Amerikaanse presidentsverkiezingen: open je ogen!

De Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 bevestigen de algemene trend sinds de ontbinding van de Sovjet-Unie: de Amerikaanse bevolking maakt een beschavingscrisis door en stevent onverbiddelijk af op een nieuwe burgeroorlog die logischerwijs moet leiden tot de opdeling van het land. Deze instabiliteit zou moeten resulteren in het einde van het Westen als hypermacht.

Om te begrijpen wat er gebeurt, moet de angst van de Europese elites voor het dreigende verdwijnen van de macht die hen al driekwart eeuw beschermt, worden overwonnen; en moet eerlijk worden gekeken naar de wereldgeschiedenis van de afgelopen dertig jaar. We moeten terugblikken op de geschiedenis van de VS en de grondwet herlezen.

De hypothese van de ontbinding van de NAVO en de Verenigde Staten van Amerika

Toen de Sovjet-Unie na driekwart eeuw van onverdeelde dictatuur ineenstortte, waren al degenen die wilden dat de Sovjet-Unie zou verdwijnen verbaasd. Jarenlang had de CIA haar economie systematisch gesaboteerd en al haar prestaties aan de kaak gesteld, maar zij had nooit voorzien dat het het Sovjetvolk zou zijn dat dit regime in naam van haar idealen ten val zou brengen.

Het begon allemaal met een ramp waar de staat niet op reageerde. (Tsjernobyl, 1986). Een kwart miljoen mensen moest hun land voorgoed ontvluchten. Deze incompetentie betekende het einde van de legitimiteit van de dictatuur. Binnen vijf jaar hebben de bondgenoten van het Warschaupact hun onafhankelijkheid herwonnen en is de USSR uit elkaar gegaan. Dit proces werd van begin tot eind geleid door de communistische jeugd, maar op het laatste moment werd het overgenomen door de burgemeester van Moskou, Boris Jeltsin, en zijn team getraind in Washington. De daaropvolgende plundering van openbaar bezit en de economische ineenstorting die dit veroorzaakte, heeft het nieuwe Rusland een eeuw teruggezet.

Zo zouden de Verenigde Staten op hun beurt moeten verdwijnen. Ze zullen hun centripetale kracht verliezen en in de steek gelaten worden door hun vazallen, voordat ze instorten. Degenen die het schip hebben verlaten voordat het zinkt, hebben een betere kans. De NAVO zou voor de VS moeten sterven, net zoals het Warschaupact voor de USSR stierf.

De centrifugale kracht van de Verenigde Staten

De Verenigde Staten is een zeer jong land, met slechts 200 jaar eigen geschiedenis. De bevolking blijft groeien met de opeenvolgende aankomsten van immigranten uit de meest uiteenlopende delen van de wereld. Volgens het Britse model behoudt ieder zijn eigen cultuur en vermengt zich niet met de andere. Het concept van de "melting pot" bestond pas met de terugkeer van de zwarte soldaten van de Tweede Wereldoorlog en de afschaffing van de rassenscheiding, die het onder Eisenhower en Kennedy tot stand bracht, om daarna te verdwijnen.

De Amerikaanse bevolking verplaatst zich op grote schaal van staat naar staat. Vanaf de Eerste Wereldoorlog tot het einde van de Vietnam oorlog probeerden ze samen te wonen in bepaalde wijken. Het is al zo’n 20 jaar statisch. En sinds het uiteenvallen van de USSR tot op de dag van vandaag is het weer gettovorming, niet meer langs "raciale" lijnen, maar langs culturele lijnen. In feite is het land al verdeeld.

De Verenigde Staten vormen niet langer één natie, maar al elf afzonderlijke naties.

Het innerlijke conflict van de Angelsaksische cultuur

De Amerikaanse mythologie verbindt het bestaan van het land met de 67 "Pelgrim Vaders", de immigranten van de Mayflower. Zij waren een groep fanatieke Engelse christenen die als "gemeenschap" in Nederland leefden. Ze kregen de opdracht van de Kroon om zich te vestigen in de "Nieuwe Wereld" om het Spaanse Rijk te bestrijden. Een van hun groepen landde in Massachusetts en bouwde een sektarische samenleving, de Kolonie van Plymouth (1620). Zij versluierden hun vrouwen en straften degenen die zondigden en afdwaalden van de "zuivere weg", vandaar hun naam "Puriteinen".

De Amerikanen negeren zowel de politieke missie van de Pelgrim vaders als hun Sektarisme. Maar ze vieren ze op Thanksgiving. Deze 67 fanatiekelingen hebben een aanzienlijke invloed gehad op een land met 328 miljoen inwoners. 8 van de 46 presidenten zijn hun directe afstammelingen, waaronder president Franklin Roosevelt en de beide presidenten Bush.

De Puriteinen organiseerden een revolutie in Engeland rond Lord Oliver Cromwell. Ze onthoofden de koning, stichten een onverdraagzame Republiek, het Gemenebest, en slachten de "ketterse" (pauselijke) Ieren af. Deze gebeurtenissen worden door de Britse historici de "Eerste Burgeroorlog" (1642-51) genoemd.

Meer dan een eeuw later kwamen de kolonisten in de Nieuwe Wereld in opstand tegen de verpletterende belastingdruk van de Britse monarchie (1775-83). Deze gebeurtenissen staan bij Amerikaanse historici bekend als de "Onafhankelijkheidsoorlog", maar Britse historici noemen ze de "Tweede Burgeroorlog". Inderdaad, als de kolonisten die deze oorlog vochten arme, hardwerkende mensen waren, dan waren degenen die het organiseerden afstammelingen van de Pelgrim vaders die hun sektarisch ideaal wilden laten gelden tegen de herstelde Britse monarchie.

Tachtig jaar later werd de Verenigde Staten verscheurd door de Burgeroorlog (1861-65), die door sommige Amerikaanse historici de Angelsaksische "Derde Burgeroorlog" wordt genoemd. De staten die, trouw aan de oorspronkelijke Grondwet, de tarieven onderling wilden handhaven, tegenover andere staten die de tarieven naar het federale niveau wilden verschuiven en zo een grote interne markt wilden creëren. Maar ook de puriteinse elites van het Noorden werden tegen de katholieke elites van het Zuiden opgezet, zodat de splijting van de twee voorgaande oorlogen weer zichtbaar werd.

De Angelsaksische "Vierde Burgeroorlog", die vandaag de dag vorm krijgt, wordt nog steeds gevoerd door de puriteinse elites. Wat deze continuïteit verhult is de transformatie van deze elites die niet langer in God geloven, maar hetzelfde fanatisme behouden. Zij zijn degenen die zich nu wijden aan het herschrijven van de geschiedenis van hun land. Volgens hen is de VS een racistisch project van de Europeanen dat de "Pelgrim vaders" niet hebben kunnen corrigeren. Zij zijn ervan overtuigd dat de "zuivere weg" moet worden hersteld door alle symbolen van het Kwaad te vernietigen, zoals de beelden van de Monarchen, de Engelsen en de Confederatie. Ze spreken van "politieke correctheid", beweren dat er verschillende menselijke "rassen" zijn, schrijven "Zwart" met hoofdletters en "blank" in kleine letters, en haasten zich naar de abstrueuze supplementen van de New York Times.

Recente Amerikaanse geschiedenis

Elk land heeft zijn demonen. President Richard Nixon was ervan overtuigd dat het eerste gevaar dat de Verenigde Staten moest voorkomen niet een kernoorlog met de USSR was, maar deze mogelijke Angelsaksische "Vierde Burgeroorlog". Nixon heeft de hulp ingeroepen van historicus Kevin Phillips, een specialist op dit gebied, die als zijn verkiezingsadviseur heeft gediend en hem heeft geholpen om twee termijnen als president van de VS te winnen. De erfgenamen van de Pelgrim Vaders accepteerden zijn strijd echter niet en lieten hem wegzinken in het Watergate-schandaal (1972), dat door de plaatsvervanger en opvolger van J. Edgar Hoover na zijn herverkiezing werd veroorzaakt.

Toen de Amerikaanse macht opraakte, plaatste de imperialistische lobby, gedomineerd door de puriteinen, een van de directe afstammelingen van de 67 Pelgrim Vaders, de Republikein George Bush, aan de macht. Hij organiseerde een emotionele schok (de aanslagen van 11 september 2001) en paste de legers aan het nieuwe financiële kapitalisme aan, onder de getetaniseerde blik van zijn medeburgers. Zijn opvolger, de Democraat Barack Obama, zette zijn werk voort door de economie aan te passen. Hiervoor koos hij het grootste deel van het team voor zijn eerste ambtstermijn uit de leden van de Pelgrim’s Sociëteit.

In 2016 heeft zich een verstorende gebeurtenis voorgedaan. Een televisiepresentator die de transformatie van het kapitalisme en de aanslagen van 9/11 heeft uitgedaagd, Donald Trump, is voor president gegaan. Hij won eerst de Republikeinse Partij en daarna het Witte Huis. Al degenen die Richard Nixon ten val brachten, namen hem mee voordat hij aantrad. Ze slaagden erin om zijn herverkiezing te voorkomen door de stembiljetten op een onhandige manier in te laten vullen. Wat belangrijk is, is dat er tijdens zijn ambtstermijn eeuwenlang ongezegde dingen opduiken. De Amerikaanse bevolking is weer eens gebroken rond de Puriteinen.

Daarom is het duidelijk dat een meerderheid van de Amerikanen niet enthousiast heeft gestemd voor een seniele senator, maar het lijkt me verkeerd om te zeggen dat deze verkiezing van 2020 een referendum voor of tegen Trump was. Het was eigenlijk een referendum voor of tegen de Puriteinen.

Een resultaat in lijn met het Pelgrim Vaders’ project

Toen de Onafhankelijkheidsoorlog of de Tweede Angelsaksische Burgeroorlog voorbij was, schreven de opvolgers van de Pelgrim vaders de Grondwet. Ze maakten geen geheim van hun verlangen om een aristocratisch systeem naar Engels model te creëren, noch van hun minachting voor het volk. Daarom erkent de grondwet van de Verenigde Staten niet de soevereiniteit van het volk, maar die van de gouverneurs.

Het volk, dat de oorlog had gevochten en gewonnen, accepteerde deze stand van zaken, maar legde tien amendementen op, de Bill of Rights, waarin stond dat de heersende klasse de rechten van de burgers onder geen enkele omstandigheid kon schenden in naam van een vermeende "raison d’état". De gewijzigde Grondwet is nog steeds van toepassing.

Als men bereid is te erkennen dat de Verenigde Staten grondwettelijk gezien geen democratie zijn en dat ook nooit zijn geweest, dan is er geen reden om verontwaardigd te zijn over de uitslag van de verkiezingen. Hoewel dit niet in de Grondwet is voorzien, is de volksstemming voor de presidentsverkiezingen in de afgelopen twee eeuwen in alle staten van de Verenigde Staten geleidelijk aan de norm geworden. De gouverneurs moeten de richtsnoeren van de Raad volgen bij de benoeming van hun 538 afgevaardigden in het presidentiële kiescollege. Als gevolg daarvan hebben sommige gouverneurs de stembussen gevuld zonder veel expertise: in meer dan één op de tien provincies is het aantal kiezers groter dan het aantal mensen boven de leeftijd van de meerderheid. Met alle respect voor de commentatoren, maar het is dus onmogelijk om te zeggen hoeveel kiezers daadwerkelijk hebben gestemd en wie ze graag als president hadden willen hebben.

Een sombere toekomst

Onder deze omstandigheden zal de gekozen president, Joe Biden, de gerechtvaardigde woede van de aanhangers van zijn uitdager niet kunnen negeren. Hij zal zijn volk niet kunnen herenigen. Ik schreef vier jaar geleden dat Trump de Gorbatsjov van de Verenigde Staten zou zijn. Ik had het mis. Hij heeft zijn land nieuw leven ingeblazen. Uiteindelijk zal het Joe Biden zijn die de schuld krijgt voor het niet handhaven van de territoriale eenheid van zijn land.

De geallieerden die de catastrofe niet zien aankomen, zullen een zware prijs betalen.