Venezuela’s antwoord op de Britse verklaring voor zijn handelen

8 juni 2020

Ik heb de eer u toe te spreken naar aanleiding van mijn brief van 26 mei 2020 (S/2020/444) over onze aanklacht tegen de grootste roof, in de moderne geschiedenis van de Bolivariaanse Republiek Venezuela, die tot op heden nog steeds volledig straffeloos wordt gepleegd door het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, te midden van de ergste pandemie waarmee de mensheid in de afgelopen honderd jaar is geconfronteerd.

Staat u mij toe om in dit verband te verwijzen naar de brief van 29 mei 2020 van de vertegenwoordiger van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland aan de Verenigde Naties (S/2020/464) over dit onderwerp en te bewijzen dat de beschuldigingen die daarin worden geuit, niet waar zijn.

Ten eerste hebben de Britse media op 13 mei 2020 het tot dan toe clandestiene en geheimzinnige bestaan van een “Venezuela Reconstruction Unit” (wederopbouwafdeling) binnen het United Kingdom Foreign and Commonwealth Office onthuld. Het nieuws, gebaseerd op documenten die zijn verkregen in het kader van de Freedom of Information Act, onthulde ook “privé-discussies tussen Venezolaanse oppositieleden en ambtenaren van het Verenigd Koninkrijk, met gedetailleerde voorstellen voor de bevordering van het Britse bedrijfsleven na een geplande staatsgreep”.

Dit is een duidelijke en feitelijke demonstratie, in plaats van een bewering, niet alleen van het feit dat de Britse regering op de hoogte was van de gewapende inval van huurlingen en terroristen op ons nationale grondgebied begin mei 2020, in het kader van de zogenaamde “Operatie Gideon”, maar ook dat zij er actief bij betrokken was, om de voorkeurstatus voor Britse bedrijven in mijn land veilig te stellen nadat de daad van agressie tegen Venezuela met succes was uitgevoerd.

Ten tweede is er nooit één publieke verklaring geweest van Britse functionarissen over de oprichting of het bestaan van een “Venezuela Reconstruction Unit” binnen het Britse Foreign and Commonwealth Office, waarvan de regering van de Bolivariaanse Republiek Venezuela pas op 13 mei 2020 kennis heeft genomen naar aanleiding van berichten in de internationale media.

Op 14 mei 2020 werd de Britse zaakgelastigde a.i. in Caracas gedagvaard naar het hoofdkwartier van het ministerie van Volksmacht voor Buitenlandse Zaken van de Bolivariaanse Republiek Venezuela en kreeg hij een protestnota over deze zaak overhandigd. Pas toen erkende de Britse ambtenaar het bestaan van een dergelijke eenheid, terwijl hij tevergeefs probeerde excuses aan te bieden en het ongerechtvaardigde te rechtvaardigen.

Uiteraard is dit het zoveelste voorbeeld van de vijandige houding van de Britse regering ten opzichte van Venezuela, die aandringt op een beleid van “regimechange” tegen de legitieme, constitutionele en democratisch gekozen regering van president Nicolás Maduro, hetgeen in strijd is met de grondbeginselen van het Handvest van de Verenigde Naties en de normen van het internationaal recht, waaronder de beginselen van niet-inmenging in de interne aangelegenheden van staten, van soevereine gelijkheid van staten en van het onvervreemdbare recht van de volkeren op zelfbeschikking.

In dit verband moet worden opgemerkt dat de regering van de Bolivariaanse Republiek Venezuela eind januari 2020 een verzoek heeft ontvangen om officiële visa te verstrekken aan Britse functionarissen die van plan waren het land in februari 2020 te bezoeken, met het oog op “ontmoetingen met [de] Britse ambassade”, zoals aangegeven in hun visumaanvraag. Hun visa werden onmiddellijk goedgekeurd en afgegeven. Deze Britse ambtenaren maakten echter misbruik van het goede vertrouwen van de Venezolaanse autoriteiten, want, in tegenstelling tot het verklaarde doel van hun reis, was het hun werkelijke bedoeling om in het geheim de doelstellingen van de toenmalige clandestiene “wederopbouwafdeling” te bevorderen, zoals zelfs door de vertegenwoordiger van het Verenigd Koninkrijk in zijn brief van 29 mei 2020 werd erkend.

Ten derde zijn er, zoals we al eerder aan de kaak hebben gesteld, in combinatie met dreigementen met het gebruik van geweld, nog steeds pogingen om op illegale wijze een zeeblokkade op te leggen aan onze natie, die, mocht ze zich voordoen, een oorlogsdaad zou zijn volgens het internationaal recht, met name als ze niet wordt toegestaan door de Veiligheidsraad, op basis van artikel 41 van het Handvest van de Verenigde Naties, of wordt toegepast op grond van het inherente recht op zelfverdediging.

In dit verband moet worden herinnerd aan de start van een “versterkte drugsbestrijdingsoperatie” in het Caribisch gebied, zoals president Donald Trump op 22 april heeft aangekondigd, in samenwerking met 22 partnerlanden, waaronder het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland. De aanwezigheid van buitenlandse oorlogsschepen buiten onze territoriale wateren, inclusief Britse, in een vijandige en confronterende houding, maakt zodoende deel uit van de inspanningen om illegaal een zeeblokkade tegen Venezuela op te richten en ons land aan te vallen, ondanks pogingen om het handig te verhullen als een drugsbestrijdingsoperatie of als een operatie om “veerkracht te bieden ter voorbereiding op het jaarlijkse orkaanseizoen”.

Tot slot moeten we herhalen dat de Bank of England in de praktijk geen onafhankelijke publieke organisatie is, maar de uitvoerende arm van het koloniale beleid van roof en plundering van de Britse regering, die de goudreserves van Venezuela die bij die financiële instelling zijn gedeponeerd, voor een bedrag van meer dan 1 miljard dollar tegen de actuele waarde, heeft beroofd, wat in strijd is met zowel de eerbiediging van contracten en het internationaal gewoonterecht inzake de vrijwaring van executie van de internationale reserves en activa van buitenlandse centrale banken. Ook is het op dit punt de moeite waard om te verwijzen naar de $30 miljoen (2020-2022) en $24 miljoen (2019) die de Britse regering naar verluidt heeft toegezegd en/of verstrekt om “Venezuelanen in nood te steunen”; een bedrag dat, alles bij elkaar genomen, slechts kruimels (5,4 procent) vertegenwoordigt, in vergelijking met het totale aantal van de middelen die het recentelijk van onze natie heeft beroofd, die bij de Bank of England waren gedeponeerd.

Zoals aangegeven in schriftelijke mededelingen van de Bank of England zelf, gedateerd 11 juli 2018 en 18 maart 2019, is haar eenzijdige en onwettige beslissing om de instructies van de rekeninghouder en de eigenaar van de goudreserves in kwestie – de Centrale Bank van Venezuela – met betrekking tot de liquidatie van een deel van deze middelen te negeren, gebaseerd op het volgende:

a) haar naleving van de door de Verenigde Staten opgelegde eenzijdige dwangmaatregelen;

b) haar overleg met het Bureau voor Buitenlandse Zaken en het Gemenebest van het Verenigd Koninkrijk;

c) het besluit van het Verenigd Koninkrijk om de regering van president Nicolás Maduro te onteigenen.

De Venezolaanse zaak heeft dus bewezen dat de Bank of England geen neutrale of transparante instelling is, laat staan een betrouwbare instelling, en daarom is haar geloofwaardigheid nu volledig tenietgedaan. Daarom herhalen wij ons advies aan andere landen om te overwegen hun soevereine middelen die bij de bank zijn gedeponeerd en hun internationale reserves onder de hoede van die bank snel terug te nemen, aangezien zij het risico lopen om permanent te worden geplunderd.

Bijgevolg ontneemt de regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland inderdaad opzettelijk van 30 miljoen Venezolanen de elementaire goederen en diensten, aangezien zij de inspanningen van onze nationale regering om het welzijn van onze bevolking te garanderen, onder meer door de levering van voedsel, medicijnen en andere essentiële voorraden, met name te midden van de ergste pandemie waarmee de mensheid in de afgelopen honderd jaar is geconfronteerd, blijft ondermijnen, waardoor de vooruitzichten om de coronavirusziekte (COVID-19) in eigen land met succes te verslaan, afnemen. Wij benadrukken dat de Britse autoriteiten aansturen op een daad van uitroeiing tegen ons volk, hetgeen een misdaad tegen de menselijkheid is, overeenkomstig de bepalingen van het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof, omdat zij opzettelijk de “levensomstandigheden benadeelt, onder meer door het ontnemen van toegang tot voedsel en medicijnen, in een berekening om een deel van een bevolking te vernietigen”.

Tot slot verzoek ik u, in uw hoedanigheid van voorzitter van de Veiligheidsraad voor de maand juni 2020, met alle respect om deze brief te verspreiden onder de leden van de Raad, zodat zij naar behoren worden geïnformeerd, en om het als document van de Raad uit te brengen.