Wat schuilt er achter de leugens van Benjamin Netanyahu en de uitvluchten van Hamas?

We reageren op de aanval op Israël van 7 oktober en het bloedbad onder Palestijnse burgers in Gaza op basis van de informatie waarover we beschikken. We zijn ons er echter terdege van bewust dat de officiële versie van de Israëlische regering en Hamas een leugen is.

Zeven grote vragen blijven onbeantwoord:

- Hoe heeft Hamas 500 kilometer aan tunnels van 30 meter diep kunnen graven en bouwen zonder argwaan te wekken?

• De tunnelboor-apparatuur wordt geacht zowel voor civiele als militaire doeleinden te kunnen worden gebruikt. Het wordt niet in Gaza gemaakt en mag Gaza onder geen beding binnenkomen, tenzij er sprake is van medeplichtigheid binnen de Israëlische regering.

• De opgegraven grond (1 miljoen m3) werd niet gedetecteerd door bewaking vanuit de lucht. Zelfs in de veronderstelling dat het op veel verschillende plaatsen verspreid was en vermengd met de grond van lopende bouwplaatsen, is het onmogelijk dat de Israëlische inlichtingendiensten gedurende twintig jaar niets hebben ontdekt.

• De apparatuur die gebruikt wordt om de tunnels te ventileren, wordt niet beschouwd als militair materieel. Het is mogelijk om het Gaza binnen te brengen, maar de benodigde hoeveelheid zou de aandacht moeten hebben getrokken.

• Het gewapende beton dat nodig is om de wanden te versterken, wordt niet in Gaza gemaakt. Het wordt ook niet beschouwd als militaire uitrusting, maar de hoeveelheid die nodig is zou de aandacht moeten trekken.

- Hoe was Hamas in staat om zo’n arsenaal aan te leggen?

Hamas, de Palestijnse tak van de Moslimbroederschap, heeft een grote hoeveelheid raketten en handwapens. Zij is weliswaar in staat geweest om sommige onderdelen van de raketten zelf te fabriceren, maar het is er daarnaast in geslaagd om duizenden handwapens in Gaza te importeren, voornamelijk uit de Oekraïne, ondanks geavanceerde scanners. Dit lijkt onmogelijk zonder medeplichtigheid binnen de Israëlische regering.

- Waarom heeft Benjamin Netanyahu iedereen afgewimpeld die hem waarschuwde?

• De Egyptische minister van Inlichtingen, Kamel Abbas, belde hem persoonlijk om hem te waarschuwen voor een grote aanval van Hamas.

• Zijn vriend, kolonel Yigal Carmon, directeur van Memri, waarschuwde hem persoonlijk voor een grote aanval van Hamas.

• De CIA stuurde Israël twee inlichtingenrapporten die waarschuwden voor een grote aanval van Hamas.

• Minister van Defensie Yoav Galland werd in juli 2023 ontslagen omdat hij de regering waarschuwde voor de "perfecte storm" die door Hamas werd voorbereid.

- Waarom haalde Benjamin Netanyahu op de avond van 6 oktober de veiligheidstroepen terug?

De premier gaf de veiligheidstroepen toestemming om zich terug te trekken voor de festivals Sim’hat Torah en Shemini Atzeret. Op het moment van de aanval was er dus geen personeel aanwezig om het beveiligde hek rond Gaza te bewaken.

- Waarom zaten de veiligheidsagenten die ochtend opgesloten in het hoofdkwartier van Shin Bet?

De directeur van contraspionage (Shin Bet), Ronen Bar, had een vergadering belegd van de hoofden van alle veiligheidsdiensten voor 8 uur ’s ochtends op 7 oktober om het tweede CIA rapport te bestuderen dat waarschuwde voor een grote aanstaande Hamas operatie.

De aanval begon echter om 6.30 uur diezelfde dag. De veiligheidsfunctionarissen reageerden pas om 11 uur. Wat deden deze ambtenaren tijdens deze eindeloze vergadering?

- Wie activeerde de "Hannibal richtlijn" zodanig en waarom?

• Toen de veiligheidstroepen begonnen te reageren, kreeg de IDF het bevel om de "Hannibal-richtlijn" toe te passen. Deze richtlijn bepaalt dat vijanden geen Israëlische soldaten in gijzeling mogen nemen, ook al moeten ze daarvoor gedood worden. Uit een onderzoek van de Israëlische politie blijkt dat de Israëlische luchtmacht de menigte bombardeerde die vluchtte voor de Supernova rave party. Een groot deel van de doden op 7 oktober waren dus geen slachtoffers van Hamas, maar van de Israëlische strategie.

• In theorie geldt de "Hannibal-richtlijn" alleen voor soldaten. Wie besloot een menigte Israëlische burgers te bombarderen en waarom?

Het is vandaag niet mogelijk om met enige zekerheid vast te stellen welke Israëli’s gedood werden door de aanvallers en welke door hun eigen leger.

- Waarom bedreigen Westerse strijdkrachten Israël?

Het Pentagon heeft twee marinegroepen voor de kust ingezet, rond de USS Gerald Ford en de USS Eisenhower, en een onderzeeër met kruisraketten, de USS Florida. Haaretz had het zelfs over een derde vliegdekschip. De bondgenoten van de Verenigde Staten (Saoedi-Arabië, Canada, Spanje, Frankrijk en Italië) hebben jachtbommenwerpers in de regio geïnstalleerd.

Deze strijdkrachten zijn niet ergens opgesteld om Turkije, Qatar of Iran te bedreigen, die door de Westerse pers worden beschuldigd van betrokkenheid bij de Hamas-aanval, maar voor de kust van Israël, in Beiroet en Hamat. Het is Israël dat ze omsingelen. En Israël alleen.

Wat verbergen deze geheimzinnige zaken?

Het is duidelijk dat de versie die zowel door Hamas als Israël wordt verdedigd, onjuist is. We moeten andere mogelijke verklaringen overwegen als we ons niet willen laten manipuleren door een van beide partijen.

Laten we een hypothese formuleren. We kunnen niet zeggen of het de juiste is, maar het is verenigbaar met de feiten, wat niet het geval is met de versie die momenteel door iedereen gedeeld wordt. Dus het is beter dan deze. Het is natuurlijk extreem schokkend, maar alleen degenen die de 7 vragen hierboven kunnen beantwoorden, kunnen het uitsluiten.

Deze interpretatie is gebaseerd op een analyse van de complexe structuur van Hamas, waarvan de gewone strijders niet weten wat hun leiders van plan zijn. Het is deze:

De hele operatie van Hamas en Israël wordt gestuurd door Amerikanen, misschien wel onder leiding van de Straussiaan Eliott Abrams [1] en zijn Vandenberg Coalition (een denktank die in de plaats is gekomen van het Project for a New American Century). De Moslim Broederschap en de revisionistische Zionisten, die een wrede oorlog tegen elkaar lijken te voeren, zijn in werkelijkheid handlangers, ten koste van de Hamas achterban, het Palestijnse volk en de Israëlische soldaten. Dit is hun plan: Hamas wordt voorgesteld als de enige effectieve verzetsmacht tegen de onderdrukking van de Palestijnen, maar laat Israël de hoop op een Palestijnse staat liquideren, terwijl de Moslim Broederschap, bekroond met het offer van de Palestijnen, de macht grijpt in de Arabische wereld.

De hoofden van de militaire en politieke afdelingen van Hamas zijn beiden ondergeschikt aan de leider van de Moslim Broederschap in Gaza, Mahmoud Al-Zahar, de opvolger van sjeik Ahmed Yassin, over wie niemand praat. Vanuit zijn oogpunt zal de Broederschap de grote winnaar zijn in de "Zondvloed van Al-Aqsa", zelfs als Gaza met de grond gelijk wordt gemaakt en de Palestijnen van hun land worden verdreven.

Hamas is momenteel verdeeld in twee facties. De eerste, onder leiding van Ismaël Haniyeh, blijft op één lijn met de Broederschap. Zij streeft noch naar de bevrijding van Palestina van de Israëlische bezetting noch naar de stichting van een Palestijnse staat, maar is toegewijd aan de opbouw van een kalifaat over alle landen van het Midden-Oosten. De tweede, onder leiding van Khalil Hayya, heeft de ideologie van de Broederschap verlaten en strijdt voor een einde aan de onderdrukking van het Palestijnse volk door de Israëli’s.

De Moslimbroederschap is een politiek geheim genootschap, georganiseerd door de Britse inlichtingendiensten naar het model van de United Grand Lodge of England [2]. Het werd geleidelijk overgenomen door de CIA tot het punt waarop het deel ging uitmaken van de Nationale Veiligheidsraad van de VS. Na de ineenstorting van de islamistische regimes van de Arabische Lente, viel de Broederschap uiteen in twee stromingen. Het Front van Londen, geleid door zijn leider Ibrahim Munir (die een jaar geleden overleed), stelt een uitweg uit de crisis voor door de politieke arena te verlaten en de vrijlating van gevangenen in Egypte te bewerkstelligen. Het Front van Istanbul, geleid door interim-leider Mahmoud Hussein, pleit ervoor om niets te veranderen en door te gaan met de strijd om een kalifaat te vestigen. Een derde groep probeert een tussenpositie in te nemen door het idee naar voren te brengen om tijdelijk af te zien van de politiek om de Egyptische gevangenen vrij te krijgen, om deze later weer op te pakken.

De Moslimbroederschap strijdt om de macht te grijpen in alle Arabische staten, zoals in Egypte in 2012-13.
In tegenstelling tot de in het Westen geldende opvatting, is Mohamed Morsi nooit democratisch tot president van Egypte gekozen; dat was generaal Ahmed Shafik. Maar nadat het Broederschap leden van de kiescommissie en hun familie met de dood had bedreigd, verklaarde de commissie, na 13 dagen verzet, Morsi verkozen, ondanks de resultaten van de stembussen. Vervolgens protesteerden in 2013 40 miljoen Egyptenaren tegen hem en riepen het leger op hen te bevrijden van de Moslimbroederschap. Dat is ook wat generaal Abdel Fatah Al-Sisi deed.

Vandaag de dag is de Moslim Broederschap alleen nog aan de macht in Tripolitanië (het westen van Libië), waar het aan de macht werd gebracht door de NAVO. Ze zijn alleen welkom in Qatar en Turkije (dat geen Arabische staat is). Ze zijn verboden in de meeste Arabische staten, waaronder Saoedi-Arabië (waar ze in 2013 probeerden de monarch omver te werpen) en de Verenigde Arabische Emiraten (waar de crisis tussen Qatar en de andere Golfstaten speelt). En vooral in Syrië (waar ze in 1982 probeerden de regering omver te werpen en waar ze van 2011 tot 2016 aan de zijde van de NAVO en Israël oorlog voerden). Ze staan op het punt om verboden te worden in Tunesië (waar ze een decennium aan de macht waren).

Als het echte doel van dit bloedbad niet de status van Palestina is, maar het bestuur van de Arabische staten, dan kunnen we een golf van regimewisselingen in het Midden-Oosten verwachten, telkens ten voordele van de Moslim Broederschap, kortom, een soort tweede "Arabische lente" [3].

Net als tijdens de Arabische Lente zijn de Britse diensten verantwoordelijk voor de communicatie van de Broederschap. Denk aan de manier waarop ze broeder Abdelhakim Belhaj promootten in Libië [4] of de prachtige logo’s die ze ontwierpen voor de vele jihadistische groepen in Syrië. Lekken bij Buitenlandse Zaken bevestigden dit alles. Deze keer hebben ze een nieuw personage gecreëerd, Abu Obeida, de woordvoerder van de strijdende organisatie in Gaza. Deze man, die tot voor kort onbekend was, is plotseling een ster geworden in de moslimwereld, met overal posters van hem. Hij is goed getraind in spreken in het openbaar en hanteert symbolieken met een gemak dat ongekend is onder soennitische leiders.
Arabische regeringen handelen daarom voorzichtig, steunen de oprichting van een Palestijnse staat en houden tegelijkertijd afstand van Hamas. Terwijl Hamas er alles aan doet om de oprichting van een Palestijnse staat onmogelijk te maken.