François Hollande, Israël en de atoombom

20 mei 2015 gooit Israël, dat deel uitmaakt van de Verenigde Arabische verdedigingskracht, een Neutronen kernbom af in Jemen. Dit type tactische kernbom doodt de levende wezens zonder de infrastructuren te beschadigen.

Het traditionele interview van de Franse president van de Republiek op 14 juli, datum van de nationale feestdag, zal dit jaar voor François Hollande de gelegenheid geweest zijn allerlei oneerbare en zonderlinge verklaringen af te leggen.

Ik wilde slechts uw aandacht vestigen op de hier volgende passage als antwoord op een vraag van Claire Chazal over het met Iran getekende 5+1 akkoord:

« Frankrijk is in deze onderhandelingen onwrikbaar geweest en Laurent Fabius heeft ze met gestrengheid en ook met vastberadenheid gevoerd.
Wat was mijn voorwaarde? Het verhinderen van nucleaire proliferatie. Wat wil dat zeggen, nucleaire proliferatie? Dat wilde zeggen dat Iran kernwapens kon ontwikkelen. Als Iran kernwapens zou bezitten zouden Saoedi Arabië, Israël en andere landen ook kernwapens willen bezitten. Dat zou een risico voor de hele planeet zijn. Er moest dus verhinderd worden dat Iran kernwapens kan bezitten. » [1]

Aldus, volgens president Hollande, legeraanvoerder en als zodanig kernwapen beheerder, zou Israël geen kernwapens bezitten.

Nochtans weet iedereen dat Israël één van de vier kernmachten is die het niet-proliferatie verdrag niet hebben getekend (met Indië, Pakistan en de Democratische Volksrepubliek Korea).

Het is in 1956 dat de president van de Franse ministerraad, Guy Mollet (de voorganger van François Hollande aan het hoofd van de Socialistische partij) de overdracht van de nucleaire technologie van Frankrijk naar Israël organiseerde. Ten dien einde wees hij een bureau van zijn ministerie in Hôtel Matignon toe aan Shimon Peres (toekomstige president van Israël) van waaruit deze toezicht hield op de overdracht. Frankrijk bouwde de kerncentrale van Dimona in de Negev woestijn, waar Shimon Peres directeur van werd. Israël nam ook deel aan de Franse kernproeven in de Algerijnse woestijn. Als voorstander van kolonisatie steunde Guy Mollet op Israël om het Algerijnse F.L.N. Nationaal bevrijdingsfront te bestrijden en oorlog te voeren tegen Egypte (« crisis » van het Suezkanaal).

Deze samenwerking verslechterde onder Charles de Gaulle en kwam tot een eind met de dekolonisatie van Algerije. Toen in 1967 Israël zijn Arabische buurlanden Egypte, Jordanië en Syrië aanviel (theorie van de « preventieve oorlog »), verbrak De Gaulle de relaties met Israël. Enkele dagen later ondertekenden de Verenigde Staten een geheim akkoord met Israël dat dit land toestemming gaf de bom te bezitten onder voorwaarde het niet openbaar te maken en niet over te gaan tot nieuwe kernproeven.

Israël vervolgde zijn onderzoek in eerste instantie met de hulp van de Britten —die hen met name gebruiksklaar splijtstof verschaften—. En vervolgens vanaf 1975 met de hulp van Zuid-Afrika, profiterend van de Zuid-Afrikaanse kernexplosies in 1979 in de Indische Oceaan zonder daarbij zijn akkoord met Washington te overtreden.

Israël bezit momenteel 80 tot 400 kernkoppen en een groot aantal neutronenbommen. Inderdaad, als gevolg van de topografie zijn de strategische kernbommen niet te gebruiken in de nabije omgeving van Israël. Daarom heeft de Hebreeuwse Staat zich gespecialiseerd in de neutronenbommen, waar de actieradius kleiner van is. Dit zijn de bij uitstek kapitalistische wapens die de mensen doden maar de bezittingen niet beschadigen.

Het geheel van dit programma werd onthuld door een anti-apartheid Israëlische geleerde, Mordechaï Vanunu, in 1986 in de Sunday Times [2]. Hij werd toen door de Mossad in Rome ontvoerd, gerepatrieerd naar Israël en voor 18 jaar gevangen gezet. Toen hij in 2004 vrij kwam, maar met huisarrest, heeft hij een interview toegekend aan Silvia Cattori en werd onmiddellijk weer opgesloten omdat hij met journalisten had gesproken [3].

In 2002 maakte de Israëlische strateeg Martin Van Creveld in het openbaar melding van het nucleaire arsenaal en bedreigde de Europeanen met represaillemaatregelen op hun grondgebied als ze volhardden in hun steun aan de Palestijnen [4]. Men sprak toen van een « Samson complex », d.w.z. de dreiging met een vernietigende zelfmoord in plaats van een nederlaag.

6 december 2006 gaf de Amerikaanse staatssecretaris van Defensie Robert Gates in een hoorzitting van de Senaat toe dat Israël de kernbom bezit. Enkele dagen later gaf de Israëlische Eerste minister Ehud Olmert het in een zinswending ook toe tijdens een interview voor de Duitse zender N24.

In 2010 zijn 18 Arabische Staten er in geslaagd de kwestie van de « Israëlische nucleaire capaciteiten » op de agenda van de AIEA (Internationaal Atoom Energie Agentschap) te laten inschrijven. De Verenigde naties organiseerde toen een Conferentie over het Non-proliferatieverdrag tijdens welke de Islamitische Republiek Iran voorstelde een « kernwapenvrije zone in het Midden Oosten » [5] te creëren naar het model van wat er in Latijns Amerika en in centraal Azië was gedaan. Het project mislukte door de oppositie van Israël en de Verenigde Staten. Deze laatsten hebben illegaal kernwapens opgeslagen in Turkije.

Onlangs heeft Israël gebruik gemaakt van neutronenbommen in de oorlag van 2006 tegen Libanon, en in Jemen, 20 mei jongstleden. In beide gevallen zijn radiatie niveau’s opgemeten.

Waarom ontkent president Hollande uitgebreid bevestigde feiten? Door onwetendheid, of omdat hij zodanig probeert het Franse standpunt in de onderhandelingen met Iran te rechtvaardigen dat hij verstrikt raakt in zijn eigen propaganda?

17 november 2013, toen hij aankwam op luchthaven Ben-Gurion in Tel-Aviv, verklaarde François Hollande « "Tamid écha-èr ravèr chèl Israël" in het Hebreeuws, "ik ben uw vriend en zal dat altijd blijven" » [6].