ایالات متحده در مرز جنگ داخلی

در حالی که کارزار انتخاباتی ایالات متحده نزدیک است ، کشور به دو بخش تقسیم شده که هر یک تصور می کند گروه مقابل دست به کودتا خواهد زد . از یک سو حزب دموکرات و از سوی دیگر حزب جمهوری خواه که افرادی خارج از حزب را نیز تشکیل می دهند ، و از طرفی حزب جکسون که به صورت اکثریت حزب جمهوری خواه درآمده ، بی آنکه با ایده ئولوژی این گروه هماهنگ باشد .

به یاد بیاورید که در ماه نوامبر ۲۰۱۶ ، سازمانی که در رسانه ها دستکاری می کرد و توسط ( آجیت- پروپ ) ، دیوید بروک هدایت می شد ، و مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار برای نابود سازی تصویر رئیس جمهور منتخب – پیش از انتخابات – هزینه کرد [1] . پس از این تاریخ ، پیش از آنکه بتواند اقدامی کند ، رسانه ی بین الملل رئیس جمهور ایالات متحده را به صورت یک مرد ناتوان و دشمن ملت خود معرفی کرد . برخی از روزنامه ها او را قاتل نیز نامیدند . در طی چهار سال که از انتخابات می گذرد ، دولت وی نیز پیوسته او را خائن معرفی نمود و او را عنصر روسی معرفی کرد ، همچنین رسانه ها او را به شدت مورد انتقاد قرار دادند .

هم اکنون ، گروه دیگری که در پروژه ( تی آی پی ) ( پروژه ی انتقال یکپارچه ) قرار دارند ، در حال طرح ریزی سناریوهایی هستند تا بتوانند در کارزار انتخابات ۲۰۲۰ او را از کار برکنار سازند ( چه در این کارزار پیروز شود ، و چه شکست بخورد )
این موضوع به صورت امری ملی درآمده ، و پایه گذار این پروژه خانم پروفسور روزا بروکس می باشد ، که در واشنگتن پست مقاله ی مفصلی را نوشت که در آن از حمایت خاصی بهره مند شد [2]

سازمان ( تی آی پی) در ماه ژوئن گذشته چهار طرح را سازمان دهی نمود . این سازمان توانست چندین نتیجه ی انتخاباتی را نمایان سازد تا بتواند عکس العمل شرکت کنندگان را بسنجد . اکثریت شرکت کنندگان از حزب دموکرات بوده اند و جمهوری خواهان ( آنهایی که به لحاظ ایده ولوژی در این گروه هستند و نه به لحاظ حضور در آن ) ، هیچ یک به حزب جکسون تعلق نداشتند . جای تعجب ندارد که تمام این شخصیت ها تصور می کنند ٬٬ دولت ترامپ ٬٬ پیوسته قوانین اساسی دموکراسی و احکام قانونی را زیر پا گذاشته است . همچنین به چندین طریق در فساد و زور گویی دست داشته است .٬٬ از این رو نتیجه گیری کرده که دونالد ترامپ دست به کودتا خواهد زد ، از این رو آنها برای پیش گیری در فکر کودتای دموکراتیک می باشند [3]

این یکی از وجوه تفکر سیاسی معاصر می باشد که خود را به نفع دموکراسی معرفی می کند ، اما حاضر نیست تصمیماتی که علیه منافع هیئت حاکمه گرفته می شوند را بپذیرد. باید به یاد آورد که در قانون اساسی ، انتخابات ریاست جمهوری شامل همشهریان نمی باشد ، بلکه سیستم انتخاباتی ایالات متحده به صورتی است که هیئت کالج ۵۳۸ نفره که توسط دولت انتخاب شده اند ، در این بین فعال می باشد . حضور ملت که به هنگام دوران استقلال مشخص نشده بود ، به تدریج در عمل وجود خود را تحمیل نموده ، اما این تنها یک عنوان مشخص کننده برای حاکمین می باشد . به این صورت ، در سال ۲۰۰۰، به هنگام انتخابات جورج بوش پسر ، دادگاه عالی فلوریدا ، خاطر نشان کرد که منتظر خواسته ی شهروندان شهر فلوریدا نخواهد نشست ، بلکه تنها به رای ۲۷ نفر که از سوی هیئت دولت فلوریدا تعیین شده اند توجه خواهد کرد .

برعکس تصور همه ، قانون اساسی ایالات متحده برای ملت خود حاکمیتی قائل نیست ، تنها در فکر حاکمیت هیئت دولت می باشد . علاوه بر این ، کالج انتخاباتی که توسط توماس جفرسون تشکیل شده ، کارایی ندارد ، به خصوص از سال ۱۹۹۲ : کاندیدای منتخب دیگر با رای اکثریت و خواسته ی همشهریان در ایالاتی که می توانند انتخابات را تغییر دهند سهمی ندارد [4]

تی آی پی ، توانسته تمام مواردی که می تواند در مدت سه ماه مانده به آماده سازی صندوق های رای گیری را،‌مشخص کند . این سازمان پذیرفته که نمی توان به سادگی از نتیجه ی انتخابات کامپیوتری ، که به علت وجود بیماری همه گیر به کار گرفته شده ، اکتفا کرد. تی آی پی ، به طور ارادی فرضیه ی انتخابات حزب دموکرات با رهبری جو بایدن را آشکار نساخته. با این احتساب ضعیف ، و اینکه رهبر اتاق نمایندگان- نانسی پلوزی – بتواند پیش از انتخابات جوبادین را به ابراز سوگند وادارد و شکست دونالد ترامپ را اعلام کند وجود ندارد . در این وضعیت ، دو رئیس جمهور رقیب وجود خواهند داشت و این نشان دهنده ی جنگ دوم داخلی است .

این احتمال باعث شده تا برخی به جدایی طلبی روی آورند ، و ایالات خود را مستقل اعلام کنند . این موضوع در ساحل غربی بسیار مشخص است . برای جلوگیری از این موضوع ، برخی تقسیم کالیفرنیا را پیشنهاد می دهند تا اعضای کالج انتخاباتی در برابر ملت بیشتر قرار گیرند . با این وجود این راه حل یک حالت موضع گیری در برابر اختلافات درونی و ملی است ، چرا که باعث می شود تا نمایندگان ملت در برابر قدرت هیئت حاکمه از امتیاز بیشتری برخوردار باشند .

علاوه بر این ، در ماه مارس گذشته من خواسته ی برخی از کودتاچیان ارتش را بیان کردم [5] ، که چندین افسر ارشد به آن اشاره کردند [6]

این نقطه نظرات متفاوت نشان می دهد بحران در ایالات متحده بسیار عمیق بوده است . امپراطوری آمریکا ، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، خود نیز باید فرو می پاشید. اما چنین اتفاقی نیافتاد . هر بار ،یک بحران ( تقسیم گرو ه های قومی یوگوسلاوی ، حادثه ی ۱۱ سپتامبر ) به کمک این مرده ی متحرک شتافت . اما نمی توان از فروپاشی به مدت بلند تری جلوگیری نمود [7].