Het verval van het Amerikaanse Rijk

In de afgelopen zes jaar heb ik verschillende artikelen gepubliceerd, lang voor de mainstream media, waarin ik waarschuwde voor de verdeeldheid van de Amerikaanse burgers en de opkomst van onverdraagzaamheid in hun land. Ik heb de onvermijdelijkheid van een burgeroorlog en de ontbinding van de federale staat voorspeld.

Inderdaad zien wij de opkomst van nieuwe vormen van segregatie, we zijn al getuige geweest van ondoorzichtige presidentsverkiezingen, de inbeslagneming van het Capitool en een huiszoeking in het huis van de voormalige president van het land. Is de Amerikaanse democratie dood? Hoe zal dit fundamentele fenomeen zich voortzetten?

Democratie in de VS

Eerst en vooral moeten we kijken naar de demografische en sociologische veranderingen in het land.

Het aantal inwoners van de VS is gestegen van 252 miljoen ten tijde van de ontbinding van de Sovjet-Unie in 1991 tot 331 miljoen nu, bijna een derde meer; 79 miljoen om precies te zijn. Tegelijkertijd is de middenklasse in de VS verder gekrompen. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog vertegenwoordigde het 70% van de Amerikaanse bevolking. Hoewel er geen consensus meer bestaat over de statistische criteria, lijkt het percentage thans minder dan 45% te bedragen. Het aantal miljardairs is sinds 1991 verzesvoudigd, terwijl de gemiddelde rijkdom uitgedrukt in constante dollars zeer weinig is toegenomen.

De instellingen van de VS zijn gebaseerd op Montesquieu’s beginsel van scheiding der machten. Het uitgangspunt is een evenwichtige besluitvorming door een onderscheid te maken tussen de uitvoerende, de wetgevende en de rechterlijke macht. Het systeem werkt alleen als alle besluitvormers een gemeenschappelijke belang hebben. Dit kan niet meer het geval zijn sinds de globalisering, d.w.z. sinds de verplaatsing van de industrie naar Azië en de verdwijning van de middenklasse die daarvan het gevolg is.

De sociologische omstandigheden laten dus niet langer toe dat het democratisch systeem functioneert.

De Amerikanen zijn zich bewust van deze omwentelingen, aangezien sinds de Occupy Wall Street-beweging in 2011 in veel politieke toespraken vraagtekens worden gezet bij de macht van de rijkste 1% van de samenleving. Dat wil zeggen, de bevolking waarvan het jaarlijks inkomen vijfmaal dat van het gemiddelde bedraagt.

Bij de presidentsverkiezingen van 2020 is een fundamenteel probleem opgedoken. Vandaag is minstens een derde van de kiezers van mening dat de bekendgemaakte resultaten niet de wil van het volk weerspiegelen. De twee partijen blijven elkaar beledigen met cijfers, maar het probleem is niet de telling, het is de ondoorzichtigheid van de telling. Een van de grondbeginselen van democratieën is de transparantie van verkiezingen. Verkiezingen worden al lang niet meer geteld door burgers in het openbaar, maar door ambtenaren of zelfs door onderaannemers. Deze keer werden ze door machines geteld en vaak door ambtenaren achter gesloten deuren.

Wat het einde van de scheiding der machten betreft, hebben vooral de procedures voor het ontslag van het hoofd van de uitvoerende macht door de wetgevende macht op grond van beschuldigingen van verraad, die nu allemaal ongeldig zijn verklaard, verbazing gewekt. Maar aangezien het mislukken van deze impeachments het sociologische probleem niet heeft opgelost, zijn we nu getuige van een huiszoeking bij dezelfde voormalige president en zijn aanstaande aanklacht wegens landverraad. Deze keer verschuilt justitie zich achter een afwijkende interpretatie van de wet, zodat zij de persoon met de bevoegdheid om te derubriceren wat hij wilde, kan vervolgen omdat hij vergeten is bepaalde persoonlijke documenten te derubriceren. Het krankzinnige karakter van deze zaken is niet aan de aandacht van de gewone burgers ontsnapt, die nu de eertijds democratische instellingen de rug toekeren.

De ineenstorting van de Amerikaanse democratie manifesteerde zich met de inname van het Capitool door een woedende menigte op 6 januari 2021. Het is nu bekend dat zij niet de bedoeling hadden het Congres omver te werpen, maar dat de politie, optredend als een onderdrukkingsinstrument van een dictatuur, niet de orde had willen handhaven, maar de protesterende burgers had willen straffen. Pas nadat de politie een demonstrant die de gevel beklom van verschillende verdiepingen naar beneden had gegooid, met zijn dood tot gevolg, begon de woedende menigte een stormloop op de parlementsgebouwen.

Zal dit fenomeen zich voortzetten?

Er is geen reden waarom dit verschijnsel zou ophouden zolang de huidige sociologische samenstelling van de Verenigde Staten voortduurt. De corruptiezaken tonen aan dat het integendeel zal toenemen. Het gaat niet langer om hoge ambtenaren die hun macht misbruiken, maar om personen, noch verkozen, noch benoemd, die over meer macht beschikken dan een senator.

Laten we even terugdenken aan de affaire Biden: tijdens de presidentscampagne van 2020 onthulde de New York Post dat een computer van een van de kinderen van de Democratische kandidaat door de FBI in beslag was genomen. De tabloid beweerde dat de in beslag genomen dossiers zowel het losbandige leven van de jongeman (dat geen geheim was) als zijn corruptie en die van zijn vader bewezen.

Onmiddellijk werd een grootscheepse operatie uitgevoerd om de eer van kandidaat Joe Biden te redden. Enerzijds weigerde de FBI de computer verder te onderzoeken, anderzijds verspreidden prominente leden van de Amerikaanse inlichtingendiensten het gerucht dat het om Russische desinformatie ten voordele van kandidaat Trump ging [1]. Uiteindelijk werden de aantijgingen van de Post door de media genegeerd en werd kandidaat Biden tot winnaar uitgeroepen.

Twee jaar later zijn de beweringen van de Post juist gebleken, zijn er nieuwe documenten aan het licht gekomen en zijn er tijdens de operatie in Oekraïne door het Russische ministerie van Defensie nog meer documenten onderschept. Het blijkt nu dat :

– Hunter Biden, die zelf heeft verteld over zijn junkentijd, in feite nog steeds verslaafd is aan drugs. Hij wordt omringd door een kameraadschap van jonge mannen die zijn cocaïneverslaving delen en met wie hij losbandige seksfeestjes organiseert. Zonder een moreel oordeel te vellen over deze activiteiten, kan iedereen zien dat Hunter Biden niet geschikt is om bedrijven te leiden.
– Hunter Biden heeft verschillende belangrijke ondernemingen opgericht of er de leiding over genomen (Eudora Global; Owasco; Oldaker, Biden and Belair LLP; Paradigm Global Advisors; Rosemont Seneca Advisors; Seneca Global Advisors).
– Toen zijn vader vice-president was en John Kerry minister van Buitenlandse Zaken, richtte Hunter Biden een bedrijf op met de schoonzoon van Kerry, Christopher Heinz. Het bedrijf begon zaken te doen in Oekraïne namens het ministerie van Defensie, waarvan de toenmalige minister Ashton Carter was. Het zou officieel gaan om een evaluatie van de overblijfselen van de militaire biologische programma’s van de Sovjet-Unie, terwijl onderzoek in Oekraïne wordt voortgezet dat in de Verenigde Staten illegaal is, zoals de Russen beweren.
– Hunter Biden en zijn oom, James Biden, werkten voor een Chinees staatsoliebedrijf, CEFC. Hunter ontving 3,8 miljoen dollar van het bedrijf, ook al heeft hij geen expertise in oliezaken.
– Hunter Biden werd directeur van Burisma, de op één na grootste Oekraïense oliemaatschappij, hoewel hij op dit gebied geen expertise heeft. Hij kreeg 50.000 dollar per maand betaald.
– Jarenlang heeft Hunter Biden voortdurend met officiële vliegtuigen gereisd, terwijl hij de status van zoon van de president heeft, die hem alleen toestaat zijn vader te vergezellen in diens vliegtuig.
– Uiteindelijk leidt Hunter Biden veel bedrijven of zit in hun raad van bestuur.. Hij vertegenwoordigt officieel het ministerie van Defensie en onofficieel minstens zijn vader. Hij krijgt grote sommen geld voor een job waarvoor hij niet geschikt is.

Zelfs in de veronderstelling dat president Biden niet betrokken is bij de zaken van zijn zoon, verhult hij de verstrengeling van het persoonlijke leven van zijn zoon en de politieke carrière van zijn vader. Het stelt hem in staat te profiteren van de officiële middelen voor zijn oplichting.

In het Romeinse Rijk benoemde Caligula zijn paard tot consul. In de Verenigde Staten heeft vice-president Biden de zwendel van zijn zoon toegedekt. Als president is hij nu niet meer bij zijn verstand en zijn zoon maakt van de gelegenheid gebruik om in zijn naam zaken te blijven doen.

Deze beschuldigingen zijn geen geruchten meer. Het zijn feiten die worden ondersteund door verslagen van de Senaat.

De verzwakking van de federale staat

Andere delen van de wereld zien de verzwakking van de federale staat anders. Voor de Russen, die verschillende revoluties en de ontbinding van de USSR hebben meegemaakt, zullen de misverstanden tussen de burgers op middellange termijn tot een burgeroorlog leiden. Dit zal leiden tot een opdeling van de Verenigde Staten in min of meer etnisch homogene landen.

Voor de Chinezen, die de verzwakking van hun monarchie meermaals hebben meegemaakt, zullen de Verenigde Staten daarentegen wel standhouden, maar in een vorm van anarchie vervallen. De federale staten zullen zich hun autonomie toe-eigenen en niet langer echt gehoorzamen aan de federale staat.

Hoe dan ook, alleen in het Westen denkt men dat de Verenigde Staten nog steeds een democratie zijn en dat ook zullen blijven.

– Donald Trump Jr., de zoon van president Donald Trump, gaat in zijn boek“ Liberal Privilege: Joe Biden and the Democrats’ Defense of the Indefensible”, Gold Standard Publishing (2020) in op de streken van Hunter Biden.
– Het onderzoek van de New York Post leidde tot een ander boek: “Laptop From Hell: Hunter Biden, Big Tech, and the Dirty Secrets the President Tried to Hide” door Miranda Devine, Post Hill Press (2021).
– Republikeinse senatoren in de commissie Binnenlandse Veiligheid hebben twee rapporten uitgebracht:
1- “Hunter Biden, Burisma, en corruptie: De gevolgen voor het regeringsbeleid van de VS en aanverwante zaken”. Commissie Binnenlandse Veiligheid en Regeringszaken van de Senaat
2- “Meerderheidsrapport aanvullende commissie financiën”. Commissie Binnenlandse Veiligheid en Gouvernementele Zaken. 18 november 2020