Müttefiklerin Kiev için ölmeleri gerekir mi?

ABD silahlı kuvvetleri

1- Anglosaksonların kalıtsal bir düşmanı var: Ruslar. Onlar için Ruslar aşağılık insanlardır, I. Otto’dan (10. yüzyıl) beri adlarından da anlaşılacağı gibi sadece köle olmaya mahkumdurlar (Slav, İngilizcede hem bir etnisite, hem de köle anlamına gelir). 20. yüzyılda, sözde komünist olduğu için SSCB’ye karşıydılar ve şimdi de nedenini çok da bilmeden Rusya’ya karşıdırlar.

2- İkinci düşman, 11 Eylül 2001’den beri « sonsuz savaş » vererek kendileri için yarattıkları düşmanlardır: müttefik veya düşman olsun, « onları Taş Devrine geri göndermek » ve bölgelerindeki zenginlikleri sömürmek için devlet teşkilatını sistematik olarak yok ettikleri genişletilmiş Orta Doğu halkları (Rumsfeld/Cebrowski stratejisi).

3- Üçüncü düşman: Ekonomik kalkınması onları ikinci konuma düşmekle tehdit eden Çin. Onların gözünde savaştan başka çareleri yoktur. En azından Sparta’nın, yapacağı atılımdan korkan Atina’ya karşı açtığı savaşa atıfta bulunarak « Tukidides’in tuzağından » söz eden siyaset bilimcilerinin düşündüğü şey budur [1].

4- İran ve Kuzey Kore sorunları ilk üçünün ancak çok gerisinde kalmaktadır.

Joe Biden’in Geçici Ulusal Güvenlik Stratejisi [2] veya istihbarat topluluklarının Yıllık Risk Değerlendirmesi [3], bunu farklı açılardan tekrarlamaya devam etmektedir.

Aynı anda üç savaş yürütmek son derece zordur. Pentagon halen bu öncelikleri nasıl sıralandıracağı üzerinde çalışıyor. Haziran ayında raporunu sunacaktır. Bu değerlendirmeden sorumlu komisyon mutlak bir gizlilik içindedir, hiç kimse üyelerinin kim olduğunu dahi bilmemektedir. Oysa Biden yönetimi beklemeden Rusya üzerinde odaklanmaktadır.

Bağımsız olsak ya da « Amerikan İmparatorluğu »na boyun eğsek de, kendimizi görmemeye zorlamayı bırakmalıyız. Amerika Birleşik Devletleri’nin Rus kültürünü, Arap devlet yapılarını ve uzun vadede Çin ekonomisini yok etmekten başka bir amacı bulunmamaktadır. Bu konunun halkının nefsi müdafaasıyla kesinlikle hiçbir ilgisi yoktur.

Birleşik Devletler’in ordularına neden astronomik tutarlar harcadığını açıklamanın başka bir yolu yoktur. Bunun, « dost » ya da « düşman » olarak nitelediği ülkelerin bütçeleriyle alakası yoktur. Londra’daki İnstitute for Strategic Studies’e göre, ABD’nin askeri bütçesi en azından en iyi silahlanmış on beş devletin bütçesine eşittir [4].

Rusya ile çatışma konuları

ABD, Rusya’nın yeniden ayağa kalkmasından endişe duymaktadır. 1988 ile 1994 yılları arasında yaşam beklentilerinde keskin bir düşüş (5 yıl daha az) yaşadıktan sonra, toparlandılar, sonra sağlıklı yaşam beklentileri hala Avrupa’nın en düşüğü olsa da, Sovyet dönemindeki düzeylerini büyük ölçüde aştılar (12 yıl daha fazla). Ekonomileri, özellikle tarım sektöründe çeşitlenmekte, ancak enerji ihracatına bağımlı olmaya devam etmektedir. Orduları yenilendi, askeri-sınai kompleksi Pentagon’dan daha verimli hale geldi ve Suriye’de büyük deneyim kazandı.

Washington için, Nord Stream 2 boru hattının inşası, Batı Avrupa’yı ABD petrolüne olan bağımlılığından kurtarmakla tehdit ediyor. Kırım’ın ve hatta Donbass’ın Rusya Federasyonu’na bağlanması, Ukrayna’nın Amerikan İmparatorluğu’na bağımlılığına en azından kısmen bir darbe indirmektedir (Kırım ve Donbass Batı kültürüne dahil değildir). Son olarak, Suriye’deki Rus askeri varlığı, bu bölgedeki tüm halkların siyasi olarak imha edilmesi projesini frenlemektedir.

« İnsanın adı çıkacağına canı çıksın »

Rusya başkanını « katil » olarak nitelendirerek düşmanlıkları başlatan şüphesiz Başkan Biden oldu. İki güç, Gulag döneminde bile asla birbirlerine hakaret etmemişti. Muhatabı kendisine kibarca yanıt verdi ve bu konuyu kamuoyu önünde tartışmayı teklif etti, o ise bunu reddetti.

Amerika Birleşik Devletleri sadece kısa vadeli bir dünya görüşüne sahiptir. Kendilerini miraslarından sorumlu görmezler. Onlara göre, kötü Ruslar Ukrayna sınırlarına 100.000’den fazla askeri yığdı ve Sovyetlerin Polonya, Macaristan ve Çekoslovakya’da yaptığı gibi onu işgal etmeye hazırlanmaktadırlar. Oysa o dönem Rusya değil, SSCB; Putin doktrini değil, Brejnev doktrini söz konusuydu ve Leonid Brejnev, Rus değil Ukraynalıydı.

Ruslar ise tam tersine uzun vadeli bir dünya görüşüne sahiptirler. Onlara göre, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki barbarlar, 11 Eylül 2001 saldırıları sırasında güç dengesini yeniden tartışmaya açtılar. Hemen ardından, 13 Aralık 2001’de Başkan Bush, Amerika Birleşik Devletleri’nin Anti-balistik Füze Anlaşması’ndan (ABM Antlaşması) çekildiğini duyurdu. Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri, Varşova Paktı’nın ve SSCB’nin feshedilmesinden sonra verdikleri sözü çiğneyerek, Varşova Paktı ve SSCB’nin neredeyse tüm eski üyelerini birer birer NATO’ya dahil etti. Bu siyaset, 2008 Bükreş Deklarasyonu [5] ile teyit edilmiştir.

Ukrayna’nın özgünlüğünü herkes bilir: Batısında Batı kültürü, Doğusunda Rus kültürü hakimdir. Washington sahte bir devrim düzenleyene ve kuklalarını neo-Nazileri iktidara getirene kadar, ülke on beş yıl boyunca siyaseten donmuştu [6]. Moskova, Kırım’ın bağımsızlığını ilan etmesi ve Rusya Federasyonu’na katılmasına yetecek kadar hızlı tepki gösterdi, ancak Donbass konusunda tereddüt etti. O zamandan beri, tek umudu olduğu Ukrayna’nın bu bölgesinin tüm sakinlerine Rus pasaportu dağıttı.

Biden yönetimi

Başkan Biden, senatörken Pentagon tarafından hazırlanan yasa tasarlarını Senato’ya sunmasıyla tanınıyordu. Başkan olunca çevresine yeni muhafazakar kişilikleri topladı. Bunu ısrarla tekrarlamayı sürdüreceğiz: Yeni muhafazakarlar, Cumhuriyetçi Başkan Ronald Reagan tarafından işe alınan Troçkist militanlardı. O zamandan beri, Jacksoncu Başkan Donald Trump parantezi haricinde, Cumhuriyetçi Parti’den Demokrat Parti’ye geçerek ve bunun tersimi yapmalarının yan sıra, her zaman iktidarda kaldılar.

Maidan’ın renkli « devrimi » sırasında (2013-14), o zaman başkan yardımcısı olan Joe Biden, NATO’nun stay-behind ağlarının ajanları olan neo-Nazilerin yanında yer aldı [7]. O zamanki Dışişleri Bakan yardımcılarından Victoria Nuland (kocası Robert Kagan, Cumhuriyetçi George W. Bush’un bağış toplama organı olan Project for a New American Century’nin kurucusudur) ile operasyonları yönetti. Başkan Biden, onu yeni dışişleri bakan yardımcısı yapmaya karar verdi. Bugün Atina’da (Yunanistan) görev yapan, ABD o zamanki Kiev Büyükelçisi Geoffrey Pyatt’a güveniyordu. Başkan Biden’in yeni Dışişleri Bakanı Antony Blinken’e gelince, anne tarafından Ukrayna kökenli olduğu için bu konuda hem yargıç, hem de taraftır. Paris’te annesinin ikinci kocası avukat Samuel Pisar (Başkan Kennedy’nin danışmanı) tarafından büyütülmesine rağmen, yeni muhafazakar düşüncelere de sahipti.

Rusya ile çatışmanın hazırlanması

ABD, 2021 Mart ayı ortalarında NATO’daki ortaklarıyla birlikte Haziran ayına kadar sürecek olan Defender-Europe 21 tatbikatını düzenledi. Kovid-19 salgını nedeniyle kapsamı daraltılan ve süresi kısaltılmış olan Defender-Europe 20 mega tatbikatının sürdürülmesi söz konusuydu. Tatbikat, Rusya ile bir çatışmayı simüle etmek üzere devasa bir insan ve teçhizat konuşlandırmasıdır. Bu manevralar, yukarıda adı geçen Büyükelçi Geoffrey Pyatt’ın huzurunda Yunanistan’da düzenlenen bir nükleer bombardıman tatbikatıyla birleştirildi.

25 Mart’ta, Devlet Başkanı Vladimir Zelenskiy, Başkan Joe Biden’in Amerika Birleşik Devletleri’ninkini yayınlamasından üç hafta sonra, Ukrayna’nın yeni Güvenlik Stratejisi’ni [8] yayınladı.

NATO’ya yanıt veren Rusya, Ukrayna sınırı da dahil olmak üzere Batı sınırında kendi tatbikatlarını düzenledi. Hatta Kırım’a ve Transdinyester’e ek birlikler sevk etti.

1 Nisan’da ABD Savunma Bakanı, Rusya ile gerilimin arttırılması olasılığını görüşmek üzere Ukraynalı mevkidaşını telefonla aradı [9]. Başkan Vladimir Zelenskiy, bir kışkırtma olabilecek Rus manevralarının izlenmesini sağladığını belirten bir açıklama yaptı [10].

2 Nisan’da Birleşik Krallık, Britanyalı Bakan Ben Wallace’ın [11] (Dağlık Karabağ ihtilafında çok aktif olan [12]) sorumluluğu altında İngiltere-Ukrayna Savunma ve Dışişleri Bakanlıkları arasında bir toplantı düzenledi.

2 Nisan’da Başkan Joe Biden, Rusya’ya karşı desteğini vurgulamak için Ukraynalı mevkidaşını aradı. Atlantic Council’e göre, halen Davis-Monthan Hava Üssünde konuşlu bulunan yaklaşık 100 savaş uçağını (F-15, F-16 ve E-2C) verme kararını kendisine iletti [13].

4 Nisan’da Temsilciler Meclisi Silahlı Kuvvetler Komitesi Başkanı Demokrat Adam Smith, Ukrayna’nın North Stream 2 boru hattı konusunda verdiği taahhüt [14] karşılığında, Ukraynalı parlamenterlerle Ukrayna ordusuna verilecek güçlü destekler konusunu müzakere etti.

5 Nisan’da Başkan Vladimir Zelenskiy, Katar’ı ziyaret etti. Ziyaret amacı resmi olarak karşılıklı ticari ilişkilerin geliştirilmesiydi. Katar, cihatçıların ana silah tedarikçisi ve bilgilerimize göre, ziyarette savaşçıların olası finansmanı konusu gündeme geldi. Silah üreticisi Ukroboronprom’un Genel Müdürü Yuriy Gusev de gezinin bir parçasıydı. Katar’ın emriyle IŞİD’e silah sağlayan oydu [15].

6 Nisan’da, geçmişte Ukrayna’nın batısını kendi imparatorluğunda koruyan Litvanya, askeri durum hakkında bilgi aldı [16].

6 ve 7 Nisan’da NATO Askeri Komitesi başkanı İngiliz General Sör Stuart Peach, ülkenin NATO’ya katılması için yapılması gereken reformlar konusunu açıklığa kavuşturmak için Ukrayna’yı ziyaret etti [17].

9 Nisan’da, Montrö Sözleşmesi uyarınca Pentagon, Türkiye’yi savaş gemilerini Çanakkale ve İstanbul boğazlarından geçirme niyeti konusunda bilgilendirdi.

10 Nisan’da Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Ukraynalı mevkidaşı Vladimir Zelenskiy’i iki ülke arasındaki düzenli istişarelerin bir parçası olarak İstanbul’da kabul etti [18]. Katar’ın açık çeki göz önüne alındığında, bir NATO üyesi olan Türkiye, hemen Suriye’deki uluslararası cihatçıları Ukrayna Donbass’ında savaşmaya göndermek üzere askere almaya başladı. Cumhurbaşkanı Erdoğan ve o zamanki Ukraynalı mevkidaşı tarafından Washington’a bağlı Tatarların oluşturduğu Uluslararası İslami Tugay’ın [19] karargahının bulunduğu Ukrayna’nın limanı kenti Mariupol’a da Türk askeri eğitmenleri gönderildi.

Tutarlı davranan Rusya Federasyonu askerlerini Ukrayna sınırına yığdı. AGİT’teki (Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı) ortakları bu nedenle gerçekleştirdiği tatbikatlar hakkında onu sorguladılar. Rus tarafı bu sorulara kaçamak yanıtlar vermekle yetindi. Bununla birlikte, Viyana Belgesi (1999) AGİT üyelerini, birliklerinin ve teçhizatlarının hareketleri hakkında birbirlerine tüm bilgileri sağlamakla yükümlü kılmaktadır. Ancak Rusya’daki işleyişin Batı’daki gibi olmadığını biliyoruz. Bir harekat sırasında asla ne halkını, ne ortaklarını bilgilendirmezler, sadece konuşlandırmalarını tamamladıktan sonra bilgi verirler.

İki gün sonra G7, Rus birliklerinin hareketlerinden endişe duyan, ancak NATO ve Türkiye’ninkileri görmezden gelen bir açıklama yaptı. Ukrayna’nın itidalini övdü ve Rusya’ya « provokasyonlarına son verme » çağrısında bulundu [20].

13 Nisan’da, NATO dışişleri bakanlarının NATO’nun Ukrayna Komisyonu ile görüşmesi dolayısıyla, Amerika Birleşik Devletleri büyük oyunu harekete geçirdi. Ukraynalılar boşanamadığı için hiçbiri ölmek istemeyen tüm müttefiklerden destek vermeleri ve Rusya’nın « gerginliği tırmandırışını » kınamaları istendi [21]. Dışişleri Bakanı Antony Blinken, Ukraynalı mevkidaşı Dimitro Kuleba ile uzun bir görüşme yaptı [22]. Ve kaçınılmaz bir şekilde savaşa doğru ilerlemeyi sürdürdük.

Aniden, Başkan Joe Biden, Rus mevkidaşı Vladimir Putin’e telefon ederek ortamı gevşetti. Kendisine hakaret ettiğinde kamuoyuna açık bir tartışma teklifini kibirle reddetmiş olmasına rağmen, bu kez kendisi bir zirve toplantısı önerisinde bulundu [23]. Bu girişimden sonra, savaş önlenebilir görünüyordu. .

Oysa 14 Nisan’da Antony Blinken başlıca müttefiklerini (Almanya, Fransa, İtalya ve Birleşik Krallık) seferber etmek üzere topladı [24].

15 Nisan’da, Başkan Joe Biden anlaşmazlığa ilişkin bakış açısını ortaya koydu ve on Rus diplomatını sınır dışı etti [25]. Sadece Başkan Donald Trump’ı seçmek için hile yapmakla değil, aynı zamanda Afganistan’daki ABD askerlerinin suikastına ikramiye ödemekle ve hatta SolarWinds’ın bir yazılımı aracılığıyla federal bilgisayar sistemlerine saldırı düzenlemekle de suçladığı Rusya’ya karşı yaptırım uygulama kararı aldı.

Tahmin edilebileceği gibi, Rusya aynı sayıda ABD diplomatını sınır dışı etti. Ayrıca, elinde devlet sırrı olarak sınıflandırılan belgelerle birlikte casusluk yaparken suçüstü yakaladığı Ukraynalı bir diplomata yönelik tuzak kurdu.

Hızını alamayan Devlet Başkanı Vladimir Zelenskiy, Fransız ve Alman meslektaşları, Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ve Şansölye Angela Merkel ile görüşmeye gitti. İki muhatabı, Rusya’nın gerginliği tırmandırmasından üzüntü duyarken ve Ukrayna’nın toprak bütünlüğüne verdikleri manevi desteği sürekli olarak yeniden teyit ederken, olayların gelişimi konusunda kaçamak davrandılar. Nihayetinde, ABD ve Rusya bir araya gelip tartışacaksa, Kiev adına ölmek için vakit biraz erken.