Suriye’yi yeniden inşa etmek için ulus ötesi şirketleri haczetmek

Ülkenin cihatçılar tarafından yıkılmasını finanse etmek üzere « Suriye’nin Dostları »’na üye 114 devlettiler. Ancak başarısızlıklarından sonra bu ülkelerden hiçbiri Suriye’nin yeniden inşasına en küçük bir katkıda dahi bulunmayı istememektedir. Oysa Suriyeli mültecilere kapılarını açan devletleri desteklemekte hiçbir sakınca görmediler. Tabi ki burada bir insani yaklaşımdan daha çok Suriye’yi insan kaynaklarından mahrum etmek söz konusuydu.

Özellikle de bu ülkelerin tümü işledikleri suçu gizleyerek ve yeniden inşa sözleşmeleri elde ederek zenginleşme umudu içerisindedirler.

7 ve 8 Ağustos tarihlerinde Beyrut’ta toplanan Birleşmiş Milletler Batı Asya Ekonomik Komisyonu (ESCWA), yeniden inşanın asgari bedelini 388 milyar dolar olacağı tahmininde bulundu [1]. Komisyonun konuyla ilgili Eylül ayında ayrıntılı bir rapor yayınlaması bekleniyor. Ülkenin yaşamış olduklarının bir « iç savaşla » hiçbir ilgisinin olmadığını, söz konusu olanın bir yabancı saldırı olduğunun bilincinde olan komisyon bu raporun başlığını daha şimdiden Syria, 7 years at war olarak duyurdu. Yani Suriye’de 7 yıl süren savaş değil, Suriye, savaşta geçen 7 yıl.

Karşılaştırma yapmamız gerekirse, nüfusu üçte biri kadar olan Lübnan, geçtiğimiz Nisan ayında CEDRE konferansı sırasında sadece 11 milyar dolarlık uluslararası yardım elde edebildi.

2004’ten beri savaşı planlayan ABD, bunun için tek bir kuruş dahi vermek istemiyor. Trump yönetimine göre bu savaş Bush Jr. yönetimi tarafından tasarlandı ve Obama yönetimi tarafından yürütüldü. Oysa bu iki yönetim ABD halkının değil ulus ötesi mali sınıfın çıkarlarına hizmet ediyordu. Suriye’yi yok ettiler ama aynı zamanda ABD ekonomisini de çökerttiler. Dolayısıyla da bunun bedelini Washington’un değil ama bu insanların ve savaşa doğrudan müdahil olan ulus ötesi şirketlerin ödemesi gerekir.

Örneğin ABD yatırım fonu Carlyle Group’un rakibi, Henry Kravis’in KKR’si (borsa değeri 150 milyar dolar) bu şirketlerden biridir. Bünyesinde General David Petraeus’ü çalıştırıyor ve El Kaide ve IŞİD’e yönelik fon ve silah aktarılmasını sağladı [2]. Ya da yeraltı ağlarını inşa edebilmeleri için cihatçılara tünel kazma makineleri satan inşaat makineleri üreticisi Caterpillar (borsa değeri 76 milyar dolar). Bu arada yeraltı sığınaklarını inşa edebilmeleri için 6 milyon ton çimento üreten Fransız-İsviçreli çimento üreticisi Lafarge-Holcim’i (borsa değeri 40 milyar dolar) de unutmamamız gerekir [3], v.s.

Bu şirketlerin Amiral Arthur Cebrowski’nin genişletilmiş Ortadoğu’daki devlet ve toplumların yok edilmesi planının uygulanmasında üstlendikleri görev, muhtemelen Batı ordularının himayesi altında bölgenin doğal kaynaklarına erişim hakkına sahip olacaklarından emin olmalarıyla açıklanıyor.

Çok uluslu şirketlere bedel ödetme süreci, cihatçıları doğrudan finanse eden ya da vatandaşlarının açıkça cihatçıları finanse ettiği Suudi Arabistan, Kuveyt, Katar ve Türkiye gibi bazı devletlerden tazminatlar elde edilmesini dışlamaz.

Her ne kadar Suriye Arap Cumhuriyeti bunların savaş süresince oynadıkları rolü ortaya koyan kanıtları bir araya getirmeyi başaramamış olsa da, bu şirketlerin merkezlerinin yer aldığı ülkelerdeki mahkemelerde haciz talebinde bulunma hakkına sahiptir. Başkan Trump’ın gerekçelerini kullanarak, bu konuda ABD’deki yeni yönetimin desteğine güvenebilir.

Dolayısıyla, devletlerden para tahsil edilemese de, ESCWA’nin dile getirdiği 388 milyar doları bir araya getirmek mümkündür.

Tazminata yol açan tüm savaşların sonunda ulusal şirketler haczedildi. Bu seferki yenilik ekonomik küreselleşmenin sonuçlarından ders almak ve ulus ötesi şirketleri haczetmek olacaktır.