Πώς στηρίζει τους τζιχαντιστές η Τουρκία

Η Ρωσία κατέθεσε στα μέλη του Συμβούλιου Ασφαλείας του ΟΗΕ έκθεση πληροφοριών σχετικά με τις δραστηριότητες της Τουρκίας σε όφελος των τζιχαντιστών που δραστηριοποιούνται στη Συρία [1]. Το έγγραφο αυτό περιέχει μια δεκάδα γεγονότα τα οποία, το καθένα, παραβιάζει ένα ή περισσότερα ψηφίσματα του Συμβούλιου.

Με τον τρόπο αυτό, η Ρωσία θέτει το Συμβούλιο ενώπιον των υπευθυνοτήτων του και, κατ ’επέκταση, διάφορες άλλες διακυβερνητικές οργανώσεις. Στο δίκαιο, το Συμβούλιο θα έπρεπε να ζητήσει τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία για αυτές τις κατηγορίες και να καλέσει τη Τουρκίας για εξηγήσεις. Σε περίπτωση που θα αποδειχθεί η ενοχή της Τουρκίας, θα έπρεπε να αποφασίσει τις κυρώσεις που θα έπρεπε να ληφθούν δυνάμει του κεφαλαίου VII του Χάρτη, δηλαδή, με τη χρήση βίας. Από την πλευρά τους, ο Οργανισμός της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού και ο Οργανισμός της Ισλαμικής Συνεργασίας θα έπρεπε να αποκλείσουν από τις τάξεις τους αυτό το κράτος-παρίας, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις προσχώρησης.

Ωστόσο, μια προσεκτική ανάγνωση της ρωσικής έκθεσης των μυστικών υπηρεσιών δείχνει ότι τα ισχυριζόμενα γεγονότα μπορούν να ανοίξουν άλλους φακέλους και να ενοχοποιούνται άλλες δυνάμεις. Εντούτοις, είναι πιο πιθανό ότι δεν θα συζητηθεί δημόσια αυτή η έκθεση, αλλά ότι θα διαπραγματευτεί το μέλλον της Τουρκίας κεκλεισμένων των θυρών.

Το ζήτημα Μαχντί Αλ-Χαρατί

Γεννηθείς στη Λιβύη, το 1973, ο Μαχντί Αλ-Χαρατί (Mahdi al-Harati) μετανάστευσε στην Ιρλανδία όπου δημιούργησε μια οικογένεια.

Τον Μάιο του 2001, βρίσκεται επί του Mahvi Μαρμαρά, ναυαρχίδα του "Στόλου της Ελευθερίας", που διοργανώθηκε από την τουρκική ΜΚΟ IHH για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα. Τα πλοία καταλαμβάνονται πειρατικά στην ανοικτή θάλασσα από τον ισραηλινό στρατό, προκαλώντας διεθνές σκάνδαλο. Οι επιβάτες απάγονται από τη Τσαχάλ (IDF), κρατούνται στο Ισραήλ και τελικά απελευθερώνονται [2]. Ο τότε πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πήγε στο νοσοκομείο για να παρηγορήσει τους τραυματίες ακτιβιστές. Το γραφείο του διανέμει μια φωτογραφία η οποία δείχνει έναν από τους τραυματίες ακτιβιστές να τον φιλήσει σαν να ήταν πατέρας του. Φέρεται να ήταν ένας Τουρκο-ιρλανδός, El Μεχδί Ελ Χαμίντ Ελ Χαμδί, στην πραγματικότητα, πρόκειται για τον Λίβυο-ιρλανδό Μαχντί Αλ-Χαρατί.

Τον Ιούλιο του 2011, μπήκαν κλέφτες στο σπίτι του στη Rathkeale (Ιρλανδία). Η σύντροφό του, Eftaima αλ-Najar, κάλεσε την αστυνομία και δήλωσε ότι οι κλέφτες πήραν πλούσια αιγυπτιακά και λιβυκά κοσμήματα και 200.000 ευρώ σε χαρτονομίσματα των 500. Σε τηλεφωνική επικοινωνία, ο Mahdi al-Harati επιβεβαίωσε στην αστυνομία ότι συνάντησε τις αρχές του Κατάρ, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι έλαβε αυτό το ποσό από τη CIA για να βοηθήσει να ανατραπεί ο Μουαμάρ αλ-Καντάφι [3]. Θα αναιρέσει αργότερα τη πρώτη του κατάθεση, όταν η λιβυκό αντίσταση θα αναλάβει την υπόθεση [4].

Τον Ιούλιο-Αύγουστο 2011, διατάζει τη ταξιαρχία της Τρίπολης -της οποίας ο κουνιάδος του Hosam al-Najjair είναι επίσης μέλος-, μια μονάδα της Αλ Κάιντα που πλαισιώνεται από Γάλλους λεγεωνάριους, που επιφορτίστηκε από το ΝΑΤΟ να καταλάβει το ξενοδοχείο Rixos [5].

Επίσημα, το ξενοδοχείο είναι το διεθνές κέντρο τύπου, αλλά η Συμμαχία είχε ενημερωθεί από τον Τούρκο κατασκευαστή του κτιρίου ότι περιέχει υπόγειο, προσβάσιμο απ’ έξω, όπου κατέφυγαν διάφορα μέλη της οικογένειας του Καντάφι και αξιωματούχοι της Τζαμαχιρίας. Για αρκετές ημέρες, πολέμησε με τους Γάλλους εναντίον των στρατιωτών του Khamis Καντάφι [6].

Τον Σεπτέμβριο 2011, το ΝΑΤΟ τον διόριζει αναπληρωτή του Αμπντελχακίμ Belhaj, ιστορικού ηγέτη της Αλ Κάιντα που είχε γίνει «στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης». Παραιτείται στις 11 Οκτωβρίου επικαλούμενος μια διαφωνία με τον Belhaj [7].

Ωστόσο, το Νοέμβριο του 2011, στο πλευρό του Αμπντελχακίμ Belhaj, διατάζει μια ομάδα 600 - 1500 τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα στη Λιβύη -πρώην Libyan Islamic Fighting Group (LIFG)- οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι ως πρόσφυγες και μεταφέρονται δια θαλάσσης στην Τουρκία υπό την επίβλεψη του Ian Martin, πρώην γενικού γραμματέα της Fabian Society και της Διεθνούς Αμνηστίας, ενώ είχε γίνει ειδικός εκπρόσωπος του Μπαν Κι-μουν.

Αφού έφτασαν στην Τουρκία, οι τζιχαντιστές μεταφέρονται με λεωφορείο, συνοδευόμενοι από το MIT (τη τουρκική μυστική υπηρεσία), στη Συρία. Εγκαταστάθηκαν στο Jabal al-Zouia όπου δημιουργούν για λογαριασμό της Γαλλίας, τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ). Για σχεδόν δύο μήνες, οι Αμπντελχακίμ Belhaj και Mahdi al-Harati δέχονται όλους τους δυτικούς δημοσιογράφους που προσπαθούν να καλύψουν το γεγονός μέσω της Τουρκίας σε ό, τι μετατρέπουν σε ένα «χωριό Ποτέμκιν» [8]. Το γραφείο του πρωθυπουργού Ερντογάν τους συνδέει με διακινητές που τους μεταφέρουν με μοτοσικλέτα στη Jabal al-Zouia. Εκεί βλέπουν με τα ίδια τα μάτια τους, χιλιάδες άνθρωποι που διαμαρτύρονται « κατά της δικτατορίας του Μπασάρ Άσαντ και υπέρ της δημοκρατίας ». Πεισμένος, ο δυτικός Τύπος συμπεράνει ότι γίνεται επανάσταση, μέχρι που ένας δημοσιογράφος της ισπανικής εφημερίδας ABC, Daniel Iriarte, παρατηρεί ότι οι διαδηλωτές δεν είναι κατά πλειοψηφία Σύροι και αναγνωρίζει τους Λιβύους ηγέτες τους Αμπντελχακίμ Belhaj και Mahdi al-Harati [9]. Εν πάση περιπτώσει, η παράσταση της ταξιαρχίας των γερακιών του Λεβάντε (Suqour al-Sham Brigade) είχε αποτέλεσμα. Ο μύθος ενός ΕΣΣ που αποτελείτο από « λιποτάκτες από το συριακό αραβικό στρατό » γεννήθηκε και οι δημοσιογράφοι που το έτρεψαν δεν θα αναγνωρίζουν ποτέ ότι είχαν ξεγελαστεί.

Τον Σεπτέμβριο 2012, ο Mahdi al-Harati ξαναπηγαίνει στη Λιβύη για ιατρικούς λόγους, όχι όμως χωρίς πρώτα να έχει σχηματίσει με τον κουνιάδο του μια νέα ομάδα τζιχαντιστών, τη Liwa al-Umma (η ταξιαρχία της Ούμα) [10].

Τον Μάρτιο 2014, ο Mahdi al-Harati θα συνοδέψει μια νέα ομάδα Λίβυων τζιχαντιστών που πηγαίνει στην Τουρκία μέσω θάλασσας. Σύμφωνα με τη έκθεση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, τον αναλαμβάνει ο υπ’ αριθμόν 2 του καθεστώτος, Hakan Fidan, επικεφαλής της ΜΙΤ ( μυστικές υπηρεσίες), ο οποίος μόλις επέστρεψε σε αυτή τη θέση. Πηγαίνουν στο Ντάες/Daesh μέσω του συνοριακού σταθμού Barsai. Η απόφαση αυτή γίνεται μετά μια συνάντηση που οργανώθηκε στην Ουάσινγκτον από τη σύμβουλο εθνικής ασφάλειας, Σούζαν Ράις, με τους διεθυντές των μυστικών υπηρεσιών του Κόλπου και της Τουρκίας, προκειμένου να τους αναθέτει η συνήχηση του πόλεμου κατά της Συρίας, δήθεν χωρίς χρήση της αλ Κάιντα και του Ντάες/Daesh [11].

Τον Αύγουστο του 2014, ο Mahdi al-Harati «εκλέγεται» δήμαρχος της Τρίπολης, με την υποστήριξη του Κατάρ, του Σουδάν και της Τουρκίας. Εξαρτάται από την κυβέρνηση της Τρίπολης, που κυριαρχείται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και απορρίπτει αυτή του Τομπρούκ, που υποστηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Η διαδρομή του Mahdi al-Harati πιστοποιεί τους δεσμούς μεταξύ της Αλ Κάιντα στη Λιβύη, του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, του Ντάες/Daesh και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αναιρώντας τη θεωρία της δημοκρατικής επανάστασης στη Συρία. Δείχνει επίσης την υποστήριξη της οποίας επωφελήθηκε το δίκτυο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και την Τουρκία.

Η μεταφορά μαχητών του Ντάες/Daesh από τη Συρία στην Υεμένη

Η έκθεση των μυστικών υπηρεσιών αποκαλύπτει ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες οργάνωσαν τη μεταφορά μαχητών του Ντάες/Daesh από τη Συρία προς την Υεμένη. Κατά περίπτωση μεταφέρθηκαν με αεροπλάνο ή πλοίο στο Άντεν.

Ο ισχυρισμός αυτός είχε ήδη γίνει στις 27 Οκτωβρίου 2015 από τον εκπρόσωπο του Συριακού Αραβικού Στρατού, στρατηγό Ali Mayhub.κατά τον ίδιον, τουλάχιστον 500 τζιχαντιστές του Ντάες/Daesh είχαν βοηθηθεί από την τουρκική ΜΙΤ για να πηγαίνουν στην Υεμένη. Φορτώθηκαν σε δύο αεροπλάνα της Turkish Airlines, ένα από την Qatar Airways και ένα από τα Emirates. Όταν έφτασαν στο Άντεν, οι τζιχαντιστές χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. η πρώτη πήγε στο στενό του Μπαμπ ελ-μαντέλ, η δεύτερη στην Marib, και η τρίτη στάλθηκε στη Σαουδική Αραβία.

Η πληροφορία αυτή, η οποία διαδόθηκε σε μεγάλη κλίμακα από τα φιλο-συριακά αραβικής μέσα μαζικής ενημέρωσης, αγνοήθηκε από το δυτικό Τύπο. Από πλευρά της Υεμένης, ο στρατηγός Sharaf Luqman, εκπρόσωπος των στρατιωτών πιστών στον πρώην πρόεδρο Σαλέχ, επιβεβαίωσε το συριακό ισχυρισμό και πρόσθεσε ότι στην Υεμένη οι τζιχαντιστές έγιναν δεκτοί από μισθοφόρους της Blackwater-Academi.

Η μεταφορά των μαχητές του Ντάες/Daesh από το ένα θέατρο επιχειρήσεων στο άλλο πιστοποιεί τον συντονισμό των επιχειρήσεων στη Συρία και την Υεμένη. Ενοχοποιεί την Τουρκία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Blackwater-Academi.

Το « ταταρικό χωριό »

Η έκθεση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών ανέφερε επίσης την υπόθεση του «ταταρικού χωριού», αρχικά με έδρα την Αττάλεια, στη συνέχεια μετακομίστηκε βορειότερα από τη MIT στο Εσκί Σεχίρ. Παρότι περιλαμβάνει μαχητές της Αλ Κάιντα και βοηθά ισλαμιστές μαχητές στη Συρία, δεν εξηγεί γιατί αυτή η ομάδα μετακινήθηκε πιο μακριά από τη Συρία, ούτε ποιες είναι οι συγκεκριμένες δραστηριότητες του .

Οι Τάταροι αποτελούν τη δεύτερη ρωσική μειονότητα και πολύ λίγοι είναι εκείνοι που τηρούν την τζιχαντιστική ιδεολογία των Αδελφών ή της Hizb-ut-Tahrir.
– Ωστόσο, τον Μάρτιο του 2012, αραβο-ισλαμιστές από το Ταταρστάν επιτέθηκαν σε έκθεση για τη Συρία «λίκνο του πολιτισμού» στο μουσείο του Καζάν. Αργότερα, στις 5 Αυγούστου 2012, τζιχαντιστές, τόσο Άραβες όσο και Τάταροι, συγκεντρώνονται μυστικά στο Καζάν, συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων της Αλ Κάιντα.
– Τον Δεκέμβριο του 2013, παν-τουρκικοί Τάταροι τζιχαντιστές του κινήματος Azatlyk (Ελευθερία) αναχωρούν από το συριακό θέατρο επιχειρήσεων για να πάνε στην Ουκρανία και να εξασφαλίσουν τη τάξη στη πλατεία Μαϊντάν, περιμένοντας το πραξικόπημα· ενώ άλλοι ακτιβιστές από του ίδιου κινήματος διαδηλώνουν στο Καζάν.
– Την 1η Αυγούστου 2015, διοργανώνεται στην Άγκυρα ένα Παγκόσμιο Συνέδριο των Τατάρων, με την υποστήριξη και τη συμμετοχή των ουκρανικών και τουρκικών κυβερνήσεων. Πρόεδρος είναι ο διάσημος πράκτορας της CIA κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, Μουσταφά Ντζεμιλέφ, και αποφάσισε να δημιουργήσει τη «διεθνή μουσουλμανική Ταξιαρχία» για την «απελευθέρωση» της Κριμαίας. Ο Ντζεμιλέφ γίνεται αμέσως επίσημα δεκτός από τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν [12]. Η ταξιαρχία διαθέτει ένα στρατόπεδο στη Χερσώνα (Ουκρανία). Οργανώνει διάφορες πράξεις δολιοφθοράς στην Κριμαία, συμπεριλαμβανομένου μιας μαζικής διακοπή ρεύματος (διακοπή από την Ουκρανία), έπειτα αποτύχει να εισέλθει μαζικά στη Ρωσία, και τελικά θα ενισχύσει τα ουκρανικά στρατεύματα στη Ντομπάς.

Αν το Συμβούλιο Ασφαλείας άρχιζε να σκάβει το ζήτημα του «ταταρικού χωριού», δεν θα παρέλειπε να παρατηρήσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Τουρκία και η Ουκρανία χορηγούν τους Τάταρους τζιχαντιστές στη Συρία, στην Κριμαία και στο Ταταρστάν, συμπεριλαμβανομένων μελών της αλ Κάιντα και του Ντάες/Daesh.

Οι Τουρκμένοι της Ταξιαρχίας Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ

Ενώ η Τουρκία δεν κούνησε ούτε το μικρό δάχτυλο της για να βοηθήσει τους Ιρακινοτουρκμένοι που σφαγιάστηκαν από το Ντάες/Daesh, στηρίχθηκε στους Τουρκμένους της Συρίας κατά της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Οι τελευταίοι οργανώνονται από τους «Γκρίζους Λύκους», ένα τουρκικό παραστρατιωτικό πολιτικό κόμμα, ιστορικά συνδεδεμένο με τις μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ στον αγώνα κατά του κομμουνισμού (η "Gladio"). Είναι αυτοί, για παράδειγμα, οι οποίοι οργάνωσαν την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ το 1981 [13]. Οι Γκρίζοι Λύκοι υπάρχουν στην Ευρώπη, ιδίως στους Βέλγους σοσιαλδημοκράτες και τους Ολλανδούς σοσιαλιστές. Έχουν ιδρύσει έναν ευρωπαϊκό συντονισμό στη Φρανκφούρτη. Στην πραγματικότητα δεν είναι πολιτικό κόμμα από μόνους τους, αλλά αποτελούν την παραστρατιωτική πτέρυγα του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, ΜΗΡ (Milliyetçi Hareket Partisi).

Οι τουρκμενιστικές Ταξιαρχίες οργανώνουν με τη ΜΙΤ τη λεηλασία των εργοστασίων του Χαλεπίου. Τούρκοι εμπειρογνώμονες έρχονται και αποσυναρμολογούν τις εργαλειομηχανές που αποστέλλονται και επανα-συναρμολογούνται στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, κατέχουν την συνοριακή περιοχή της Τουρκίας, όπου η ΜΙΤ εγκαθιστά και ελέγχει τα στρατοπέδων εκπαίδευσης των τζιχαντιστών.

Τον Νοέμβριο του 2015, το αστέρι των Σύρων Τουρκμένων, ο Τούρκος Alparslan Çelik -μέλος των Γκρίζων Λύκων και ένας από τους διοικητές της Ταξιαρχίας Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ -, ο οποίος θα δώσει την διαταγή να σκοτωθούν οι δύο πιλότοι του SUKOI-24 το οποίο είχε καταρριφθεί από την τουρκική πολεμική αεροπορία με τη βοήθεια ενός σαουδαραβικού AWACS.Ο ένας από τους δυο, πράγματι θα εκτελεστεί.

Έτυχε το 1995, οι Γκρίζοι Λύκοι να είχαν οργανώσει, με την τουρκο-αμερικανική επιχείρηση ακίνητης περιουσίας Celebiler isaat (που χρηματοδοτεί τις προεκλογικές εκστρατείες της Χίλαρι Κλίντον), μια μεγάλη πρόσληψη 10.000 τζιχαντιστών για πολεμήσουν στην Τσετσενία. Μια βάση εκπαίδευσης είχε εγκατασταθεί στη πανεπιστημιούπολη του Top Kopa στην Κωνσταντινούπολη. Ένας γιος του στρατηγού Djokhar Doudaïev κατεύθυνε τη μεταφορά από την Τουρκία μέσω του Αζερμπαϊτζάν στο πλευρό της MIT.

Η έκθεση των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών αποκαλύπτει ότι η MIT δημιούργησε τη Ταξιαρχία Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ -που περιλαμβάνει τις κύριες τουρκμενικές πολιτοφυλακές- και ότι έχει εκπαιδεύσει τα μέλη της στη βάση του Bayır-Bucak υπό την καθοδήγηση των εκπαιδευτών των ειδικών δυνάμεων επέμβασης του Γενικού Επιτελείου του τουρκικού στρατού και της MIT. Διευκρινίζει ότι η τουρκμενιστική ταξιαρχία συνεργάζεται με την Αλ Κάιντα.

Λίγο βαθύτερη έρευνα θα οδηγούσε το Συμβούλιο Ασφαλείας να ανοίξει εκ νέου παλιούς φακέλους ποινικών μητρώων και να παρατηρήσει τις σχέσεις μεταξύ της Ταξιαρχίας Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ, των Γκρίζων Λύκων, της Τουρκίας, των ΗΠΑ και της Αλ Κάιντα.

ΙΗΗ και İmkander

Η έκθεση των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών αποκαλύπτει το ρόλο τριών τουρκικών ανθρωπιστικών ΜΚΟ για τη παράδοση όπλων στους τζιχαντιστές, ΙΗΗ, İmkander και Öncü Nesil. Η Τελική Διακήρυξη της Διεθνούς Ομάδας Υποστήριξης για τη Συρία (GSIS), στη συνάντηση στο Μόναχο, στις 11 και στις 12 Φεβρουαρίου φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτή τη κατηγορία, δεδομένου ότι ορίζει ότι στο εξής οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία θα εξασφαλίσουν ότι οι ανθρωπιστικές συνοδείες στη Συρία θα μεταφέρουν μόνο ανθρωπιστικά υλικά. Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση της Δαμασκού και ο Τύπος συνεχώς κατηγορούσαν αυτές τις ΜΚΟ ότι υποστηρίζουν τους τζιχαντιστές, αλλά δεν ακούστηκαν. Τον Σεπτέμβριο 2012, ένα φορτηγό πλοίο ναυλωμένο από το IHH μετέφερε όπλα προς τη Συρία για λογαριασμό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας [14].

Δεν γνωρίζω παρά μόνο τις δύο πρώτες οργανώσεις που αναφέρονται.

Το ΙΗΗ είναι μια ένωση που ιδρύθηκε και διευθύνεται από το τουρκικό Κόμμα της Ευημερίας (Refah) του Νεσμετίν Ερμπακάν, αλλά χωρίς νομική ή οργανική σύνδεση μαζί του. Καταγράφηκε καταρχάς στη Γερμανία στο Freiburg im Breisgau το 1992 με την επωνυμία Internationale Humanitäre Hilfe (IHH), στη συνέχεια στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη το 1995, με την επωνυμία İnsani Yardım Vakfı. Δεδομένου ότι το νέο ακρωνύμιο της είναι İYV και όχι ΙΗΗ, προσθέσαν στο όνομά της το Insan Hak ve Hürriyetleri, ήτοι στα τουρκικά «Ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες».Υπό το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Βόσνιους και Αφγανούς Μουσουλμάνους, τους παρείχε όπλα, γεγονός που γραφόταν στη στρατηγική του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια, υποστήριξε στρατιωτικά το Ισλαμικό Εμιράτο της Ichkeria (Τσετσενία) [15].

Το 2006, οργάνωσε στο τζαμί Φατίχ στην Κωνσταντινούπολη μεγάλη κηδεία, χωρίς τη σορό, αλλά με δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές, για τον τζιχαντιστή της Τσετσενίας Shamil Basayev που μόλις είχε σκοτωθεί από τις ρωσικές δυνάμεις μετά τη σφαγή που είχε διατάσει στο σχολείο του Μπεσλάν [16].

Το ΙΗΗ απέκτησε παγκόσμια φήμη με τη διοργάνωση με το AKP (διάδοχο κόμμα του Refah) του «Στολίσκου της Ελευθερίας», ο οποίος έπρεπε να φέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα σπάζοντας τον ισραηλινό αποκλεισμό, και πάλι με την έγκριση του Λευκού Οίκου ο οποίος προσπαθούσε να ταπεινώσει τον Πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου. Μεταξύ των επιβατών του στολίσκου ήταν ο ήδη αναφερόμενος Mahdi al-Harati. Η έκθεση της Επιτροπής του ΟΗΕ υπό την προεδρία του Geoffrey Palmer επιβεβαιώνει ότι, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς, ο στολίσκος δεν μετέφερε κανένα ανθρωπιστικό φορτίο. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ΙΗΗ ήξερε ότι ποτέ δεν θα φτάσει στη Γάζα και θέτει το ζήτημα των πραγματικών στόχων αυτής της εκστρατείας.

Στις 2 Ιανουαρίου 2014, η τουρκική αστυνομία -η οποία μόλις είχε προσαρτήσει τρεις γιους υπουργών και τον διευθυντή μιας μεγάλης τράπεζας για ξέπλυμα χρήματος από παράνομες δραστηριότητες- συλλαμβάνει ένα φορτηγό με όπλα του IHH με προορισμό τους Σύρους τζιχαντιστές [17]. Στη συνέχεια, έκανε επιδρομή στα κεντρικά γραφεία του ΙΗΗ. Καλεί στα γραφεία της τον Halis Β, ύποπτος ότι είναι ο ηγέτης της Αλ Κάιντα στην Τουρκία, και τον İbrahim Ş., δεύτερο στην ιεραρχία της οργάνωσης για τη Μέση Ανατολή [18]. Η κυβέρνηση κατόρθωσε να απολύσει τους αστυνομικούς και απελευθερώνει τους ύποπτους.

Η İmkander (στα τουρκικά, Αδελφότητα, με αναφορά στη Μουσουλμανική Αδελφότητα) είναι μια άλλη «ανθρωπιστική» ένωση, που ιδρύθηκε το 2009 στην Κωνσταντινούπολη. Ειδικεύεται στην παροχή βοήθειας στους Τσετσένους και την υπεράσπιση των τζιχαντιστών του Καυκάσου. Έτσι, οργάνωσε μια εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία, όταν ο εκπρόσωπος του Doku Umarov (ο αυτοαποκαλούμενος «Εμίρης του Καυκάσου»), Berg-Khazh Musaev (λεγόμενο Εμίρη Καμζάτ) δολοφονείται στην Κωνσταντινούπολη. Εκείνη την εποχή, η FSB θεωρούσε ότι ήταν σε πόλεμο κατά των κρατών που υποστήριζαν στρατιωτικά τους τζιχαντιστές και δεν δίσταζε για δολοφονίες σε αυτές τις χώρες (όπως του Ζέλιμκαν Yandarbiyev στο Κατάρ, και του Umar Israilov στην Αυστρία). Η İmkander οργάνωσε μεγάλη κηδεία στο τζαμί Φατίχ στην Κωνσταντινούπολη.

Στις 12 και 13 Μαΐου του 2012, με την υποστήριξη του Δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, η İmkander διοργάνωσε ένα διεθνές συνέδριο -με την παράδοση των συνέδριων της CIA κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου- για την υποστήριξη των αυτονομιστών του Καυκάσου. Στο τέλος της εκδήλωσης, δημιουργήθηκε με μόνιμο τρόπο, το Διαρκές Συνέδριο των Λαών του Καυκάσου αναγνωρίζοντας ως μοναδική εξουσία το Εμιράτο του Καυκάσου Doku Umarov. Οι εκπρόσωποι κατηγόρησαν τη ρωσική αυτοκρατορία, τη Σοβιετική Ένωση και τη Ρωσική Ομοσπονδία ότι διεξήγαγαν τη γενοκτονία των Καυκασίων. Σε ένα βίντεο, ο Εμίρης Doku Umarov κάλεσε όλους τους λαούς του Καυκάσου να ενταχθούν στην τζιχάντ. Η Ρωσία αντέδρασε έντονα [19].

Το 2013, η Ρωσία ζήτησε από την Επιτροπή Κυρώσεων 1267/1989 του Συμβουλίου Ασφαλείας να γραφτεί η İmkander στον κατάλογο των οργανώσεων που συνδέονται με την Αλ-Κάιντα. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και το Λουξεμβούργο αντιστάθηκαν [20]. Πράγματι, αν η İmkander διεκδικεί ότι υποστηρίζει πολιτικά την Αλ Κάιντα στον Καύκασο, η Ρωσία δεν έφερε κανένα στοιχείο που να κρίνεται επαρκές από τη Δύση για συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Αυτές οι δύο ΜΚΟ εμπλέκονται άμεσα σε εμπόριο όπλων για την ΙΗΗ, και σε πολιτική στήριξη για τη İmkander. Έχουν την υποστήριξη του ΑΚΡ, το κόμμα που ο Πρόεδρος Erdoğan δημιούργησε για να αντικαταστήσει το Refah που είχε απαγορευτεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο.

Τι θα γίνει με την έκθεση των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών;

Είναι απίθανο ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας θα εξετάσει τη ρωσική έκθεση των μυστικών υπηρεσιών. Ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών αντιμετωπίζεται συνήθως με μυστικότητα.

Εν πάση περιπτώσει, οι ΗΠΑ θα πρέπει να διευκρινίσουν τι σκοπεύουν να κάνουν με τον τουρκό σύμμαχό τους ο οποίος πιάστηκε παραβιάζοντας τα ψηφίσματα του Συμβουλίου.

Αυτές οι πληροφορίες προστίθενται στις ήδη διαθέσιμες για τους προσωπικούς δεσμούς του πρόεδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Γιασίν αλ-Καντί, τον τραπεζίτη της Αλ Κάιντα [21], καθώς και για το ρόλο του γιου του Bilal στην εμπορία του κλεμμένου πετρελαίου από το Ντάες/Daesh [22].

Χωρίς αμφιβολία, η τουρκική λαλιά που ανακοινώνει μια πιθανή στρατιωτική εισβολή στη Συρία δεν είναι παρά μόνο ένα μέσο εκτροπής.

Εν πάση περιπτώσει, αν ξεσπάσει ένας πόλεμος μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας, αυτή η έκθεση πληροφοριών θα αρκούσε για να στερηθεί η Άγκυρα της υποστήριξης της ατλαντικής συμμαχίας (άρθρο 5 του Χάρτη του ΝΑΤΟ).