Operatie mind control

Gisteren in Pisa, namen ongeveer 5.000 kinderen en adolescenten uit 212 klassen deel aan de «Dag van Solidariteit» ter nagedachtenis van Major Nicola Ciardelli van het Parachutistenregiment (Lightning), die op 27 april 2006 werd gedood in een «vreselijke terroristische aanslag» in Nassirya , Irak, tijdens de «vredesmissie» van Antica Babilonia. De demonstratie wordt elk jaar georganiseerd door de Nicola Ciardelli Association, opgericht door zijn familie met de essentiële steun van het stadsbestuur (eerst geregisseerd door de PD, vandaag door de Lega). Het is het laboratorium geworden voor een enorme operatie - met de medewerking van een breed scala aan organisaties en verenigingen - om jonge studenten "te sensibiliseren voor het belang van ieders betrokkenheid bij de constructie van een toekomst van vrede en solidariteit".

Het voorbeeld om te volgen is «Nicola’s afspraak ten gunste van de bevolkingsgroepen die verscheurd zijn door de conflicten - mensen die hij had ontmoet op de vele missies waaraan hij deelnam», tijdens welke hij aanraakte met zijn vingers de verwoesting van de oorlog en de doodsangst van degenen die werden gedwongen om ze te dragen, het meest belangrijkste de kinderen ».

Maar niemand zei iets tegen de 5000 kinderen en adolescenten over het waargebeurde verhaal van de verwoestende oorlog die in 2003 werd aangespoord door de Verenigde Staten tegen Irak, een land dat al onderworpen was aan een embargo dat in tien jaar tijd had gezorgd voor anderhalf miljoen doden, waaronder ongeveer een half miljoen kinderen.

Niemand legde hen uit dat om de oorlog te rechtvaardigen, «bewijs» werd uitgevonden om Irak te beschuldigen van het bezit van massavernietigingswapens, waarvan later bleek dat het een valse beschuldiging was.

Niemand vertelde hen dat Irak, om het verzet uit te roeien, op alle mogelijke manieren werd blootgesteld aan vuur en zwavel - van fosforbommen tegen de bevolking van Fallujah tot marteling in de gevangenis van Abu Ghraib.

Het Italiaanse contingent Antica Babilonia nam deel aan deze oorlog - vandaag gedefinieerd door de Italiaanse minister van Defensie als «Operatie Iraqui Freedom, geleid door de VS om het regime van Saddam Hoessein omver te werpen in de context van de internationale oorlog tegen het terrorisme». De politieke adviseur van zijn commandanten, tussen 2005 en 2006, was de huidige minister van Defensie Elisabetta Trenta (Five Stars). De 185e Parachutisten Divisie Folgore maakte deel uit van deze strijdmacht, die de verkenning van het verkrijgen van doelwitten moest uitvoeren, een afdeling van de speciale eenheden waaronder officier Nicola Ciardelli.

Het regiment - zoals gedocumenteerd door de minister van Defensie - opereert door infiltratie van operationele detachementen achter vijandelijke linies voor directe acties waaronder het treffen van doelen van afstand en alle platforms van grondgebonden, lucht- en zeewapens ». Met andere woorden, zodra het menselijke ’doelwit’ is geïdentificeerd, wordt het direct geëlimineerd door gekozen schutters, of indirect, met laseraanwijzers die bommen leiden die door een jachtvliegtuig worden gelanceerd.

Dit werd niet uitgelegd aan de 5.000 kinderen en adolescenten die, tijdens het hoogtepunt van de dag, de parachutisten van de Folgore toejuichten toen ze uit de hemel afdaalden op de Ponte di Mezzo (een brug over de Arno in het historische centrum van Pisa, opmerking van de vertaler) kijkend naar hun ogen als cartoonhelden die de goede verdedigen tegen de slechteriken.

De zaak van Pisa staat niet op zichzelf. Amerikaanse soldaten van de Sigonella-basis op Sicilië - bericht Antonio Mazzeo - zijn steeds vaker aanwezig op Siciliaanse scholen, waar ze lessen geven in het Engels, gymnastiek en andere onderwerpen. In Sigonella nam een parochiepriester de kinderen mee voor een «educatief bezoek», en ook in de basis in Puglia zijn er «alternatieve school / werk» cursussen voor schoolkinderen. Vergelijkbare gevallen zijn geregistreerd in andere regio’s.

Wat hier gebeurt, is een echte operatie van militaire verovering van de gedachten van de jonge generaties (en die niet alleen). Zijn er leraren, studenten en ouders beschikbaar om tegen deze invasie op te staan , door te organiseren, om vooruitgang te boeken, tegen de cultuur van oorlog, de cultuur van vrede?