند [2].

در این وضعیت عینی است که گفتگوهای وین به تراژدی کمدی ناپولیتن شباهت پیدا می کند. در حالی که تمام نورافکن ها روی ایران متمرکز شده، و در حالی که این کشور هیچ سلاح هسته ای در اختیار ندارد و برنامۀ تولید انرژی هسته ای غیر نظامی آن نیز روشن و قابل بازرسی می باشد، واقعیات دراماتیک مسابقۀ سلاح های هسته ای را در سایه پنهان می کنند تا افکار عمومی را متقاعد سازند که با توافقت 5+1 با ایران « در جهانی ایمن تری زندگی می کنیم».