آزادی ادلیب پس از شرق حلب

آزادی شرق حلب توسط ارتش عرب سوریه به دلیل آن ممکن شد که دست اندرکاران خارجی از حمایت جهادگرایان دست کشیدند. عقب نشینی آنها نه از طریق مذاکرات با دولت عرب سوریه، بل با فدراسیون روسیه بدست آمد.

مسکو موفق شد تا موضعگیری قطر را تغییر داده و این کشور را متحد خود سازد. در آغاز ماه دسامبر، این تغییر با فروش یک پنجم کل سرمایه شرکت (روس نفت) به دوحه، از جانب مسکو مهر تایید زده شد. روس نفت گوهر گرانبهای روسیه است و بزرگترین شرکت در جهان می باشد. با انجام این معامله، با ادعای جبران کسر بودجه روسیه، آقای ایگور سچین و ولادیمیر پوتین سیاست های انرژیتیک دو قدرت بزرگ صادر کننده گاز طبیعی جهان را بطور جدایی ناپذیر با هم یکی کردند. از همین جهت قطر، در حالیکه از ماه می به این سو دارای یک کرسی دایمی در ناتو در بروکسل می باشد، از حمایت جهاد گرایان دست کشید.

تحول دیگر از جانب ترکیه است. ترکیه اگر هم به عنوان یک دولت عضو ناتو باقی بماند، رییس جمهورش طیب رجب اردوغان در محدوده شخصی خویش به رقیب واشنگتن مبدل گشته است. سی آی ای پس از انتخابات پارلمانی ترکیه، چهار بار تلاش کرد تا وی را به قتل برساند که از جمله کوشش اخیر به تاریخ ۱۵ ماه جولای واقع شد. بنا بر آن مسکو سعی می کند تا به منظور بریدن ترکیه از ایالات متحده، بر اردوغان اتکا کند.

با آنکه این مانور نهایت پیچیده است و نیازمند زمان می باشد، اما باعث دیوانگی و سراسیمه گی تل ابیب گردیده که در نتیجه قتل سفیر اندری کارلوف در آنکارا را دستور داد،‌ همان قتل که توسط نیویارک دیلی نیوز در موقع اش تائید و جشن گرفته شد. این رسانه، چهارمین روزنامه ایالات متحده و سخن گوی افراطی ترین لابی گران صهیونیست می باشد. احتمال آن وجود دارد که تل ابیب همچنان قتل پتر پوشیکوف آمر مدیریت آمریکای لاتین در وزارت امور خارجه روسیه را دستور داده باشد.

با یک لحظه پنداشت اینکه قتل کارلوف می تواند بازی دوگانه اردوغان باشد، زیرا قاتل محافظ شخص وی بود، مسکو تثبیت کرد که احتمالا چنین چیزی غیر محتمل نیست، بنا ولادیمیر پوتین امنیت دیپلمات ها در روسیه و نماینده گی های خویش در خارج از کشور را تقویت کرد. علاوه بر آن این تعامل ثابت می سازد که رییس جمهور اردوغان دیگر در کشور خویش ارباب عام و تام نیست.

دستگیری افسران خارجی در پنهانگاه ناتو در شرق حلب نمایانگر افزایش تنش ها است. آنها بطور عمده شهروندان بریتانیا، ایالات متحده، فرانسه، عربستان سعودی و ترکیه هستند. بشار الجعفری سفیر، با افشای این لیست نا مکمل از نامهای آن ۱۴ تن افسر، ناتو را در برابر مسئولیتهایش قرار داد، یعنی یک اقدام بی سابقه از پیشینه خویش در ماه فبروری ۲۰۱۲، که سوریه با فرانسه و ترکیه در مقر دولت اسلامی در محل بابا عمرو مذاکره کرده بود. در آن زمان دمشق با میانجیگری میخاییل فرادکوف (رییس اداره خدمات اطلاعاتی روسیه) و یا بطور مستقیم به ادمیرال ادوارد گیوو (رییس ستاد ارتش فرانسه)، به ترتیب، در حدود ۴۰ تن افسر ترکی و ۲۰ تن افسر فرانسوی را به ارتش های شان تسلیم داده بود. اما توافقنامه سوریه که با رییس جمهور نیکولا سرکوزی امضا شده بود، توسط خلف وی فرانسوا اولاند نقض گردید.

موجودیت پنهانگاه ناتو در شرق حلب گفته ما در مورد نقش هماهنگ کننده جهادی ها توسط لندکوم ناتو از مجرای ایزمیر را اثبات می کند. با آنهم شورای اتلانتیک که ارگان عالی پیمان اتلانتیک شمالی می باشد، هرگز به اجرای این عملیات توافق خویش را نشان نداده بود. درست مانند زمان حمله ماه آگست سال ۲۰۱۱ بالای شهر ترابلس (لیبیا)،‌ واشنگتن در عالم بی خبری شمار از اعضای ناتو، از امکانات موجود این پیمان سو استفاده کرد. در نتیجه دکترین رامسفلد به تحقق پیوست که مطابق آن دیگر ائتلاف دایمی در اطراف ایالات متحده وجود ندارد، بل تنها ائتلاف های سفارشی، نظر به اهداف انتخاب شده از جانب واشنگتن تشکیل می شوند.

آزاد سازی سوریه در ادلیب باید پیگیری شود. شهر در حال حاضر توسط شمار از گروه های جهادگرا، بدون داشتن فرماندهی واحد، اشغال شده است. این ولایت، (آستان)، توسط یک فرماندهی بدون داشتن صلاحیت نظارت بر جهادگرایان و توان حفاظت از جان مردم غیر نظامی، در واقع از جانب سازمانهای نام نهاد غیر دولتی (NGO) در جنب ناتو اداره می شود. این دست کم آن حقیقت است که ماه گذشته یک اتاق فکری ایالات متحده آن را تثبیت و اعتراف نمود. برای مغلوب کردن جهادگرایان نخست باید مجراهای اکمالاتی آنها را مسدود کرد، یعنی مرز با ترکیه را باید بست. و اکنون دیپلماسی روسیه روی همین موضوع کار می کند.