تی یری میسان ، از ابتدا ، روایت درگیری های سوریه را که توسط مطبوعات غربی و خلیج فارس از ۷ سال پیش ارائه شده بود ، هرگز نپذیرفت . از این رو بازنگری این حوادث را بر پایه ی عناصر شناخته شده قرار می دهد . مانند تمام علوم ، علوم سیاسی نیز برای نزدیک شدن و دریافت حقیقت ، تمامی نتیجه گیری های گذشته را بررسی می کند و دیدگاه های نوینی را بر استدلال خود می افزاید.
غربی ها نبرد درعا را به صورت نماد شکست مبارزه ای می دانند که از آن حمایت می کردند . این موضوع کاملاََ صحت دارد ، اما نه به صورتی که غربی ها عنوان می کنند . پس باید به حوادثی که سبب بروز مخاصمات گردید باز گردیم .
از چهارم ماه فوریه ی سال ۲۰۱۱ ، حساب مشکوکی در فیس بوک با نام ٬٬ انقلاب سوریه ۲۰۱۱ ) ( و در متن انگلیسی با همین عنوان ) گشوده شد . خواسته ی آنها تظاهراتی بود که هر جمعه علیه جمهوری عرب سوریه ، می بایستی برپا شود . آنها با به کار گیری از نمادهای اهل سنت ، مدعی شدند که از سوی تمامی ملت سوریه سخن می گویند . این حساب در فیس بوک سالهای متوالی به صورت ضرب آهنگ حوادث عمل می کرد .
رسانه ی الجزیره ی قطر در ۱۶ ماه فوریه اعلام کرد ، ۱۵ نوجوان ( سپس ۸ تن از دوستان آنها ) در منطقه ی درعا ، به خاطر شعارهایی که ضد پرزیدنت اسد سر می دادند ، دستگیر شدند . بنا بر گفته ی این رسانه آنها به دست مسئول امنیت منطقه شکنجه شدند و حتا به والدینشان اهانت شد . تا کنون ، گذارشات مبنی بر دستگیری نوجوانان منتشر شده ، همچنین آنها چند ساعت توسط پلیس محلی مورد بازجویی قرار گرفته شدند ، اما هیچ خبری از شکنجه و اهانت منتشر نشده . ویدیو هایی که توسط رسانه های انگلو-ساکسون منتشر می شود بسیار منزجر کننده است ، اما شباهتی به گذارش الجزیره ندارد ، و کسی در محل نتوانسته آنها را تایید کند .
در ۲۲ ماه فوریه ، جان مک کین ، که در مقام سناتور ایالات متحده و مدیر شبکه ی
National Endowment for Democracy
که شبکه ی محرمانه ی ( پنج نگاه ) می باشد : (ایالات متحده - انگلستان - استرالیا - کانادا - نیوزیلند ) ، به لبنان سفر می کند . او انتقال سلاح ها را به سوریه توسط نماینده ی طرفدار حریری با نام عقاب صقر می سپرد . همچنین با سفر به عرسال ، پایگاه نظامی آینده ی عناصر جهادی را پی ریزی می کند .
در ۱۵ ماه مارس در شهر درعا که بطور سنتی از طرفداران حذب بعث می باشد ، تظاهراتی روی می دهد که در آن خواسته های متعددی عنوان می شود ، رئیس جمهور و نماینده ی محلی در تاریخ ۱۷ ماه مارس به این خواسته ها پاسخ می دهند.
در روز جمعه ۱۸ ماه مارس ، در شهر درعا ، تظاهراتی توسط اسلام گرایان پس از خروج از مسجد ال- عمری برگذار می شود . جمعیت شعار ٬٬ الله ، سوریه و آزادی ٬٬ را سر می دهند ، و منظور از آزادی آنها به مفهوم غربی نبوده و هیچ دیکتاتوری را مد نظرنگرفته بودند . باید مفهوم آزادی را دیدگاه اخوان مسلمین دریافت که به معنای ٬٬ آزادی اعمال شریعت دینی سلفی است ٬٬ . در طی این تظاهرات صداهای شلیک از سوی مقامات پلیس و تظاهر کنندگاه شنیده شد ، بدون آنکه به طور دقیق مبدا آن مشخص شود . همانگونه که در ونزوئلا و لیبی و سایر کشورها مشاهده کردیم ، شلیک ها از سوی قدرت سومی انجام گرفت که مامور جو سازی برای ایجاد جنگ داخلی بوده است ، که در پی آن نیروهای خارجی را وارد این کشورها سازد . حوادث تغییر ماهیت دادند . کاخ قوه ی قضاییه و پرونده هایی به آتش کشیده شد ، و در همان حال تظاهر کنندگانی شهر را ترک کردند و به سمت مرکز اطلاعات ارتش هجوم آوردند که در آنجا گروه های متجاوز اسرائیلی را در بلندی های جولان تحت نظر قرار می داد .
سپس سناتور مک کین ، خود اذعان نمود که با رهبران عناصر جهادی پیوسته در تماس بوده ( حتا گرو های داعشی ) ، و استراتژی خود را علیه کشور سوریه ، به جنگ ویتنام تشبیه کرد : که در آن تمامی اتحادها برای شکست دشمن مناسب می باشند . عقاب صقر که یکی از مکالمات تلفنی او ضبط شده بود ، اعتراف کرد که در انتقال سلاح به سوریه نظارت داشته . ژنرال سعودی با نام انور ال-عشقی ( که نماینده ی مذاکرات رسمی کشورش با اسرائیل می باشد ) از ارسال سلاح توسط ریاض به مسجد ال-عمری ، تقدیر نمود . تنها کشور عربستان از این سلاح ها بهره برد ، چرا که اسرائیل تا کنون از حمله به مرکز اطلاعات ارتش سوریه که ناظر بر بلندی های جولان می باشد ، سر باز می زند .
این حوادث را به هر ترتیبی که بررسی و تفسیر کنیم ، تنها وجه مشترک آنها مردمی نبودن آن است ، و تنها ثمره ی توطئه ای مشترک ایالات متحده ، عربستان سعود و اسرائیل بوده است .
بنا بر رسانه های غربی ، ٬٬ سقوط مهد انقلاب ٬٬ نشان گر پایان امید بر سرنگونی ٬٬ بشار اسد می باشد ٬٬ . اینطور نیست که باید گفت جمهوری عرب سوریه ، ارتش و ملت و رئیس جمهور این کشور ، توانستند این مهد تهاجم غربی را ازاد سازند .؟