پس از اشغال پانزده ساله ی عراق توسط ایالات متحده ،این کشور روی صلح به خود ندیده ، و رای دهندگان این کشور ، اعتماد خود را نسبت به احزاب و سازمان های مختلف سیاسی این کشور از دست داده اند . با این وجود ، کسانی که در ۱۲ ماه مه در رای گیری انتخاباتی شرکت کردند ، لیست کسانی که علیه ایالات متحده بودند را انتخاب نمودند ، به صورتی که حتا نخست وزیر را با وجود استحقاقی که از خود نشان داده بود ، برخی تحریم نمودند
سوال اینجاست که آیا ایالات متحده موفق به حفظ بی نظمی و هرج و مرج کنونی خواهد شد یانه ؟ و یا به راستی عزم خود را جزم کرده و کشور عراق را ترک خواهد کرد ؟
انتخابات مجلس عراق در ۱۲ ماه مه برگذار شد . در این انتخابات حیدر عبادی می بایستی پیروز شود ،تا به مانند گذشته کشور میان ایالات متحده و ایران تقسیم گردد .
اما ، این اتفاق نیافتاد . و دو گروه ائتلافی پیروز شدند : اتحاد انقلابیون برای ایجاد رفرم و اتحاد برای پیروزی که هر دو گروه ضد آمریکایی می باشند .
شاید عراقی ها در روز انتخابات با شنیدن خروج ایالات متحده از کشور خود و اخبار مربوط به پیمان اتمی ایران ( برجام ) تحت تاثیر قرار گرفتند : امکان چنین موضوعی هست . در هر حال ، تنها یک سوم رای دهندگان به پای صندوق ها آمدند و همگی علیه ایالات متحده رای دادند .
با توجه به پیمان عدم درگیری میان ایالات متحده و ایران [1]، که توسط دونالد ترامپ به چالش کشیده شد : این پیمان شامل عراق و همینطور لبنان بوده است . همین موضوع باعث گردید تا ایالات متحده در انتخابات ۲۰۱۶ لبنان که منجر به پیروزی مشیل اعون گردید ، دخالت نکند .
پس از مدتی سکوت ، نمایندگان پیشین مجلس عراق اعلام کردند که در این انتخابات تقلبی صورت گرفته و باید نتایج ا لغوشود . از آنجاییکه این اعتراضات تنها مربوط به حوزه های خاصی نمی شد ،این جنبش اعتراضی هم اکنون خواهان انتخابات دوباره می باشد .
در برابر تعجب همگان ، مقتدا صدر که رهبر ائتلاف انقلابیون برای رفرم بوده و بیشترین آرا را کسب نموده ، اعلام کرد اعتراضی به انتخابات دوباره ندارد .و به عقیده ی او ، در صورت وجود تقلب در برخی از صندوق های رای گیری ، تنها نتیجه ی بدست آمده حذف رقیبان بوده و خود انتخابات مورد اعتراض واقع نشده چرا که ماهیت آن در هر صورت ضد آمریکایی می باشد .
برنامه ی مقدا صدر که خود روحانی شیعه است ، بسیار ساده است : او خواهان خروج کلیه ی نیروهای خارجی از این کشور می باشند ( به غیر از هیئت های دیپلماتیک ) ، که می توانند آمریکایی ، ترک و یا ایرانی باشند . او پیش بینی نمی کند که چه بر سر نیروهای نظامی ترک که به طور غیر قانونی منطقه ی باشیکا را اشغال نموده اند ، خواهد آمد- ایرانی ها هم نیازی به فرستادن نیروی نظامی به عراق ندارند ، و این پیام تنها متوجه صد هزار نظامی آمریکایی حاضر در عراق می باشد که یک پنجم آنها سربازان وظیفه می باشند .
پیام دیگر مقتدا صدر – که توسط حزب کمونیست این کشور حمایت شده ـ پایان دادن به اختلافات مذهبی و حذبی است . به نظر می رسد که مردمان عراق متوجه شده اند که با پایان گرفتن رژیم دیکتاتوری صدام حسین ، تنها اتحاد ملی قادر به حمایت از این کشور خواهد بود . از این رو مقتدا صدر قبل از انتخابات به عربستان سعودی و دیگر قدرت های سنی خلیج فارس سفر کرده و خود را به صورت فرد ملی گرای معتقد به حزب بعث پیشین معرفی کرده : شخصیتی که تنها ملی گرای عراقی نمی باشد ، بلکه ملی گرای عرب نیز هست .
از این جهت رای دهندگان ازحزب ائتلاف پیروزی حیدر عبادی حمایت وسیعی نکردند ، با وجود آنکه او بر داعش پیروز شده بود ، ولی در عین حال طرفداران حزب بعث را که با لغزش از این گروهک تروریست حمایت کرده بودند، پس زده بود [2]
دفتر تبلیغاتی دولت بوش ، طرفداران حزب بعث صدام حسین را به نازی های آلمان تشبیه کرده بود . و واشنگتن آنها را سازمانی جنایت کار معرفی می کرد و اجازه نمی داد تا طرفداران آن وارد بازی های سیاسی شوند . پانزده سال بعد ، همین تصمیم باعث شد تا تمام کشور دچار هرج و مرج و بحران شود . برای درک بهتر این موضوع باید به قانون اساسی تبعیض آمیزی که توسط نوحا فلتمن که آمریکایی اسرائیلی تبار می باشد و توسط پنتاگون تحمیل شده اشاره نمود ،که با سایه ی تفرقه آمیز خودبر عراق باعث به وجود آمدن سه حکومت مجزا گردید ( شیعیان ، سنی ها و کردها ) . با این وجود ، دیگر دوران ایجاد تفرقه و کشتار میان گروهها ، جنگ داخلی که بدست سازمان سیا و عناصر آن طراحی می شده ، سر آمده : بحران هایی که در واقع ناشی از خشم حضور آمریکا در این کشور نمایان می شده است .
در ایران ، طرفداران پرزیدنت حسن روحانی نتیجه ی انتخابات عراق را به صورت انفجار خود جوش مردمی علیه فساد حاکم تعبیر نمودند . هر چند مخالفین مقتدا صدر در صدد حمایت از جنبش خود بوده اند . در هر حال اوضاع به نفع مقتدا صدر پیش می رود، با وجود آنکه ایالات متحده پیمان اتمی ایران را رد کرده ، اما به زودی نفوذ خود را در عراق از دست خواهد داد و قادر به مداخله در سوریه و ترکیه نخواهد شد .
ترکیه در ارتباط با نتایج انتخابات عراق سکوت اختیار کرده : چرا که برای بیرون راندن نظامیان ترک و خارج کردن نظامیان ایالات متحده ، مقتدا صدر باید از نیروی کافی برخوردار باشد . هنوز آن زمان فرا نرسیده که او بتواند در برابر مشکلات منطقه و رقابت های میان ایران و عربستان سعودی موقعیت خود را نشان دهد .
[1] Les États-Unis et l’Iran ont conclu un accord bilatéral secret en parallèle du JCPoA. Il semble instituer une sorte de pacte de non-agression entre eux au Moyen-Orient.
[2] S’opposant au Baas syrien, le Baas iraquien soutint la tentative de coup d’État des Frères musulmans contre Hafez el-Assad, en 1982. Rompant avec la laïcité, il promut le « retour vers la Foi ». Poursuivant sur cette lancée, l’Iraq retira les trois étoiles du drapeau national, qui avaient successivement signifié l’union avec la Syrie et l’Égypte, puis la devise « Unité, Liberté, Socialisme », et les remplaça en 2008 par la devise « Allah Akbar ! ». Lors de l’invasion US, les membres du Baas se replièrent au sein de la confrérie soufie des Naqchbandis, dont l’ancien vice-président Ezzat Ibrahim Al-Douri était le grand-maître. En 2014, massivement ils rejoignirent les rangs de Daesh.