روسیه گزارشی دربارۀ فعالیت های ترکیه به نفع جهاد طلبانی که در سوریه دست به عملیات می زنند به اعضای شورای امنیت در سازمان ملل متحد تحویل داد [1]. این پرونده از ده مورد یاد می کند که هر یک از آنها ناقض یک یا چند مورد از منشور شورای امنیت در سازمان ملل متحد است.

با چنین کاری، روسیه شورای امنیت و در پی آن چندین سازمان میان دولتی دیگر را در مقابل مسئولیت هایشان قرار می دهد. از دیدگاه حقوقی، شورای امنیت در سازمان ملل متحد باید مدارک مرتبط به اتهامات را درخواست کند و سپس از ترکیه توضیح بخواهد. در صورتی که خطای ترکیه به اثبات رسد، مشمول فصل هفتم منشور خواهد و شورا باید برای مجازات این کشور تصمیم بگیرد، یعنی با اعمال زور. از سوی دیگر، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی و سازمان همکاری اسلامی باید کشور خطا کار را از صفوف خودشان حذف کنند، و اتحادیه اروپا نیز باید گفتگوهای مرتبط به الحاق ترکیه را متوقف سازند.

با وجود این، خوانش دقیق گزارش اطلاعاتی روسیه نشان می دهد که اتهامات مطرح شده می تواند به گشایش پرونده های دیگری بیانجامد و قدرت های دیگری را نیز در مظان اتهام قرار دهد. به شکلی که ممکن است رسماً دربارۀ این گزارش گفتگو نکنند ولی در پشت درهای بسته دربارۀ سرنوشت آیندۀ ترکیه تصمیم بگیرند.

در مورد مهدی آل هراتی

مهدی الهراتی در سال 1973 در لیبی متولد شد و سپس به ایرلند مهاجرت کرد و در آنجا تشکیل خانواده داد. در ماه مه 2001 جزء مسافران کشتی فرماندهی ماوی مارمارا Mavi Marmara «ناوگان آزادی» بود، یعنی کاروانی که توسط بنیاد کمک های بشردوستانه سازمان غیر دولتی ترکیه برای ارسال کمک های بشر دوستانه به غزه سازماندهی شده بود.

کشتی ها در دریا مورد حملۀ ارتش اسرائیل قرار گرفت و سپس موجب جنجال بین المللی شد. مسافران توسط ارتش دفاعی اسرائیل بازداشت شدند و سپس آنها را به اسرائیل بردند و سرانجام آزاد شدند [2]. رجب طیب اردوغان نخست وزیر وقت بود و برای پشتیبانی از افرادی که در این رویداد جراحت دیده بودند به بیمارستان رفت. کابینۀ او عکسی را منتشر کرد که در آن یکی از افراد جراحت دیده را می بینیم که اردوغان را مانند پدرش می بوسد. این فرد بستری، ترک و ایرلندی، ال مهدی الحمید الحمیدی در واقع مهدی الهراتی لیبیائی ایرالندی است.

در ژوئیۀ 2011 خانۀ او در راسکیل Rathkeale در ایرلند مورد سرقت قرار گرفت. همسر او فاطمه النجار Eftaima al-Najar به پلیس اطلاع داد که سارقین جواهرات گرانبهای لیبیائی و مصری، به علاوه 200000 یورو اسکناس 500 یوروئی را به سرقت برده اند. مهدی الهراتی در تماس تلفنی با پلیس تأیید می کند که از سوی مقامات قطر، فرانسه و ایالات متحده این مبلغ را از سازمان سیا برای یاری رساندن به سرنگونی معمر قذافی دریافت کرده بوده است [3]. وقتی مقامات لیبی به این موضوع پرداختند، گفته های اولیه اش را پس گرفت [4].

در ژوئیه و اوت 2011، او فرماندهی بریگاد طرابلس را به عهده داشت که برادر همسرش حسام النجار عضو آن بود، یک گروه از القاعده به هدایت لژیونرهای فرانسوی، از سوی ناتو مأموریت دریافت کرده بودند که هتل ریکسوس را تصرف کنند [5]. این هتل رسماً مرکز رسانه های بین المللی است ولی متفقین از سوی سازندۀ ساختمان از اهالی ترکیه مطلع شده بودند که ساختمان دارای یک زیر زمین است که به بیرون راه دارد و اعضای خانوادۀ قذافی و مسئولان جمهوری در آنجا پناه گرفته اند. طی چند روز او و سربازانش به کمک فرانسوی ها علیه سربازان خمیس قذافی جنگیدند [6].

در سپتامبر 2011، ناتو او را به عنوان معاون عبدالحکیم بلحاج رئیس تاریخی القاعده برگزید که به «فرماندار نظامی طرابلس» ارتقاء یافته بود. در 11 اکتبر به بهانۀ اختلاف با بلحاج استعفا داد [7].

با وجود این، در نوامبر 2011 در کنار عبدالحکیم بلحاج فرماندهی یک گروه 600 تا 1500 نفری از جهاد طلبان القاعده در لیبی را به عهده گرفت (در گذشته گروه اسلامی مبارزان لیبی نامیده می شد) و آنها را به عنوان پناهنده به مسئولیت یان مارتین Ian Martin دبیر کل قدیمی شرکت فابیان Fabian Society و عفو بین الملل که به عنوان نمایندۀ ویژۀ بان کی مون برگزیده شده بود از طریق دریا به ترکیه منتقل کرد.

پس از رسیدن به ترکیه، جهاد طلبان با اسکورت سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه به وسیلۀ اتوبوس به سوریه منتقل می شوند. جهاد طلبان در جبال الزاویه اردو می زنند و در آنجا به حساب فرانسه ارتش آزاد سوریه را ایجاد می کنند.

طی نزدیک به دو ماه عبدالحکیم بلحاج و مهدی الهراتی روزنامه نگاران غربی را که از ترکیه آمده بودند و رویدادها را پوشش می دادند در محلی که به «دهکدۀ پوتمکین» [8] تبدیل کرده بودند استقبال به عمل می آوردند. کابینۀ نخست وزیر اردوغان روزنامه نگاران را از طریق رابط هائی با موتورسیکلت به جبل الزاویه منتقل می کردند. روزنامه نگاران در آنجا به چشم خودشان می توانستند جمعیت هزاران نفری را ببینند که «برای دموکراسی و علیه بشار اسد دیکتاتور» تظاهرات می کردند. رسانه های غربی که متقاعد شده بودند، نتیجه گرفتند که در اینجا حتماً انقلابی در شرف تکوین است، تا این که یک روزنامه نگار اسپانیا ئی روزنامۀ ABC به نام دانیل ایریارت Daniel Iriarte پی می برد که اکثر این تظاهر کنندگان اهل سوریه نیستند و رؤسای لیبیائی آنها یعنی عبدالحکیم بلحاج و مهدی الهراتی را شناسائی می کند [9] بگذریم، نمایش تیپ بازهای شام (به عربی : لواء صقور الشام) مؤثر واقع شد. اسطورۀ ارتش آزاد سوریه با ترکیب «فراری های ارتش عرب سوریه» به منصۀ ظهور رسید و روزنامه نگارانی که آن را به اسطوره تبدیل کرده بودند هرگز به گول خوردگی خود اعتراف نخواهند کرد.

در سپتامبر 2012، مهدی الهراتی به دلایل پزشکی به لیبی باز می گردد، ولی پیش از رفتن به همکاری برادر زنش گروه جهاد طلبی تازه ای را به نام تیپ امت بنیانگذاری می کنند [10].

در مارس 2014، مهدی الهراتی گروه تازه ای از جهاد طلبان را در به مقصد ترکیه از راه دریا همراهی می کند. بر اساس پروندۀ اطلاعاتی روسیه، او تحت سرپرستی شمارۀ 2 رژیم، هاکان فیدان رئیس سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه قرار می گرد که به تازگی مسئولیت های رسمی خود را به عهده گرفته بود. آنها از طریق پست مرزی برزای Barsai به داعش پیوستند. این تصمیم پس از گردهمآئی در واشنگتن گرفته شد که توسط مشاور امنیت ملی سوزان رایس سازماندهی شده بود. در این گردهمآئی رؤسای سازمان های مخفی خلیج و ترکیه شرکت داشتند که می بایستی ادامۀ جنگ علیه سوریه به آنها واگذار شود، بی آن که نیازی به استفاده از القاعده و داعش داشته باشند [11].

در اوت 2014، مهدی الهراتی به پشتیبانی قطر، سودان و ترکیه برای کسب مقام شهردار طرابلس «برگزیده» شد. او به دولت طرابلس بستگی دارد که تحت سیطرۀ اخوان المسلمین است و دولت طبرق را که از سوی مصر و اتحادیۀ امارات عربی پشتیبانی می شود به رسمیت نمی شناسد.

سیر تحولی مهدی الهراتی مناسبات بین القاعده در لیبی، ارتش آزاد سوریه، داعش و اخوان المسلمین را نشان می دهد و در نتیجه تمام پیکرۀ نظریۀ انقلاب دموکراتیک در سوریه را دچار ریزش قطعی می سازد. این سیر تحولی در عین حال نشان می دهد که این شبکه از پشتیبانی ایالات متحده، فرانسه و ترکیه برخوردار بوده است.

انتقال مبارازن داعش از سوریه به یمن

گزارش اطلاعاتی روسیه نشان می دهد که سازمان های مخفی ترکیه انتقال مبارزان داعش از سوریه به یمن را سازماندهی کرده اند. بر اساس موارد، انتقال با هواپیما و یا باکشتی به سوی عدن صورت گرفته است. این اتهام در 27 اکتبر 2015 از سوی سخنگوی ارتش جمهوری عربی سوریه ژنرال علی محبوب مطرح شده بود. به گفتۀ او، دست کم 500 جهاد طلب از گروه داعش به کمک سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه به یمن منتقل شده اند. آنها را با دو هواپیمای ترکیش ایرلاینز، یک هواپیمای قطر ایرویز و یک هواپیمای اماراتی منتقل کردند. در عدن، جهاد طلبان را به سه گروه تقسیم کردند. گروه اول را به تنگۀ باب المندب، گروه دوم به مأرب، و سومین گروه را نیز به عربستان سعودی گسیل کردند.

این اطلاعات که به شکل گسترده توسط رسانه های عرب طرفدار سوریه منتشر شده بود، در رسانه های غربی ندیده و نشنیده گرفته شد. از جبهۀ یمنی ها، ژنرال شرف لقمان سخنگوی نظامی وفادار به صالح رئیس جمهور قدیمی، اتهامات وارد آمده از سوی سوریه را تأیید کرد و اضافه کرد که جهاد طلبان در یمن تحت سرپرستی مزدوران مسلح شرکت خصوصی بلاک وارتر – آکادمی قرار گرفته اند. انتقال مبارزان داعش از یک صحنۀ عملیاتی به صحنۀ عملیاتی دیگر گواه بر همآهنگی عملیات در سوریه و یمن است. در این جریان ترکیه، قطر، امارات متحدۀ عربی، عربستان سعودی و بلاک واتر در مظان اتهام هستند.

«دهکدۀ تاتار»

گزارش اطلاعاتی روسیه در عین حال مورد دیگری را نیز مطرح می کند که مرتبط است به «دهکدۀ تاتار»، گروه قومی که در آنتالیا (در منطقۀ مدیترانه در غرب ترکیه) مستقر بودند، سپس سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه آنها را به اسکی شهر در منطقۀ شمالی تر منتقل می کند. گرچه مشخص می کند که شامل مبارزان القاعده است و به مبارزان اسلامگرا در سوریه کمک می کند، توضیح نمی دهد که چرا این گروه به منطقۀ دورتر از سوریه منتقل شده و فعالیت آنها مشخصاً کدام است.

تاتارها دومین اقلیت روس را تشکیل می دهند و به ندرت به ایدئولوژی جهاد طلب اخوان المسلمین یا حزب تحریر گرایش دارند.

با وجود این، در مارس 2012 اسلامگرایان عرب تاتارستان به یک نمایشگاه با مضمون سوریه « گهوارۀ تمدن » در موزۀ کازان (پایتخت جمهوری تاتارستان) حمله کردند. کمی بعد، در 5 اوت 2012 جهاد طلبان عرب و تاتار به انضمام نمایندگان القاعده در کازان گردهمآئی تشکیل دادند.

در دسامبر 2013 جهاد طلبان تاتار پان ترکیست از جنبش «آزاتلیک» (آزادی) صحنۀ سوریه را ترک می کنند و به اوکراین می روند تا در انتظار کودتا عهده دار حفظ نظم در میدان میادین شوند، در حالی که مبارزان دیگری از همان سازمان در کازان تظاهرات به پا می کنند.

در نخستین روز اوت 2015، گردهمآئی جهانی تاتارها به پشتیبانی و شرکت دولت های اوکراین و ترکیه در آنکارا سازماندهی شد. این گردهمآئی به ریاست مأمور مشهور سازمان سیا طی جنگ سرد، مصطفی جمالوف (یا جمیلوف) تصمیم گرفت که یکی تیپ بین المللی مسلمان برای آزاد سازی کریمه ایجاد شود.

جمالوف فوراً به شکل رسمی مورد استقبال رجب طیب اردوغان قرار گرفت [12]. تیپ یاد شده در بالا در خرسون (اوکراین) پایگاه دارد، و عملیات خرابکارانۀ متعددی را در کریمه به اجرا می گذارد، از جمله این عملیات ایجاد اختلال در برق رسانی (از اوکراین قطع شده بود)، سپس به این علت که نمی توانند به شکل گسترده وارد روسیه شوند، یگان های اوکرائینی را در دونباس تقویت می کنند.

اگر شورای امنیت در مورد «دهکدۀ تاتار» به بررسی هایش تعمیق ببخشد، حتماً پی خواهد برد که ایالات متحدۀ آمریکا، ترکیه و اوکراین جهاد طلبان تاتار در سوریه، کریمه و در تاتارستان را پشتیبانی می کنند، به انضمام اعضای القاعده و داعش.

ترکمن های تیپ سلطان عبدالحمید

گرچه ترکیه حتی انگشت کوچکش را نیز برای نجات ترکمن های عراقی بلند نکرد که به دست داعشی ها قتل عام می شدند، ولی روی ترکمن های سوری علیه جمهوری عرب سوریه تکیه کرد. ترکمن های سوری توسط «گرگ های خاکستری» سازماندهی شده اند و چنان که می دانیم گرگ های خاکستری یک حزب سیاسی شبه نظامی ترک هستند که از دیدگاه تاریخی در پیوند با سازمانی های سرّی ناتو علیه کمونیست ها ( گلادیو « Gladio ») مبارزه کرده اند. به عنوان مثال همین گرگ های خاکستری بودند که سوء قصد به ژان پل 2 را در سال 1981 سازماندهی کردند [13]. گرگ های خاکستری در اروپا حضور دارند، به ویژه در بطن سوسیال دموکرات های بلژیکی و سوسیالیست های نئرلاندی. یک جبهۀ همآهنگی اروپائی نیز در فرانکفورت مستقر کرده اند. در واقع خودشان حزبی تشکیل نداده اند، ولی شاخۀ شبه نظامی جنبش ملی هستند (Milliyetçi Hareket Partisi).

تیپ های ترکمن به همکاری سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه غارت کارخانه های حلب را سازماندهی کرده اند. کارشناسان ترکیه می آمدند و ابزارآلات را پیاده می کردند و سپس به ترکیه منتقل کرده و در آنجا دوباره سوار می کردند. هم زمان، ترکمن ها مناطق مرزی ترکیه را اشغال کرده اند، یعنی در مناطقی که سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه اردوگاه هائی برای آموزش جهاد طلبان بر پا کرده است.

در نوامبر 2015 ستارۀ درخشان ترکمن های سوری، تورک آلپ ارسلان چلیک (پسر شهردار کبان در استان الازیگ ترکیه)، عضو گرگ های خاکستری و فرماندۀ تیپ سلطان عبدالحمید، او بود که فرمان شلیک به خلبان های سوخوی 24 را صادر کرد که توسط شکاری ترکیه در همآهنگی با آواکس سعودی مورد اصابت قرار گرفته بود. عملاً یکی از خلبان ها در این تیراندازی کشته شد.

در سال 1995 گرگ های خاکستری به همکاری شرکت ساختمانی ترک و آمریکائی Celebiler isaat (که اردوی انتخاباتی هیلاری کلینتون را تأمین مالی می کنند) بسیج گسترده ای در ابعاد 10000 جهاد طلب را برای جنگ در چچنی سازماندهی کردند. یک پایگاه آموزشی در شهرک دانشگاهی تاپ کوپا Top Kopa در استامبول مستقر کرده بودند. یکی از پسران ژنرال جوکار دودایوف Djokhar Doudaïev هدایت انتقال آنها را از ترکیه از طریق آذربایجان به همراهی سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه به عهده داشت.

گزارش اطلاعاتی روس می گوید که سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه تیپ سلطان عبدالحمید را به وجودآورده، که غالباً شبه نظامیان ترکمن آن را تشکیل می دهند و اعضای آن را در پایگاه بائیر بوچاک Bayır-Bucak به مدیریت مربیان نیروهای ویژۀ تهاجمی مرکز فرماندهی ارتش ترکیه و مأموران سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه آموزش داده اند. گزارشات روسی در عین حال مشخص می کند که تیپ ترکمن با القاعده همکاری می کند.

هر گونه بررسی جدی شورای امنیت را به پرونده ای جنائی هدایت کرده و می تواند مناسبات و پیوندهای بین تیپ سلطان عبدالحمید، گرگ های خاکستری، ترکیه، ایالات متحدۀ آمریکا و القاعده را ملاحظه کند.

بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان و سازمان ایمکاندر İmkander

گزارش اطلاعاتی روس در عین حال از نقش سه سازمان غیر دولتی بشردوستانۀ ترکیه در ارسال جنگ افزار برای جهاد طلبان پرده برداشته است، این سه سازمان عبارتند از بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان و سازمان ایمکاندر و اونچو نسیل Öncü Nesil. بیانیۀ نهائی گروه پشتیبان بین المللی سوریه که 11 و 12 فوریه در مونیخ گردهمآئی تشکیل دادند، بنظر می رسد که این اتهام را به رسمیت شناخته زیرا درخواست کرده است که از این پس ایالات متحده و روسیه روی کاروان های کمک های بشردوستانه در سوریه نظارت داشته باشند و تنها مواد بشردوستانه حمل کنند. تا کنون، دولت دمشق و نشریات آن بی وقفه این سازمان های غیر دولتی را بخاطر پشتیبانی از جهاد طلبان افشا می کردند ولی به آنها توجهی نشان نمی دادند. در سپتامبر 2012 بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان یک کشتی باربری با محموله هائی از جنگ افزار به حساب اخوان المسلمین به سوریه منتقل کرده است [14].

من تنها دو سازمان نام برده را می شناسم.

بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان (یا بیناد کمک های بشر دوستانۀ اسلامی) انجمنی است که توسط حزب رفاه ترکیه به رهبری نجم الدین اربکان بنیانگذاری شده و فعالیت دارد، ولی بی آن که رابطۀ ساختاری با آن داشته باشد. این بنیاد ابتدا در آلمان، در فریبورگ-آن-بریسگو Fribourg-en-Brisgau در سال 1992 زیر عنوان Internationale Humanitäre Hilfe (IHH) به ثبت رسید، سپس در ترکیه، در استانبول در سال 1992 İnsani Yardım Vakfı نامیده شد. سرنام جدید آن İYV بود و نه IHH، جایگزین نام İnsan Hak ve Hürriyetleri شد که زبان ترکی یعنی « حقوق انسان و آزادی». زیر پوشش کمک بشر دوستانه برای بوسنی و افغانستان اسلحه می فرستادند، یعنی موردی که جزء استراتژی ناتو بود. سپس، به شکل نظامی از امارات اسلامی ایچکری (چچنی) پشتیبانی کرد [15]. در سال 2006 در مسجد فاتح استانبول تشیع جنازۀ بزرگی برگزار کرد، بدون جسد ولی با ده ها هزار مبارز برای جهاد طلب چچن شامل سلمان باسایف (سلمانویچ) که اخیراً توسط نیروهای روسی پس از هدایت کشتار در مدرسۀ بسلن Beslan [16] کشته شده بود.

بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان در همکاری با حزب عدالت و توسعه برای «ناوگان آزادی» در کمک رسانی به غزه و شکستن محاصرۀ اسرائیل شهرت جهانی پیدا کرد، البته با توافق کاخ سفید که در پی تحقیر نخست وزیر بنیامین نتانیاهو بود. بین مسافران کاروان دریائی مهدی ال هراتی که پیش از این دربارۀ او نوشتیم حضور داشت. گزارش هیئت سازمان ملل متحد به ریاست جوفری پالمر Geoffrey Palmer نشان می دهد که خلاف آنچه ادعا کرده اند، کاروان دریائی هیچ محمولۀ بشر دوستانه ای حمل نمی کرده است. بر این اساس می توانیم نتیجه بگیریم که بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان می دانسته است که به غزه نخواهد رسید و با این حساب باید بپرسیم که پس هدف واقعی این سفر دریائی چه بوده است.

در 2 ژانویه 2014، پلیس ترکیه پسران سه وزیر و رئیس یک بانک بزرگ را به اتهام پول شوئی بازداشت کرده بود، یک کامیون اسلحه متعلق به بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان کشف می کند که به مقصد جهاد طلبان سوریه تدارک دیده شده بود [17].

سپس، پلیس ترکیه مرکز بنیاد کمک های بشردوستانۀ مسلمان را توقیف کرد، هالیس باتور را نیز Halis Batur به دفاتر خود فراخواند، یعنی فردی مظنونی که رهبر القاعده در ترکیه بود، و به همین گونه İbrahim Şفرمانده دوم سازمان در خاور میانه [18]. دولت پس از برکنار کردن مقامات پلیسی، افراد مظنونی که در بازداشت به سر می بردند را نیز آزاد می سازد.

ایمکاندر İmkander (به زبان ترکی برادری، با مراجعه به اخوان المسلمین) یکی دیگر از انجمن های «بشر دوستانه» است که در سال 2009 در استانبول ایجاد شد. این انجمن متخصص کمک به چچن ها و دفاع از جهاد طلبان قفقاز است. وقتی نمایندۀ دوکو عمروف Dokou Oumarov ( امیر خود برگزیدۀ قفقاز) Berg-Khazh Musaev ملقب به امیر خمزت Emir Khamzat در استانبول به قتل رسید، این سازمان اردوی تبلیغاتی در ترکیه به راه انداخت. در آن دوران FSB سازمان فدرال امنیت فدراسیون روسیه خود را با کشورهائی که به شکل نظامی از جهاد طلبان پشتیبانی می کردند در جنگ می دانست و برای از بین بردن آنها در چنین کشورهائی تردیدی بخود راه نمی داد (مانند زلیمخان یانداربیوف Zelimkhan Yandarbiyev در قطر و عمر اسرائیلوف Umar Israilov در اتریش). ایمکاندر تشیع جنازۀ بزرگی را در مسجد فاتح استانبول سازماندهی کرد.

در 12 و 13 مه 2012 به پشتیبانی شهردار استانبول، ایمکاندر گردهمآئی بین المللی برای پشتیبانی از استقلال طلبان قفقاز را سازماندهی کرد (در سنت گردهمآئی های سازمان سیا طی جنگ سرد). در پایان تظاهرات گردهمآئی خلق های قفقاز با به رسمت شناختن حاکمیت مطلق امیر قفقاز دوکو عمروف Dokou Oumarov دائمی شد. نمایندگان امپراتوری روس، اتحاد جماهیر سوسیالیستی و فدراسیون روسیه را به اعمال قطع نسل قفقاز متهم کردند. در یک ویدئو، امیر دوکو عمروف تمام مردم قفقاز را دعوت می کند که به جهاد بپیوندند. روسیه در این مورد واکنش سختی نشان داد [19].

در سال 2013 روسیه در هیئت مجازات های 1989/1267 در شورای امنیت درخئاست کرد که ایمکاندر در فهرست سازمان های وابسته به القاعده به ثبت رسد. بریتانیا، فرانسه و لوگزانبورگ با این درخئاست مخالفت کردند [20]. در واقع، گرچه ایمکاندر پشتیبانی سیاسی از القاعده در قفقاز را به رسمیت می شناسد، ولی از دیدگاه غربی ها روسیه دلیل و مدرک کافی که گواه بر شرکت این سازمان در عملیات نظامی باشد را عرضه نکرده است.

این دو سازمان غیر دولتی مستقیماً در قاچاق اسلحه از سوی سازمان کمک های بشر دوستانۀ مسلمان و پشتیبانی سیاسی توسط ایمکاندر شرکت داشته اند. این سازمان ها از پشتیبانی حزب رئیس جمهور اردوغان برخوردار هستند، یعنی حزب عدالت و توسعه که اردوغان برای جایگزین ساختن حزب رفاه ایجاد کرد که از سوی دادگاه قانون اساسی ممنوع اعلام شده بود.

با گزارش اطلاعاتی روسیه چه باید کرد؟

احتمال اندکی وجود دارد که شورای امنیت گزارش اطلاعاتی روسیه را مورد بررسی قرار دهد. مسائل سازمانی های سرّی عموماً به شکل سرّی مورد بررسی قرار می گیرد. در هر صورت ایالات متحدۀ باید مشخص کند که با این هم پیمان خود، ترکیه که حال ارتکاب به نقض منشور شورا افشا شده است چه سیاستی در پیش خواهد گرفت.

این گزارش به گزارشات دیگری اضافه شده است که پیش از این در مورد رابطۀ رجب طیب اردوغان با یاسین القاضی بانکدار القاعده [21] آرشیو شده است، و به همین گونه در مورد نقش پسرش بلال در تجارت نفت دزدیده شده توسط داعش [22].

تردیدی نداشته باشیم که رجزخوانی های ترک ها برای حملۀ نظامی به سوریه ترفندی برای رد گم کردن است. در هر صورت، اگر جنگی بین ترکیه و روسیه صورت بگیرد، این گزارش اطلاعاتی روسیه آنکارا را از پشتیبانی پیمان آتلانتیک محروم خواهد ساخت (مادۀ 5 منشور ناتو)

تی یری میسان‬
ترجمه توسط
حمید محوی

[1] “گزارش سازمان اطلاعات و جاسوسی روسیه از کمکهای ترکیه به داعش”, ترجمه فرشاد محمدی, شبکه ولتر, 19 فوريه 2016, www.voltairenet.org/article190339.html

[2] « Flottille de la liberté : le détail que Netanyahu ignorait », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 6 juin 2010.

[3] “Tinker raiders, Soldier, Spy”, Sunday World, November 7, 2011.

[4] “Dublin man denies receiving funds from US to assist overthrow of Gadafy”, Mary Fitzgerald, Irish Times, November 22, 2011.

[5] “Irish Libyans join rebels trying to oust Gadafy”, Paulo Nunes Dos Santos, Irish Times, August 13, 2011.

[6] بر اساس دستوری که در مأموریتش دریافت کرده بود، یعنی دستوری که طی گردهمآئی مخفی متفقین در ناپل صادر شده بود و آلت ژوپه و مهدی ال هراتی در آن شرکت داشتند، می بایستی از این فرصت برای از بین بردن من (تی یری میسان) در هتل ریکسوس استفاده کنند.

[7] “Libyan-Irish commander resigns as deputy head of Tripoli military council”, Mary Fitzgerald, Irish Times, October 11, 2011.

[8] در قرن هجدهم، وزیر روسیه گرگوری پوتمکین Grigori Potemkine طی دیدار امپراتریس کاترین دوم از دهکده های کریمه، برای پنهان کردن فقر این دهکده ها سطح بیرونی در و دیوارها را با خمیر مقوا به شکل شکوهمندی تزئین کرده بود. از این تاریخ به بعد اصطلاح «دهکدۀ پوتمکین» به معنای مکان تخیلی برای اهداف تبلیغاتی رایج شد.

[9] «Islamistas libios se desplazan a Siria para «ayudar» a la revolución», por Daniel Iriarte, ABC (España) , Red Voltaire , 19 de diciembre de 2011.

[10] “Irish Syrian fighters pass on lessons of revolution”, Mary Fitzgerald, Irish Times, August 1, 2012.

[11] “Spymasters gather to discuss Syria”, David Ignatius, Washington Post, February 19, 2014.

[12] « L’Ukraine et la Turquie créent une Brigade internationale islamique contre la Russie », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 12 août 2015.

[13] Il s’agissait de contraindre le Saint-Siège à abandonner l’Ostpolitk que le cardinal secrétaire d’État Agostino Casaroli poursuivait dans la même optique que Willy Brandt.

[14] “Brotherhood ‘buying influence with arms’”, Sheera Frenkel, The Times, September 14, 2012.

[15] «The role of Islamic charities in international terrorist recruitment and financing», Evan F. Kohlmann, Danish Institute for International Studies, 2006.

[16] “Turkey pays homage to Basayev”, IHH, July 14, 2006.

[18] « La Justice turque accuse l’IHH de liens avec Al-Qaïda », Réseau Voltaire, 15 janvier 2014.

[19] «De "la Conférence Internationale sur le Caucase" à Istanbul», in «Le briefing d’A.K. Loukachevitch, porte-parole du Ministère des Affaires étrangères de la Russie, le 18 mai 2012».

[21] « Erdoğan recevait secrètement le banquier d’Al-Qaida »; “القاعده پیاده نظام ابدی در ناتو”, بوسيله ى تی یری میسان‬, ترجمه حمید محوی, Al-Watan (Syrie) , شبکه ولتر, 6 ژانويه 2014, www.voltairenet.org/article181675.html

[22] « Le rôle de la famille Erdoğan au sein de Daesh », Réseau Voltaire, 26 juillet 2015; « La Russie expose les preuves du trafic de pétrole de Daesh via la Turquie », par Valentin Vasilescu, Traduction Avic, Réseau Voltaire, 3 décembre 2015.