Ο πρόεδρος Χασάν Ρουχανί παρουσίασε, για επιβεβαίωση, τη κυβέρνησή του στο Κοινοβούλιο (με την εξαίρεση του Υπουργού της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ο οποίος μένει να διοριστεί).
Η ιρανική πολιτική ζωή βασίζεται στη διαλεκτική ανάμεσα στη μία πλευρά στους υποστηρικτές της αντιιμπεριαλιστικής και ισλαμικής επανάστασης του 1979 (οι λεγόμενοι «συντηρητικοί») και σε εκείνους υπέρ ενός ανοίγματος προς τις πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις (οι λεγόμενοι «μεταρρυθμιστές»). Σε αντίθεση με τη κοινή δημοφιλή πεποίθηση, αυτή η διάσπαση δεν έχει καμία σχέση με την ατομική ελευθερία, ούτε με τις κοινωνικές συνθήκες.
Ενώ ήταν βουλευτής, ο Σεΐχης Χασάν Ρουχανί ήταν η πρώτη επαφή της CIA και της Μοσάντ στο επαναστατικό Ιράν κατά τη διάρκεια της υπόθεσης Ιράν-Κόντρας.
Η νέα κυβέρνηση, εάν επιβεβαιωθεί θέση με θέση από το Majlis, αναμένεται να αποτελείται μόνο από σχετικά ηλικιωμένους αρσενικούς σιίτες.
Μέχρι τώρα, υπήρχαν πάντα σουνίτες (που αντιπροσωπεύουν το 8 με 10% του πληθυσμού) μεταξύ των υπουργών.
Ο δυτικός Τύπος αντέδρασε έντονα για τον αρσενικό ηλικιωμένο χαρακτήρα (58 χρονών κατά μέσο όρο) αυτής της κυβέρνησης και αποκρύβει τη μη εκπροσώπηση της σουνιτικής μειονότητας. Πρόκειται πιθανώς για παρανόηση του ιρανικού πολιτισμού. Σε αυτό, οι ανώτερες θέσεις κατέχονται παραδοσιακά εδώ και αιώνες από άνδρες, μερικές φορές με καθαρά τελετουργικό τρόπο, αλλά οι υψηλότερες ευθύνες ασκούνται συχνά από γυναίκες, πολύ σπάνια από νέους.
Η μόνη κυβέρνηση που συμπεριλάμβανε μια γυναίκα ήταν εκείνη του αντι-ιμπεριαλιστή Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (προερχόμενου από τους Φρουρούς της Επανάστασης). Ήταν η Μαρζιέχ Dastjerdi, ο υπουργός Υγείας από το 2009 έως το 2013.
Πολλοί υπουργοί παραμένουν στην προηγούμενη θέση τους. Ωστόσο, ο υπουργός Άμυνας, Hossein Dehghan, αντικαταστάθηκε από τον αναπληρωτή του, Αμίρ Hatami. Ο πρώτο ήταν ένας Φρουρός της Επανάστασης («συντηρητικός»), ενώ ο δεύτερος προέρχεται από το στρατό.
Αυτή η κυβέρνηση, αποκλειστικά σιιτική ανδρική, επιβεβαιώνει την κυριαρχία του σιιτικού κληρικού μηχανισμού («μεταρρυθμιστές») στην πολιτική εις βάρος των Φρουρών της Επανάστασης ( «συντηρητικοί» για τα κεκτημένα της Επανάστασης).
