İtalyan Pentagonunun gerçek etkisi

Roma’nın Centocelle Mahallesi sakinleri, haklı olarak arkeolojik park ve bahçesinde yapımı devam eden İtalya Pentagon’unun etkisini protesto ediyorlar.

Bu arada, bundan daha ciddi olan ve sessizce gerçekleşen bir başka etki de söz konusu: İtalyan Anayasasının etkisi. Daha önce de belgelediğimiz gibi [1], ABD’deki Pentagon’un minyatür kopyası olarak tüm orduların komutanlıklarını tek bir yapı altında birleştirme projesi, Bakan Pinotti’nin Uluslararası Güvenlik ve Savunma İçin Beyaz Kitap tarafından kurumsallaştırılan « silahlı kuvvetlerin operasyonel modelinin revizyonu »’nun ayrılmaz bir parçasıdır. Bu kitap kendi ekonomik ve stratejik « yaşamsal çıkarlarını » korumak için, Batı’nın ABD Komutası altındaki NATO tarafından temsil edilen çıkarlarının tehdit altında olduğu Akdeniz’e açılan bölgelerde –Kuzey Afrika, Ortadoğu, Balkanlar- ve dünyanın her yerinde –Baltık Denizi’nden Afganistan’a- askeri olarak müdahale eden bir güç olarak yeniden yapılandırarak İtalyan Cumhuriyetinin anayasal temellerini yıkmaktadır. Bütün bu işlerde kullanılacak olan araç, Ekonomi ve Maliye Bakanlığının fonuyla finanse ederek yurtdışındaki askeri görevleri (halen 20 ülkede toplam 30) kurumsallaştıran 2016 tarihli Çerçeve Yasa’dır.

Böylece bu bütçe kalemleriyle ve Savunma Bakanlığı bütçesine eklenen diğerleriyle birlikte, günde ortalama 70 milyon Euro’ya yükselen ve NATO’nun talep ettiği günde yaklaşık 100 milyona ulaşması beklenen reel askeri harcama artmaktadır.

Silahlı kuvvetlerin saldırı işlevli yeniden yapılandırılması süreci gittikçe daha da pahallılaşan yeni nesil silahları alınmasını gerektirmektedir. Yapılan son alım İtalya’nın daha önce satın aldığı modellerin modernize sürümü olan ABD’ye ait AGM-88E AARGM (bedeli: 25 füze için 18,2 milyon dolar) füzesidir. Bu orta menzilli füze bir taarruzun başlangıcında, hedef alınan ülkenin savunmasını kör edecek şekilde radarları yok etmek için avcı-bombardıman uçakları tarafından fırlatılmaktadır.

Üretici sanayi şirketi Orbital ATK, yeni füzenin 90 adet satın alma taahhüdünde bulunan İtalya’nın Leonardo (eski Finmeccanica) tarafından yönetilen Faco di Cameri tesisiyle üretimine katıldığı, ABD’nin Lockhed Martin şirketinin avcı uçağı « F-35 uçaklarıyla da uyumlu olduğunun » altını çizmektedir.

İlk F-35, 12 Aralık 2016’da Amendola Üssüne ulaşarak, İtalya’yı, ABD’den sonra B61-12 yeni nükleer bombasını da taşıyabilecek olan beşinci nesil yeni avcı uçağını alan ilk ülke yapmıştır.

İtalya sadece silah satın almıyor, üretiyor da. Askeri sanayi, « ihracat aracılığıyla ticaret dengesinin yeniden sağlanmasına ve katma değerli sektörlerde ulusal sanayi ürünlerinin geliştirilmesine katkıda bulunduğu » için, Beyaz Kitap’ta « ülke sisteminin temel direği » olarak tanımlanmaktadır.

Sonuçlar ortadadır: Leonardo şirketi, 2016 yılında yıllık yaklaşık 9 milyar dolarlık silah satışıyla, dünyadaki 100 en büyük savaş sanayi sıralamasında dokuzunculuğa yükselmiştir. Ekim ayı başında Leonardo Avustralya’da, Avustralya deniz kuvvetleri için silah ve iletişim sistemleri ürettiği yeni bir tesis açacağını duyurdu. Bunun karşılığında, üretimi gittikçe daha çok, Leonardo’nun cirosunun % 84’ünü oluşturan askeri alana kaydırmak için, Finmeccanica’ya ait demiryolu üretiminin küresel liderleri Ansaldo Sts ve Ansaldo Bredo fabrikaları Japon Hitachi’ye satıldı.

Bu « ülke sisteminin temel direği » üzerinde, İstikrar Yasası’nın bütçesinden aşırılan fonlarla, Savaş Bakanlığının yeni karargahı İtalyan Pentagon’u yükselmektedir.