De explosieve E-mails van Hillary Clinton

Van tijd tot tijd, om met een politiek-mediatiek doel een enigszins « schonere moraal » te verkrijgen, haalt het Westen enige skeletten uit de kast.

Een commissie van het Britse Lagerhuis heeft kritiek geleverd op David Cameron voor de militaire interventie in Libië toen hij Eerste minister was in 2011; ze heeft hem echter niet bekritiseerd voor de agressieoorlog die een soevereine Staat met de grond gelijk heeft gemaakt, maar omdat deze oorlog zonder adequate « inlichtingen » gelanceerd was, en zonder een plan voor de « reconstructie » [1].

Barack Obama nam van hetzelfde laken een pak toen hij in april laatstleden verklaarde met Libië de « ergste fout » had begaan, niet omdat hij met de strijdmachten van de Navo onder Amerikaans commando het land had verwoest, maar omdat hij « The day after » niet had gepland. Op hetzelfde moment had hij zijn steun aan Hilary Clinton, vandaag presidentskandidaat, herbevestigd: dezelfde die, in het kostuum van Staatssecretaris hem overtuigde een geheime operatie in Libië (het sturen van speciale strijdkrachten en wapentuig voor groepen terroristen inbegrepen) toe te staan ter voorbereiding van de aanval van de marineluchtvaart van de Verenigde Staten en van de Navo.

De mails van Mme Clinton, die vervolgens aan het licht werden gebracht, bewijzen wat het werkelijke objectief van de oorlog was: Kadhafi’s plan te blokkeren om de Libische soevereine Staatsfondsen te gebruiken voor de creatie van autonome financiële organismen van de Afrikaanse Unie en een Afrikaanse munt als alternatief voor de US dollar en voor de CFA frank (Afrikaanse Financiële Gemeenschap).

Onmiddellijk na de Libische Staat te hebben verwoest zijn de Verenigde Staten en de Navo, met de Golfmonarchieën, de geheime operatie voor de vernieling van de Syrische Staat begonnen, door het land te infiltreren met speciale strijdkrachten en groepen terroristen hetgeen Isis kon doen ontstaan.

Un mail van Clinton, één van de velen dat het Ministerie van binnenlandse zaken heeft moeten vrijgeven na de protesten opgewekt door de onthullingen van Wikileaks, toont aan welke is het fundamentele objectief van de nog lopende operatie. In de als « case number F-2014-20439, Doc No. C05794498 » [2], vrijgegeven E-mail schrijft de Staatssecretaris Hilary Clinton op 31 december 2012: Het is de strategische relatie tussen Iran en het regime van Bashar Assad die het Iran mogelijk maakt de veiligheid van Israël te ondermijnen, niet door een directe aanval maar via zijn bondgenoten in Libanon, zoals de Hezbollah ». Ze onderstreept dan dat « de beste manier om Israël te helpen is de opstand in Syrië te helpen, die nu al meer dan een jaar duurt », dat wil zeggen sinds 2011, en voert aan dat om Bashar al Assad door de knieën te doen gaan er « gebruik van geweld » moet worden gemaakt met het in gevaar brengen van zijn leven en dat van zijn familie ». Clinton besluit: « Het ten val brengen van Assad zou een enorm voordeel betekenen voor de veiligheid van Israël, maar zo ook de begrijpelijk vrees van Israël verminderen het nucleaire monopool te verliezen ». De Staatssecretaris geeft dus toe hetgeen officieel wordt verzwegen: het feit dat Israël het enige land in het Midden-Oosten is dat kernwapens bezit.

De steun van de Obama administratie aan Israël, boven enige meer formele dan substantiële geschillen uit, wordt bevestigd door het op 14 september in Washington ondertekende akkoord, waarin de Verenigde Staten zich engageren Israël de meest moderne bewapeningen voor een waarde van 38 miljard dollar in tien jaar te leveren, door een jaarlijkse financiering van 3,3 miljard dollar plus een half miljoen voor de « raket verdediging ».

Ondertussen, nadat de Russische interventie het vernietigingsplan van Syrië door oorlog van binnenuit heeft geblokkeerd, verkrijgen de USA een « wapenstilstand » (onmiddellijk door henzelf geschonden), met het tegelijkertijd lanceren van een nieuw als een humanitaire operatie gecamoufleerd offensief in Libië, waaraan Italië deelneemt met zijn « medische para’s ».

En dat terwijl Israël in de schaduw zijn nucleair voordeel, waar Hilary Clinton zo aan gehecht is, versterkt.