Begin van het einde van het joodse fascisme

De regering Biden keek met ingehouden adem toe hoe Israël reageerde op de aanval van het Palestijnse verzet, onder andere van Hamas, die bekend staat als de "Al-Aqsa Flood" (7 oktober). Operatie Iron Glaive begon met een massaal bombardement op Gaza-Stad, op een schaal die nergens ter wereld of in de geschiedenis, met inbegrip van de wereldoorlogen, was vertoond. Vanaf 27 oktober werd dit gevolgd door grondoperaties, plunderingen en de marteling van duizenden Gazaanse burgers. In vijf maanden werden 37.534 burgers gedood of verdwenen, waaronder 13.430 kinderen en 8.900 vrouwen, 364 medische stafleden en 132 journalisten [1].

Washington reageerde aanvankelijk door zonder voorbehoud "het recht van Israël om zichzelf te verdedigen" te steunen, door te dreigen met een veto over elk verzoek voor een staakt-het-vuren en door zoveel bommen te leveren als nodig waren voor de grootschalige vernietiging van de Palestijnse enclave. Het was in zijn ogen ondenkbaar om nog een nederlaag te lijden, na die in Syrië en Oekraïne. Amerikanen zagen de gruwelen echter live op hun mobiele telefoons. Veel hoge ambtenaren van het State Department schreven en zeiden hoe beschaamd ze waren dat ze deze slachtpartij steunden. Petities werden verspreid. Vooraanstaande personen, zowel joodse als islamitische, namen ontslag.

Midden in een presidentiële campagne kon het team van Joe Biden zijn handen niet met nog meer bloed besmeuren. Daarom begon het druk uit te oefenen op het Israëlische oorlogskabinet om te onderhandelen over de vrijlating van de gijzelaars en een staakt-het-vuren af te sluiten. De coalitie van Benjamin Netanyahu weigerde echter, speelde in op het trauma van zijn medeburgers en verzekerde hen dat de vrede pas zou terugkeren als Hamas zou zijn uitgeroeid. Washington besefte uiteindelijk dat de gebeurtenissen van 7 oktober voor de volgelingen van Jabotinsky slechts een voorwendsel waren om te doen wat ze altijd al wilden: de Arabieren uit Palestina verdrijven. Vervolgens werd zijn standpunt steeds duidelijker en benadrukte het dat de Palestijnen het recht hadden om te leven, dat de kolonisatie van hun land illegaal was volgens het internationaal recht en dat de Israëlisch-Palestijnse kwestie zou worden opgelost door een "tweestatenoplossing" (NB: dat is niet de bi-nationale staat zoals voorzien in Resolutie 181 van 1947).

De "revisionistische zionisten" (d.w.z. de volgelingen van Jabotinsky [2]) reageerden met het organiseren van de "Conferentie voor de Overwinning van Israël" [3] op 28 januari 2024. De hoofdrolspeler was Rabbi Uzi Sharbaf, die in Israël tot levenslang was veroordeeld voor zijn racistische misdaden tegen Arabieren, maar gratie had gekregen van zijn vrienden. Sharbaf schroomde niet om zichzelf uit te roepen tot erfgenaam van Lehi en de Stern groep, die tegen de Geallieerden vochten aan de zijde van de duce Benito Mussolini.

De boodschap werd perfect ontvangen in Washington en Londen: deze kleine groep was van plan om zijn wil op te leggen aan de Angelsaksen en zou niet aarzelen om hen aan te vallen als ze zouden proberen deze etnische zuivering te voorkomen.

Het Witte Huis vaardigde onmiddellijk een verbod uit op fondsenwerving voor hen en op overschrijvingen naar hen [4]. Dit verbod werd uitgebreid naar alle westerse banken, onder de Foreign Account Tax Compliance Act (FATCA).

Bovendien ondertekende president Joe Biden op 8 februari een memorandum over de voorwaarden voor Amerikaanse wapenleveringen [5]. Israël heeft tot 25 maart de tijd om schriftelijk te garanderen dat het geen internationaal humanitair recht (niet het zelfde als het internationaal recht) of mensenrechten (zoals gedefinieerd in de Amerikaanse grondwet, niet in de Franse betekenis) schendt.

De parlementen van Nederland en het Verenigd Koninkrijk zijn begonnen met een debat over een mogelijke stopzetting van de wapenhandel met Israël.

In Israël organiseerde de Joodse democratische oppositie anti-Zionistische demonstraties, maar die waren niet erg massaal. De sprekers benadrukten het verraad van de premier, die de schok van 7 oktober niet aangreep om de gijzelaars te redden maar om zijn koloniale droom te verwezenlijken.

De "revisionistische zionisten" lanceerden vervolgens een mediaoffensief tegen de Organisatie van de Verenigde Naties voor Hulpverlening aan Palestijnse Vluchtelingen in het Nabije Oosten (UNRWA). Sinds 1949 verstrekt deze VN-organisatie onderwijs, voedsel, gezondheidszorg en sociale diensten aan 5,8 miljoen statenloze Palestijnen in Palestina zelf, maar ook in Jordanië, Libanon en Syrië. Het heeft een jaarlijks budget van meer dan 1 miljard dollar en stelt meer dan 30.000 mensen te werk. Al in 2018 had president Donald Trump de hulp aan de Palestijnen in twijfel getrokken en de Amerikaanse financiering voor het agentschap opgeschort.

Zijn doel was om de Palestijnse facties terug naar de onderhandelingstafel te dwingen. Vijf jaar later is het doel van de "revisionistische zionisten" compleet anders. Door de UNRWA aan te vallen, willen ze ook Jordanië, Libanon en Syrië dwingen om Palestijnse vluchtelingen uit te wijzen. Daartoe beschuldigden ze 0,04 procent van hun werknemers van deelname aan de " Al-Aqsa Flood" operatie en blokkeerden de bankrekeningen van de UNRWA in Israël. Onmiddellijk schorste Philippe Lazzarini, de Zwitserse directeur van UNRWA, de 12 beschuldigde medewerkers en gaf opdracht tot een intern onderzoek. Natuurlijk kreeg hij nooit het bewijs dat de Israëli’s beweerden te hebben, maar de ene na de andere donorstaat, geleid door de Verenigde Staten en de Europese Unie, schortte zijn financiering op. In een paar dagen tijd in Gaza, en in een paar weken tijd in Jordanië, Libanon en Syrië, stortte het hulpsysteem van de Verenigde Naties in.

Toen David Cameron, voormalig premier van Groot-Brittannië en huidig minister van Buitenlandse Zaken, Israël bezocht om te bespreken hoe gered kon worden wat er te redden viel voor de Palestijnen, vergeleek Amichai Chikli, minister voor de Diaspora, hem met Neville Chamberlain die het Akkoord van München met Adolf Hitler tekende. "Hallo David Cameron, die ’Vrede in onze tijd’ wil brengen en de nazi’s, die de gruweldaden van 7 oktober hebben begaan, een prijs wil geven in de vorm van een Palestijnse staat als erkenning voor de moord op baby’s in hun wieg, de massale verkrachtingen en de ontvoering van moeders met hun kinderen", verklaarde hij. Net als op de "Conferentie voor de overwinning van Israël" bedreigden de "revisionistische zionisten" de Angelsaksen.

Benjamin Netanyahu’s Joodse supremacistische coalitie begon te praten over een nieuwe fase van de "Iron Sword", deze keer tegen Rafah. Burgers die Gaza al ontvlucht waren, zouden opnieuw moeten vluchten. Maar omdat de IDF een weg had aangelegd die de Gazastrook in tweeën sneed, zouden ze niet kunnen terugkeren naar waar ze vandaan kwamen. Egypte bereidde zich voor op het ergste en richtte een groot deel van de Sinaï in om tijdelijk onderdak te bieden aan inwoners van Gaza van wie de uitzetting onvermijdelijk leek [6].

Zich ervan bewust dat ze de macht in Tel Aviv alleen konden behouden dankzij de schok van 7 oktober, lieten de "revisionistische zionisten" een wet aannemen die elke discussie over de Operatie Al-Aqsa Flood gelijkstelde aan een betwisting van de Nazi Endlösung. Het verbood elk onderzoek naar deze gebeurtenissen, op straffe van 5 jaar gevangenisstraf. Hierdoor konden de revisionisten de aanval uitsluitend aan Hamas blijven toeschrijven, ook al hadden de Islamitische Jihad en de PFLP eraan deelgenomen. Ze konden het interpreteren als een antisemitische uiting, het gelijkstellen aan een gigantische pogrom, en zo verloochenen dat het doel ervan de nationale bevrijding was.

Wetende dat veel staten hun terugtrekking uit de financiering van de UNRWA in twijfel trokken, zetten de revisionistische zionisten hun aanvallen tegen de organisatie voort. Ze beweerden dat het hoofdkwartier van Hamas zich in een tunnel onder het hoofdkwartier van het agentschap bevond. Philippe Lazzarini sprak zijn verbazing uit en wees erop dat Israël regelmatig de faciliteiten van het agentschap kwam doorzoeken. Maar Gilad Erdan, de permanente vertegenwoordiger van Israël bij de Verenigde Naties, tweette: "Het is niet dat jullie het niet weten, het is dat jullie het niet willen weten. We hebben de terreurtunnels onder UNRWA-scholen laten zien en bewijs geleverd dat Hamas UNRWA misbruikt. We hebben jullie gesmeekt om een uitgebreide doorzoeking uit te voeren van alle UNRWA-faciliteiten in Gaza. Maar u hebt niet alleen geweigerd, u hebt er ook voor gekozen om uw kop in het zand te steken. Neem uw verantwoordelijkheid en treed vandaag af. Elke dag vinden we meer bewijs dat in Gaza, Hamas = VN en vice versa. Je kunt niet alles vertrouwen wat de VN zegt of wat ze zeggen over Gaza".

De Joodse supremacisten richtten een organisatie op, Tzav 9 (naar analogie van het algemene mobilisatiebevel "Tsav 8") om te voorkomen dat de UNRWA haar hulp aan de Gazanen zou voortzetten. Ze stationeerden militanten bij de twee toegangspunten tot de Gazastrook om de doorgang van vrachtwagens te verhinderen. Tegelijkertijd werd een vrachtwagenchauffeur van UNRWA vermoord in Gaza, waardoor het agentschap zijn konvooien moest opschorten. De konvooien werden uiteindelijk hervat, maar alleen onder Israëlische militaire escorte. Op dat moment vonden de eerste aanvallen van uitgehongerde mensenmassa’s plaats. Samantha Power, hoofd van USAID, kondigde aan dat ze naar het gebied zou gaan om te kijken wat er aan de hand was. Washington vermoedde dat de aanvallen niet spontaan waren, maar werden aangemoedigd door "revisionistische zionisten". Pas toen vond het bloedbad plaats op de Naboulsi rotonde (ten zuiden van Gaza Stad): volgens de IDF werden 112 mensen doodgetrapt tijdens een distributie van voedselhulp. De Israëlische soldaten zouden zichzelf alleen kunnen bevrijden door hun wapens te gebruiken. In werkelijkheid werden, volgens het medisch personeel en de United Church of Christ, 95% van de slachtoffers gedood door kogels. Washington gaf een verklaring uit die het standpunt van Tel Aviv steunde, maar volgens Haaretz: ""is het twijfelachtig dat de internationale gemeenschap deze verklaringen zal geloven" [7].

Washington reageerde door Jordanië en Frankrijk toestemming te geven om voedselrantsoenen op de stranden van Gaza te droppen en nam vervolgens ook deel aan deze luchtoperaties. Daarnaast begon het met het inzetten van logistieke middelen om een drijvend eiland te creëren dat gebruikt zou kunnen worden als aanlegplaats voor internationale humanitaire hulp aan Gaza (de kust van Gaza is te ondiep voor grote schepen om te naderen). Hiermee neemt het Pentagon een idee over dat in 2017 werd geopperd door Israel Katz, de huidige minister van Buitenlandse Zaken. Het principe van een humanitaire zeecorridor vanaf Cyprus is al overeengekomen. Deze zal worden geëxploiteerd door de Verenigde Arabische Emiraten en de Europese Unie.

Terwijl Israël nu 450 UNRWA-medewerkers ervan beschuldigt lid te zijn van Hamas, opnieuw zonder bewijs, heeft UNRWA een ontmoeting gehad met en geluisterd naar ongeveer 100 burgers uit Gaza die door de IDF gevangen waren genomen "voor ondervraging". Ze bereidt een rapport voor over de systematische martelingen waaraan ze werden onderworpen. De hele wereld heeft de beelden gezien van deze mannen die door Israëlische soldaten gedwongen werden zich uit te kleden voor ondervraging.

Met minachting voor de Angelsaksen hervatten de "revisionistische zionisten" hun kolonisatieproject. Ze gingen de Gazastrook binnen via de grensovergang Eretz/Beit Hanoune om de eerste bouwsels op te zetten van een nieuwe nederzetting, New Nisanit. Ze konden twee houten gebouwen neerzetten voordat ze werden teruggestuurd door de IDF.

36 redacteuren van grote Angelsaksische media ondertekenden een brief van het Committee to Protect Journalists waarin ze de dood van hun medewerkers in Gaza aan de kaak stelden en de Israëlische regering herinnerden aan haar verantwoordelijkheid om hun veiligheid te garanderen [8].

Maar terwijl de Israëlische regering deed alsof ze verrast was door de doden, dienden de meeste functionarissen van het Departement van Informatie en bloc hun ontslag in. Minister Galit Distel-Etebaryan had op 12 oktober al ontslag genomen uit protest tegen de militaire censuur. Nu was de crisis veel ernstiger: degenen die verantwoordelijk zijn voor desinformatie weigerden door te gaan met liegen, omdat de kloof tussen hun verhaal en de waarheid steeds groter was geworden.

Benjamin Netanyahu’s enige concessie was het opheffen van het verbod op Ramadan vieringen bij de Al-Aqsa moskee. Nadat Arabische afgevaardigden in de Knesset contact hadden opgenomen met koning Abdullah II van Jordanië, die als enige verantwoordelijk is voor de veiligheid van de heilige moslimplaats in Jeruzalem, gaf hij uiteindelijk toestemming voor deze samenkomsten voor de eerste week, die om de zeven dagen kon worden verlengd.

Washington besloot toen zijn beleid radicaal te wijzigen. Tot nu toe was men van mening geweest dat het ondenkbaar was om Israël te laten verliezen. Dus steunde het zijn misdaad. Nu kan het zich niet langer veroorloven om de Joodse fascisten te laten winnen. Het is belangrijk om te begrijpen dat Washington niet van gedachten veranderde toen het het lijden van de Gazanen zag, noch vanwege een plotselinge uitbarsting van antifascisme, maar vanwege de dreigementen van de "revisionistische zionisten". Washingtons standpunten worden uitsluitend gedicteerd door zijn verlangen om zijn overheersing van de wereld te handhaven. Het kan zich geen nieuwe nederlaag voorstellen voor zijn Israëlische bondgenoten, deze keer na die in Syrië en Oekraïne. Maar het kon zich nog minder voorstellen dat het zou verliezen van de "revisionistische zionisten".

De regering Biden heeft daarom generaal Benny Gantz, de voormalige alternatieve premier en sinds 12 oktober minister zonder portefeuille, uitgenodigd om naar de Verenigde Staten te komen voor overleg, ondanks het verzet van premier Benjamin Netanyahu. Het is een soort tegenreactie op de manier waarop Netanyahu zich in 2015 liet uitnodigen om een toespraak te houden voor het Congres, tegen de wil in van president Barack Obama. De VS willen laten zien dat zij de baas zijn en niemand anders.

De Verenigde Staten voelen zich gedwongen om te handelen. Rusland heeft zestig Palestijnse politieke organisaties uitgenodigd in Moskou. Het riep hen op zich te verenigen en overtuigde Hamas ervan het PLO-handvest te aanvaarden, d.w.z. om de staat Israël te erkennen.

Generaal Benny Gantz nam de uitnodiging van de VS echter niet aan om hulp van buitenaf te zoeken en de premier ten val te brengen. Hij ging naar Washington om er zeker van te zijn dat hij Israël nog kon redden en dat zijn bondgenoten hem niet in de steek zouden laten. Tot hun grote verbazing kwam hij in hun ogen niet over als een strategisch alternatief voor Benjamin Netanyahu, maar slechts als een generaal die erop uit was onschuldige mensen niet massaal af te slachten.

Op 5 maart werd hij ontvangen door de vice-president, Kamala Harris, die het bloedbad door de coalitie van Benjamin Netanyahu onomwonden veroordeelde. De Amerikaanse pers wees erop dat haar oorspronkelijke toespraak in nog hardere bewoordingen was geschreven. Het gaat erom dat zij de rol van de"slechterik” (bad cop) speelde, terwijl het State Department en het Pentagon de meer sympathieke "good guys" belichaamden. Hij ontmoette ook de minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, die hem in naam van "Amerika" zalfde als de toekomstige premier van Israël. Terwijl hij daar was, hoorde hij dat staatssecretaris Victoria Nuland met onmiddellijke ingang met pensioen ging.

Zij is in Europa bekend omdat ze in 2014 toezicht hield op de omverwerping van de gekozen president van Oekraïne, Viktor Janoekovitsj. Zij was ook degene die de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Franse president François Hollande overhaalde om de akkoorden van Minsk te ondertekenen om ervoor te zorgen dat Rusland zich zou terugtrekken. We weten nu dat het Westen niet van plan was om een einde te maken aan de afslachting van de inwoners van Donbass, maar alleen om tijd te rekken om Oekraïne te bewapenen.

Victoria Nuland is echter in de eerste plaats de vrouw van historicus Robert Kagan, die voorzitter was van het Project for a New American Century. In die hoedanigheid voorspelden ze de aanslagen van 11 september, het "Nieuwe Pearl Harbor" dat het "Amerikaanse Rijk" zou doen herleven [9]. Beiden zijn discipelen van de filosoof Leo Strauss, zelf een discipel van Vladimir Jabotinsky en een leidende figuur in de neo-conservatieve beweging [9]. De nummer 2 bij het Project for a New American Century was Elliott Abrams, de man die vorig jaar Benjamin Netanyahu’s verkiezingscampagne en vervolgens zijn staatsgreep financierde [10].

In 2006 maakte de toenmalige Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO, Victoria Nuland, een einde aan de Israëlisch-Libanese oorlog en redde Israël van een nederlaag tegenover Hezbollah. Ze kent Benjamin Netanyahu dus heel goed.

Haar ontslag toont aan dat de regering Biden schoon schip wil maken in eigen huis en dat van Israël.

Op 6 maart maakte Benny Gantz op weg naar huis een tussenstop in Londen. Hij werd ontvangen door veiligheidsadviseur Tim Barrow, premier Rishi Sunak en minister van Buitenlandse Zaken David Cameron. De laatste benadrukte natuurlijk dat Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen, maar alleen in overeenstemming met het internationaal recht. Dit was een onvermijdelijke tussenstop voor hem, omdat Hamas de Palestijnse tak is van de Moslimbroederschap, een politiek geheim genootschap dat op armlengte afstand wordt geleid door de Britse MI6 en decennialang onder toezicht stond van koning Charles III (de toenmalige prins van Wales).

In zijn State of the Union toespraak op 7 maart zei president Joe Biden: "Tegen de leiders van Israël zeg ik dit: Humanitaire hulp mag geen secundaire overweging of onderhandelingstroefkaart zijn. Het beschermen en redden van onschuldige levens moet een prioriteit zijn. Wat de toekomst betreft: de enige echte oplossing voor de situatie is een tweestatenoplossing. Ik zeg dit als langdurige bondgenoot van Israël en als de enige Amerikaanse president die Israël in oorlogstijd heeft bezocht. Maar er is geen andere manier om de veiligheid en democratie van Israël te garanderen. Er is geen andere manier om te garanderen dat de Palestijnen in vrede en waardigheid kunnen leven. En er is geen andere manier om vrede te garanderen tussen Israël en al zijn Arabische buren, inclusief Saoedi-Arabië" [11].

Tijdens het bloedbad onder de inwoners van Gaza begonnen veel leiders in het Midden-Oosten die sympathiseerden met de Moslim Broederschap vraagtekens te zetten bij Hamas. Ook al begreep men dat de Broederschap zogenaamd in naam van de Islam vocht tegen de Sovjets, vervolgens tegen de secularisten Muammar Gaddafi en Bashar al-Assad, hoe kan men dan verklaren dat het een operatie kon uitvoeren waarvoor alleen een moslimvolk de prijs zou betalen? De eerste die reageerde was de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan, die het Turkse staatsburgerschap introk van de hoogste leider van de Broederschap, de Egyptenaar Mahmud Huseyin, hoewel hij hem dat twee jaar eerder had toegekend. Natuurlijk betekent dit niet dat Recep Tayyip Erdoğan de ideologie van de politieke islam verlaat, maar dat hij probeert deze los te koppelen van het Angelsaksische kolonialisme, zoals broeder Mahmoud Fathi voorstelt.

Al 75 jaar legt het Westen zijn wil op aan zijn voormalige koloniën in het "grotere Midden-Oosten", hetzij via jihadisten of rechtstreeks via zijn legers. Door vier maanden lang de bloedbaden te steunen die worden aangericht door de Joodse fascisten van de Jabotinsky-Netanyahu groep, heeft het Westen zijn prestige verloren. Wat Israël hierna ook doet, met Benny Gantz en Yaïr Lapid in plaats van Benjamin Netanyahu en Itamar Ben-Gvir, de macht van Israël, gebaseerd op de mythe dat Joden onverenigbaar zijn met fascisme, is ingestort. Vanaf nu zal het mogelijk zijn om alle misdaden aan het licht te brengen die deze groep, in opdracht van de CIA, tijdens de Koude Oorlog heeft gepleegd in het Midden-Oosten, Afrika en Latijns-Amerika.