De val van Palmyra doet het geopolitieke evenwicht in de Levant kantelen

De Westerse pers wijdt deze dagen zijn voorpagina’s aan Syrië; een situatie die we sinds twee jaar, ten tijde van de affaire van de chemische bombardementen in Ghouta en de geplande interventie van de NAVO niet hebben gekend. De journalisten zijn ongerust over de voortgang van het Islamitische emiraat (IS) en de mogelijke vernietiging van de antieke stad Palmyra.

Toch zijn er maar weinige op de hoogte van de geschiedenis van koningin Zenobia die, in de IIIe eeuw profiterend van de zwakheid van Rome, waar de Gallische provincies zich al van hadden bevrijd, haar eigen zoon « keizer » had geproclameerd, en haarzelf « regente ». Ze bevrijdde niet alleen Syrië, maar ook de volkeren van het tegenwoordige Egypte, Palestina, Jordanië, Libanon, Irak, een gedeelte van Turkije en zelfs Iran. De hoofdstad Palmyra was een zeer verfijnde stad, open voor alle religies, briljante etappe van de zijderoute die China aan de Middellandse Zee verbond. Door een staatsgreep slaagde Generaal Aurelianus er echter in de eenheid van het keizerrijk te herstellen, met de verplettering ten eerste van koningin Zenobia, en dan van het Gallische keizerrijk, alvorens een einde te maken aan de godsdienstvrijheid, de

cultus van de onoverwonnen Zon op te leggen en zich ttot God uit te roepen. Deze prominente geschiedenis maakt Palmyra tot het symbool van de Weerstand van de Levant tegen het Westerse imperialisme van zijn tijd.

Men kan zich verbazen over de nadruk die de Westerse pers legt op de val van Palmyra. Des temeer omdat de grootste vooruitgang van Daesh IS noch in Syrië, noch Irak maar in Libië was met de val van Sirte, een stad met een vijf of zes keer grotere bevolking als het Syrische Palmyra. Desondanks repten dezelfde journalisten, die in de laatste twee maanden uitvoerig hadden uitgeweid over de chaotische toestand in Libië en hadden opgeroepen tot een Europese militaire ingreep om een einde te maken aan de toevoer van migranten, hier niet over. Weliswaar staat Daesh in Libië onder bevel van Abdelhakim Balhaj die tot militair gouverneur van Tripoli was benoemd onder auspiciën van de NAVO, en officieel 2 mei 2014 in Parijs was ontvangen door de Quai d’Orsay Frans ministerie van Buitenlandse zaken.

Om nog wat meer te dramatiseren beweren de Westerse journalisten in koor dat sindsdien « Daesh de helft van het Syrisch grondgebied onder controle heeft » (sic). Hun eigen kaarten spreken dit echter tegen omdat deze slechts een controle over enkele steden en over wegen laten zien, en niet over gebieden.

Het is duidelijk dat de mediaberichtgeving over de situatie et niet op uit is de werkelijkheid weer te geven, maar ze instrumenteren bepaalde zorgvuldig uitgezochte elementen om politieke doelen te rechtvaardigen.

Daesh en het belang van Palmyra

We hadden liever gewild dat de emotie gewekt door de val van Palmyra oprecht was en dat het Westen, na meerdere miljoenen personen in dit gebied te hebben afgeslacht, besloten had een einde aan deze misdaden te maken. Maar we laten ons niet misleiden. Deze opgezette emotie dient om een militaire reactie tegen of betreffend Daesh te rechtvaardigen.

Dit laatste is onvermijdelijk indien Washington het twee jaar lang met Teheran onderhandelde akkoord nog wil ondertekenen.

Inderdaad, Daesh werd gecreëerd door de Verenigde Staten met steun van Turkije, de Golf monarchieën en Israël, zoals we altijd gezegd hebben en zoals een deze week gedeeltelijk gedeclasseerd document van de Defensie Inlichtingendienst (DIA) getuigt, hetwelk de lezer onderaan deze tekst kan downloaden.

In tegendeel van de dwaasheden van bepaalde journalisten, die het « regime van Bachar » (sic) ervan beschuldigen deze organisatie te hebben opgezet om de Syrische oppositie te verdelen en in het radicalisme te doen verglijden, levert de DIA er het bewijs van dat het Islamitische emiraat een functie heeft in de Amerikaanse strategie. Dit rapport van 12 augustus 2012 dat in de hele Obama administratie uitgebreid heeft gecirculeerd, kondigde duidelijk de plannen van Washington aan: « Als de situatie zich ontwart zal het mogelijk zijn in het oosten van Syrië een salafistisch prinsdom, erkent of niet, op te richten (Hassaké en Deir ez-Zor), hetgeen precies het doel is van de Staten die de Syrische oppositie steunen [de Westerse Staten, de Golf-Staten en Turkije], om het Syrische regime, dat beschouwd wordt als het strategische zwaartepunt van de Sjiitische expansie, (Irak en Iran) te isoleren ».

Zoals we altijd gezegd hebben, werd het Islamitische emiraat ontwikkeld door een beslissing van het Congress van de Verenigde Staten in een geheime zitting in januari 2014, om het plan Wright te realiseren. Het ging erom een « Koerdistan » en een « Soennistan » aan weerszijden van de grens tussen Syrië en Irak te creëren met het doel de « zijderoute » af te snijden na de aankoop van Seir ez-Zor (die stad werd aangekocht van corrupte ambtenaren, zonder strijd).

Sinds de antieke oudheid verbindt een bundel communicatiewegen Xi’an (de hoofdplaats van het antieke China) aan het Middellandse Zeegebied. Deze route loopt van Iran door de woestijn naar zee, hetzij via Deir ez-Zor en Aleppo, hetzij via Palmyra en Damascus. Zij wordt heden ten dage gebruikt om wapens naar Syrië en de Libanese Hezbollah te voeren en zou ook worden gebruikt om het gas van het gasveld Fars (Iran) naar de haven Latakia (Syrië) te leiden.

Palmyra, de « stad van de Woestijn » is dus niet alleen een overblijfsel van een sprookjesachtig verleden, het is ook een strategisch bestanddeel in het regionale evenwicht. Daarom is het grotesk te beweren dat Arabisch Syrische leger niet heeft geprobeerd haar te verdedigen. In werkelijkheid heeft dit leger gedaan zoals het altijd doet sinds de aanwezigheid van huurlingen in het land: om civiele verliezen zo laag mogelijk te houden trekt het zich terug als deze in gecoördineerde groepen optrekken (dankzij de door het Westen beschikbaar gestelde communicatiemiddelen) en valt aan wanneer ze zich groeperen.

De internationale anti-Daesh coalitie, gecreëerd door de Verenigde Staten in augustus 2014 heeft de jihadisten nooit bestreden. Het is in tegendeel bewezen —niet één enkele maar een veertigtal keer— dat de Westerse vliegtuigen wapens en munitie hebben afgegooid naar het Islamitische emiraat.

Overigens beweert de genoemde Coalitie van 22 Staten dat het over meer en beter geoefende manschappen met beter materieel beschikt dan Daesh. Desondanks heeft ze het Islamitisch emiraat niet teruggedrongen, maar dit verovert onophoudelijk nieuwe routes.

De evolutie van de Amerikaanse belangen

Hoe dit ook zij, Washington is van strategie veranderd. Zoals de benoeming van kolonel James H. Baker tot nieuwe strateeg van het Pentagon het aantoont, is de bladzijde van de chaos-strategie omgeslagen. De Verenigde Staten keren terug naar een klassieke imperiale opvatting, gebaseerd op evenwichtige Staten. En om hun akkoord met Iran te ondertekenen moeten ze het Islamitisch emiraat de Levant voor 30 juni ontruimen.

De buitensporige perscampagne over de val van Palmyra zou slechts een voorbereiding van de publieke opinie kunnen zijn tot een werkelijke militaire geëngageerdheid tegen Daesh. Dat zal de betekenis zijn van de Parijse vergadering van de 22 leden van de Coalitie (en van twee internationale organisaties) op 2 juni. In de tussentijd zal het Pentagon moeten beslissen of het het Islamitisch emiraat vernietigt ofwel verplaatst voor andere taken. Drie bestemmingen zijn denkbaar: de jihadisten over te brengen naar Libië; naar zwart Afrika; of naar de Kaukasus.

In het tegenovergesteld geval zal Iran niet tekenen en zal de oorlog doorgaan en op de spits worden gedreven, want de val van Palmyra onder de slagen van de door het Westen gefabriceerde jihadisten zal dezelfde consequenties hebben als haar inname door de Aureliaanse legioenen. Nu al zijn de overlevingskansen van de « As van de weerstand » in gevaar, d.w.z. van de coalitie Iran-Irak-Syrië-Palestina. De Hezbollah overweegt de afkondiging van de algemene mobilisatie.