Η Αλ-Κάιντα, το αιώνιο συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ

Μέχρι τώρα, οι αρχές των κρατών μελών του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ότι το διεθνές κίνημα της Τζιχάντ, που υποστήριζαν κατά την ίδρυση του στη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν κατά των Σοβιετικών (1979), στράφηκαν εναντίον τους όταν απελευθερώθηκε το Κουβέιτ (1991). Κατηγορούν την Αλ Κάιντα ότι επιτέθηκε στις πρεσβείες των ΗΠΑ στην Τανζανία και στην Κένυα είχε (1998) και ότι οργάνωσε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, αλλά παραδέχονται ότι μετά τον επίσημο θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν (2011), ορισμένα τζιχαντιστικά στοιχεία συνεργάστηκαν πάλι μαζί τους στη Λιβύη και τη Συρία. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον θα έβαζε τέλος σε αυτή τη τακτική προσέγγιση τον Δεκέμβριο 2012.

Όμως, η εκδοχή αυτή διαψεύδεται από τα γεγονότα: η Αλ-Κάιντα πάντα πολεμούσε τους ίδιους εχθρούς με την Ατλαντική Συμμαχία, όπως αποκάλυπτε για άλλη μια φορά το σκάνδαλο που ταράζει σήμερα τη Τουρκία.

Μαθαίνουμε ότι ο «τραπεζίτης της Αλ Κάιντα» Γιασίν αλ-Καντί -έτσι ορίστηκε και αναζητιόταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τις επιθέσεις εναντίον των πρεσβειών τους στην Κένυα και την Τανζανία (1998)- ήταν προσωπικός φίλος τόσο του πρώην αντιπρόεδρου των ΗΠΑ Ντικ Τσένι και όσο και του νυν Πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ανακαλύπτουμε ότι αυτός ο «τρομοκράτης» έκανε πλούσιο τρόπο ζωής και ταξίδευε με ιδιωτικό αεροπλάνο χλευάζοντας τις κυρώσεις του ΟΗΕ εναντίον του. Έτσι, ο ίδιος επισκέφτηκε τουλάχιστον τέσσερις φορές τον Ερντογάν το 2012, φτάνοντας από το δεύτερο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, όπου οι κάμερες παρακολούθησης είχαν αποσυνδεθεί, γινόταν δεκτός από τον επικεφαλής της φρουράς του Πρωθυπουργού χωρίς να περάσει από τον έλεγχο διαβατηρίων και το τελωνείο.

Σύμφωνα με την τουρκική αστυνομία και τους δικαστές που αποκάλυψαν αυτές τις πληροφορίες και φυλάκισαν παιδιά ορισμένων υπουργών που εμπλέκονται στην υπόθεση, στις 17 Δεκεμβρίου 2013 -πριν από την εκποίηση τους από την έρευνα ή την απαλλαγή από τα καθήκοντά τους, από τον πρωθυπουργό- ο Γιασίν αλ-Καντί και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχαν αναπτύξει ένα εκτεταμένο σύστημα εκτροπής κονδυλίων για τη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα στη Συρία.

Την ίδια στιγμή που αποκαλύφθηκε αυτό το απίστευτο διπλό παιγνίδι, η τουρκική χωροφυλακή σταματούσε κοντά στα συριακά σύνορα, ένα φορτηγό που μετέφερε όπλα για την Αλ Κάιντα. Από τα τρία άτομα που συνελήφθησαν, ο ένας δήλωσε ότι το φορτίο μεταφερόταν για λογαριασμό της ΙΗΗ, αυτή η «ανθρωπιστική» οργάνωση των Τούρκων Αδελφών Μουσουλμάνων, ενώ ένας άλλος ισχυρίστηκε ότι ήταν Τούρκος μυστικός πράκτορας σε αποστολή. Τελικά, ο κυβερνήτης απαγόρευσε την αστυνομία και τη δικαιοσύνη να πράξουν το έργο τους, επιβεβαίωσε ότι αυτή η μεταφορά ήταν μια συγκαλυμμένη επιχείρηση της MIT (Τουρκική Μυστική Υπηρεσία), και διέταξε το φορτηγό και το φορτίο του να συνεχίσει το δρόμο του.
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι η τουρκική χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα χρησιμοποιούσε μια ιρανική θυγατρική για να ενεργήσει ταυτόχρονα μυστικά στη Συρία και να διεξάγει τρομοκρατικές ενέργειες στο Ιράν. Το ΝΑΤΟ είχε ήδη συνεργάτες στην Τεχεράνη κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Ιράν-Κόντρας» στο στενό περιβάλλον του πρώην προέδρου Ραφσαντζανί, όπως το Σεΐχη Ροχανί , που έγινε σημερινός πρόεδρος.

Αυτά τα γεγονότα ήρθαν ενώ η συριακή εξόριστη πολιτική αντιπολίτευση εκτόξευσε μια νέα θεωρία τη παραμονή της Διάσκεψης της Γενεύης 2: το Μέτωπο Αλ Νούσρα και το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και στο Λεβάντε (ÉIIL) δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ψευδείς μύτες των συριακών μυστικών υπηρεσιών με αποστολή να εκφοβίσουν τον πληθυσμό για να γυρίσει πίσω στο καθεστώς. Η μόνη ένοπλη αντιπολίτευση θα ήταν επομένως ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (SFA), ο οποίος αναγνωρίζει την εξουσία της. Δεν υπάρχει λοιπόν πρόβλημα αντιπροσωπευτικότητας στη Διάσκεψη Ειρήνης.

Μας παρακαλούν συνεπώς να ξεχάσουμε όλα τα καλά λόγια που η ίδια εξόριστη αντιπολίτευση δήλωνε για την Αλ Κάιντα για τρία χρόνια καθώς και τη σιωπή των κρατών μελών του ΝΑΤΟ σχετικά με την εξάπλωση της τρομοκρατίας στη Συρία.

Ως εκ τούτου, αν μπορούμε να δεχτούμε ότι οι περισσότεροι από τους ηγέτες της Ατλαντικής Συμμαχίας αγνοούσαν την υποστήριξη του οργανισμού τους στη διεθνή τρομοκρατία, πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι το ΝΑΤΟ είναι ο κύριος υπεύθυνος της παγκόσμιας τρομοκρατίας.