Το κρυφό διακύβευμα των προεδρικών εκλογών στη Βενεζουέλα

Οι προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα έπρεπε να αποτελέσουν την ευκαιρία να ξεκινήσει ένα νέο βήμα στην προετοιμασία της κατεδάφισης της «Λεκάνης της Καραϊβικής». Αυτό ήλπιζε τουλάχιστον η SouthCom [1].

Υπάρχουν μερικές διαφορετικές αναγνώσεις της κρίσης που διέρχεται η Βενεζουέλα. Για τις δυτικές χώρες, είναι το αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης του προέδρου Maduro και του σοσιαλιστικού φαντάσματος του. Για το στρατό, ο οποίος παρατηρεί τις στρατιωτικές προετοιμασίες στο Παναμά, στη Κολομβία, τη Βραζιλία και τη Γουιάνα, είναι αντιθέτως το αποτέλεσμα ενός τρομερού πολέμου -προς το παρόν μόνο οικονομικού- που διεξάγεται κατά της χώρας υπό την εντολή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ωστόσο, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώνεται κατά 15% ετησίως και ο πληθωρισμός φθάνει στα υψηλότερα επίπεδα ρεκόρ (18.000% από την αρχή του έτους). Εάν η διοίκηση Maduro καταφέρει να διανείμει τρόφιμα και να αποφύγει το λιμό, αποτυγχάνει προς το παρόν να σταματήσει την κάθοδο προς τη κόλαση.

Χωρίς βάσιμο λόγο, τα 14 κράτη μέλη της ομάδας της Λίμα είχαν αμφισβητήσει εκ των προτέρων τη νομιμότητα της ψηφοφορίας [2].Όπως και στη Συρία, το 2014, ένα από εκείνα είχε παραβίασε σκόπιμα τη Σύμβαση της Βιέννης για τις προξενικές σχέσεις, απαγορεύοντας στην πρεσβεία της Βενεζουέλας να οργανώνει εκλογικά τμήματα στα προξενεία της. Αυτή τη φορά ήταν ο Καναδάς (μέλος της ομάδας της Λίμα) και όχι πλέον η Γαλλία και η Γερμανία (που δεν ανήκουν στην ομάδα αυτή) [3].

Όπως και στη Συρία, η φιλοαμερικανική αντιπολίτευση είχε καλέσει για μποϊκοτάρισμα των εκλογών. Ακόμη χειρότερα, οργάνωσε απεργία των μεταφορών, εμποδίζοντας τους αγροτικούς και προαστιακούς ψηφοφόρους να πάνε στις κάλπες.

Το ποσοστό αποχής δεν θα μπορούσε να μην είναι ασυνήθιστα υψηλό. Ειδικά δεδομένου ότι ενάμισι εκατομμύριο Βενεζουελάνοι εγκατέλειψαν τη χώρα εξαιτίας των σημερινών στερήσεων και δεν είχαν χρόνο να ξαναγραφτούν στις πρεσβείες στο εξωτερικό.

Ωστόσο, το 46% των είκοσι εκατομμυρίων ψηφοφόρων ψήφισαν. Και το 67% εξ αυτών υποστήριξε τον Τσαβιστή υποψήφιο, Nicolás Maduro.

Οι εκλογικές μελέτες δείχνουν ότι το ποσοστό συμμετοχής είναι όσο υψηλότερο όσο η εκλογική περιφέρεια φιλοξενεί φτωχούς ψηφοφόρους.

Οι ίδιες μελέτες δείχνουν ότι μόνο οι ψηφοφόροι άνω των 40 ετών πήγαν στις κάλπες, όχι οι νέοι που σχεδόν απουσίαζαν. Δηλαδή, οι νέοι εξέφρασαν την αδιαφορία τους για την πολιτική ή ακολούθησαν τις οδηγίες της φιλοαμερικανικής αντιπολίτευσης, ενώ εκείνοι που γνώρισαν τη Βενεζουέλα πριν από τη Μπολιβαριανή Επανάσταση ήθελαν να ψηφίσουν.

Έπρεπε πολύ να το θέλουν, όχι μόνο να πάνε στις κάλπες, αλλά να υποστηρίξουν τον Nicolás Maduro παρά τη γενική πτώχευση της οικονομίας! Οι πιο μειονεκτούντες, εκείνοι των οποίων ο μηνιαίος μισθός δεν επιτρέπει πλέον να αγοράσουν ένα κιλό κρέας, ήταν αναλογικά οι πιο πολυάριθμοι να ψηφίσουν. Αυτό λέει ότι, αντίθετα με αυτό που ήλπιζαν οι ΗΠΑ, οι Βενεζουελάνοι δεν θεωρούν τη διοίκηση Maduro ως υπεύθυνη για την οικονομική καταστροφή.
Συνεχίζουν τον αγώνα που ξεκίνησε ο Ουγκό Τσάβες για να απελευθερώσουν τη χώρα τους από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.

Αυτή η ανωμαλία είναι συνέπεια του εθνικού αισθήματος που αναπτύχθηκε στα 18 χρόνια της Μπολιβαριανής Επανάστασης. Κάνει δύσκολη οποιαδήποτε ξένη στρατιωτική παρέμβαση στη χώρα.

Περαιτέρω, το γεγονός ότι ένας σοβαρός υποψήφιος, ο Henri Falcón (πρώην κυβερνήτης της πολιτείας Lara), ανακοίνωσε στην αρχή της ημέρας, την ημέρα των εκλογών, ότι οι τελευταίες είναι νόθες, ότι δεν θα του επιτρέπουν τη νίκη και δεν άξιζε να πάει κανείς στις κάλπες, δεν εμπόδισε σχεδόν δύο εκατομμύρια ψηφοφόρους να μετακινούνται και να ψηφίζουν για τον ίδιον. Η συμπεριφορά τους δεν μπορεί να ερμηνευθεί παρά μόνο ως διπλή επιθυμία να υπερασπιστεί η χώρα τους και να καλέσουν ολόκληρη την πολιτική τάξη σε συμφιλίωση ενόψει της επίθεσης που είναι σε εξέλιξη.

Σημάδι της αυξανόμενης απελπισίας, σχεδόν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι ψήφισαν για το ευαγγελικό πάστορα Javier Bertucci, ο οποίος θεωρεί ότι δεν υπάρχει λύση για να σωθεί η χώρα παρά μόνο με μια συλλογική μετάνοια και θεϊκή παρέμβαση.

Πριν ακόμα να γίνει γνωστό το εκλογικό αποτέλεσμα, η Ουάσιγκτον είχε ανακοινώσει τη θέσπιση ενός «προεδρικού διατάγματος που απαγορεύει ορισμένες πρόσθετες συναλλαγές με τη Βενεζουέλα» [4] και η G7 [5] είχε προετοιμάσει μια δήλωση για να «απορρίψει την εκλογική διαδικασία» [6].

Ενώπιον της πραγματικότητας του αποτελέσματος, έπεσε σιωπή. Ποια συνέχεια θα δοθεί στο σχέδιο καταστροφής των κρατών και κοινωνιών της περιοχής; Δεν είναι επικίνδυνο να επιτεθούν στη Βενεζουέλα, όπως το έκαναν με τη Συρία, με κίνδυνο να συναντήσουν σοβαρή αντίσταση; Εν ολίγοις, πρέπει να προχωρήσουν τώρα ή πρέπει πρώτα να φτωχύνουν περαιτέρω και να διαιρέσουν λίγο περισσότερο τους Βενεζουελανούς πριν να τους επιτεθούν;

Περαιτέρω, το γεγονός ότι, αντίθετα με τις διπλωματικές συνήθειες, η Ρωσία είχε αντιδράσει εκ των προτέρων στις δηλώσεις της Ομάδας της Λίμας και τόνισε ότι αποτελούσαν παρεμβολή στις εσωτερικές υποθέσεις [7], υποδηλώνει ότι η Μόσχα δεν ξεγελάστηκε. Σε περίπτωση επέμβασης του ΝΑΤΟ, θα επέμβει και η Ρωσία;

Είναι πολύ νωρίς για να αποφασίσει η SouthCom. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αξιολόγησης, το Πεντάγωνο θα πρέπει να "δουλέψει" τη βενεζουελανική νεολαία που δεν συμμετείχε σχεδόν στις εκλογές. Μπορεί επίσης να αυξήσει την πίεση του σε άλλα κράτη της «λεκάνης της Καραϊβικής», μεταξύ των άλλων στη Νικαράγουα.