De Italiaanse Minister van Defensie over Militaire Bemoeienis voor «vrede» in Afghanistan

Minister van Defensie Elisabetta Trenta (5-sterren beweging), aan de microfoon van een muzikaal radiostation, zong «C’era un ragazzo che come me amava, de Beatles en de Rolling Stones», en verklaarde «Dit liedje doet me denken aan de waarde van vrede, een onschatbare waarde die we altijd moeten behouden ».

Tien dagen later, in Afghanistan, prees de Militair geklede Minister «onze gewapende aanwezigheid buiten de grenzen van Italië, geleid door de waarden van onze Grondwet, op een fundamentele missie voor vrede ».

De missie is Resolutie Ondersteuning, geïnitieerd door de NAVO in Afghanistan in 2015, na de International Security Assistance Force (ISAF), een missie van de Verenigde Naties waarvan de NAVO in 2003 het commando van de strijdkrachten had overgenomen.

Dus de VS/NATO oorlog gaat door in Afghanistan, voor het achttiende jaar op rij. Het werd gelanceerd door de VS op 7 oktober 2001 het officiële motief was om Osama Bin Laden te achtervolgen, beschuldigd van de aanslagen van 11 september, die zich zogenaamd schuilhield in een Afghaanse grot onder de bescherming van de Taliban.

De ware redenen werden onthuld door het Pentagon in een rapport dat een week voor het begin van de oorlog werd gepubliceerd - «Er bestaat een mogelijkheid dat een militaire rivaal in Azië opduikt met een formidabele bron van middelen. Onze strijdkrachten moeten het vermogen behouden om de wil van de Verenigde Staten op te leggen aan een tegenstander, om het regime van een vijandelijke Staat te veranderen of een buitenlands gebied te bezetten totdat de Amerikaanse strategische doelstellingen zijn verwezenlijkt ».

In de periode vóór 11 september 2001 waren er sterke signalen van een toenadering tussen China en Rusland, die werd geactualiseerd toen de twee landen het «Verdrag van Nabuurschap en vriendschappelijke samenwerking» op 17 juli 2001 ondertekenden. Washington was van mening dat deze toenadering tussen China en Rusland een uitdaging vormden voor Amerikaanse belangen, precies op het kritieke moment dat de VS probeerden de leegte in Centraal-Azië te vullen door de desintegratie van de USSR - een regio van kapitaalbelang zowel voor zijn geostrategische positie in termen van Rusland als China en voor zijn grensreserves van olie en aardgas in de Kaspische Zee. De sleutelpositie voor de beheersing van deze regio is Afghanistan.

Dit verklaart de halsstarrige betrokkenheid bij een oorlog die de Verenigde Staten al meer dan 1.000 miljard dollar heeft gekost. De missie die momenteel aan de gang is, wordt door de NAVO gepresenteerd als een «niet-gevechtsmissie». Maar op basis van officiële gegevens liet de Amerikaanse luchtmacht in de eerste tien maanden van 2018 ongeveer 6 duizend bommen en raketten vallen op doelen in Afghanistan. Behalve jagers en gewapende drones, gebruikten ze B-52 zware bommenwerpers uitgerust met roterende lanceerinrichtingen, die met twee derde de reeds enorme destructieve capaciteiten van het vliegtuig vergroten door het mogelijk te maken om maar liefst 30 krachtige nauwkeurig geleide bommen in één missie te droppen .

Afgezien van deze zichtbare oorlog is er nog een andere, verborgen, gevoerd door Amerikaanse en geallieerde Special Forces, met de missie om Taliban-stamhoofden te vermoorden, of degenen die worden verondersteld om stamhoofden te zijn, en andere mensen die als gevaarlijk worden beschouwd. Het resultaat is rampzalig voor de NAVO - naarmate het aantal burgerslachtoffers toeneemt, winnen de Taliban terrein.

Italië heeft meer dan 15 jaar deelgenomen aan de oorlog in Afghanistan, onder Amerikaans bevel en in strijd met artikel 11 van de Grondwet. Het contingent staat op de derde plaats van de 39 deelnemers, na de Verenigde Staten en Duitsland. Italiaanse officieren worden ingezet in Tampa, Florida met het VS-commando, en in Bahrein als verbindingspersoneel met de Amerikaanse troepen daar.

En terwijl de oorlog haar slachtoffers blijft verpletteren, verklaart onze minister van Defensie - in het Herat weeshuis - dat Italiaanse soldaten ongeveer tweehonderd winteruitrustingen gaven aan «jonge en minder gelukkige kinderen».