De NAVO aan het Roer van de Italiaanse Buitenlandse Politiek

De ministers van Defensie van de NAVO (Lorenzo Guerini, Pd die Italië vertegenwoordigt) zijn op 17 en 18 juni bijeengekomen in een videoconferentie en hebben een reeks "besluiten genomen om het afschrikkingseffect van het bondgenootschap te versterken". Maar niemand in Italië praat erover, noch de media (inclusief de sociale media), noch de politieke wereld, waar een absoluut multi-partijdig stilzwijgen heerst over dit alles. Maar deze besluiten, die in feite door Washington zijn gedicteerd en door minister Guerini voor Italië zijn ondertekend, sporen niet alleen met de beleidsrichtlijnen van ons militair beleid, maar ook met ons buitenlands beleid.

Allereerst - kondigt secretaris-generaal Jens Stoltenberg aan - "De NAVO bereidt zich voor op een mogelijke tweede golf van Covid-19," waartegen de NAVO al meer dan een half miljoen soldaten in Europa heeft gemobiliseerd. Stoltenberg maakt niet duidelijk hoe de NAVO een mogelijke tweede viruspandemie met een nieuwe lockdown kan voorspellen.

Op één punt is hij echter duidelijk: dit "betekent niet dat er andere uitdagingen wegvallen". Het grote probleem - de ministers van Defensie onderstreepten - komt door het "destabiliserende en gevaarlijke gedrag van Rusland", in het bijzonder door zijn "onverantwoordelijke nucleaire retoriek, gericht op het intimideren en bedreigen van NAVO-bondgenoten."

Op deze manier doen ze de realiteit teniet en wissen ze het feit dat het de NAVO was die haar nucleaire strijdkrachten en bases in de buurt van Rusland heeft uitgebreid, met name de Verenigde Staten na het einde van de Koude Oorlog. Een strategie die gericht is op het creëren van groeiende spanningen met Rusland in Europa is methodisch uitgevoerd in de richting van Washington.

De ministers van Defensie zijn in de Groep voor Nucleaire Planning, voorgezeten door de Verenigde Staten, bijeengekomen om te beslissen over nieuwe militaire maatregelen tegen Rusland.

Het is niet bekend welke besluiten over nucleaire zaken minister Guerini namens Italië heeft ondertekend. Het is echter duidelijk dat Italië, door deel te nemen aan de groep en als gastheer op te treden voor Amerikaanse kernwapens (die ook door onze luchtmacht kunnen worden gebruikt), het non-proliferatieverdrag schendt en het VN-verdrag inzake het verbod op kernwapens verwerpt.

Stoltenberg zei alleen maar: "Vandaag hebben we besloten tot verdere stappen om de nucleaire afschrikking van de NAVO in Europa veilig en efficiënt te houden". Onder deze stappen is er zeker ook komst van de nieuwe Amerikaanse B61-12 kernbommen ook in Italië.

De ministers van Defensie spraken over een andere groeiende "uitdaging", namelijk die van China, die voor het eerst "boven aan de NAVO-agenda" staat.

➢ China is een handelspartner van vele bondgenoten, maar investeert tegelijkertijd "zwaar in nieuwe raketsystemen die alle NAVO-landen kunnen bereiken", aldus Stoltenberg.

➢ Aldus begint de NAVO China als een militaire dreiging te presenteren.

Tegelijkertijd presenteren zij Chinese investeringen in de landen van de Alliantie als gevaarlijk. Op basis van deze premisse hebben de ministers van Defensie de richtlijnen voor "nationale veerkracht" geactualiseerd, om te voorkomen dat energie, vervoer en telecommunicatie, 5G in het bijzonder, onder "buitenlands eigendom en controle" (lees "Chinese eigendom en controle") komen te vallen.

Dit zijn de besluiten die Italië tijdens de NAVO-vergadering van de ministers van Defensie heeft ondertekend. Zij binden ons land aan een strategie van groeiende vijandigheid, met name ten opzichte van Rusland en China, waardoor wij aan steeds grotere risico’s worden blootgesteld en onze regelingen waarop dezelfde economische overeenkomsten berusten, onstabiel worden.

Het is een langetermijnstrategie, zoals bewezen door het (Born) NATO 2030″ project dat secretaris-generaal Stoltenberg op 8 juni heeft gelanceerd om "het bondgenootschap militair en politiek te versterken" door landen als Australië (reeds uitgenodigd voor de vergadering van de ministers van Defensie), Nieuw-Zeeland, Japan en andere Aziaten, in duidelijke anti-Chinese functie op te nemen.

Een groep van 10 adviseurs [1]werd gevormd voor het Great Global (Born) NATO 2030 project, waaronder Prof. Marta Dassù, voormalig adviseur voor het buitenlands beleid in de regering van D’Alema voor en tijdens de NAVO-oorlog tegen Joegoslavië, waaraan Italië in 1999 deelnam met zijn bases en bommenwerpers, onder Amerikaans bevel.