Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών

Στα τέλη Ιανουαρίου, 12 σημερινοί Ισραηλινοί υπουργοί, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, συμμετείχαν σε μια μεγάλη παράσταση, που διοργανώθηκε στην Ιερουσαλήμ, με τίτλο «Διάσκεψη για τη Νίκη του Ισραήλ - Οι οικισμοί φέρνουν την ασφάλεια: Επιστροφή στη Λωρίδα της Γάζας και στη βόρεια Σαμάρεια». [1]. Με την ευκαιρία αυτή, οι διοργανωτές απείλησαν τους Αγγλοσάξονες να αναστήσουν την ομάδα Stern που είχε πολεμήσει εναντίον των Συμμάχων κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εάν αντιτίθεντο στον αποικισμό της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης.

Με άλλα λόγια, ο φασίστας Ζέεβ Γιαμποτίνσκι πάντα ήθελε να οικειοποιηθεί το «Eretz Israel» (δηλαδή όλα τα εδάφη από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, των Παλαιστινιακών Εδαφών, του Λιβάνου, της Ιορδανίας, της Συρίας και εν μέρει. του Ιράκ), η «Γη της Επαγγελίας», το «Μεγάλο Ισραήλ». Αποκαλώντας τον Γιαμποτίνσκι «φασίστα», δεν κάνω μια αξιακή κρίση. Επισημαίνω απλώς ότι ήταν σύμμαχος του Μπενίτο Μουσολίνι, πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. [2].
Οι μαθητές του Γιαμποτίνσκι ζήτησαν, πριν από τέσσερις μήνες, να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν αυτό το σχέδιο, ήτοι να εκδιώξουν τους Άραβες από την Παλαιστίνη και να κατακτούν ολόκληρη την περιοχή.

Η Ουάσιγκτον είχε αντιδράσει λαμβάνοντας μονομερή καταναγκαστικά μέτρα κατά των «εβραίων σουπρεματιστών» στη Δυτική Όχθη (1η Φεβρουαρίου 2024) [3], και στη συνέχεια, φαντάζοντας την ανατροπή του Μπέντζαμιν Νετανιάχου προς όφελος του Μπένι Γκαντζ [4], αναστέλλοντας τις παραδόσεις όπλων και, τελικά, προσπαθώντας να επιβάλει μια ειρηνευτική συμφωνία. Με τον όρο «Εβραίοι σουπρεματιστές», εννοώ τους μαθητές του ραβίνου Μέιρ Καχάνε, στους οποίους είχε απαγορευτεί να κάθονται στην Κνεσέτ, αλλά τώρα την κυβερνούν.

Ταυτόχρονα, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, υπό την πίεση της Γενικής Συνέλευσης μετά από πολλά βέτο των ΗΠΑ, ενέκρινε τελικά, στις 25 Μαρτίου, ένα ψήφισμα που απαιτούσε ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός στη Γάζα [5]. Ωστόσο, η πρέσβης Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ, ειδική εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών στα Ηνωμένα Έθνη, αδιαφορώντας για τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ισχυρίστηκε αμέσως ότι αυτό το ψήφισμα δεν ήταν δεσμευτικό, δηλαδή ότι το Ισραήλ μπορούσε να αποφασίσει να μην το εφαρμόσει.

Από την πλευρά του, το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (ICJ), ευθυγραμμιζόμενο με τον λόγο του Λευκού Οίκου, διέταξε πρώτα το Ισραήλ να λάβει προληπτικά μέτρα για να αποφύγει μια γενοκτονία [6] και στη συνέχεια του διέταξε να αποσυρθεί αμέσως από τη Ράφα [7].

Ωστόσο, με πρωτοβουλία του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων (Μάικ Τζόνσον), οι πρόεδροι των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία (Mitch McConnell), των Δημοκρατικών στη Γερουσία (Charles Schumer) και στην Βουλή (Hakeem Jeffries), μόλις απηύθυναν πρόσκληση στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου να μιλήσει ενώπιον όλων των βουλευτών και γερουσιαστών στο Κογκρέσο. Με αυτόν τον τρόπο, η νομοθετική εξουσία των ΗΠΑ αντιτίθεται στην εκτελεστική εξουσία και υποστηρίζει ξεκάθαρα τη συνεχιζόμενη εθνοκάθαρση.

Οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» (όπως αποκαλούσε ο Γιαμποτίνσκι τα μέλη της σχολής σκέψης του) δεν κατάφεραν λοιπόν να επιβάλουν τη θέλησή τους στον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, αλλά κατάφεραν να την επιβάλουν στο Κογκρέσο. Πώς τα κατάφεραν;

Η υποστήριξη του Κογκρέσου κατά του Λευκού Οίκου

Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο Ρεπουμπλικανός Μάικ Τζόνσον (Λουιζιάνα) είναι ευαγγελικός δικηγόρος [8]. Έγινε γνωστός κατά τις δίκες που έκανε για να θριαμβεύσει η αντίληψή του για τον Χριστιανισμό, μεταξύ άλλων κατά των ομοφυλόφιλων. αλλά πάνω από όλα, είναι ένας «χριστιανός σιωνιστής» για τον οποίο η υπεράσπιση του Ισραήλ, ό,τι κι αν κάνει, είναι θρησκευτικό καθήκον. Εξελέγη πρόεδρος της Βουλής υπό σκοτεινές συνθήκες με την απροσδόκητη βοήθεια της υπερσυντηρητικής Ομάδας Freedom Caucus που αντιμαχόταν την αύξηση του ανώτατου ορίου του δημόσιου χρέους.

Ο Μιτς ΜακΚόνελ, πρόεδρος της Ρεπουμπλικανικής ομάδας στη Γερουσία, περιφρονώντας το διεθνές δίκαιο [9] στο όνομα της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» [10], ήταν από καιρό γνωστός για τις θέσεις του υπέρ του Έρετζ Ισραήλ. Το 2017, αυτός ο Βαπτιστής προέτρεψε τους προέδρους των ΗΠΑ «να σεβαστούν την πρακτική της άσκησης του βέτο σε όλα τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που στοχεύουν στην ένταξη των Ηνωμένων Εθνών στην ειρηνευτική διαδικασία, να μη αναγνωρίζουν τις μονομερείς παλαιστινιακές ενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της ανακήρυξης παλαιστινιακού κράτους ή να υπαγορεύουν όρους και χρονοδιάγραμμα για μια λύση στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση» [11].

Ο Χακίμ Τζέφρις, πρόεδρος της Ομάδας των Δημοκρατικών στη Βουλή, είναι επίσης γνωστός για τη συνεχή ευθυγράμμισή του με τις θέσεις του κράτους του Ισραήλ. Αν και δεν υπερασπίστηκε την αρχή της εθνοκάθαρσης των Αράβων στην Παλαιστίνη, έχει ταχθεί ευρέως υπέρ της εξόντωσης των μελών της Χαμάς, χωρίς να κάνει διάκριση μεταξύ εκείνων που συνδέονται με την Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων και εκείνων που ανήκουν στην Παλαιστινιακή Αντίσταση.

Η πιο εκπληκτική περίπτωση είναι αυτή του Τσακ Σούμερ, του προέδρου της Ομάδας των Δημοκρατικών στη Γερουσία. Για 43 χρόνια, αυτός ο υπερορθόδοξος Εβραίος υποστήριξε καταρχάς όλες τις θέσεις του Κράτους του Ισραήλ μέχρι τη θεαματική ανατροπή της γνώμης του τον Μάρτιο, όταν δήλωσε ότι μπορεί κανείς να είναι και φιλο-ισραηλινός και να αντιταχθεί στις πολιτικές του Μπενιαμίν Νετανιάχου [12]. Τότε ήταν σθεναρά αντίθετος στην επίσκεψη του Νετανιάχου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, στη συνέχεια του έδωσε τον λόγο μέσω βίντεο ενώπιον της κοινοβουλευτικής του ομάδας και, σήμερα, υποδεχόμενος τον με την ιδιότητά του ως πρωθυπουργού του Ισραήλ στο Κογκρέσο.

Από αυτές τις τέσσερις προσωπικότητες, μόνο ο Τσακ Σούμερ είναι Εβραίος. Αλλά οι άλλοι τρεις οφείλουν την επανεκλογή τους σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική υποστήριξη των Αμερικανοεβραίων ολιγαρχών. Αντιστοιχούν στους εμβληματικούς πολιτικούς που κατήγγειλε ο Τζον Τζ. Μερσχάιμερ στη μελέτη του The Israel Lobby and US Foreign Policy. Η αμερικανική δημοκρατία ήταν προς πώληση και οι φιλοϊσραηλινοί την αγόρασαν.

Αδυναμία λήψης αποφάσεων αντίθετων με αυτές των «ρεβιζιονιστών σιωνιστών»

Για σύγκριση, η κατάσταση της δημοκρατίας είναι διαφορετική στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Γαλλία. Σίγουρα και στις δύο περιπτώσεις, οι εκλογικοί δωρητές επηρεάζουν την εθνική πολιτική περισσότερο από τους ψηφοφόρους, αλλά δεν διατηρούνται τα ίδια χαρακτηριστικά. Στην Ουάσιγκτον, δεν εκπλήσσονται οι σεχταριστικές θρησκείες των εκλεγμένων αξιωματούχων. Μπορείς να είσαι βουλευτής, μέλος της κυβέρνησης, ακόμη και πρόεδρος και να πιστεύεις στον Γωγ και τον Μαγώγ. Στο Παρίσι, αντίθετα, αγνοούνται οι θρησκευτικές και εθνοτικές πεποιθήσεις των εκλεγμένων αξιωματούχων. Μπορούμε επομένως να βρεθούμε, όπως σήμερα, χωρίς κανείς να το συνειδητοποιήσει, με τις μισές προεδρίες των συνταγματικών θεσμών να κατέχονται από πολίτες που ενδέχεται να αποκτήσουν ισραηλινή υπηκοότητα.

Και στις δύο περιπτώσεις, είναι αδύνατο για τα στελέχη της εκτελεστικής εξουσίας να λάβουν αποφάσεις αντίθετες με την πολιτική του κράτους του Ισραήλ ή ακόμη, στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, αντίθετες με αυτήν των «ρεβιζιονιστών σιωνιστών», δηλαδή των νεοφασιστών που διεξαγάγουν ανοιχτά την εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη.

Για να βγουν από αυτή την κατάσταση, οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι θα έπρεπε να απελευθερωθούν από τους δωρητές τους και να μην διστάσουν να αποκαλύψουν την υποστήριξη που παρείχε το δυτικό στρατόπεδο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σε εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας. Αν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι «Εβραίοι σουπρεματιστές» του είναι στην εξουσία σήμερα, είναι επειδή η συλλογική Δύση βρήκε για δεκαετίες συμφέρον να υποστηρίζει το ιδεολογικό τους ρεύμα, παρόλο που το νίκησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πανταχού παρουσία της στρατιωτικής λογοκρισίας

Τα εγκλήματα που διαπράττουν οι Ρεβιζιονιστές Σιωνιστές είναι κρατικά μυστικά. Για δεκαετίες, έσφαξαν κομμουνιστές, ή απλούς αντιπάλους, σε όλο τον κόσμο. Από τη Γουατεμάλα μέχρι το Κονγκό, περνώντας από το Ιράν, από τη Νότια Αφρική στην Ταϊβάν, περνώντας από την Βολιβία, συμμετείχαν στις χειρότερες εγκληματικές επιχειρήσεις του Ψυχρού Πολέμου. Όλα αυτά τα εγκλήματα προστατεύονται από αδυσώπητη λογοκρισία [13].

Σήμερα, το εβραϊκό κράτος διαθέτει την πιο αποτελεσματική στρατιωτική λογοκρισία στον κόσμο. Λογοκρίθηκαν εκατοντάδες έρευνες από ισραηλινές εφημερίδες σχετικά με τους δεσμούς μεταξύ του Μπενιαμίν Νετανιάχου, των Αδελφών Μουσουλμάνων και της Χαμάς, για την προετοιμασία της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, για την απουσία ανταπόκρισης από τις υπηρεσίες ασφαλείας για πολλές ώρες ή για τους πραγματικούς στόχους των Ισραηλινών Στρατιωτικών στη Γάζα. Η στρατιωτική υπηρεσία λογοκρισίας παραδέχτηκε ότι κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2023, αποσπάσματα από 2.703 άρθρα «διορθώθηκαν» και άλλα 613 λογοκρίθηκαν πλήρως [14].

Δεν γνωρίζουμε παρά μόνο την επίσημη εκδοχή των γεγονότων της 7ης Οκτωβρίου, δηλαδή όλα ψέματα. Ενώ γνωρίζουμε ότι η Χαμάς δεν αποκεφάλισε κανένα παιδί, σε αντίθεση με τις μαρτυρίες των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, δεν γνωρίζουμε πόσοι Ισραηλινοί σκοτώθηκαν από τους επιτιθέμενους, ούτε ποιος έδωσε ουκρανικά όπλα στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. Οι υποστηρικτές του Ισραήλ συνεχίζουν να συλλογίζονται σαν να είναι η Χαμάς μια ομοιογενής οργάνωση και ότι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν γνώριζε ότι επρόκειτο να επιτεθεί στο Ισραήλ [15].

Για να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά, ο στρατηγός Μπένι Γκαντζ υπέβαλε αίτημα για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την προετοιμασία της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου, την εκτέλεσή της και τις συνέπειές της, ένα αίτημα που στοχεύει άμεσα τους «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» και το οποίο, για την ώρα, δεν έχει καμία πιθανότητα για οποιαδήποτε συνέπεια.

Είναι πιθανό ότι, πολύ αργότερα, όταν συσταθεί και θα αποκαλύψει τα μυστικά, οι σημερινοί υποστηρικτές του Μπενιαμίν Νετανιάχου θα προσπαθήσουν να δικαιολογηθούν λέγοντας ότι ούτε αυτοί γνώριζαν. Πράγματι, δεν υπάρχουν χειρότεροι τυφλοί από εκείνους που δεν θέλουν να βλέπουν.