Zal Israël een ramp uitlokken?

De Israëlische stafchef, generaal Herzi Halevi, heeft zijn ambtgenoten uit Saoedi-Arabië, Egypte, Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten en Jordanië ontmoet. In overleg met hen deelde hij hen mee dat Israël Libanon op zaterdagavond 22 juni zou aanvallen.

Het nieuws over deze geheime ontmoeting verspreidde zich snel over het Internet. Verschillende officiële bronnen bevestigden het. Er werd ook onthuld dat er een overeenkomst was bereikt tussen Tel Aviv en Riyad. Deze informatie kan helpen verklaren waarom Saoedi-Arabië, naast de Westerse alliantie, deelnam aan de bescherming van Israël tijdens de Iraanse vergelding op 14 april.

Gedurende de dagen van vrijdag 21 en zaterdag 22 in ministeries over de hele wereld van de tegenstrijdige informatie en verklaringen. Secretaris-generaal van de VN, António Guterres heeft verklaard dat het Israëlisch-Palestijnse conflict nooit met wapengeweld kan worden opgelost. "De volkeren van de regio en van de wereld kunnen niet toestaan dat Libanon een nieuw Gaza wordt (...) Aan beide zijden van de Blauwe Lijn zijn al veel levens verloren gegaan, tienduizenden mensen zijn ontheemd en huizen en gebouwen zijn verwoest (...) Niet-ontplofte munitie (...) vormt een extra bedreiging voor de inwoners van Israël en Libanon, evenals voor VN- en humanitair personeel (...) Het is tijd dat de partijen op een praktische en pragmatische manier in gesprek gaan via de diplomatieke en politieke kanalen die voor hen openstaan", vertelde hij op een persconferentie.

Maar Israël wijst elke onderhandeling af en Hezbollah, dat weigert de Palestijnen in de steek te laten, heeft verklaard dat het niet zal onderhandelen over de afbakening van de Israëlisch-Libanese grens zolang het bloedbad in de Gazastrook voortduurt.

Israël’s minister van Buitenlandse Zaken, Israël Katz, antwoordde aan Guterres: "Israël kan niet toestaan dat de terroristische organisatie Hezbollah doorgaat met het aanvallen van zijn grondgebied en zijn burgers, en we zullen binnenkort de nodige beslissingen nemen. De vrije wereld moet onvoorwaardelijk aan de zijde van Israël staan in zijn oorlog tegen de door Iran geleide as van het kwaad en de extremistische islam. Onze oorlog is ook jullie oorlog, en Nasrallah’s dreigement tegen Cyprus is nog maar het begin. [1]. Hij kondigde aan dat hij "binnenkort de nodige beslissingen" zou nemen over deze kwestie.

Ondertussen hebben de twee partijen hun confrontaties opgevoerd.
Israël vuurde granaten af op Yaroun (caza van Bint Jbeil) en Naqoura (Tyrus). Het bestookte ook een gebied tussen de steden Taybé en Deir Seriane (Marjeyoun) met witte fosforwapens, wat daar een brand veroorzaakte.. s Avonds werd de plaats Khiam, in dezelfde wijk, getroffen door twee opeenvolgende aanvallen. De Israëlische luchtmacht voerde ook een aanval uit in de wijk Kandouli in Meiss el-Jabal.
Hezbollah eiste de verantwoordelijkheid op voor ten minste vier aanvallen die dag. Zij viel de maritieme militaire basis van Ras Naqoura aan (die overeenkomt met de Israëlische basis van Rosh Hanikra, tegenover Naqoura) "met behulp van verschillende zelfmoorddrones, als reactie op een Israëlische aanval in Deir Kifa (caza van Tyrus)" op donderdag, waarbij een Hezbollah-strijder om het leven kwam. Het beweerde "een deel van de site te hebben vernietigd en verschillende mensen te hebben verwond". Hezbollah voerde ook een zelfmoordaanval uit op "een Israëlische artilleriebasis" in Za’oura, in het noorden van Israël, en aanvallen op de Israëlische sites van Rouaissat el-Qarn en Zebdine, gelegen in de betwiste regio van de Shebaa-boerderijen, evenals op Sammaka, in de heuvels van Kfarchouba.

De Verenigde Staten, die hun burgers sinds 29 januari adviseren om niet naar Libanon te reizen uit angst voor ontvoeringen [2], zwegen, terwijl de Iraanse missie bij de VN tweette: "Elke onvoorzichtige beslissing van het Israëlische bezettingsregime om zichzelf te redden zou de regio in een nieuwe oorlog kunnen storten, met als gevolg de vernietiging van de infrastructuur van Libanon en van de gebieden die in 1948 werden bezet. Het lijdt geen twijfel dat deze oorlog een grote verliezer zal hebben, namelijk het zionistische regime. De Libanese Verzetsbeweging, Hezbollah, heeft de capaciteit om zichzelf en Libanon te verdedigen - misschien is de tijd gekomen voor de zelfvernietiging van dit onwettige regime" [3].

Het militaire machtsevenwicht is inderdaad aanzienlijk veranderd sinds de Israëlisch-Libanese oorlog van 2006 [4]. Hezbollah had toen weinig ervaring. Vandaag heeft ze daarentegen 12 jaar oorlog achter de rug in Syrië tegen jihadisten die bewapend worden door de NAVO en beschermd door de Israëlische luchtmacht [5]. Het heeft nu 2.500 speciale eenheden (Radwan), 20.000 goed getrainde mannen, 30.000 reservisten en 50.000 onervaren strijders. Vroeger had het raketten voor de korte afstand. Vandaag de dag heeft het 120.000 projectielen van allerlei soorten, waaronder 150.000 geleide raketten, enkele duizenden Zelzal ("aardbeving") raketten met een bereik van meer dan 120 kilometer, enkele honderden Fateh-110 ("Liberation-110") geleide raketten [6] met een bereik van 300 kilometer, en tienduizenden korteafstandsraketten zoals de Fajr-1 van Iraanse makelij en de Type-107 van Chinese makelij. Dit gigantische arsenaal moet het in staat stellen om de Iron Dome te verzadigen en Israël zo zijn luchtafweer te ontnemen [7]. Als het niet lukt om de Iron Dome te verzadigen, heeft Hezbollah sinds december 2023 al aangetoond dat het elementen van de Iron Dome kan vernietigen, waardoor deze onbruikbaar wordt. Bovenal beschikt het over Sayyad-2 (Fighter-2) grond-luchtraketten en mogelijk Russische SA-22 Pantsir batterijen [8], waarmee het op 20 mei een einde maakte aan 76 jaar Israëlische luchtoverheersing. Hoewel het niet zeker is dat Hezbollah vliegtuigen op grote hoogte kan neerschieten, is het wel duidelijk dat het helikopters en vliegtuigen op lage hoogte kan vernietigen. Daarnaast heeft Hezbollah allerlei soorten drones aangeschaft, waaronder al-Hodhod ("Hoopoe") die het luchtgebied van Haifa zijn binnengedrongen waar ze de marinebasis en de RAFAEL (Rafael Advanced Defense Systems Ltd) wapenfabriek hebben gefilmd, zonder door Israëlische radars te worden gedetecteerd. En dat is nog niet alles: Het beschikt nu over Russische AT-14 Kornet en Iraanse Toophan antitankraketten, evenals zwaar gepantserde voertuigen zoals T-72 tanks van Russische makelij. Hezbollah beschikt ook over grond-schipraketten, zoals de Russische Yakhonts.

Het lijdt geen twijfel dat als Hezbollah alleen en zonder tussenkomst van de VS tegenover Israël zou komen te staan, het de Israëlische defensiemacht (IDF) binnen enkele dagen zou vernietigen. We weten niet wat er zou gebeuren als het Pentagon zijn historische bondgenoot te hulp zou schieten.

Vanuit dit oogpunt is het verzet tegen de Israëlische bezetting, dat vooral onder jonge Amerikaanse kiezers groeit, een uitdaging. Om herkozen te worden, moet president Biden Israël in de steek laten. Maar dit betekent het verdwijnen van de Hebreeuwse staat. Daarentegen, als de Amerikaanse armada ten strijde trekt, zal ook Iran ten strijde trekken. Maar we weten sinds 14 april dat Teheran hypersonische raketten heeft, waarschijnlijk van Russische oorsprong, en dat het hele Westen ze niet kan onderscheppen [9].

Hoe hebben Rusland en de As van Verzet zoveel vooruitgang kunnen boeken op het gebied van wapens en militaire wetenschap? Al in 2012 beweerden de Israëlische inlichtingendiensten dat Hezbollah zijn bombardementscapaciteit met een factor 400 (vierhonderd keer) had verhoogd. Toen hadden ze het alleen over kwantiteit. Op dit moment moeten we ons ook rekenschap geven van de kwaliteit ervan [10]. De ommekeer vond plaats tijdens de oorlog tegen Syrië. We hebben het uitgebreid beschreven, maar de Atlantische pers denigreerde onze opmerkingen. In feite was het van belang om de Westerse publieke opinie ervan te overtuigen dat Syrië een zwakke staat was en dat de republiek zou worden omvergeworpen door een stelletje hooligans. Vandaag de dag verkeren alle legers van de NAVO in een erbarmelijke staat, met uitzondering van Frankrijk, vanwege zijn atomaire capaciteiten en de Verenigde Staten, niet alleen voor zijn afschrikkingscapaciteiten, maar ook voor zijn conventionele bewapening van voor 1991. Al 23 jaar lang is de NAVO veranderd in een anti-jihadistische coalitie, weliswaar sterk, maar niet in staat om een "oorlog met hoge intensiteit" te voeren.

Met haar plannen om de tarmacs van Israëlische militaire luchtmachtbases te vernietigen, voorzag Hezbollah de verhuizing van IDF-vliegtuigen naar de Britse militaire bases Akrotiri en Dhekelia op Cyprus. Hassan Nasrallah waarschuwde Nicosia daarom dat als het zou toestaan dat Israëlische militaire vliegtuigen op zijn grondgebied zouden landen, het betrokken zou raken bij het conflict en de gevolgen zou moeten dragen.

Sinds het begin van Operatie Iron Sword (8 oktober 2023) heeft de IDF mensen afgeslacht, terwijl Hezbollah er alles aan heeft gedaan om zo min mogelijk slachtoffers te maken. Terwijl er in Gaza 37.000 Palestijnse burgers zijn gedood, zijn er slechts ongeveer 15 Israëlische soldaten gedood door het Libanese verzet, in contrast met de meer dan 300 Hezbollah-strijders die zijn gedood door het IDF. Op het eerste gezicht wekt dit contrast de indruk dat Israël nog altijd de sterkere is, terwijl het in werkelijkheid laat zien dat Hezbollah een oorlog probeert te voorkomen waarvan het verwacht dat deze rampzalig zal zijn.

Het machtsevenwicht is verschoven. Het is niet meer omkeerbaar, noch op korte, noch op middellange termijn. Vanuit dit oogpunt is het verbazingwekkend om te zien hoe de NAVO zich gedraagt alsof ze nog steeds de baas van de wereld is. Deze koppigheid zal haar val des te pijnlijker maken.

Het enige alternatief voor de Verenigde Staten en Israël is het aanmoedigen van een militaire staatsgreep in Tel Aviv. Duizend hoge officieren en onderofficieren zijn met dit in gedachten al samengekomen onder het motto: "Iedereen die denkt dat er een manoeuvre bij Rafah is, vergist zich.
Iedereen die weet dat het er niet is en zegt dat het er wel is, liegt". [11]. Ze zijn er klaar voor.

De beslissing van het Witte Huis is nog niet bekend, maar de hoogste ambtenaar van het State Department over dit onderwerp, Andrew P. Miller, Deputy Assistant Secretary of State for Israeli-Palestinian Affairs, nam op 22 juni ontslag. Het State Department beweert dat het om persoonlijke redenen was, maar iedereen weet dat hij tegen de Bear-Hug strategie van president Joe Biden was [12]. Hij had sancties opgelegd aan joodse supremacisten.