Trump past Amerikaanse energiestrategie aan

De afgelopen drie jaar hebben president Trump en zijn CIA-directeur en toenmalig staatssecretaris Mike Pompeo geprobeerd het imperialisme van hun land op te geven en te vervangen door een economische strategie. Dit veronderstelt dat Washington nog steeds de wereldleider kan zijn, mits het een krachtig leger en energieautonomie heeft.

Donald Trump heeft toestemming gegeven voor de exploitatie van beschermde gebieden, heeft de aanleg van pijpleidingen weer op gang gebracht en heeft het schalieolie-avontuur voortgezet, ook al is het van nature kortzichtig. De politieke evolutie van Saoedi-Arabië met de grootheidswaanzin van kroonprins Mohamed ben Salman werd eerst gevoerd door zoveel mogelijk geld af te persen bij elk van zijn dwazen, waarna hij in botsing kwam. Uiteindelijk heeft MBS een olieoorlog geopend, niet tegen Rusland, maar tegen de Amerikaanse schalie-industrie. Hij heeft er bewust voor gezorgd dat de prijs is gedaald van 70 dollar per vat naar minder dan 30 dollar. Deze confrontatie viel echter onverwacht samen met de Covid-19 epidemie en de duizelingwekkende daling van het wereldwijde energieverbruik. De epidemie treft ook de Verenigde Staten, waar een aantal van de hoge officieren van plan zijn een striktere staat van beleg af te kondigen en een einde te maken aan het Trump-experiment.

Deze drie realiteiten (de economische strategie van president Trump, de Saudische rebellie en de coronavirusepidemie) botsen met elkaar. Om ze te analyseren zullen we ze willekeurig van elkaar loskoppelen, waarbij we niet uit het oog mogen verliezen dat elke logica abrupt door de andere twee kan worden verstoord.

Economische strategie

Tegenover de ineenstorting van de olieprijzen was president Trump van mening dat hij geen andere oplossing had dan de belangrijkste reserves van de wereld, die van Venezuela, over te nemen. De CIA en de SouthCom zijn al enkele jaren bezig met het destabiliseren van dit land als voorbereiding op het Rumsfeld/Cebrowski plan om de staatsstructuren van het Caribische bekken te vernietigen. Het land heeft een punt bereikt waarop een mogelijke eliminatie van president Nicolás Maduro niet meer reacties zou uitlokken dan die van de Panamese legerleider Manuel Noriega in 1989.

De Verenigde Staten hebben de Europese Unie er daarom van overtuigd zich aan te sluiten bij een "just cause"-operatie: de ontvoering van president Maduro en de sterke man van het land, Diosdado Cabello. Het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Spanje, Portugal en Nederland - de voormalige koloniale mogendheden van Zuid-Amerika - hebben zich als vrijwilliger aangemeld.

– Op 26 maart heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie een ’premiejagers’-oproep uitgevaardigd voor president Maduro en zijn team, die het beschuldigt van drugshandel.
– Op 31 maart heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken een kader voor een democratische overgang in Venezuela uitgevaardigd dat zowel de voormalige president Maduro als de zelfverklaarde president Guaidó uitsluit [1].
– Begin april slaagde een Portugees spionageschip, de RCGS Resolute, erin het Venezolaanse kustwachtschip dat langs boord was gekomen tot zinken te brengen, vervolgens te ontsnappen en zich onder Nederlandse bescherming te plaatsen op Curaçao. Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk hebben twee oorlogsschepen, het amfibische helikopterdrager Dixmunde en het containerschip FRG Argus, naar het gebied gestuurd om wapens en munitie te vervoeren onder dekking van anti-Covid materiaal.19 [2] Een Amerikaanse torpedobootjager en verschillende marineschepen werden onder het bevel van de Drug Enforcement Agency geplaatst.

Deze operatie werd echter onderbroken door de Amerikaanse marine vanwege de epidemie.

De Saoedische rebellie

De familie Saud blijft geworteld in de cultuur van de woestijn. De manier van werken staat haaks op de moderne wereld, zoals blijkt uit de onthoofding van de leider van de politieke oppositie Sjeik Nimr Baqr al-Nimr (2016), de arrestatie van bijna alle vorsten van de koninklijke familie en de inbeslagname van hun fortuin van der saudies(2017), en het in stukken zagen van een van zijn onderdanen in een consulaat in het buitenland (2018).

Volgens deze cultuur maakt het niet uit indien men zelfmoord pleegt om wraak te nemen. Na te zijn gemanipuleerd en veracht door Jared Kushner en Donald Trump, besloot de kroonprins wraak te nemen door de Amerikaanse schalieolie-industrie te vernietigen, die de olieprijzen onder de 35 dollar per vat niet kan overleven.

Omdat het onmogelijk is om Saoedi-Arabië bij zinnen te brengen, koos president Trump ervoor om de oliebronnen niet te saboteren, maar om de kroonprins in Jemen een klinkende nederlaag toe te brengen. Een gelijktijdige aanval van de door Iran gesteunde troepen en de door de Emiraten gesteunde troepen heeft de door de Arabieren gesteunde troepen verpletterd. Vervolgens bezetten de Britten het eiland Socotra bij de ingang van de Rode Zee. Riyadh had alleen de luchtarm tot zijn beschikking [3].

Ook deze operatie werd onderbroken door de epidemie, of beter gezegd, het bood een uitweg voor de Saudis. In reactie op de aanmaningen van de secretaris-generaal van de VN, twee weken te laat, kondigden zij een eenzijdig staakt-het-vuren aan om de gezondheidsdiensten in staat te stellen de Covid-19-patiënten te redden. In werkelijkheid hadden ze eerder geen genade getoond aan hun vijanden, waarbij ze de burgerbevolking opzettelijk hadden uitgehongerd. Bovenal hadden ze net hun basis in Jemen verloren en de Houthi’s hadden hen toen een vrede aangeboden die ze vorstelijk hadden genegeerd.

Als er vooraf een akkoord was bereikt tussen Washington, Abu Dhabi en Teheran tegen Riyadh, zou dit hebben geleid tot een nieuwe vorming van allianties en het opgeven van de valse oppositie tussen soennieten en sjiieten. In ieder geval zijn de Emiraten de grote winnaars van de nieuwe deal. Zij werken momenteel samen met Bahrein om Syrië opnieuw op het internationale toneel te introduceren.

Washington heeft de overhand teruggekregen door het wortel-en-stok-spel te spelen. De wortel was de vrijwillige daling van de olieproductie; de stok was de dreiging van een inbeslagname van Aramco, de enige bron van inkomsten van de Saudis. Om te onderhandelen stuurde de Amerikaanse National Security Advisor, Robert O’Brien, zonder veel vertrouwen zijn assistente Victoria Coates naar Riyadh.

Helaas voor hen bevinden de Saudis zich in een zwakke positie: de epidemie heeft meer dan 150 vorsten van de koninklijke familie zwaar getroffen, waaronder de gouverneur van Riyad, die op de beademing is geplaatst. Het gerontocratische (stam-oudsten) systeem is door elkaar geschud.

Blijkbaar is op 9 april een voorlopig compromis bereikt, met de aankondiging van de OPEC van een wereldwijde daling van de olieproductie van 10 miljoen vaten per dag in mei en juni, 8 miljoen per dag in de tweede helft van 2020 en 6 miljoen per dag voor de volgende 16 maanden [4]. Maar dit besluit, hoe drastisch het ook is, compenseert slechts een derde van de daling van de wereldconsumptie in tijden van epidemie.

Bovendien was de uitvoering ervan afhankelijk van het respect van al haar leden en partners. Mexico stemde echter slechts in met een vermindering van 100.000 vaten/dag in plaats van de verwachte 400.000. President Trump stelde voor om, in plaats van Mexico, de productie in de VS met 250.000 extra vaten te verminderen, maar dit voldoet nog steeds niet aan de vereiste hoeveelheid.

Tijdens de bijeenkomst van de ministers van Energie van de G20 kon alleen maar worden vastgesteld dat het onmogelijk is om de via onderhandelingen bereikte overeenkomst uit te voeren.

De coronavirus epidemie

Veel staten hebben ervoor gekozen om de ziekte over tijd te spreiden in plaats van ze te bestrijden, met het risico hun eigen economie op te offeren. Dit leidt nu al tot een buitensporige schuldinflatie en een wereldwijde recessie.

In de Verenigde Staten stelden sommige van de hoge officieren, die geprobeerd hadden om president Trump met Russiagate en vervolgens Oekraïnegate omver te werpen, de invoering van de staat van beleg voor om de epidemie op federaal niveau te bestrijden, wat grondwettelijk gezien onder de verantwoordelijkheid van de federale staten valt [5] Ze weigerden dus hun troepen te besteden aan Venezuela; een ongekende ongehoorzaamheid voor de Verenigde Staten.

Het verzoek om assistentie van de commandant van het vliegdekschip USS Theodore Roosevelt om zijn mannen van boord te laten gaan vanwege de onmogelijkheid om de zieken aan boord in te dammen [6] werd in eerste instantie door de politieke autoriteiten beschouwd als het opgeven van de post. Maar de unanieme hommage van zijn zeelieden toen hun leider van boord ging, bracht president Trump ertoe om de secretaris van de marine op te offeren, die plotseling werd omschreven als star en harteloos. Drie andere vliegdekschepen bevinden zich in dezelfde situatie.

De krachtmeting tussen de burgers van de deelstaten en de federale staat enerzijds en de militairen anderzijds gaat door. In het geval van de staat van beleg zouden hoge officieren zich neutraal kunnen verklaren ten opzichte van politieke verdeeldheid en alleen ambities hebben voor de gezondheid van hun medeburgers.

Naar een verandering in het Amerikaanse energiebeleid

Na gesprekken met de Saoedische olieminister hebben elf Republikeinse senatoren uit oliestaten twee wetsontwerpen ingediend waarin de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Arabië wordt bevolen. Daarmee hebben ze de weg vrijgemaakt voor radicale veranderingen.

President Trump overweegt nu om het energiebeleid van zijn land op twee punten te wijzigen:
– Hij zou breken met het beleid van president Richard Nixon (op advies van zijn verkiezingsspecialist Kevin Philipps) om de consument voor te laten gaan op de arbeidsmarkt. Hij zou hoge tarieven leggen op de invoer van goedkope olie om de schalieolie-industrie te redden.
– Hij zou ook breken met de bewering van president Gerald Ford (op advies van staatssecretaris Henry Kissinger) dat er sprake is van vrije markten, terwijl hij de OPEC kartelvorming toestaat ten koste van de Europeanen alleen. Als gevolg daarvan zou het Congres een wetsvoorstel uit 2007 aannemen waarin de OPEC-lidstaten worden veroordeeld wegens niet-concurrerende praktijken (No Oil Producing and Exporting Cartels Act - NOPEC).