اسرار گاز شیمیائی اسرائیلی ها

رسانه های غربی از تغییر موضع ایالات متحده در رابطه با سوریه شگفت زده بنظر می رسند. در حالی که تمام آنها دو هفتۀ پیش اردوی بمباران و سقوط اجتناب ناپذیر «رژیم» اعلام کرده بودند، نمی دانند در مقابل واپس نشینی اوباما چه باید بگویند.

با این وجود قابل پیشبینی بود، همان گونه که پیش از این نوشته بودم، حضور واشینگتن در سوریه هیچ انگیزۀ استراتژیک مهمی ندارد. سیاست فعلی پیش از همه به دلیل حفظ وضعیت یکتا ابر قدرت جهان است.

اگر به شکل تحت الفظی تعبیر کنیم، آنچه را که در آغاز به گفتار جان کری تعلق داشت، و پیشنهاد کرده بود که سوریه منشور منع گسترش سلاح های شیمیائی را بپذیرد، مسکو به بازی زبانی واشینگتن پاسخ گفت، بی آن که خاصه در دوران بحران اقتصادی ضرورتی برای جنگ وجود داشته باشد. ایالات متحده از دیدگاه نظری وضعیت خود را حفظ می کند، حتی اگر همه می بینند که از این پس، این روسیه است که بازی را هدایت می کند.

سلاح های شیمیائی دو مورد استفادۀ مشخص دارد : مورد استفادۀ نظامی و برای قتل عام مردم. سلاح های شیمیائی از دوران جنگ سنگرها طی جنگ اوّل جهانی تا جنگ تجاوزکارانۀ عراق علیه ایران مورد استفاده قرار گرفته است. ولی سلاح های شیمیائی در جنگ های مدرن که جبهۀ آن دائما در حال حرکت و جا بجائی می باشد دیگر کاربردی ندارد. به همین دلیل 189 کشور با خیال راحت به سال 1993 منشور منع سلاح های شیمیائی را امضا کردند، و بر اساس خودشان را از بار انبارهای خطرناک که نگهداری از آن مخارج هنگفتی را به آنها تحمیل می کرد آزاد ساختند.

دومین کاربرد سلاح شیمیائی برای قتل عام جمعیت های ساکن و شهروندان در نظر گرفته شده، پیش از آن که سرزمین آنها را تصاحب کنند. بر این اساس بود که سال 1935-1936، ایتالیای فاشیست بخش عظیمی از اریتره را پس از خالی کردن منطقه از باشندگان آن با استفاده از گاز موتارد (گاز خردلی) به تصرف خود درآورد. در این چشم انداز استعماری، بین سالهای 1985 تا 1994، اسرائیل به شکل سرّی پژوهش های دکتر ووتر بیسون را در آزمایشگاه رودپلیت (آفریقای جنوبی) تأمین مالی کرد. هم پیمان آن، رژیم آپارتاید، در جستجوی مادۀ شیمیائی و ب هویژه بیولوژیک بودند که بتواند افراد را بر اساس «شخص های نژادی» از بین ببرد، مانند فلسطینی ها و به طور کلی عربها و افراد سیاه پوست. هئیت «حقیقت و سازش» نتوانست نتیجۀ این برنامه را مشخص کند و از سرنوشت آن نیز بی اطلاع ماند. با این وجود نشان داد که در این برنامۀ سرّی گسترده ایالات متحده و سوئیس نیز شرکت داشته است. و بر اساس گزارش این هیئت، در عین حال می دانیم که چندین هزار نفر به عنوان الگوی آزمایشی در طرح دکتر بیسون کشته شده اند.

اگر دلایلی را که طی سال 1993 مصر و سوریه را از امضای منشور منع گسترش سلاح های شیمیائی دریافته باشیم، امروز با مداخلۀ مسکو فرصت مناسبی برای دمشق فراهم آمده تا امروز منشور منع سلاح های شیمیائی را بپذیرد : در این صورت نه تنها به بحران تنش آمیز با ایالات متحده و فرانسه پایان خواهد داد، بلکه خود را از انبارهای دست و پا گیر و بی فایده که دفاع از آنها بیش از پیش مشکل نیز بنظر می رسد آزاد سازد.

محض احتیاط، رئیس جمهور بشار الاسد قید کرده است که سوریه به درخواست روسیه عمل خواهد کرد و نه زیر فشار ایالات متحده، و به شیوۀ بارزی یادآوری کرده است که در آینده مشکو باید مسئولیت دفاع از کشور در مقابل حملۀ شیمیائی احتمالی از سوی اسرائیل را به عهده گیرد.

در واقع، اشغالگران یهودی در خاک فلسطین هنوز این منشور را نپذیرفته اند. این وضعیت می تواند به سرعت به بار سنکین سیاسی برای تل آویو تبدیل شود. به همین علت جان کری امروز یکشنبه به آنجا می رود، تا دربارۀ این موضوع با بنیامین نتانیاهو گفتگو کند. اگر نخست وزیر دولت عبری هوشیار باشد، می بایستی از این وضعیت برای بازبینی مسئله استفاده کند. مگر این که دکتر ووتر بیسون گاز شیمیائی با هدفمندی قومی و نژادی را پیدا کرده باشد و شاهین های اسرائیلی بخواهند آن را به کار ببرند.