شورای تعاون خلیج از مراکش و اردن دعوت نموده تا به منظور ایجاد یک ائتلاف نظامی به این شورا بپیوندند.

در سال 2012، شورای تعاون خلیج به مبلغ 5 میلیارد دالر را به منظور پیوستن آنها به این شورا، به آن دو کشور شاهی کمک کرده بود. اینبار شورا از آن، پا فراتر گذاشته و میخواهد اردو (ارتش) های مختلف را زیر یک فرماندهی واحد قرار دهد که تحت فرمان مقام ولیعهد مطیب بن عبدالله، وزیر گارد شاهی سعودی درآورده خواهد شد.

مسئله شرکت مصر، با وجود نوعیت رژیم جمهوری اش، نا حل باقی مانده است.

این اتحاد نظامی، که تمام دولتهای عرب هوادار ایالات متحده را متحد خواهد ساخت، در ماه دسامبر، توسط وزیر دفاع ایالات متحده چک هاگل اعلام گردیده بود. اتحاد نامبرده به موجب نوعی از معافیت ویژه یی که از جانب کانگرس در مورد فروش سلاح های پیشرفته برای آنها تصویب گردیده بود، بایستی توسط ایالات متحده آمریکا تجهیز گردید.

از سال 2004 به اینسو، شورای همکاری خلیج در چارچوب ابتکار همکاری استانبول (ICI)، شریک ناتو میباشد.

مشکل عمده در تشکیل این ائتلاف، مسئله استعمار فلسطین است، که واشنگتن بطور خدشه ناپذیر از تل ابیب حمایت مینماید. در این حال، در ماه نوامبر 2013، رییس جمهور اسراییل، شیمون پیرز، از طریق کنفرانس ویدیویی مخفیانه در برابر شورای همکاری خلیج [1] مواضع خویش را ابراز نموده بود. دولتهای صهیونیستی عرب در آن زمان توافق نموده بودند که آنها در برابر عین دشمنانی قرار دارند که دولت اسراییل با آنها مواجه است : شیعه های ایران.

[1« در اواخر نوامبر، شیمون پیرز در برابر شورای امنیت خلیج ابراز نظر کرد »، شبکه ولتر، 3 دسامبر 2013.
http://www.voltairenet.org/article181352.html