آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) از سال ۱۹۵۸ به این سو سلاح های هسته یی هندوستان را جاسوسی می کند.

بسیار پیش از آنکه هند در ماه می سال ۱۹۷۴ تجهیزات هسته یی خویش را آزمایش نماید، مجموعه اطلاعاتی ایالات متحده فعالیت های صنعتی هسته یی نظامی و غیر نظامی این کشور را زیر نظارت و مطالعه داشت [1]. اسناد اشد محرم افشا شده نشان می دهند که پس از سال ۱۹۵۸ سی آی ای احتمال آن را مطالعه می کرد که دهلی جدید صنعت هسته یی خویش را انکشاف خواهد داد. گزارش ها بر شمار گسترده از پرسش ها در مورد سلاح هسته یی - ستراتیژی هسته یی (به شمول پرسش ها در مورد انکشاف اسلحه هسته یی)، نصب ریاکتور ها، کمک خارجی، آزمایش ها و تاثیرات آن در محدوده ملی و بین المللی متمرکز بودند - اشاره و تاکید کرده اند.

اسناد سالهای ۱۹۷۵-۱۹۷۴ و ۱۹۹۸ آن دلایل را، که به خاطر آنها مجمتع اطلاعاتی ایالات متحده موفق نشده بود آزمایش های سال ۱۹۷۴ و سال ۱۹۹۸ را که با هم شباهت شگفت انگیز داشتند، پیشبینی کند، به تحلیل گرفته بودند. این اسناد همچنان شامل سفارش ها برای رفع کاستی هایی که آن تحقیقات تثبیت کرده بود، می شدند.

اسناد تازه از آرشیف سنودن

ژورنال های اس آی دی تودی (SIDtoday)، که در این اواخر توسط دی انترسپت (The Intercept) به نشر رسیده بودند، تصویر از برنامه پیشگیری کننده آژانس امنیت ملی را به دست می دهند. اس آی دی تودی بولتن داخلی بخش نهایت با اهمیت آژانس امنیت ملی، یعنی اداره اطلاعات الکترومقناطیسی می باشد (SID - Signals Intelligence Directorate). دی انترسپت پس از انجام تحقیقات؛ نشرات نهایت جالب این بولتن ها را که به مدت ۹ سال، یعنی زمان پس از سال ۲۰۰۳ انجام شده بودند، به نشر سپرد [2]. جاسوسان آژانس؛ بخش مهم مشخصات فعالیت های خویش، اشکال و چگونگی این فعالیت ها و اهداف آنرا توضیح کرده بودند.

یک رشته از آزمایش های هسته یی اجرا شده توسط هند در بهار سال ۱۹۹۸ برای مجموعه اطلاعاتی آمریکا تعجب آور بود؛ که باعث راه اندازی تحقیقات داخلی در ایالات متحده شده بود، برای درک اینکه چرا آنها نتوانسته بودند این آزمایشات را پیشبینی کنند، و یک گزارش تحقیقاتی کانگرس؛ آژانس امنیت ملی را در این مورد بطور بی رحمانه انتقاد کرده بود [3]. به همین جهت در سال ۲۰۰۵ بار دیگر این اشتباه تکرار نشد.

در اکتوبر سال ۲۰۰۴ یک برنامه اکتشافی بنام رین فال (RainFall) « زیگنال های نصب تجهیزات هند، که شک موجودیت یک ذخیره گاه سلاح هسته یی بر آن وجود داشت، را با موفقیت تعین موقعیت جغرافیایی نمود ». در پاسخ، بخش های مختلف آژانس امنیت ملی برای صحه گذاشتن بر آنکه این زیگنال ها تثبیت کننده موجودیت سلاح های هسته یی هند بودند، با هم همکاری نمودند. دور تازه جمع آوری اطلاعات، مقدار « قابل ملاحظه » معلومات از ارقام در مورد ظرفیت سلاح های هسته یی هند را افشا کردند.

از قول SIDtoday، یک محل اداره آسترالیایی برنامه رین فال؛ سیگنالی را تشخیص نمود که شک آن وجود دارد تا مربوط تجهیزات هسته یی هند باشد. همکاری میان رین فال و دو محل اداره دیگر آژانس امنیت ملی در تایلند (ایندرا و لیمن وود) منبع این سیگنال ها را تصدیق نموده و استراق سمع معلومات برنامه های تازه موشکی هند را میسر می سازد. هرچند این سیستم های موشکی از سالهاست که از توجه مردم دور نگه داشته شده است (موشک بالستیک پرتاب شده از یک زیر دریایی بنام ساگریکه برای نخستین بار در سال ۲۰۰۸ آزمایش شد [4])، دسترسی به این سیگنال ها توسط آژانس امنیت ملی؛ دریافت معلومات در مورد کارکرد های اداره های مشابه در عرصه اطلاعات الکترومقناطیسی (SIGINT) را میسر می ساخت [5].

دستاورد اخیر در عرصه اطلاعات الکترومقناطیسی بر ضد برنامه انکشاف سلاح های هسته یی هند نمایانگر همکاری جدید دوجانبه برنامه های آژانس برای پاسخ گویی به نیازهای شان می باشد. این یک نمونه بارز از برنامه های SIGINT است در کار مشترک شان برای بدست آوردن اهداف مشترک. در ماه اکتوبر سال ۱۹۹۴ رین فال موفق به تثبیت موقعیت سیگنال های یک دستگاه مظنون به دیپوی ذخیره گاه سلاح های هسته یی هند گردید. این مسئاله زمینه ساز همکاری « ماهواره خارجی » بنام (FornSat)، لیمن وود و بخش تحلیلی سیگنال های ناشناخته آژانس امنیت ملی برای تشخیص آن سیگنال ها، تحلیل آنها و تصدیق آنکه محتویات آن در ارتباط با سلاح های هسته یی هند می باشند، شده است. این دستاورد نیاز استفاده از تجهیزات برای کشف رمز های اضافی برای لیمن وود به منظور گسترش فعالیت جمع آوری اطلاعات بدست آمده، از زمانی که آن سیگنال در ماه اکتبر کشف شده بود، را برجسته می سازد.

بلافاصله پس از نصب این دستگاه ها، جمع آوری اطلاعات توسط این شبکه آغاز به تحویل « شگفت انگیز » معلومات در مورد آن کارکرد ها نموده است. استفاده از این ارقام حضور زیردریایی ساگاریکا، یعنی نخستین زیردریایی هند با ظرفیت پرتاب موشک (SLBM)، دهانوش یعنی پرتاب کننده موشک های بالستیک با بورد کوتاه (SRBM) و یک سیستم از هواپیماهای بی پیلوت را افشا می کند.

جمع آوری این ارقام از طریق امکانات جدید، همچنان اطلاعات مهم در مورد دو نوع بمب های نیروی هوایی هند را بدست می دهد. تصور می شود که یکی از آنها،‌ بنام مواد انفجاری کامل هوایی (FAE) از نوع شناخته نشده؛ خیلی نیرومند باشد. دیگر آن هنوز بطور کامل از جانب خدمات تحلیلی ناشناخته باقی مانده است که می تواند نسل جدید سلاح هسته یی هوایی باشد.

لیمن وود دسترسی دایمی به ارتباطات را از طریق ماهواره (اطلاعات سانسور شده) تامین می نماید. گروهی بنام فرانت سات برای گسترش بازیابی اطلاعات در مقایسه با این شبکه پر امتیاز، با این پایگاه و همچنان با ترانس ایشیا پردکت لاین (S2A4) کار می کند.

با آنکه جمع اوری اطلاعات که زمینه ساز همکاری میان آژانس ها گردیده بود، چشمگیر بود، اما آنچه خاطره انگیز تر بود، گرایش افزایش یابنده همکاری نظارت شده میان تمام گروه های آژانس بود. نارسایی های تکنولوژیک زمان گذشته اکنون به فرصت های برای همکاری مبدل شده اند که وعده موجودیت یک آژانس امنیت ملی هماهنگ شده، با قابلیت عملکرد متقابل و قابل احترام را می دهند.

همچنان مناسب است بیاد بیاوریم که آژانس امنیت ملی ایالات متحده، طوری که قبلا تذکر دادیم [6]، یک برنامه کامپیوتری پرقدرت جاسوسی را بنام « آپاریشن » در دهلی نو نصب کرده است. این برنامه محل های مشخص را تثبیت می کند که از آنجا افراد با انترنت ارتباط می گیرند. این اطلاعات می توانند برای ارسال هواپیماهای بدون سرنشین بنام لیتهال ریپر و نابود کردن اهداف بکار گرفته شوند. گزارش های اشد محرم یک واحد نظارت کننده بنام خدمات جمع آوری کننده ویژه اطلاعات (SCS، یک واحد مشترک آژانس امنیت ملی و سی آی ای) که در داخل سفارت ایالات متحده در دهلی نو جابجا شده و زیر نام شفری « دیزی » فعالیت می کند، را فرا می خواند. در این احوال دولت هند هنوز پاسخی ارایه نکرده و باید اعلامیه یی در مورد فعالیت های جاسوسی که توسط سفارت اجرا می شوند، صادر کند.

طوری که این اسناد افشا شده نشان می دهند، مجمتع استخباراتی ایالات متحده از بابت عدم توانایی پیشبینی آزمایش های هسته یی هند نگران بود. آژانس امنیت ملی پس از دریافت و تحلیل نقاط ضعف خویش که باعث این عدم موفقیت شده بودند، سفارش هایی برای اتخاذ تدابیر به منظور کاهش امکان تکرار شکست های مشابه را ارایه نمود.

چی تدابیر از جانب مجتمع استخباراتی ایالات متحده برای پیگیری برنامه هسته یی هند اتخاذ شدند؟ مورد که در بالا ذکر شد، تنها یک نمونه از این نوع است. آیا قتل دانشمندان هند که از دهه ها به این سو در آن کشور جریان دارد، پیامد چنین یک ستراتیژی است [7] ؟ آیا سرنگونی هواپیمای پرواز شماره ۱۰۱ ایر ایندیا در نزدیکی مان- بلان، که در آن هامی ج. بهابه حضور داشت، بطور مستقیم با این تدابیر پیوند دارد؟ آیا خدمات استخباراتی هند از این عملیات آگاهی دارند؟ اگر بلی، آیا آنها ستراتیژی را طرح کرده و تدابیر مناسب بر ضد این فعالیت های جاسوسی و عملیات مخفی که برنامه هسته یی هند را هدف قرار داده اند، اتخاذ کرده اند؟ در غیر آن یک راه خوب برای آغاز آن راه اندازی تحقیقات در مورد دوسیه قتل پدر برنامه هسته یی ما، هومی ج. بهابه خواهد بود.