Massimo D’Alema ging de geschiedenis in door zijn land, Italië, te leiden in de criminele oorlog van de NAVO tegen ex-Joegoslavië. In die tijd was de wereld unipolair geworden, en niemand in het Westen maakte zich zorgen over het overtreden van internationale wetgeving en het lanceren van een oorlog tegen het besluit van de Veiligheidsraad in. Dezelfde D’Alema werkt vandaag aan het creëren van een Groot-Albanië dat ook wat het huidige Kosovo is omvat.
Voltaire Netwerk |
Rome (Italië) |
Op 24 maart 1999 om 20.35 uur heropende de sessie van de Italiaanse senaat met een mededeling van de achtenswaardige Sergio Mattarella, die toen vicevoorzitter was van de regering D’Alema (Ulivo, PdCI, Udeur) - «Geachte senatoren, we zijn door de persbureaus op de hoogte gebracht dat NAVO-operaties om 18.45 uur zijn begonnen. »
Op dat moment hadden de bommen die waren gelanceerd door de F-16’s van het Amerikaanse 31st Squadron, dat was vertrokken uit Aviano (Frioul), Pristina en Belgrado al geraakt. Nieuwe golven Amerikaanse en geallieerde jachtbommenwerpers kwamen vanuit andere Italiaanse bases.
Op deze manier, en in strijd met de Grondwet (artikelen 11, 78 en 87), werd Italië meegesleurd in een oorlog waarover de regering het Parlement pas inlichtte nadat de oorlog al was begonnen en de persbureaus het nieuws al hadden gepubliceerd.
Twintig dagen vóór de aanval op Joegoslavië - zoals hij zelf vertelde in een interview met Il Reformista (24 maart 2009) - was Massimo d’Alema naar Washington geroepen, waar president Clinton deze stelling uitsprak: «Italië is zo dicht bij het theater van oorlog dat we u niet zullen vragen om deel te nemen aan de militaire operaties, maar alleen om uw bases beschikbaar te stellen aan ons ».
D’Alema had op arrogante wijze geantwoord: «Wij zullen onze verantwoordelijkheden nemen op hetzelfde niveau als de andere landen van het Bondgenootschap», wat betekent dat Italië niet alleen zijn bases ter beschikking zou stellen voor de oorlog tegen Joegoslavië, maar ook zijn jachtbommenwerpers. Dus 54 Italiaanse vliegtuigen namen inderdaad deel aan de bombardementen en vielen de doelen aan die werden aangegeven door het Amerikaanse commando.
«Morally, het was de juiste beslissing, en ook de manier om onze rol volledig te aanvaarden», legde D’Alema in het interview uit. «In termen van het aantal vliegtuigen waren we de tweede alleen voor de VS. Italië is een grote natie, en we moeten niet verrast zijn door onze betrokkenheid bij deze oorlog, "verklaarde hij in juni 1999, in zijn rol als voorzitter van de Raad, erop wijzend dat dit voor de piloten een" grote menselijke en professionele ervaring was geweest " ».
Italië speelde dus een primaire rol in de oorlog tegen Joegoslavië. Het grootste deel, 1100 vliegtuigen, steeg op vanaf Italiaanse bases die in 78 dagen tijd 38.000 missies uitvoerden door 23.000 bommen en raketten (veel van hen met verarmd uranium) te laten vallen op Servië en wat nu Kosovo is.
Deze missies dienden om het hele systeem van de Amerikaanse en NAVO-bases in Italië te activeren en te testen, ter voorbereiding op de versterking voor de komende oorlogen. De volgende oorlog op de lijst was die tegen Libië in 2011.
Terwijl de oorlog tegen Joegoslavië nog aan de gang was, nam de D’Alema-regering op de NAVO-top van 23-25 april 1999 deel aan Washington, waardoor het nieuwe strategische concept operationeel werd. De NAVO werd omgevormd tot een bondgenootschap dat haar leden opriep om "operaties van riposte uit te voeren naar de crises die niet zijn voorzien in artikel 5, buiten het territorium van het Bondgenootschap".
Dat was het begin van de uitbreiding van de NAVO naar het Oosten. In twintig jaar tijd, na de Joegoslavische Federatie vernietigd te hebben, groeide de NAVO van 16 naar 29 staten (30 als het nu ook Macedonië omvat), en verspreid zich steeds dichter en dichter naar de grenzen van Rusland.
Tegenwoordig strekt het «Noord-Atlantische gebied» zich uit tot in de bergen van Afghanistan en zijn er Italiaanse soldaten aanwezig die bevestigen wat D’Alema met trots definieerde als de «nieuwe status als een grote natie» die Italië twintig jaar geleden verdiende door deel te nemen aan de vernietiging van een land dat Italië of zijn bondgenoten niet had aangevallen noch zelfs bedreigd.
De oorlog tegen Joegoslavië zal een van de thema’s zijn van het internationale symposium ter gelegenheid van het 70-jarig bestaan van de NAVO.
Het thema «Joegoslavië - 20 jaar later - de oorlog als grondlegging van de op te richten nieuwe NAVO» zal met videodocumentatie worden gepresenteerd op het internationale symposium «70-jarig jubileum van de NAVO - wat is het historisch record? Verlaten van het oorlogssysteem nu », dat op 7 april in Florence zal plaatsvinden in (Cinema Teatro Odeon, Piazza Strozzi, 10.15 uur - 18.00 uur). Een van de andere thema’s is «Europa in de frontlinie van een nucleaire confrontatie. »
Sprekers: M. Chossudovsky, directeur van Global Research (Canada); V. Kozin, politiek-militair expert van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken; Ž. Jovanovi, voorzitter van het Forum van Belgrado (Servië); D. Johnstone, essayist (VS); P. Craig Roberts, redacteur (VS). Onder de Italiaanse sprekers: A. Zanotelli, G. Strada, F. Cardini, F. Mini, G. Chiesa, A. Negri, T. Di Francesco, M.Dinucci.
Organisatoren: Comitato No Guerra No Nato and Global Research, met Pax Christi, Comboniani, WILPF en andere deelgenoodschappen. Om deel te nemen aan het Symposium (geen toegangsprijs), gelieve uw naam en woonplaats te communiceren aan G. Padovano: giuseppepadovano.gp@gmail.com
Cel: 393 998 3462
Artikelen van deze auteur
Een bericht sturen
Blijf in contact
Volg ons op sociale netwerken
Subscribe to weekly newsletter