Mapa zamieszek z ostatnich pięciu dni. Zaznaczono Stany, które zażądały pomocy Gwardii Narodowej.
Źródło: New York Times

Stany Zjednoczone znalazły się w ogniu po zlinczowaniu 25 maja 2020 roku czarnego mieszkańca Minneapolis, George’a Floyda, przez białego policjanta Dereka Chauvina.

Uspokajające słowa burmistrza Jacoba Freya nie zostały wysłuchane. Gubernator stanu Minnesota, Tim Waltz, wezwał Gwardię Narodową do stłumienia buntu. Zamieszki rozprzestrzeniły się na 140 dużych miast, a 20 innych stanów również zażądało pomocy Gwardii Narodowej.

Obecne zamieszki nie są skierowane przeciwko rasizmowi w ogóle, lecz wyłącznie przeciwko rasizmowi w stosunku do czarnych. Nie mają też nic wspólnego z podziałem politycznym na republikanów i demokratów. Zarówno Minneapolis, jak i stan Minnesota są w rękach demokratów. Zamieszki nie są jednak zaskoczeniem dla nikogo, kto interesował się amerykańską socjologią [1].

Dzisiejsze wydarzenia przypominają zamieszki w Los Angeles z 1992 roku, które nastąpiły po uniewinnieniu białych policjantów, którzy pobili czarnego Rodneya Kinga. Zginęły wówczas 63 osoby, 2383 zostały ranne, a ponad 12 tysięcy aresztowano. Spłonęło 3767 budynków, a straty wyniosły ponad 1 miliard dolarów [2].

Jednakże, dzisiaj mamy do czynienia z gniewem czarnej ludności i niektórych warstw białej ludności przeciwko białej władzy, a 28 lat temu doszło również do starć pomiędzy czarną społecznością i społecznością koreańską. [3] Ponadto, starcia rozprzestrzeniły się dzisiaj po całym kraju, nie ograniczając się bynajmniej do okolic miejsca policyjnej zbrodni. Takie rozszerzenie się konfliktu zawraca Stany Zjednoczone do sytuacji z początku lat 60. (epoka Kennedy’ego/Johnsona), kiedy to Gwardia Narodowa została użyta w kilku stanach sprzyjających segregacji rasowej, by umożliwić czarnym uczęszczanie do szkół publicznych.

11 rywalizujących ze sobą społeczności kulturowych, zamieszkujących dziś Stany Zjednoczone.
Źródło: Colin Woodard

Stany Zjednoczone nie rozprawiły się jeszcze ze swoją niewolniczą przeszłością. Jednak, wbrew pozorom, konflikt ten nie zagraża integralności kraju. Faktem jest, że w ciągu ostatnich kilku dekad ludność Stanów Zjednoczonych intensywnie się przemieszczała, czego skutkiem jest podział kraju na 11 różnych stref/społeczności według kryterium podobieństwa kulturowego (patrz mapa powyżej). Czarni nie obsadzili przy tym zwartego obszaru geograficznego, który mogliby kontrolować, lecz dokonali „nowej wielkiej migracji” (New Great Migration), głównie na głębokie wiejskie Południe (system kastowy i walka z państwem federalnym), gdzie pozostają jako jednocześnie zintegrowani i dyskryminowani. Są również powszechnie obecni w Midlands (pluralistycznych i zorientowanych na klasę średnią) [4].

Według rozmaitych źródeł policyjnych, obecne ogólnokrajowe zamieszki są rzekomo koordynowane przez grupy antyfaszystowskie, czyli tzw. „Antifę”. I chociaż nadal nie wiadomo dokładnie, kto finansuje ten ruch, to nie zaszkodzi tu przypomnieć o spisku odkrytym trzy lata temu przez FBI, które ujawniło wówczas powiązania między amerykańskimi kręgami anarchistycznymi i dżihadystami z Bliskiego Wschodu [5]. Gdyby te informacje zostały zweryfikowane, to trzeba by zobaczyć nie w samych zamieszkach, ale w ich rozprzestrzenianiu rękę tzw. głębokiego państwa USA („deep state”) działającą przeciwko prezydentowi Trumpowi [6], który zadeklarował już zamiar delegalizacji grup nazywających siebie „Antifą”.

W każdym razie, sytuacja Ameryki może się pogorszyć, jeżeli do buntów dołączą inne społeczności, zwłaszcza pochodzenia meksykańskiego, których gangi są szczególnie brutalne.

Separatystyczne pokusy są szczególnie silne w Teksasie [7] i w Kalifornii – jedynych dwóch stanach, występujących jako Republiki.

W roku 1998 profesor Igor Panarin (który rozpoczął swoją karierę w KGB w 1976 roku) postawił prognozę, że Stany Zjednoczone nie przeżyją zbyt długo Związku Radzieckiego. Opierając się na analizie regionalnych różnic kulturowych, które zaczęły się pojawiać, przewidział rozpad amerykańskiego państwa federalnego. Proces ten został przerwany przez ataki z 11 września i projekty polityczne prezydentów Busha młodszego i Obamy. Wznowienie tego procesu nastąpiło w czasie drugiej kadencji Baracka Obamy, doprowadziło Donalda Trumpa do władzy, a teraz wydaje się on być nieuniknionym.

Tłumaczenie
Grzegorz Grabowski ">Grzegorz Grabowski
Polski blog

[1Trump: ocena po roku”, Thierry Meyssan, Tłumaczenie Bogusław Jeznach, Sieć Voltaire, 20 lutego 2018.

[2Screening the Los Angeles ’Riots’: Race, Seeing, and Resistance, Darnell M. Hunt, Cambridge University press (1996); Official Negligence : How Rodney King and the Riots Changed Los Angeles and the LAPD, Lou Cannon, Random House (2016).

[3Blue Dreams: Korean Americans and the Los Angeles Riots, Nancy Abelmann & John Lie (1997).

[4American Nations. A history of the 11 rival regional cultures of North America, Colin Woodard, Viking (2011).

[5Plot between US Anarchists/Al-Qaeda/Daesh uncovered by the FBI”, Translation Anoosha Boralessa, Voltaire Network, 31 October 2017.

[6NATO’s Anarchist Brigades”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, 12 September 2017.