Wat is er Gebeurd met Luigi Di Maio’s Antinucleaire Toezegging?

Is er dan eindelijk een minister van Buitenlandse Zaken die zich ertoe zal verbinden dat Italië toetreedt tot het VN-Verdrag inzake het verbod op kernwapens?

De neo-minister Luigi Di Maio heeft in 2017 de Ican Parliamentary Pledge ondertekend, de internationale coalitie waaraan de Nobelprijs voor de vrede is toegekend [1]. De politieke leider van de 5-sterrenbeweging - de huidige minister van Buitenlandse Zaken - heeft daarbij beloofd "de ondertekening en ratificatie van dit Verdrag van Historisch Belang te bevorderen" door Italië.

Het Ican akkoord werd ook onderschreven door andere huidige 5-sterren ministers -Alfonso Bonafede (Justitie), Federico D’Incà (Betrekkingen met het Parlement), Fabiana Dadone (Overheidsdienst) - en door andere M5S-parlementariërs, zoals Roberto Fico en Manlio Di Stefano.

Maar er is een probleem. Artikel 4 van het Verdrag bepaalt: "Elke staat die partij is die kernwapens heeft die in het bezit zijn van of gecontroleerd worden door een andere staat op zijn grondgebied, moet ervoor zorgen dat dergelijke wapens onmiddellijk worden teruggetrokken". Om toe te treden tot het VN-verdrag zou Italië de Verenigde Staten moeten vragen om B-61 kernbommen van hun grondgebied terug te trekken (die al in strijd zijn met het Non-Proliferatieverdrag) en niet de nieuwe B61-12 of andere kernwapens te installeren. Aangezien Italië een van de landen is die (zoals de NAVO zelf zegt) "het bondgenootschap voorziet van vliegtuigen die uitgerust zijn om kernbommen te vervoeren, waarover de Verenigde Staten de absolute controle behouden, en van personeel dat daarvoor opgeleid is", om tot het VN-verdrag toe te treden, zou Italië moeten vragen om van deze functie te worden vrijgesteld.

Ondenkbare verzoeken van de tweede Content-regering die, net als de eerste, de Verenigde Staten als een "bevoorrechte bondgenoot" beschouwt.

Hier is waar de kaarten worden getoond. De Ican Verbintenis werd in Italië ondertekend door meer dan 200 parlementariërs, voornamelijk van de Pd en de M5S (ongeveer 90 elk), de huidige regeringspartijen. Met welk resultaat?

Op 19 september 2017, de dag voordat het Verdrag werd opengesteld voor ondertekening, keurde het Huis een Pd motie goed (ook gestemd door Forza Italia en Fratelli d’Italia) die de regering Gentiloni verplichtte om "de mogelijkheid te evalueren" om zich aan te sluiten bij het VN Verdrag. De M5S van haar kant vroeg niet om toetreding tot het VN-verdrag, en dus om de terugtrekking van kernwapens uit Italië, maar om "te verklaren dat Italië niet beschikbaar is om kernwapens te gebruiken, en niet om de nodige onderdelen te kopen om de F-35 vliegtuigen geschikt te maken voor het vervoer van kernwapens". Dus: dat de F-35 vliegtuigen, ontworpen voor een nucleaire aanval, vooral met de B61-12, door Italië gebruikt worden met een soort beveiliging die het gebruik van kernwapens voorkomt.

De volgende dag heeft de Noord-Atlantische Raad, met volledige Italiaanse steun, het VN-Verdrag verworpen en aangevallen. Het is tot nu toe door 70 landen ondertekend, maar onder druk van de VS en de NAVO slechts door 26 landen geratificeerd, terwijl er 50 landen nodig zijn om het in werking te laten treden.

Hetzelfde is gebeurd met het Verdrag inzake de Intermediate Nuclear Forces, dat door Washington is begraven. Of het nu gaat om het hoofdkwartier van de NAVO, de VN of de EU, de eerste Content-regering heeft zich achter het besluit van de VS geschaard en het groene licht gegeven voor de installatie van nieuwe Amerikaanse kernraketten in Europa, ook in Italië.

De formele onderneming die Pd, 5 Etoiles en anderen hebben beloofd, heeft dus op basis van de feiten bewezen een demagogisch hulpmiddel te zijn om stemmen te verzamelen. Als dit voor een van hen niet het geval is, laat hen dan aantonen dat dit inderdaad het geval is.

Vanwege de "onvermijdelijke band met de Verenigde Staten", die Conte gisteren in zijn toespraak in dit Parlement opnieuw heeft bevestigd, wordt Italië van zijn eigen soevereiniteit beroofd en wordt het in de frontlinie van de Amerikaanse nucleaire strategie getransformeerd. Met de consensus en het medeplichtig stilzwijgen van meerdere partijen.