Kleurenrevolutie in Bangladesh

Sheik Hasina is erin geslaagd om onder de beschuldiging van corruptie uit te komen die de Verenigde Staten tegen haar hadden gefabriceerd. Maar ze hebben haar van de troon gestoten, in weerwil van de keuze van haar volk.

Sjeik Hasina, die vijftien jaar lang Bangladesh had geregeerd en werd gevierd als voorvechter van de democratie, werd op 4 augustus plotseling omvergeworpen door een menigte. De nieuwe regering beschuldigde haar ervan haar regime in een dictatuur te hebben veranderd. De parlementsverkiezingen van 7 januari 2004 leverden haar inderdaad een gedwee parlement op, want ze werden geboycot door de oppositie; de demonstraties van juli en augustus werden vervolgens bloedig neergeslagen, waarbij minstens 250, misschien wel 650 mensen om het leven kwamen.

Zoals altijd is de schijn bedrieglijk en zijn de gemakkelijke uitspraken in de media pure manipulatie.

Op 24 mei 2023 verbood het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken bepaalde Bengaalse leiders het Amerikaanse grondgebied te betreden om hen, naar eigen zeggen, te dwingen vrije en eerlijke verkiezingen te organiseren [1].

Eerste onregelmatigheid: inmenging door de Europese Commissie en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken

Op 6 januari, de dag voor de algemene verkiezingen die door de oppositie werden geboycot, stelde Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, de inmenging van de Europese Commissie en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken in de organisatie van deze verkiezingen aan de kaak [2]. Volgens de Washington Post heeft Bharat (India) samengewerkt met het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken om ervoor te zorgen dat de regimewisseling in Bangladesh vlekkeloos verliep.

We weten dat het International Republican Institute (IRI) en het National Democratic Institute (NDI) nauw betrokken waren bij de voorbereiding van deze verkiezingen. Deze organisaties, die banden hebben met de CIA, ontvingen voor dit doel zelfs enkele miljoenen dollars van het National Endowment for Democracy (NED).

Het Bengaalse Hooggerechtshof heeft in juni het quotasysteem in de ambtenarij heringevoerd. Deze banen zijn voorbehouden aan veteranen van de onafhankelijkheidsoorlog (1971) en hun nakomelingen, wat in het voordeel is van leden van de regerende Awami League die de onafhankelijkheidsoorlog hebben uitgevochten. Jonge afgestudeerden hebben geen vooruitzichten op een baan. Studentenvakbonden organiseerden een vreedzame staking. Deze werd onderbroken tijdens de islamitische feestdagen (Eid).

Na de verkiezingen in januari 2024 waarschuwde een Amerikaanse diplomaat Sheikh Hasina dat ze ten val zou worden gebracht als ze er niet mee instemde om een deel van het grondgebied van Bengalen af te staan, een christelijke staat te stichten die grenst aan Myanmar en een buitenlandse militaire luchtmachtbasis te installeren op het eiland Sint Maarten. Op 24 mei 2024, twee weken voordat de beweging tegen haar begon, had Sheikh Hasina de leiders van de 14 politieke partijen in haar coalitie bijeengeroepen om hen te waarschuwen voor dit complot [3]. Het mocht niet baten.

Tweede onregelmatigheid: acties om de denkmalen van Bangladesh te vernietigen

Zodra de staking in juni begon, vielen individuen monumenten voor de stichter van de natie, Sheikh Mujibur Rahman (vermoord in 1975), aan en vernielden ze. Op dat moment had niemand kritiek op deze nationale held. Nu is hij niet alleen de vader van de natie (Bangabandhu), maar ook van de hoofdadviseur (premier), Sheikh Hasina. Iets dergelijks hadden we ook gezien aan het begin van de oorlog in Syrië (2011): ongeïdentificeerde individuen vernielden de standbeelden van Hafez el-Assad (1930-2000), die op dat moment door niemand in zijn land werd betwist. Het doel was niet om zijn nalatenschap in twijfel te trekken, maar om symbolen van de staat te vernietigen om zijn zoon en opvolger, Bashar el-Assad, te delegitimeren.

De internationale media hechtten geen belang aan deze acties tegen publieke monumenten. Naar alle waarschijnlijkheid werden ze uitgevoerd door leden van de Bangladesh Nationalist Party (BNP). Deze partij werd opgericht door Ziaur Rahman, die van 1977 tot 1981, het jaar van zijn moord, president van Bangladesh was. Deze partij is pro-islamitisch, terwijl de Awami League seculier is. De hele geschiedenis van het vijftigjarige bestaan van Bangladesh is een strijd geweest tussen islamisten en secularisten. De voorzitster van de BNP en voormalig hoofdadviseur (1991-1996 en 2001-2006), Khaleda Zia, zit nu in de gevangenis wegens verduistering. Haar zoon, Tarique Rahman, zet zijn strijd voort vanuit Londen (hoofdstad van het voormalige Indiase Rijk waaruit Bangladesh is voortgekomen) waar hij in ballingschap leeft.

Sinds mei 2023 heeft de BNP Hunter Biden (zoon van de Amerikaanse president) ingehuurd via het bedrijf Blue Star Strategies. In de overeenkomst staat dat Hunter Biden, naast lobbykosten, 100 miljoen dollar zal ontvangen als de BNP weer aan de macht komt.

De islamisten worden vertegenwoordigd door Jamaat-e-Islami, opgericht door Sayyid Abul Ala Maududi en Saïd Ramadan, dat de Egyptische Moslimbroederschap vertegenwoordigt. Ze voeren campagne tegen de Bengaalse staat en willen dat deze deel gaat uitmaken van Pakistan.

Op 10 juli waren er botsingen met demonstranten van de Awami League tijdens een protestmars. Op 19 juli vielen de demonstranten een detentiecentrum aan, bevrijdden de gevangenen en staken het vervolgens in brand. Bij de rellen die volgden vielen meer dan honderd doden. Op 4 augustus vielen er bij nieuwe rellen nog eens 97 doden. De hoofdadviseur (premier), Sheikh Hasina, nam ontslag na 650 doden in twee maanden en vluchtte naar India in een militaire helikopter [4].

Derde onregelmatigheid: een vreedzaam regime wordt plotseling moorddadig

Sheikh Hasina had nooit eerder op de menigte laten schieten. Waarom liet ze plotseling zoveel bloed vloeien? Hier zien we de methode die de Verenigde Staten hebben ontwikkeld tijdens de oorlogen in Joegoslavië en die ik heb zien toepassen in Libië en Syrië: sluipschutters op daken verwonden of doden zowel de politie als de demonstranten, zodat ze elkaar als vijand gaan zien.

Op 6 augustus heeft Mohammad Shahabuddin, president van de republiek, het parlement ontbonden en en benoemde Muhammad Yunus tot waarnemend hoofdadviseur (premier) van Bangladesh om de regering te leiden na besprekingen met het leger en de beweging.

Vierde onregelmatigheid: een buitenstaander wordt hoofdadviseur

Door een wel erg gelukkig toeval had Muhammad Yunus in juni aangekondigd dat hij van plan was om terug te keren naar de politiek en Bangladesh te regeren [5]. Maar het is altijd zo in kleurenrevoluties: de winnaar is nooit wie je denkt.

De econoom Muhammad Yunus (winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 2006 voor zijn microkredietpraktijk) was in conflict gekomen met Sheikh Hasina, die vraagtekens zette bij de acties van zijn microkredietbank. Hij had 100 miljoen dollar aan subsidies uit verschillende landen overgemaakt naar een familiebedrijf om geen belasting te hoeven betalen en rekende hoge rentetarieven voor arme vrouwen van 21% tot 37% [6].

Yunus is een persoonlijke vriend van de Clintons en een belangrijke donateur van het Clinton Global Initiative (CGI). De Clintons dreigden Sheikh Hasina zich te verzetten tegen een lening van $1,2 miljard van de Wereldbank als Bangladesh Muhammad Yunus zou vervolgen. Bij gebrek aan deze lening werd de bouw van de spoorbrug over de rivier de Padma stilgelegd. Kranten, gefinancierd door de Verenigde Staten, onthulden naar verluidt dat Sheikh Hasina smeergeld had ontvangen van het Canadese bouwbedrijf dat de brug bouwde. Ze hield echter vast aan haar onschuld en beschuldigde Muhammad Yunus van het beramen van de samenzwering. Hij werd destijds verdedigd door James Wolfensohn, voormalig president van de Wereldbank en lid van de stuurgroep van de Bilderberg Groep.

De aanklager van het Internationaal Strafhof (ICC), Luis Moreno Ocampo, kwam naar het land om een aanklacht in te dienen. Er is echter geen Bengaalse rechtszaak tegen Muhammad Yunus geweest en een Canadese rechtbank heeft geoordeeld dat er geen sprake was van wangedrag bij de bouw van de Padmabrug.

Zodra hij was aangesteld, kende Muhammad Yunus zichzelf 25 ministeries toe. Op zijn eerste persconferentie zei hij: “Ik heb de teugels overgenomen van een land dat in veel opzichten een puinhoop was. In haar pogingen om aan de macht te blijven, heeft de dictatuur (sic) van Sheikh Hasina alle instellingen van het land vernietigd. Het rechtssysteem was vernietigd. Democratische rechten werden onderdrukt door een brute repressie die tien en een half jaar duurde.”